«Έπος», «δεκάρι», «δισκάρα». Αυτές είναι μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση σε έναν αγαπημένο μας δίσκο ή σε έναν δίσκο που έχει αφήσει το στίγμα του στην αγαπημένη μας μουσική. Υπάρχουν πολλοί δίσκοι εκεί οι οποίοι μπορούν να πάρουν αυτό το «άριστα 10». Υπάρχουν όμως και αυτοί οι δίσκοι που συνδυάζουν και την λέξη «κληρονομιά» μαζί με τον βαθμό. Με το παρόν άρθρο, θα προσπαθήσω να φέρω σε σύγκρουση άλμπουμ από την ίδια μπάντα όπου και τα δύο είναι «δεκάρια» αλλά το ένα από αυτά έχει αφήσει και μουσική κληρονομιά πίσω του.
Σημείωση: Υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα άλμπουμ όπου δεν άφησαν κάποια κληρονομιά πίσω τους να είναι καλύτερα από τα άλμπουμ που δημιούργησαν σχολές με την κυκλοφορία τους. Δεν εξετάζουμε ποιο είναι καλύτερο αλλά πιο επιδραστικό, προς αποφυγήν παρεξηγήσεως.
Συνέχεια με ακόμα πέντε μπάντες σε αυτό το δεύτερο μέρος του αφιερώματος (θα υπάρξουν άλλα δύο). Πρώτα θα παρουσιάζεται το «Καθαρό Δεκάρι» και εν συνεχεία το «Υπερβατικό Δεκάρι», αυτό που άφησε πίσω του πράγματα!
CANDLEMASS – “Tales of creation” vs “Epicus domicus metallicus”
Από τα διλήμματα που τα πολλά λόγια είναι φτώχια, όπως αναφέρει και σοφός ελληνικός λαός! Ναι, το “Tales of creation” είναι αξεπέραστο άλμπουμ, ενδεχομένως να είναι και το καλύτερο άλμπουμ των CANDLEMASS αλλά το “Epicus domicus metallicus” είναι ο δίσκος ο οποίος βάφτισε μία ολόκληρη μουσική σκηνή! Το doom metal πήρε σάρκα και οστά μετά από αυτό το καταπληκτικό ντεμπούτο, ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών. Ναι, υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που προσκυνάει το “Tales of creation” κι εγώ μαζί του. Αν δεν υπήρχε όμως το “Epicus domicus metallicus”, τα «Παραμύθια της γένεσης» δεν θα είχαν δει το φως του ήλιου μαζί και με κάποιες άλλες μπάντες, ενδεχομένως, που ακολούθησαν τα βήματα των Σουηδών!
IRON MAIDEN – “Somewhere in time” vs “Powerslave”
Και πρέπει εγώ τώρα να γράψω πέντε κουβέντες για αυτά τα δύο άλμπουμ σε αυτό εδώ το αφιέρωμα. Άντε να δούμε. Το “Somewhere in time” ήταν βγαλμένο από το μέλλον, βασικά ακόμα είναι, μιας και κανένας άλλος δεν κατάφερε να αναπαράγει αυτόν τον ήχο με τόση ακρίβεια! Ένας δίσκος απόλυτο δεκάρι, αιώνιες συνθέσεις, τα ξέρετε άπαντες, δεν χρειάζεται να μακρηγορούμε. Και από την άλλη έχουμε το “Powerslave”. Μία από τα ίδια! Ολοστρόγγυλο δέκα, αψεγάδιαστο διαμάντι. Η διαφορά των δύο; Το “Powerslave” επηρέασε μία ολόκληρη ήπειρο σαν την Αμερική. Πάνω του πάτησε σχεδόν όλο αυτό που ονομάζεται U.S. Metal, μπάντες που ξεκίνησαν εκείνη την εποχή, είχαν τον δίσκο εικόνισμα πάνω από το κεφάλι τους. Ακούστε το πρώτο FATES WARNING για παράδειγμα… Επιδραστικότατο!
JUDAS PRIEST – “Painkiller” vs “British steel”
Μυθική μπάντα! Συνώνυμο της έννοιας heavy metal! “Painkiller”. Μνημείο ολκής, 10/10, διαμάντι. Από το ομώνυμο εισαγωγικό κομμάτι μέχρι και το “One shot at glory” ξεδιπλώνονται όλες οι αρετές των JUDAS PRIEST. Ιστορικός δίσκος, φιλί ζωής στην αγαπημένη μας μουσική των 90’s. Oγκόλιθος! “British steel”. Ίσως το άλμπουμ που μαζί με το “Heaven and hell” των BLACK SABBATH όρισαν τον metal ήχο των 80’s. Η αισθητική του, το εξώφυλλό του, η κοφτερή μα συνάμα γυαλισμένη παραγωγή του, το “Rapid fire”, το “Metal gods”, η αλητεία του “Breaking the law”, trademark για μία ολόκληρη μουσική! Η Επιρροή του σε όλα τα συγκροτήματα εμφανέστατη. Από τα παιξίματα μέχρι το ντύσιμο! Το «Βρετανικό ατσάλι» έδειξε τον δρόμο και εμείς ακολουθήσαμε κατά πόδας!
DEF LEPPARD – “Hysteria” vs “Pyromania”
Η δεύτερη πιο αγαπημένη μου μπάντα όλων των εποχών! Τόσο απλά και κατανοητά! Το “Hysteria” είναι και αυτό το δεύτερο πιο αγαπημένο μου άλμπουμ όλων των εποχών. Και πως όχι, αφού είναι κάτι το μοναδικό, κάτι το οποίο δεν αντιγράφηκε από κανέναν, κάτι που μένει μόνο του σε ολόκληρη την ιστορία του σκληρού ήχου, κάτι που δεν θα παιχτεί ποτέ ξανά μέχρι το τέλος του κόσμου. Κανείς δεν μπόρεσε να παίξει με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορούσε, γι’ αυτό το “Hysteria” θα είναι κορυφαίο εσαεί! Από την άλλη, το “Pyromania” ήταν η αρχή. Με τον Mutt Lange πίσω από την κονσόλα δημιουργούν τον ήχο που θέλησαν να αντιγράψουν όλες οι hard rock μπάντες εκείνης της εποχής. Δεν είναι μουσική η επίδρασή του αλλά ηχητική. Αυτή «καθαρή βρωμιά» του “Pyromania” έκανε πολλά συγκροτήματα εκείνης της εποχής να επιζητούν αυτή την μίξη στους δίσκους τους! Δύναμη και ευκρίνεια, βρωμιά μέσα σε ένα καλογυαλισμένο σαλόνι. Ανατρεπτικό μέχρι εκεί που δεν πάει!
QUEENSRYCHE – “Rage for order” vs “The warning”
Άντε να βρεις λέξεις τώρα για μία μπάντα σαν τους QUEENSRYCHE της πρώτης περιόδου, μίας μπάντας που μπορεί να πεις ότι ήταν τέλεια σε ότι και αν έκανε τότε! “Rage for order”. Σκεπτόμενο metal από τα βάθη του μέλλοντος! Πρωτοποριακό μέχρι αηδίας, τέλειο άλμπουμ που δεν μπόρεσε να αντιληφθεί κανένα μέσο αυτί εκείνη την εποχή! Ακόμα ακούγεται φρέσκο σα να βγήκε… αύριο! Για τέτοιο άλμπουμ μιλάμε. Άλμπουμ που αρκετοί το έχουν στην πεντάδα με τα καλύτερα όλων των εποχών και όχι άδικα! Το “The warning” είναι συνώνυμο του U.S. Metal. Από τους δίσκους που βγήκαν στην αντίπερα όχθη και όρισαν με το παίξιμό τους μία ολόκληρη σκηνή! Ναι, και το “Powerslave” όπως έγραψα πιο πάνω, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ντεμπούτο, εξαιρούμε το ΕΡ, το οποίο έκανε πολύ κόσμο να ψαχτεί πάνω στα κιθαριστικά μέρη του δίσκου και να επηρεάσει εκατοντάδες μπάντες που βγήκαν μετά από αυτούς! Τι, όχι;
Κάπου εδώ τελειώνει και το δεύτερο μέρος αυτού το αφιερώματος. Τα λέμε λίαν συντόμως με το τρίτο μέρος!
(Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ.)
Ντίνος Γανίτης
