«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: LORD MOUNTAIN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The Oath”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: King Volume Records/Kozmik Artifactz
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jesse Swanson – Φωνητικά, κιθάρα
Sean Serrano – Κιθάρα
Andy Chism – Μπάσο
Pat Moore – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
YouTube
Οι LORD MOUNTAIN μας έρχονται από τη Santa Rosa της California. Σχηματίστηκαν το 2014, κυκλοφορώντας το πρώτο τους ομώνυμο EP δύο χρόνια αργότερα. Πέρασε αρκετός καιρός η αλήθεια είναι, για να ετοιμάσουν το ντεμπούτο full length τους, αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Στην «αυγή» του 2023 λοιπόν, μας δίνουν το “The Oath”. Πριν βάλω το promo να παίξει, δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το συγκρότημα. Το “The Oath” έφτασε στα χέρια μου λόγω ονόματος, περιγραφής της μουσικής και τέλος λόγω… εξωφύλλου. Και τα τρία, κατόπιν αρκετών ακροάσεων, θεωρώ πως συμπληρώνουν/αποτελούν έναν ταιριαστό συνδυασμό που «σκιαγραφεί» το group. Ωραίο το όνομα, επιβλητικό και ευκολομνημόνευτο, ακριβής η περιγραφή των μουσικών πεπραγμένων, τα οποία θα δούμε ευθύς παρακάτω και όμορφο το «ζωγραφιστό», σαν σε κάδρο, εξώφυλλο.
Οι Καλιφορνέζοι είναι παραδοσιακοί τύποι. Και η παράδοση που ακολουθούν και τιμούν, είναι η πρώτη, η παλαιότερη σε ό,τι αφορά το heavy metal. Είναι το αρχετυπικό doom metal. Αυτό αποτελεί το βασικό συστατικό της μουσικής τους, τον κυριότερο οδηγό του οράματός τους και μετά οτιδήποτε άλλο. Ξεκινούν λοιπόν από τους BLACK SABBATH και τους PENTAGRAM και προχωρούν. Ακούγονται επικοί, αλλά δεν το κάνουν με τον τρόπο των CANDLEMASS ή των SOLITUDE AETURNUS. Αντλούν επιρροή σε αυτό το κομμάτι από μπάντες όπως οι CIRITH UNGOL και PAGAN ALTAR, με συνέπεια το τελικό αποτέλεσμα να είναι αρκετά κοντά σε μπάντες όπως οι GRAND MAGUS και οι WOLFTOOTH (των δύο τελευταίων τους κυκλοφοριών).
Απλοί στις δομές τους και άμεσοι, οι LORD MOUNTAIN έχουν έμπνευση. Ωραίο riffing, rhythm section μονολιθικό και αρκούντως δυναμικό, μόνο στα φωνητικά μου ακούγονται κάπως αδύναμοι. Θα προτιμούσα μια πιο δυναμική και βραχνή φωνή, ιδανικά σαν αυτή του JB των GRAND MAGUS, θεωρώ πως θα υποστήριζε καλύτερα τα τραγούδια. Δεν είναι άσχημα τα φωνητικά, κάθε άλλο, το «κάτι παραπάνω» είναι που τους λείπει.
Οκτώ κομμάτια και τριάντα έξι λεπτά, είχε στη διάθεσή του το “The Oath” για να αφηγηθεί την ιστορία του (δεν έχω στίχους, αλλά οσμίζομαι concept) και τα κατάφερε μια χαρά. Μας έδωσε και τρία πολύ δυνατά κομμάτια, τα “The Sacrifice”, “Serpent Temple” και το ομότιτλο κομμάτι, δηλαδή την τριάδα που κλείνει το άλμπουμ. Είναι ένα πολύ θετικό πρώτο βήμα και αν οι LORD MOUNTAIN προσέξουν και «χτίσουν» επάνω του, θα ακούσουμε πολύ καλά πράγματα από αυτούς στο μέλλον. Για αρχή, θεωρώ πως ο βαθμός θα πρέπει να θεωρηθεί αρκούντως καλός.
(7 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: MANSION
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Second death”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Independent
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Immanuel – Μπάσο
Jaakob – Κιθάρα
Matti Juhani – Όργανο
Alma – Φωνητικά
Osmo – Φωνητικά
Aatami – Τύμπανα
Samuel – Τύμπανα
Mikael – Στίχοι
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Tommi Hoffrén – Κιθάρα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
YouTube
Καρτανοϊσμός. Μια πολύ μικρή θρησκευτική αίρεση στην περιοχή της Stakunta της Φινλανδίας και δραστηριοποιήθηκε από τη δεκαετία του 1920 έως τη δεκαετία του 1950. Πήρε το όνομά της από την Alma Maria Kartano (1885-1953), τη μια από τις ηγέτιδές της. Η άλλη ήταν η Amanda Matilda “Tilda” Reunanen (1894-1965), ή αλλιώς, «ο κοιμώμενος ιεροκήρυκας». Το βασικό δόγμα του Καρτανοϊσμού ήταν ο αυστηρός ασκητισμός. Οι γυναίκες υποχρεώνονταν να φορούν σκουρόχρωμα ρούχα, μακριά φορέματα και να καλύπτουν το κεφάλι τους με μαντήλια, για να μην διεγείρουν τις σεξουαλικές ορμές των ανδρών. Απαγορευόταν αυστηρά το σεξ, ακόμη και εντός του γάμου. Τα παιδιά ανατρέφονταν κι αυτά αυστηρά, ακόμη και σκληρά.
Οι Καρτανοϊστές προσεύχονταν γονατιστοί, με το πρόσωπο στο πάτωμα και με δυνατή φωνή, ώστε «ο διάβολος να φύγει μακριά». Οι προσευχές συχνά κατέληγαν σε εκστατικές εμπειρίες, όπου οι προσευχόμενοι χτυπούσαν το κεφάλι και τα χέρια τους στο πάτωμα, φώναζαν, θρηνούσαν, είχαν οράματα, μιλούσαν σε διάφορες γλώσσες και προφήτευαν. Οι Καρτανοϊστές πίστευαν επίσης ότι πριν τη Δευτέρα Παρουσία και την αρπαγή των Εκλεκτών, η οργή του Θεού θα έπεφτε επάνω στους άπιστους. Μάλιστα, όταν ξέσπασε ο «Χειμερινός Πόλεμος» μεταξύ της Φινλανδίας και της ΕΣΣΔ, το 1939, οι Καρτανοϊστές πίστευαν ότι αυτός ήταν η αρχή της οργής αυτής.
Φαντάζεσαι τώρα τα παραπάνω, να μπορούν να μετουσιωθούν σε μουσική; Κι αν ναι, πως θα ήταν; Λογικά, θα επρόκειτο για μια μουσική σκοτεινή, αργή, πένθιμη, υποβλητική, τελετουργική, σχεδόν εξαγνιστική, έτσι δεν είναι; Κάτι τέτοιο, ακούγεται στο “Second death”, τη δεύτερη κυκλοφορία των Φινλανδών MANSION, μετά το “First death of the Lutheran” (οι Καρτανοϊστές ανήκαν τυπικά στη Λουθηρανική Εκκλησία) του 2018. “Doom”, θα πει κάποιος, αλλά ο χαρακτηρισμός θα φαντάζει περιοριστικός. Είναι πολύ θεατρικό και ιδιαίτερο για να χαρακτηριστεί απλά ως “doom”. Οι MANSION είναι εξίσου rock όσο και metal, έχουν μάλιστα και neo-folk στοιχεία που δίνουν στο τελικό αποτέλεσμα ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον και θυμίζουν αρκετά συγκροτήματα όπως οι FRAYLE, DRACONIAN, DARKHER (το τελευταίο τους album παρουσιάστηκε στην «Αυτόνομη Ζώνη», τσέκαρέ το) και SABBATH ASSEMBLY. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι επομένως, το ότι συμμετέχει και ο Tommi Hoffrén των εξίσου τελετουργικών occult rockers JESS AND THE ANCIENT ONES, στην κιθάρα.
Ξέχωρα από την εισαγωγή, το album αποτελείται από έξι κομμάτια, όπου το μικρότερο έχει διάρκεια περίπου επτά λεπτά, με τη μπάντα να εκτείνει τις διάρκειες, ώστε να καταφέρει να αναπτύξει τις διδαχές του Καρτανοϊσμού μέσα από τον ήχο και τους στίχους της. Τα φωνητικά είναι σε σημεία ανατριχιαστικά, η ατμόσφαιρα στοιχειωτική και απολύτως θεατρική και τελικά το album δεν ακούγεται όλες τις ώρες της ημέρας, παρά σε καλεί μόνον όταν πέσει το πυκνό σκοτάδι.
Θεωρητικά, υπάρχει εκεί έξω κόσμος που θα εκτιμήσει έναν τέτοιο δίσκο. Ή τουλάχιστον, έτσι θέλω να πιστεύω. Η βαθμολογία που ακολουθεί, είναι ενδεικτική και ίσως, λέω ίσως, το αδικεί, αφού το “Second death” δίδει ολοένα και περισσότερα, ακρόαση με την ακρόαση. “Second death is upon you… second death is your punishment!”
Εντυπωσιακό.
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: RHODIAN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Decay of humanity”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Self – released
ΣΥΝΘΕΣΗ:
ChristinaX – Φωνητικά
Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου – Όλα τα όργανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Instagram
YouTube
Bandcamp
Spotify
Οι RHODIAN είναι ένα solo Dark Ambient / Dungeon Synth project με έδρα τη Ρόδο. Ξεκίνησε την πορεία του στις αρχές του 2021 και μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει ή συμμετάσχει σε δεκατρία διαφορετικά δισκογραφικά έργα, μεταξύ των οποίων τέσσερα EP, ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, έξι singles, ένα split και ένα demo. Η μπάντα ξεκίνησε ως μονοπρόσωπη, με μοναδικό μέλος τον Μιχαήλ-Άγγελο Διακογεωργίου από την Ρόδο, ενώ στην πορεία μετά από αρκετές κυκλοφορίες προστέθηκε στο δυναμικό του συγκροτήματος και η ChristinaX στα φωνητικά. Η πρώτη επίσημη δουλειά της Χριστίνας με το σχήμα, ήταν το EP “Βόλτα κάτω από τα φώτα της πόλης” τον Σεπτέμβρη του 2022. Η μπάντα μέχρι στιγμής έχει συνεργαστεί και με άλλα συγκροτήματα του ήχου από την Ελλάδα και το εξωτερικό, κυρίως από τον χώρο του Dark Ambient και του Dungeon Synth, αλλά και με αρκετές Βlack Metal μπάντες.
Το δεύτερο, άρτι αφιχθέν, ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, ονομάζεται “Decay of humanity” και αν κάτι δεν στερείται είναι εμπνεύσεως. Πρόκειται φυσικά για έναν άξιο αντιπρόσωπο των κυρίως ειδών που εκπροσωπεί το σχήμα, με μία ιδιαίτερα σκοτεινή και προβληματισμένη ατμόσφαιρα, αντάξια ενός Black Metal συγκροτήματος, με την ιδιαιτερότητα ότι την μουσική τους, που κάποιες φορές έχει μέχρι και ανατολίτικο άρωμα, συνοδεύει η απαγγελία στίχων, οι οποίοι σε σημεία είναι λες και είναι βγαλμένοι από κάποιο ραδιοφωνικό θεατρικό άλλων εποχών, μεταφέροντα την ένταση και το κλίμα των απαγγελλόμενων λόγων.
Μπορεί το Dark Ambient να μην είναι ένα είδος ιδιαίτερα διαδεδομένο στην χώρα μας και αυτό να έχει οδηγήσει τον ιθύνοντα νου Μιχάλη, να αναζητήσει την τύχη του σε δισκογραφικές του εξωτερικού, παρόλα αυτά, η προσπάθεια του όμως είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Το άλμπουμ διακρίνει μία εσωτερικότητα, συνδυασμένη με πλοκή και μία ιδιαίτερη βαρύτητα, όχι τόσο μουσική, εφόσον δεν θα συναντήσει κανείς ξεσπάσματα στον δίσκο, όσο βαρύτητα νοήματος, μελαγχολική και σε σημεία ανανεωτική.
Στα συν του άλμπουμ, οι συμμετοχές μουσικών από τον extreme χώρο της χώρας, όπως ο Αλέξανδρος Αντωνίου των MACABRE OMEN, Ηρακλής Γιώτης των WARHAMMER, ο Νίκος Τσίνας των PENTHOS, ο Αποστόλης Κιόρογλου των VALON VINTER και ο Σάκης Αξιώτης των FUNURAL STORM.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: THE LIGHTBRINGER OF SWEDEN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The New World Order”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Independent
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Herbie Langhans – Φωνητικά
Lars Eng – Κιθάρα
Carsten Stepanowicz – Κιθάρα
Ulf Nilsson – Μπάσο
Tobbe Jonsson – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Spotify
Website
Instagram
YouTube
Πριν τρία χρόνια, οι LIGHTBRINGER OF SWEDEN, ήταν Σουηδογερμανοί κατά τα 4/5. Ο μοναδικός Γερμανός της παρέας ήταν ο Herbie Langhans, μέλος επίσης των δικών μας FIREWIND, όπως ακούσαμε στο “Welcome to the Empire” και είδαμε στις τελευταίες τους συναυλία επί ελληνικού εδάφους, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τώρα είναι κατά τα 3/5, αφού υπάρχει στις τάξεις τους και δεύτερος, ο κιθαρίστας Carsten Stepanowicz, με τους υπόλοιπους να είναι ο Ulf Nilsson, αντικαταστάτης του Johan Bergquist στο μπάσο, o drummer Tobbe Jonsson και φυσικά ο κιθαρίστας Lars Eng (δική του η μπάντα, άλλωστε). Το ”Rise of the Beast” είχε αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων, με την συνθετική του ποιότητα, την εκτελεστική του αρτιότητα και με το πώς είχε ετοιμαστεί στην εντέλεια και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Φέτος, η μπάντα επανέρχεται με το “The New World Order” και φιλοδοξεί να κάνει το επόμενο βήμα της προς τα μπρος.
Όπως ΑΚΡΙΒΩΣ συνέβη με το “Rise…”, έτσι και στο νέο album η Σουηδία υπάρχει στον «χάρτη» της μπάντας μονάχα ως χώρα καταγωγής τριών από τα πέντε μέλη της. Μουσικά, είναι η Γερμανία που κυριαρχεί κατά κράτος. Οι επιρροές, ίδιες και απαράλλαχτες: Οι ACCEPT της Tornillo περιόδου, η προσωπική μπάντα του πρώην κιθαρίστα τους Herman Frank και οι σύγχρονοι BONFIRE, αυτοί που παίζουν πολύ περισσότερο heavy metal παρά hard rock, εκνευρίζοντας τους «παραδοσιακούς» τους οπαδούς. Αυτό είναι το προφίλ των THE LIGHTBRINGER OF SWEDEN και θεωρητικά μιλώντας, είναι κάτι παραπάνω από ελκυστικό, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά και στα δικά μου γούστα.
Σε παραγωγή των ιδίων και μίξη-mastering από τον Fredrik Nordström, το “The New World Order” έχει, εν αρχή, εξαιρετικό ήχο. Διαυγέστατο, πεντακάθαρο, ογκωδέστατο. Όπως και στο ντεμπούτο, έτσι κι εδώ, την παράσταση κλέβει ο Langhans με την εξαιρετική του φωνή. Τουλάχιστον σε μένα, θυμίζει πολύ την αντίστοιχη του David Reece, πρώην τραγουδιστή των BONFIRE και ACCEPT και αυτό μόνο ως θετικό μπορώ να το εκλάβω. Οι ερμηνείες του είναι αυτές που πρέπει για τέτοιου είδους υλικό, ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για αυτό, σε κερδίζει εύκολα. Τα τραγούδια είναι όλων των ειδών και ταχυτήτων, «πιασάρικα» (catchy) όσο δεν πάει, με υπέροχα refrains και σου μένουν σε σημαντικό βαθμό από την πρώτη ακρόαση. Είναι δε φτιαγμένα για να αποδοθούν live και αυτό γίνεται κατανοητό και στον πιο άσχετο ακόμη.
Επίσης μου κάνει εντύπωση το ότι η μπάντα κυκλοφορεί μόνη και τούτη τη δισκογραφική δουλειά της. Δεν καταλαβαίνω πως μετά από το ντεμπούτο δεν τους «άρπαξε» κάποια σοβαρή εταιρεία, αλλά από την στιγμή που δε θα άλλαζε τίποτα ως προς το άκρως επαγγελματικό αποτέλεσμα, τείνω να πιστέψω πως αυτό γίνεται για να έχουν οι THE LIGHTBRINGER OF SWEDEN τον απόλυτο έλεγχο. Όταν άκουσα το “Rise…”, είχα δηλώσει εντυπωσιασμένος. Οι απαιτήσεις ανέβηκαν, ως εκ τούτου ισχυροποιήθηκαν και τα αυστηρά μου κριτήρια, οπότε θα πω πως εφόσον δεν υπάρχει πια το στοιχείο του αιφνιδιασμού και το άλμπουμ κάνει μια μικρή «συνθετική κοιλιά» από το δεύτερο μισό και μετά (το πρώτο μισό είναι απίθανο), η βαθμολογία θα είναι ανάλογη. Συνεπώς, έχουμε μια πολύ καλή δισκογραφική δουλειά, από μια ποιοτικότατη μπάντα που θα ήθελα πολύ να δω και «ζωντανά», κάποια στιγμή.
(7,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
