Από το Lansing του Michigan μας έρχονται οι thrashers TYRANT. Ένα όνομα, χίλια πρόσωπα (μουσικά μιλώντας). Κυριολεκτικά, έχουν υπάρξει πάρα πολλές μπάντες με το ίδιο ακριβώς όνομα στην metal ιστορία. Μέχρι και οι πρώιμοι SAINT VITUS/JAG PANZER μοιράζονταν το όνομα αυτό. Αλλά αρκετά με αυτά, ας περάσουμε, στο δια ταύτα. Οι κύριοι εδώ, δισκογραφούν από το 2011. 11 δηλαδή χρόνια ύπαρξης. Μέσα σε αυτά, έχουμε ένα full-length (“The pact” – 2018) και 2 EP (“Purge” – 2014, “Black hand” – 2016) προτού φτάσουμε στις 30 του προηγούμενου μήνα όπου κυκλοφόρησε το δεύτερο τους άλμπουμ “The lowest level”.
Πατώντας το play, έρχομαι αντιμέτωπος με κλασσικό Αμερικάνικο thrash σχολής πρώιμων METALLICA, EXODUS και MEGADETH (το “The persuader” θα ήθελε ξεκάθαρα να είναι το “My last words” τους), με τις πιο μοντέρνες αναφορές να είναι προς EVILE μεριά φωνητικά. Μελωδικό, μα και ογκώδες thrash, που ζει στο σήμερα, και παίρνει βάσεις από το χθες. Φυσικά δε λείπουν και κάποιες ενδιαφέρουσες δυσαρμονίες εδώ κι εκεί που φέρνουν λιγάκι σε VOIVOD, έτσι για να νοστιμέψει το πιάτο! Το μπάσιμο με “Worldstone”, “Pray for the night” σε πείθει για το καλό των προθέσεων, και για το συνθετικό επίπεδο που κρίνεται από καλό ως πολύ καλό. Σολίδια και riffs πετάγονται ολούθε, η μπάντα είναι σφιχτοδεμένη και σίγουρη για το κάθε κομμάτι.
Εκεί που εγώ δεν νιώθω τόσο σίγουρος είναι για τα φωνητικά. Έχουν δυνατότητες, οι οποίες διαφαίνονται ειδικά στις μελωδικές στιγμές και στα ρεφρέν. Ωστόσο, έχουν ανάγκη από μια παραπάνω σιγουριά στην ερμηνεία. Αυτή που θα σε βάλει στα μεγάλα σαλόνια, στην ελίτ του είδους, όχι απλά σε μια καλή μπάντα. Το παλικάρι ωστόσο, σαν παίκτης το έχει, και η μπάντα έχει δυνατότητες για κάτι παραπάνω. Απτά παραδείγματα τα πιο τεχνικά και ενίοτε “ατμοσφαιρικά” “The sun, the moon and the truth”, “Ι, master” (πολύ ιδιαίτερη εισαγωγή) και “Sins of the many” (ειδικά αυτό). Μια πιο περιπετειώδης διάθεση και δείχνει μια ωραία κατεύθυνση αν δουλευτεί όμορφα και ωραία στο αμέσως επόμενο άλμπουμ.
Εν κατακλείδι, εδώ έχουμε 38 λεπτά, φιλότιμου, καλοδουλεμένου thrash Αμερικάνικης κοπής από τους TYRANT. Μια μπάντα, με περιθώρια βελτίωσης, με δυνατότητες και προοπτικές που είναι στο χέρι της να γίνουν πραγματικότητα. Ένα καλό βήμα στη σωστή κατεύθυνση ωστόσο είναι το “The lowest level”, που για να παραφράσω τον τίτλο, μόνο του χαμηλότερου επιπέδου δεν είναι. Κάθε άλλο.
7,5 / 10
Γιάννης Σαββίδης
