Οι Χιλιανοί UNDERCROFT κλείνουν αισίως 20 χρόνια παρουσίας σύντομα, μίας παρουσίας που έχει στιγματιστεί από 2 αλλαγές έδρας (πλέον ζουν στην Γερμανία), 2 τουλάχιστον μέτριες κυκλοφορίες και 4 διασκορπισμένα full lengths από το ’95 έως το ΄06 και θητεία δίπλα στον παραγωγό Daniel Bergstrand (MESHUGGAH, SCARVE, IN FLAMES). Πιο πιθανό να τους γνωρίζεται από τη λοιπή εργογραφία του τραγουδιστή Alvaro Lillo ο οποίος μεταξύ άλλων συμμετέχει ως session μουσικός στους WATAIN. To “Ruins of Gomorrah” ξεκινάει με ένα απλό κιθαριστικό θέμα (που θα το ξανακούσετε αργότερα) το οποίο δίνει χώρο στο tribal death/ thrash του “”El triumpho de la muerte”. Γνώριμος, μεστός ήχος: σαν να ακούς πρωτόγονους SEPULTURA να τζαμάρουν σε Σουηδικό στούντιο με – ας πούμε- τους DARKANE εποχής “Insanity”/ “Expanding senses”. Έντονος, γεμάτος, groov-αριστός ήχος οδηγημένος σε τεράστιο βαθμό από το εντυπωσιακά στιβαρό και ενεργητικό drumming, με το λοιπό rhythm section να φτιάχνει έναν τοίχο death/thrash riffs περασμένα μέσα από το χαρακτηριστικό επαναληπτικό κοφτό Σουηδικό φίλτρο. Από το 5ο κιόλας κομμάτι συμβαίνει μία αρκετά αισθητή αλλαγή – αρχίζει να υποχωρεί το tribal στοιχείο, συνειδητοποιείς ότι αυτό που ακούς αρχίζει σιγά-σιγά να μοιάζει όλο και πολύ σε καθαρό old school brutal death (το εισαγωγικό riff του “Dead Human Flesh” θα μπορούσαν να το έχουν γράψει οι MORBID ANGEL) και αυτή η ηχητική μεταστροφή κορυφώνεται έκτακτα στη συνέχεια από το “Legions of Beelzebub” και ύστερα. Το καλύτερο μέρος του “Ruins of Gomorrah” είναι το στιβαρό rhythm section και το καταιγιστικό drumming που κυριαρχεί σε όλες τις συνθέσεις χωρίς να γίνεται ποτέ επαναλαμβανόμενο. Το μειονέκτημά του είναι το κιθαριστικό μέρος, το οποίο σε στιγμές γίνεται επαναλαμβανόμενο. Από ένα σημείο και πέρα διαμορφώνουν έναν πιο αυθύπαρκτο old school brutal death χαρακτήρα και εκεί είναι που αποκτούν περισσότερο ενδιαφέρον.
6 / 10
Μαριλένα Σμυρνιώτη
