Επιτέλους! Νέα δισκογραφική δουλειά για τον Στρατηγό ύστερα από 3 ½ ολόκληρα χρόνια. Ναι, μην σας κάνει εντύπωση. Αυτό είναι το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απουσίας των U.D.O. χωρίς να υπολογίζουμε φυσικά την περίοδο 1992-1996 όπου είχε πραγματοποιηθεί το πρώτο reunion των ACCEPT. Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε ότι από το 2016 ως και σήμερα ο Στρατηγός ήταν απασχολημένος με το άκρως επιτυχημένο DIRKSCHNEIDER project το οποίο μάλιστα πέρασε και από την Ελλάδα τρεις φορές (Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Χανιά). Το ζητούμενο ήταν όμως πάντα η δισκογραφική επιστροφή των U.D.O. η οποία σίγουρα θα αγγίξει λιγότερο κόσμο συγκριτικά με τους DIRKSCHNEIDER, αλλά εκεί εντοπίζεται η μαγεία του Στρατηγού όλα αυτά τα χρόνια!
Και μπορεί ο τίτλος του δίσκου να μη διεκδικεί πρωτεία πρωτοτυπίας για τους U.D.O. (αφού μόλις το 2013 είχαν κυκλοφορήσει το…“Steelhammer”) ωστόσο είναι κατά πάσα πιθανότητα η καλύτερη δισκογραφική δουλειά του Στρατηγού μετά το “Mission No X”! Είναι ολοφάνερο –καθόλη τη διάρκεια του δίσκου- πόσο καλό έκανε στους U.D.O. η περιοδεία σαν DIRKSCHNEIDER αφού το “Steelfactory” χαρακτηρίζεται από μία απλότητα και αμεσότητα θυμίζοντας τις ένδοξες μέρες των ACCEPT. Για παράδειγμα η κορυφαία στιγμή του άλμπουμ, το εξαιρετικό “Make the move” είναι το μπάσταρδο παιδί του “Living for tonite”, το πρώτο single “Rising high” έχει τον τσαμπουκά του “Aiming high” ενώ το “Hungry and angry” φέρνει κάτι από την ατμόσφαιρα του “Slaves to metal”. Τα υπόλοιπα τραγούδια θυμίζουν πότε τη μελωδική πλευρά των U.D.O. περιόδου “Faceless world” (π.χ. το φανταστικό κομμάτι “In the heat of the night”), πότε την πιο μοντέρνα περίοδο του “Rev-Raptor” (π.χ. το “Keeper of my soul”) και πότε την φρενήρη ατμόσφαιρα του “Timebomb” (π.χ. το “Eraser”). Με λίγα λόγια είναι ένα κλασικό U.D.O. άλμπουμ! Θα ήταν παράλειψη αν δεν σημειώναμε την απίστευτη δουλειά του κιθαρίστα Andrey Smirnov ο οποίος φανερώνει όλες (μα όλες) τις επιρροές του από Hoffmann & Kaufmann αλλά και το πόσο δεμένο είναι το rhythm section των Wienhold & Dirkschneider (γιος του Στρατηγού).
Το “Steelfactory” συγκαταλέγεται άνετα στις πρώτες θέσεις των καλύτερων δίσκων για το 2018 και προσωπικά δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω από ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα. Ειδικά ύστερα από 16 studio άλμπουμ…
8 / 10
Σάκης Νίκας
