a
Είχα πάρα πολλά χρόνια να βρεθώ σε αποκλειστικά black metal φεστιβάλ. Δε θα έχανα όμως την ευκαιρία να δω live τους KAWIR για 2 λόγους. Πρώτος και σημαντικότερος είναι ότι μετά από τον εκπληκτικό δίσκο “Εξιλασμός”, ο οποίος κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες, ήθελα να δω πως εκτελούνται τα καινούρια κομμάτια live, αφού ακούγονταν άκρως συναυλιακά. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι παρόλο που παρακολουθώ τη μπάντα σχεδόν 2 δεκαετίες, για διαφόρους λόγους, δεν τους είχα δει ποτέ live. Πέρα από τους headliners του UNDER THE PAGAN MOON, KAWIR, στο φεστιβάλ συμμετείχαν (με σειρά εμφάνισης) οι δικοί μας PRIMAL CULT, SYNTELEIA, και NECROHELL, καθώς και οι Γερμανοί pagan/blacksters HORN.
Με μια μικρή καθυστέρηση, λίγο μετά τις 8, χωρίς να υπάρχει ακόμα μεγάλη προσέλευση ακόμα, στη σκηνή του Gagarin ανέβηκαν οι blacksters PRIMAL CULT. Με ένα EP στη 5ετή καριέρα τους και το ντεμπούτο τους στα σκαριά, βγήκαν ορεξάτοι να μας παρουσιάσουν το μελωδικό black metal τους. Ως είθισται σαν πρώτη μπάντα, είχε κάποια προβλήματα στον ήχο, με κύριο αυτό των πλήκτρων, τα οποία αρχίσαμε να ακούμε μετά τα μισά του setlist τους, όπου τότε αναδείχθηκε καλύτερα η μουσική τους. Σκηνικά στάθηκαν πολύ καλά, ενώ οι συνθέσεις τους, οι οποίες διέπονταν από επιρροές ROTTING CHRIST, ήταν αρκετά καλές.
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, τους PRIMAL CULT διαδέχθηκαν οι SYNTELEIA. Μια νέα μπάντα στο μουσικό στερέωμα, με μόλις ένα ντέμο στη δισκογραφία της, αλλά και αυτή με ντεμπούτο στα σκαριά. Πιο κιθαριστικός ο ήχος τους, riff-άτοι, με επίσης πολλές επιρροές ROTTING CHRIST. Αυτό που με χάλασε λίγο, ήταν τα έστω και λίγα φρενήρη solos, τα οποία κατ’ εμέ δε ταιριάζουν στο ύφος. Από την άλλη τα πιο αργόσυρτα ταίριαζαν γάντι.
Τρίτοι κατά σειρά οι Αθηναίοι NECROHELL, οι οποίοι θα άλλαζαν το ύφος της βραδιάς με το old school black metal τους. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες μπάντες, οι NECROHELL έχουν ήδη 4 full length δίσκους στην εννιάχρονη καριέρα τους (στον τελευταίο είχε συμμετάσχει και ο Nocturno των DARKTHRONE). Φρενήρεις ταχύτητες, βγαλμένες από τη παγωμένη Νορβηγία, συνοδευόμενες από το κατάλληλο drumming. Πολύ λίγες στιγμές μελωδίας από τη lead «για να σπάσει ο πάγος» και να «επέλθει θλίψη». Κλασικό στατικό black metal στήσιμο στη σκηνή χωρίς πολλά, πολλά.
Με τον κόσμο να αυξάνεται αισθητά, στη σκηνή ανέβηκαν οι Γερμανοί pagan/blacksters HORN. Η one man band του δίμετρου θηρίου που ακούει στο όνομα Nerrath, άλλαξε άρδην την ατμόσφαιρα με το παγανιστικό του black metal. Πολύ επικοινωνιακός με το κοινό και τρομερά ορεξάτος όργωνε τη σκηνή με το μπάσο του, το οποίο έμοιαζε σαν μινιατούρα μπροστά στη μυώδη σωματοδομή του. Ζούσε τη κάθε στιγμή, ενώ φάνηκε να έχει και πολλούς οπαδούς, αφού τραγουδούσαν μαζί του και ας ήταν οι στίχοι στα Γερμανικά. Προσωπικά, προτίμησα τα παλιά του τραγούδια που ήταν πιο folk, παρά τα καινούρια, τα οποία ήταν περίεργα δομημένα.
Λίγο μετά τις 11, ήρθε η ώρα για τους πολυαναμενόμενους headliners τα βραδιάς, KAWIR. Το Gagarin, το οποίο ήταν σχεδόν γεμάτο, υποδέχθηκε ένθερμα τη μπάντα, φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα της. Οι ιστορικοί pagan/blacksters μας συστήθηκαν με το “Λυκάων”, από το τελευταίο τους μουσικό πόνημα. Το κοινό ήταν λίγο «παγωμένο», λογικό όμως γιατί μόλις κυκλοφόρησε ο δίσκος. Η γενική αντίδραση όμως ήταν θετική. Ο ήχος ήταν κρυστάλλινος, αλλά δεν έλειψαν κάποια προβληματάκια με τις κιθάρες. Ακολούθησε, όπως και στο δίσκο το “Τάνταλος” με τη φοβερή lead, το οποίο περίμενα πως και πως. Ας ήταν και αυτό νέο κομμάτι, το κοινό είχε «ζεσταθεί». Η μπάντα είχε πολύ καλό στήσιμο στη σκηνή και ήταν πολύ παραστατική. Βουτιά στο μακρινό παρελθόν και συγκεκριμένα στο “Εποπτεία” του 1999, από το οποίο έπαιξαν το “Cosmic verve”. Αρκετοί οι oldschool οπαδοί όπως φάνηκε, αφού έγινε ένας μικρός χαμός. Παιχτικά η μπάντα, εκτελούσε τα κομμάτια αψεγάδιαστα, σαν να βγαίνουν κατευθείαν από το CD. Επιστροφή στο “Εξιλασμός” και στο χαρακτηριστικό λόγω εισαγωγής και της πολύ heavy κιθάρας, “Θυέστια δείπνα”. Πώς να μη χτυπηθείς! Ακολούθησε το “Ύμνος στους ανέμους” από το για πολλούς καλύτερο άλμπουμ της μπάντας, “Ισόθεος” του 2012. Περίμενα πως τα καινούρια κομμάτια, λόγω ύφους, θα ήταν πιο συναυλιακά, αλλά και τα παλιά ακούγονταν υπέροχα. Ακόμα πιο πίσω χρονολογικά, αφού έπαιξαν, ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια, όπως και του κοινού όπως φάνηκε, το “Οφιολατρία” από τον ομώνυμο δίσκο του 2008.
Προχωρώντας στο 2ο μισό του setlist, η βραδιά ζεστάθηκε για τα καλά, αφού επί σκηνής εμφανίστηκε ο Πανδίων, με τη γκάιντα επ’ ώμου, ντυμένος με μια κόκκινη αρχαιοπρεπή ενδυμασία για να παίξει με τη μπάντα το “Χαίρε τρίμορφη θεά” από το “Πάτερ Ήλιε Μήτερ Σελάνα” του 2016. Εδώ όλο το venue ηχούσε σαν χορωδία, ακολουθώντας το χαρακτηριστικό ήχο της γκάιντας. Ανατριχιαστική στιγμή. Ο Πανδίων κάποια στιγμή πέταξε ένα φλασκί (με κρασί απ’ ότι φαντάζομαι) στο κοινό, γιατί όπως είπε και ο ιθύνων νους της μπάντας, Therthonax, ήρθε η ώρα να Διονυσιαστούμε! Γκάιντας συνέχεια, με το “Διόνυσος”, από τον ίδιο δίσκο, όπου το κοινό συνέχισε να τραγουδά. Πίσω πάλι στον “Οφιολατρία”, με το “Ποσειδών”. Ο Πορφύριος απέδιδε πολύ καλά στα φωνητικά (όταν δεν μας έραινε με κρασί), όπως και ο ντράμερ Υπερίων, για τον οποίο έχω ξαναπεί ότι είναι τρομερός πίσω από το kit, κάτι που φάνηκε ιδιαίτερα στο “Αγαμέμνων”, από τον τελευταίο δίσκο. Πριν όμως μπει το κομμάτι, ο Therthonax κάλεσε στη σκηνή τον Αλέξανδρο από τους MACABRE OMEN, για να τραγουδήσει μαζί τους τα χορωδιακά φωνητικά του τραγουδιού, όπως άλλωστε και στον δίσκο. Χαρισματικότατος, έδωσε μια ιδιαίτερη πνοή στο live, ενώ «έπαιζε” πολύ με το κοινό. Μετά από αυτή την υπέροχη στιγμή, οι KAWIR μας άφησαν, αλλά όχι για πολύ, αφού και με απαίτηση του κοινού επέστρεψαν επί σκηνής για το καθιερωμένο encore. Μας έκαναν να νοσταλγήσουμε, με το “Ερμής (Ο Ψυχοπομπός)” από το “Προς Κάβειρους”, κάνοντας μυστικιστική την ατμόσφαιρα, συνεχίζοντας με το ομώνυμο του δίσκου και σήμα κατατεθέν της μπάντας, για να κλείσει τη λατρεία στον δίσκο με το “Άρτεμις”. Ο κόσμος; Ακούραστος! Η βραδιά έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο, αφού ο Therthonax φώναξε στη σκηνή το Nerrath από τους HORN, τον Πανδίωνα και τον Αλέξανδρο των MACABRE OMEN, για να τραγουδήσουν μαζί τους το “Χαίρε Βάκχε” από το “Ισόθεος”. Φυσικά όλο το Gagarin τους συνόδευε, φωνάζοντας για πολύ ώρα το Χαίρε Βάκχε. Αυτό μαζί με το “Χαίρε τρίμορφη θεά” και το “Αγαμέμνων” ήταν οι κορυφαίες στιγμές, ενός κορυφαίου live.
Τα support στάθηκαν στο ύψος τους και οι KAWIR είχαν φοβερή απόδοση, όντας επαγγελματικοί μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Δε νομίζω να έφυγε κανείς παραπονεμένος, αφού στα πηγαδάκια που στήθηκαν μετά, όλοι εξυμνούσαν τη μπάντα. Χαίρε!
Γιώργος Δρογγίτης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
