“Bell, book, dagger and scourge” – The Leviathan Era of SATAN’S HOST
Κάθε φορά που ένας πραγματικά μεγάλος στο είδος ή στον χώρο του κυκλοφορεί μια καινούργια δισκογραφική δουλειά, δημιουργεί αναταράξεις, είτε για καλό, είτε για κακό. Έτσι συνέβαινε ανέκαθεν, έτσι συμβαίνει και έτσι θα εξακολουθεί να συμβαίνει. Οι θρύλοι του underground αμερικανικού metal, SATAN’S HOST, είναι αφενός μεν από τις πλέον ιδιάζουσες περιπτώσεις συγκροτήματος, αφετέρου δε, αρκούντως μεγάλοι ώστε να δημιουργήσουν τις δικές τους αναταράξεις, με κάθε τους «λέξη». Με την ευκαιρία λοιπόν της κυκλοφορίας του νέου τους album “This legacy will never die”, μετά από επτά ολόκληρα χρόνια «σιγής», το Rock Hard κάνει μια αναδρομή σε ένα σημαντικό μέρος των πεπραγμένων τους, αυτό όπου πίσω από το μικρόφωνο στεκόταν και στέκεται ο ζωντανός θρύλος του US metal Harry “Tyrant” Conklin (ή Leviathan Thisiren, όπως μας συστήνεται στους SATAN’S HOST), τραγουδιστής του group αλλά, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, frontman και των JAG PANZER, TITAN FORCE και THE THREE TREMORS. Μάλιστα, έχοντας τον παρέα στο «ταξίδι» αυτό, του δίνουμε «πένα» για να κάνει τις απαραίτητες παρεμβάσεις και να «φωτίζει» κάποιες πτυχές αυτού, όπου χρειάζεται. Πάμε λοιπόν πολλά χρόνια πίσω, για να πιάσουμε από την αρχή το κουβάρι και να το ξετυλίξουμε σιγά σιγά…
«Ήμασταν φίλοι με τον Patrick Elkins, τον κιθαρίστα των SATAN’S HOST, από τις πρώτες μου μέρες στους JAG PANZER. Μάλιστα ήταν και οπαδός του group, και ερχόταν σε αρκετά live μας», θυμάται ο Harry. «Μου έδινε, ημιτελή ακόμη κάποιες φορές, τραγούδια της μπάντας του και εγώ προσέθετα φωνητικά και τραγουδούσα με τους Hosts, τζαμάροντας. Οπότε, όταν οι JAG PANZER διαλύθηκαν, επικοινώνησα με τον Pat και βάλαμε μπροστά τη διαδικασία της σύνθεσης του ντεμπούτου μας». Έτσι φτάσαμε στο “Metal from Hell”, το 1986. Ήχος σπηλαιώδης, χωρίς προηγούμενο. Μουσική χωρίς ταίρι, να μη μοιάζει με κάτι που είχε ως τότε ακουστεί. Ένας Conklin ανεξέλεγκτος, απείθαρχος, ατίθασος, χωρίς ιερό και όσιο, στην κυριολεξία. Ένα ιδιαίτερο/ιδιόμορφο αριστούργημα του underground US metal, ένας από τους θρυλικότερους δίσκους στην ιστορία της ευρύτερης US metal σκηνής, ΑΔΥΝΑΤΟΝ να αναπαραχθεί από κάποιον άλλον, εις τους αιώνας των αιώνων. «Αν θεωρείται αριστούργημα αυτό το album, τότε πετύχαμε τον σκοπό μας και είμαστε χαρούμενοι», σχολιάζει ο Tyrant. «Δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από το να βάλουμε τη ψυχή μας και την καρδιά μας σε αυτά τα τραγούδια. Όσο για την παραγωγή, οι κιθάρες στερούνται όγκου και το μπάσο είναι ‘πίσω’, αλλά δεν αλλάζει αυτό πια».
Το επόμενο βήμα του group, θα ήταν το album “Midnight wind”, αλλά δε θα εξελίσσονταν έτσι τα πράγματα. Όπως εξιστορεί ο Harry «το “Midnight wind” ηχογραφήθηκε, ολοκληρώθηκε και ήταν έτοιμο για να κυκλοφορήσει, αλλά η δισκογραφική εταιρεία μας τότε, η Web Records, χρεωκόπησε και μας σύξυλους, να το κυκλοφορήσουμε μόνοι μας. Έτσι, το βάλαμε στο «ράφι» για αργότερα και αρχίσαμε να γράφουμε περισσότερο υλικό. Δυστυχώς, η μπάντα διαλύθηκε λίγο μετά, αφήνοντας το άλμπουμ να εκκρεμεί, κάτι που διορθώσαμε αργότερα». Με την επανένωση του 2010-2011, εννοεί. Πώς έγινε αυτό; Ιδού: «Ο Oliver Weinsheimer, διοργανωτής του KEEP IT TRUE festival στη Γερμανία, προσκάλεσε την αυθεντική σύνθεση για ένα headline show. Ρώτησα τον Pat αν ήταν αυτό δυνατό να γίνει, μιας και η μπάντα είχε ήδη πέντε δίσκους με άλλη σύνθεση. Εκείνος μου απάντησε πως είχε ήδη νέο υλικό αλλά δεν ένιωθε άνετα με τον τότε τραγουδιστή, τον Eli Elixir. Οπότε, αφορμής δοθείσης τον απέλυσε και αρχίσαμε να προετοιμαζόμαστε για το show και να γράφουμε νέο υλικό. Γράψαμε τα “Dark priest (Lord Ahriman)”, “By the hands of the Devil” και μερικά ακόμη για το show. Μετά το πέρας της εμφάνισής μας στο K.I.T., είχαμε δημιουργήσει ξανά τους παλαιούς μας δεσμούς και συνεχίσαμε μπροστά».
Έτσι φτάσαμε στο “By the hands of the Devil”, το πρώτο SATAN’S HOSΤ album με τον Conklin στα φωνητικά, μετά το 1986. Το πιο επικό άλμπουμ της μπάντας, σύμφωνα με τον ίδιο, που περιέχει και ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια, το “Fallen angel”. Ξέχασε τον ήχο του “Metal from Hell”, εδώ υπάρχει ολική και ριζική αλλαγή, που σηματοδοτεί μια νέα εποχή για το group. Μέσα από μια παραγωγή άκρως κολακευτική, οι SATAN’S HOST ξεκίνησαν τη δημιουργία ξανά ενός δικού τους ήχου, αλλά τη φορά αυτή προσεγμένα, με τάξη και προγραμματισμό. Heavy metal, US power, thrash, doom, death και black metal, όλα αναμειγνύονται σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές προτάσεις που μπορείς να ακούσεις, τραγουδισμένα από μια θρυλική φωνή, σε ερμηνείες που ολοένα πήγαιναν προς τα άκρα και με τη διασκευή στο “Norwegian wood” να στέκει ισάξια δίπλα στις υπόλοιπες συνθέσεις. Την ίδια χρονιά (2011), βλέπει το φως της δημοσιότητας και το “Celebration – for the love of Satan”, μια συλλογή με τραγούδια από τις μέρες του Elixir, τραγουδισμένα από τον Conklin, μερικά τραγούδια, ξαναδουλεμένα εννοείται, από το ακυκλοφόρητο “Midnight wind”, τη νέα μορφή του ΕΠΟΥΣ “Metal from Hell” (διέγραψε από τη μνήμη σου, όσο γίνεται, την αρχική εκτέλεση, εδώ το τραγούδι είναι από άλλον πλανήτη) και μια νέα σύνθεση, το “Convictions”. Πόσο τέλειο να ακούς το “Witches return”, για παράδειγμα, με super παραγωγή… Πραγματικά, άλλη μπάντα!
Το “Virgin sails” που ακολούθησε, δύο χρόνια μετά, θα ήταν σύμφωνα με τον Tyrant, «το πιο βίαιο και σκοτεινό, τόσο σε μουσική όσο και σε στίχους, άλμπουμ του group, μέχρι σήμερα. Θα σηματοδοτούσε δε τον εμπλουτισμό των ερμηνειών με death metal growls και διαφορετικών ηχοχρωμάτων ‘δαιμονικές’ φωνές». Όχι, δεν «έφυγε» η κλασσική προσέγγιση στην οποία μας είχε συνηθίσει ο Τύραννος. Κάθε άλλο. Αλλά πόσο απαιτητικό είναι να τραγουδάς με κλασικό τρόπο, σε μια τόσο ακραία μουσική όσο αυτή των SATAN’S HOST; «Τα τραγούδια των SATAN’S HOST μου δίνουν θα έλεγα την άδεια να πάω οπουδήποτε θέλω, φωνητικά. Είναι πολύ απελευθερωτικό όλο αυτό». Και πως συνδυάζονται οι κόσμοι των JAG PANZER, TITAN FORCE, THE THREE TREMORS και SATAN’S HOST; «Όταν τραγουδάω στις μπάντες μου, σε καθεμιά από αυτές, έχω μια συγκεκριμένη, ξεχωριστή ‘προσωπικότητα’. Η αλήθεια όμως είναι πως όταν τραγουδάω στους SATAN’S HOST, δεν έχω ΚΑΝΕΝΑΝ περιορισμό. Μπορώ να γρυλίσω, να ουρλιάξω, να είμαι απαλός, τραχύς, να ψιθυρίζω, όλα αυτά ακόμη και στο ίδιο τραγούδι. Κάθε φορά λοιπόν, προσπαθώ να αλλάζω την προσωπικότητά μου ώστε να ταιριάζει με το εκάστοτε συγκρότημα. Θέλω οι οπαδοί να βλέπουν και να ακούνε κάτι διαφορετικό και συναρπαστικό, από μπάντα σε μπάντα».
Το τελευταίο album του συγκροτήματος, πριν το φετινό, ήταν το διπλό “Pre–dating God – Part 1&2″. Σχεδόν εβδομήντα λεπτά σε διάρκεια, που αρχικά η μπάντα ήθελε να το βγάλει ως μονό, αλλά ήταν η εταιρεία τους (Moribund) που το χώρισε σε δύο μέρη, σύμφωνα με τον Harry. Ακόμη ένα εξαίσιο δείγμα τεχνικού όσο και σκοτεινού metal, με ακραία riff-ολογία από τον Elkins, ακόμη πιο ακραίες ερμηνείες από τον Conklin και εξοντωτικό drumming από τον Anthony Lopez, ικανό να ενώσει κάτω από το ίδιο «λάβαρο» οπαδούς από κάθε πτυχή του σκληρού ήχου. Η μπάντα βρισκόταν σε απίστευτη κατάσταση και η καταπληκτική διασκευή αυτή τη φορά στο κλασσικό “See you in Hell” των N.W.O.B.H.M ηρώων GRIM REAPER, που υπάρχει στο πρώτο μέρος, είναι εκτός από το κερασάκι στην τούρτα, ένα αποδεικτικό του πόσο καλό ήταν το κλίμα στις ηχογραφήσεις. Να συμπληρώσουμε επίσης πως το μπάσο στο album ανέλαβε ο ίδιος ο Elkins, μετά την αποχώρηση του Marcus Garcia και πριν την έλευση του Derek Moros, ενώ στο δεύτερο μέρος υπάρχει μια διαφορετική μίξη του ομώνυμου κομματιού του δίσκου.
“This legacy will never die…”
Επτά χρόνια πέρασαν από το “Pre-dating God” για να ακούσουμε καινούργια μουσική από τους ανανεωμένους, με νέο μπασίστα τον Corey Tibbetts, SATAN’S HOST. Γιατί όμως αυτή η καθυστέρηση; O Leviathan εξηγεί: «Το άλμπουμ γράφτηκε και ήταν έτοιμο για ηχογράφηση, στα Flatline Studios, αλλά καθυστέρησε αρχικά όσον αφορά τα φωνητικά. Προσωπικά, ήθελα μια διαφορετική προσέγγιση στην ηχογράφηση των φωνητικών και πρότεινα έναν διαφορετικό μηχανικό ήχου, για τα δικά μου μέρη. Ο Pat από την άλλη, πρότεινε να ξεχάσουμε ό,τι γράψαμε ως τότε και να ‘πάμε’ με έναν νέο μηχανικό. Συν τοις άλλοις, είχαμε κι άλλες αναποδιές. Ξεκινήσαμε την ηχογράφηση των drums, στη συνέχεια της κιθάρας και, όταν φτάσαμε στο drum editing, έπαθε ζημιά ο σκληρός μας δίσκος. Έτσι, έπρεπε να ηχογραφήσουμε εκ νέου όχι μόνο τα drums, αλλά και την κιθάρα»
«Τα φωνητικά είχαν λοιπόν ηχογραφηθεί μέσα σε δύο εβδομάδες, αλλά με τα παλιά drums! Έτσι, αφού ηχογραφήθηκαν τα καινούργια, κάποια από τα φωνητικά μου δεν ευθυγραμμίζονταν πια στους χρόνους των νέων drums. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να απορρίψουμε ένα ολόκληρο τραγούδι και να αλλάξουμε κάποια μέρη σε κάποια άλλα, καθώς παρουσιάζονταν προβλήματα συγχρονισμού. Στη συνέχεια, ο μπασίστας παραιτήθηκε και έπρεπε να δείξουμε τα τραγούδια από την αρχή στον νέο μας μπασίστα, τον Corey Tibbetts, ώστε να ηχογραφήσει τα μέρη του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε και η πανδημία του Covid που σταμάτησε τα πάντα. Ήταν ένα πραγματικό χάος… Τελικά είμαστε ευχαριστημένοι που ολοκληρώθηκε, έστω με τον τρόπο που ολοκληρώθηκε και μετά από όλα αυτά τα προβλήματα που υπήρξαν»
Το “This legacy will never die…”, με εξώφυλλο από τον Joe Petagno (ένας Petagno υπάρχει), είναι ένα κλασσικό SATAN’S HOST album, με τη μουσική όπως πάντα γραμμένη από τον Elkin και τους στίχους από τον Conklin. Αν το 2010 η Αμερικανοί έκαναν τη δική τους «ολική επαναφορά» και επαναπροσδιόρισαν τον ήχο τους, εδώ δε χρειάστηκε να κάνουν κάτι, παρά να διατηρήσουν την ιδιαιτερότητα της μουσικής τους ανέπαφη. Το εντυπωσιακό μωσαϊκό των διαφορετικών ειδών που τους χαρακτηρίζει τα τελευταία δώδεκα χρόνια παραμένει αναλλοίωτο, το βιρτουόζικο παίξιμο έχει περάσει σε νέα επίπεδα (έχουμε να κάνουμε με το μάλλον πιο τεχνικό SATAN’S HOST album, τουλάχιστον όσον αφορά την Leviathan περίοδο) και ο Tyrant ακούγεται σε μεγάλη φόρμα, αλλάζοντας ερμηνευτικό στυλ κατά το δοκούν και από το ένα άκρο στο άλλο. Τα τραγούδια έχουν και αυτά την χαρακτηριστική τους μεγάλη διάρκεια (σήμα κατατεθέν πια για τη μπάντα) και ποικιλία, όπου η μπάντα στην ίδια σύνθεση άλλοτε ακούγεται επική, άλλοτε επιθετική, άλλες φορές κατεχόμενη από μια horror ατμόσφαιρα… Επί προσωπικού πάντα, θα ξεχωρίσω το εναρκτήριο “Deadmans walk”, το έπος “Malediction” (έξι και μισό λεπτά μακελειού αμφότερα), το καταιγιστικό “Shadow’s black” και το εννιάλεπτο “Mysticum” που κλείνει εμφατικά το άλμπουμ. Ένα άλμπουμ που σίγουρα είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που θα ακούσεις φέτος και που αποδεικνύει περίτρανα πως οι SATAN’S HOST είναι πανίσχυροι και ακμαιότατοι, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια!
Καλοί και οι δίσκοι, δε λέω, αλλά υπάρχει περίπτωση να τους δούμε live;
«Συνεργαζόμαστε με εταιρείες παραγωγής και διοργανωτές όσο γίνεται μεγαλύτερους, για να φτάσουμε όσο πιο μακριά μπορούμε στον τομέα των συναυλιών και για να βγάλουμε το συγκρότημα στο φως της δημοσιότητας (σ.σ: out in the public eye, ήταν η ακριβής έκφραση). Ξέρουμε ότι αυτό το υλικό πραγματικά αξίζει να παιχτεί ζωντανά και θα κάνουμε το παν για να γίνουν έτσι τα πράγματα» απαντά χαρακτηριστικά ο Τύραννος.
Φυσικά, δε γινόταν να μην επιδιώξουμε να μάθουμε κάποια νέα από τα στρατόπεδα των JAG PANZER και TITAN FORCE. Σε ποια φάση βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι δυο μπάντες;
«Οι JAG PANZER γράφουν το νέο τους άλμπουμ. Τα demos είναι σχεδόν έτοιμα και λογικά θα ξεκινήσουμε την ηχογράφηση σύντομα (σ.σ: σύμφωνα με τον κιθαρίστα Mark Briody, τον Ιούνιο θα ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις). Οι TITAN FORCE ξέρω πως έχουν νέο υλικό, αλλά δεν έχω να σου πω περισσότερα. Θα βρεθούμε όλοι μαζί σύντομα στην Αθήνα, στα πλαίσια του Up the Hammers Festival που θα γίνει στις 9-11 Ιουνίου και θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε τότε. Θα σε δω, έτσι;»
Εννοείται, Θεού θέλοντος!
Δημήτρης Τσέλλος
