a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: DARK SANCTUARY
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Cernunnos”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Avantgarde Music
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Dame Pandora – Φωνητικά
Arkdae – Πλήκτρα, κιθάρα
Ahesdis – Βιολί
Hylgaryss – Πλήκτρα, κιθάρα
Sombre Cÿr – Μπάσο, κρουστά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Website
Bandcamp
Facebook
YouTube
Ξεκινάμε με μια ιδιάζουσα και ιδιαίτερη περίπτωση. Τους Γάλλους DARK SANCTUARY χρειάζεται να τους συστήσω μόνον στους πολύ νεαρούς ηλικιακά αναγνώστες, ή στους πολύ φανατικούς metalheads που δεν ακούν άλλα πράγματα. Για τους υπολοίπους όχι, δε χρειάζεται να πω και πολλά για να ένα συγκρότημα που υπάρχει από το 1996, δισκογραφεί από το 1999 και έχει ως τώρα οκτώ albums, τέσσερα singles και EPs και τρεις συλλογές (η μία τιτλοφορείται “Summoning of the Muse” και είναι album-φόρος τιμής στους DEAD CAN DANCE). Μέσα στα τόσα χρόνια παρουσίας και μάλιστα ποιοτικής, δε μπορεί, όλο και κάπου θα έχουμε ανταμώσει με τις νότες και την υπέροχη αισθητική τούτων των Παριζιάνων.
“Cernunnos” λοιπόν, το νέο πόνημα της μπάντας, η οποία δραστηριοποιείται ξανά μετά από χρόνια. Ταιριαστός τίτλος… Στη μυθολογία των Κελτών, ο Κερνούνος (λατ. Cernunnos) είναι ο θεός της Φύσης, της αναπαραγωγής και τη γονιμότητας. Σαν «κερασφόρος θεός», κάτι αντίστοιχο του δικού μας Πάνα, ο Κερνούνος είναι η θεοποίηση των κερασφόρων ζώων των δασών, κυρίως των ελαφιών. Γεννιέται στο χειμερινό ηλιοστάσιο, πεθαίνει στο θερινό ηλιοστάσιο και εναλλάσσεται με τη θεά της σελήνης στην εξουσία της ζωής και του θανάτου, ως ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου.
Κάπως έτσι, αρχίζει ξανά ο κύκλος της δημιουργίας και για τους DARK SANCTUARY. Σαν τα κέρατα που ρίχνει το ελάφι κατά την περίοδο του χειμώνα, όταν θέλει να βγάλει καινούργια την άνοιξη. Σαν τα φύλλα στα δέντρα που πέφτουν το φθινόπωρο, για να δώσουν τη θέση τους σε νέα. Η μουσική τους μελαγχολική, βαθιά, σκοτεινή, λυρική και εν τέλει κινηματογραφική, σαν ένα soundtrack από μια gothic νουβέλα που έγινε ταινία. Μια μίξη neoclassical, darkwave, gothic και doom, με αιθέρια φωνητικά, που έχει έναν σκοπό και τον πετυχαίνει αβίαστα, πανεύκολα: Να κρατήσει τον ακροατή καθηλωμένο.
Το “Cernunnos” δεν είναι δίσκος για «λίστες». Δεν είναι δίσκος για debates. Δεν θα ακούσεις να τον συζητά ο κόσμος, αν είναι καλύτερος από τους προκατόχους του. Είναι όμως ένα από τα highlights της χρονιάς, ανεξάρτητα από το είδος, το ύφος και το στυλ μουσικής που προτιμά ο καθένας μας. Για τον λόγον αυτόν, δε θα λάβει και βαθμολογία. Γιατί κάποια πράγματα, δε χρειάζεται και δεν πρέπει να τα βαθμολογούμε. Πραγματικά, υπέροχο album. Bienvenue à nouveau, DARK SANCTUARY…
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: FIRIENHOLT
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “White frost and Elder blood”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Naturmacht Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
The Swallow – Μπάσο, πλήκτρα, φωνητικά
The Raven – Κιθάρες
The Wolf – Φωνητικά, πλήκτρα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Spotify
YouTube
Το έργο του καθηγητή Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν είναι γνωστό και αγαπητό σε εκατομμύρια κόσμου ανά τον πλανήτη, μεγαλώνοντας γενιές και γενιές Ανθρώπων, Νάνων και Ξωτικών. Στον μεταλλικό χώρο όμως, παρατηρείται μια ακόμα πιο μεγάλη αδυναμία απέναντι στον Άρχοντα των Δακτυλιδιών και τις εποχές της Μέσης Γης που προηγήθηκαν των γεγονότων αυτής τριλογίας. Από τους BLIND GUARDIAN μέχρι τους SUMMONING, κάθε είδος και υποείδος του metal, απέτισε φόρο τιμής στον Ιλούβαταρ τον Ένα και τα δημιουργήματα της Μουσικής των Βάλαρ. Με μουσική λοιπόν οι Βρετανοί FIRIENHOLT τιμούν και αυτοί (σχόλιο Δ.Τ: στοίχημα πως είναι ένας και όχι τρεις) τον συμπατριώτη τους, αντλώντας έμπνευση όχι μόνο για το μουσικό σκέλος της δουλειάς τους από το έργο του αλλά και για το όνομα τους, μιας και το δανείζονται από το Firienholt, αρχικά γνωστό ως Eryn Fuir το οποίο ήταν ένα μικρό δάσος από βελανιδιές που βρισκόταν στα σύνορα του Rohan και της Gondor, γύρω και πάνω στις πλαγιές του Amon Anwar.
Με το πρώτο τους άλμπουμ , το “By the waters of Awakening” και τα τρία ΕΡ που προηγήθηκαν αυτού να είναι πλήρως αφιερωμένο στον Τόλκιν, για την δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους επέλεξαν θεματολογία από έναν επίσης πολύ γνωστό φανταστικό κόσμο, τον κόσμο του «The Witcher», μία γνωστή σειρά βιβλίων που έγιναν παιχνίδια και εσχάτως και τηλεοπτική σειρά. Τέσσερις μακροσκελέστατες και παράλληλα καθόλου κουραστικές δουλειές περιλαμβάνει αυτό το νέο, επερχόμενο πόνημα των FIRIENHOLT. Τέσσερα τραγούδια, γεμάτα λυρισμό, φαντασία, περιπέτεια, κόσμους φανταστικούς και παράλληλά τόσος κοντινούς μας. έχοντας επιλέξει να υπηρετήσουν τον extreme metal χώρο και συγκεκριμένα το επικό, ατμοσφαιρικό black metal, οι Άγγλοι προσθέτουν έξυπνες και πολύ όμορφες πινελιές από τι άλλο; μα φυσικά dungeon synth, προφέροντας στους φίλους της φανταστικής λογοτεχνίας ένα πάρα πολύ όμορφο και σφιχτοδεμένο soundtrack για να τους συνοδεύσει στις αναγνώσεις που τους μεταφέρουν σε κόσμους επικούς, ηρωικούς, τρομακτικούς μεν, πολύ όμορφους δε, όπως το “White frost and Elder blood”.
Υπέροχος συνοδός για τα ταξίδια σας λοιπόν. Δεν θα σας απογοητεύσει. Καθόλου. Α! Στα συν το πολύ, πολύ όμορφο εξώφυλλο από τον Carl Ellis.
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: Matt Geary
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Ghost in the western trap”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Self-released
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Matt Geary – Πλήκτρα, κιθάρα, πιάνο, τύμπανα
Bronwyn Beth – Βιολί
Michael Worth – Πιάνο
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
YouTube
Άλλο ένα ιδιαίτερο και ιδιότυπο δημιούργημα για σήμερα και χαίρομαι πολύ για αυτό. Το “Ghost in the western trap” είναι το αυτοχρηματοδοτούμενο και αυτοδιαχειριζόμενο επερχόμενο album του Matt Geary, ενός μουσικού από τη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α, αγνώστου σε μένα μέχρι τώρα, για να είμαι ειλικρινής. Βλέποντας την σύνθεση των προσωπικών του συνεργατών και το ότι έχει αναλάβει τόσα όργανα και τόσες πρωτοβουλίες, δεν έχω παρά να αναγνωρίσω το γεγονός πως ο Matt φαίνεται και είναι, ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης. Βέβαια, δε γίνεται διαφορετικά, καθώς αν έπαιζε και βιολί, θα περνούσαν όλα τα όργανα από τα δικά του χέρια. Δεν το λες και λίγο αυτό.
Το “Ghost…” είναι ένας δίσκος που συνετέθη και ηχογραφήθηκε μετά από αρκετά χρόνια και κατόπιν πολλών εμπειριών και γεγονότων στην προσωπική ζωή του Geary. Ο πολυπράγμων μουσικός συνθέτει για τη ζωή, την αγάπη, τον πόνο, την συντροφικότητα, την ανθεκτικότητα στις συνεχώς δοκιμαζόμενες σχέσεις στην σύγχρονη κοινωνία και παράγει μια δουλειά ορχηστρική, μινιμαλιστική, άκρως ατμοσφαιρική, με μελαγχολικό τόνο. Όλα τα όργανα έχουν ισόποσο μερίδιο και συμπληρώνουν το ένα το άλλο, μέσα από μια προοδευτική και πειραματική προσέγγιση.
Ο Matt φαίνεται πως έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα από την κλασσική μουσική, τα soundtracks ταινιών, όπως και από καλλιτέχνες σαν τους EXPLOSIONS IN THE SKY, STARS OF THE LID και James Blackshaw. Στο τέλος όμως, αυτό που «βγαίνει», έχει τη δική του σφραγίδα, τη δική του ταυτότητα. Δε γνωρίζω αν αυτή θα είναι μια one off δουλειά, ή αν πρόκειται για την αρχή μιας νέας ενασχόλησης από πλευράς Geary, αλλά όπως και να ’χει, χαιρετίζω μια αξιολογότατη κυκλοφορία, ιδανικό «χαλί», ιδανική «συντροφιά» για τις πολύ «μεγάλες» ή τις πολύ «μικρές» ώρες της ημέρας. Ούτε εδώ θα μπει βαθμός, εννοείται.
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: REZN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Solace”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Self-released
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Phil Cangelosi – Μπάσο, φωνητικά
Rob McWilliams – Κιθάρα, φωνητικά, sitar
Spencer Ouellette – Πλήκτρα, κιθάρα
Patrick Dunn – Τύμπανα, κρουστά, sitar
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Website
Bandcamp
Twitter
YouTube
Ακόμη ένα group του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα. Από τις Η.Π.Α μας έρχονται οι REZN και συγκεκριμένα από το Σικάγο. Διαβάζω info, ψάχνω να βρω περισσότερες λεπτομέρειες και διαπιστώνω πως από το 2016 που υπάρχουν, έχουν μαζί με το “Solace” που κυκλοφορεί, τέσσερεις δίσκους. Διαβάζω πως έχουν λάβει μάλιστα στο σύνολό τους, αρκετά εγκωμιαστικά σχόλια και πολύ καλές κριτικές. Άρα, τι στο καλό, κάτι αξιοπρόσεκτο υπάρχει εδώ. Για να δούμε, τι θα συναντήσουμε…
Psychedelic doom/stoner metal παίζουν οι REZN, χρησιμοποιώντας και την ανάλογη ψυχεδελική, «φευγάτη» στιχουργική θεματική. Έξι κομμάτια, μεγάλα σε διάρκεια, ακούμε εδώ. Οι ρυθμοί τους είναι αργοί, υπνωτικοί σχεδόν, τα φωνητικά καθαρά, απαλά και λεπτά, ένα σαξόφωνο κι ένα φλάουτο (μάλλον όμως από πλήκτρα βγαλμένα και τα δυο τους) μπλέκονται με βαριά riffs… πολύ ενδιαφέροντες οι Αμερικανοί. Και για να μιλήσουμε με παραδείγματα, φαντάσου κάτι σαν τους ELDER, στο ίδιο μήκος κύματος εννοώ, όχι όμοιό του, με μια διακριτική PINK FLOYD-ική προσέγγιση και αρκετά shoegaze στοιχεία.
Προοδευτικό χωρίς να είναι πολύπλοκο, σίγουρα σαγηνευτικό στους λάτρεις του είδους, το “Solace” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ. Και έγραψα «σίγουρα σαγηνευτικό στους λάτρεις του είδους», γιατί αφού κατάφερε να κερδίσει κάποιον σαν τον γράφοντα, τον οποίο δε λες και τον μεγαλύτερο οπαδό του ιδιώματος αυτού, τότε κάποιον που είναι βαθιά χωμένος σε αυτό, θα τον ενθουσιάσει. Ο βαθμός έχει να κάνει με μας τους πιο «αποστασιοποιημένους». Οι φανατικοί, προσθέστε άφοβα.
(7,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: VEILCASTE
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Precipice”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Self-Financed
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Gabe Whitcomb – Μπάσο
Chris Cruz – Τύμπανα
Brian Wyrick – Κιθάρες
John Rau – Κιθάρες, φωνητικά
Dustin Mendel – Φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Website
Deezer
Facebook
Instagram
Spotify
YouTube
Μας έρχονται από την Ινδιανάπολις των Ηνωμένων Πολιτειών, ονομάζονται VEILCASTE και αυτό είναι το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ. Είναι τα παραπάνω στοιχεία ακριβή; Όχι και τόσο. Παρότι υπό το όνομα VEILCASTE το “Precipice” είναι πράγματι το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, η ίδια ακριβώς μπάντα, με τα ίδια ακριβώς μέλη, ιδρύθηκε ως CONJURER το 2015, οπότε και κυκλοφόρησε το πραγματικά πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ της, το “Old world ritual”, το οποίο ακολουθήθηκε από το “Sigils” του 2019. Το σχήμα, αποφάσισε το 2020 να αλλάξει όνομα, όχι όμως μέλη ή μουσικό είδος και να επανέλθει με την νέα του ονομασία και ένα νέο τύποις ντεμπούτο, χωρίς ουσιαστικά να αλλάζει κάτι από τα μέχρι τώρα, πέραν του ονόματος. Εν τέλει, όχι απλά ενστερνίστηκαν το παρελθόν τους, αλλά επανακυκλοφόρησαν και τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους, με το νέο τους πλέον όνομα.
“Precipice” λοιπόν και το συγκρότημα δηλώνει ότι παίζει space sludge/doom, με εμφανής επιρροές από NEUROSIS και ELECTRIC WIZARD, με ιδιαίτερα φωνητικά (σου μένουν, έχουν κάτι το δικό τους, μία βραχνάδα, ένα ζόρι) και καλές συνθέσεις οι οποίες ανταποκρίνονται στα ιδιώματα που το συγκρότημα επιλέγει να το χαρακτηρίσουν. Το space, μάλλον λόγω θεματολογίας, παρά οτιδήποτε άλλο, ποτέ δεν κατάλαβα άλλο λόγο να προσθέσει κανείς έναν τέτοιο χαρακτηρισμό στη μουσική του, εκτός αν χρησιμοποιεί μαγνητοφωνημένους ήχους από το εξωδιάστημα ή δεν ξέρω και εγώ τι. Οι VEILCASTE στο τρίτο ή πρώτο άλμπουμ τους λοιπόν, παραδίδουν καλό σε γενικές γραμμές sludge/doom metal, όμως τίποτα το πού, το διαφορετικό, αυτό που θα σε κάνει να θες να επιστρέφεις σε αυτό το άλμπουμ και να το επισκέπτεσαι συχνά. Χωρίς σε καμία περίπτωση να είναι κακό, στερείται αυτό το «κάτι». Το συγκρότημα έχει τις βάσεις, έχει και την έμπνευση και κατά πως φαίνεται και την θέληση για την υπέρβαση. Με την ευκαιρία της αλλαγής του ονόματος τους, αν βρουν αυτό το «κάτι», θα κάνουν πολλά περισσότερα.
(7 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
