«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: BLAZON RITE
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Wild rites and ancient songs”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Gates of Hell Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
James Kirn – Κιθάρα
Johnny Halladay – Φωνητικά
Pierson Roe – Κιθάρα
Devin Graham – Μπάσο
Ryan Haley – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Spotify
Bandcamp
YouTube
Γνωστοί πλέον για τα καλά οι BLAZON RITE από την Πενσυλβάνια, τους οποίους συναντάμε στην τρίτη κατά σειρά κυκλοφορία τους, μέσα σε τέσσερα χρόνια, με το album “Wild rites and ancient songs”. Είχαν προηγηθεί το “Dulce bellum inexpertis” EP που είχε κυκλοφορήσει το 2019 και το προπέρσινο “Endless halls of Golden Totem”, κυκλοφορία και αυτή της Gates Of Hell Records. Οι ακόλουθοι του underground NWOTHM κινήματος, καλοδέχτηκαν τους BLAZON RITE ως ένα ακόμη σχήμα από αυτά που αφήνουν θετικές εντυπώσεις, με το πάθος και τα αγνά του κίνητρα και του έδωσαν τον τίτλο του «εύελπι». Αναγνώρισαν επίσης σε αυτό, το γεγονός πως δουλεύει αρκετά στο studio και πως θέλησή του είναι να βελτιώνεται συνεχώς, κυκλοφορία με την κυκλοφορία. Όντως, η διαφορά από το EP μέχρι το ντεμπούτο, ήταν μεγάλη, οφθαλμοφανής και μάλιστα ήρθε μετά από χίλια μύρια προβλήματα, εν τω μέσω της πανδημίας, χωρίς studio, χωρίς πρόβες και χωρίς ούτε ένα live show, ώστε να «δέσει» η ομάδα.
Εδώ όμως ζορίζουν τα πράγματα για τους BLAZON RITE, καθώς το δεύτερο album πάντα θέτει υψηλότερα τον πήχη και κάνει πιο αυστηρό τον οπαδό/κριτή. Και μάλλον ζορίζουν αρκετά, αφού επί της ουσίας, οι δύο δίσκοι είναι πανομοιότυποι. Ουδεμία διαφορά, τόσο μουσικά, όσο και θεματολογικά. Ίδιας φιλοσοφίας το εξώφυλλο, μόνο που τώρα έχουμε μπει για τα καλά στον χειμώνα και το λευκό χρώμα είναι αυτό που έχει πάρει τη θέση του πρασίνου. Παρόμοιες επικές μελωδίες, με πολλές διπλές κιθάρες που φέρνουν κοντά τους IRON MAIDEN και RUNNING WILD με μπάντες σαν τους VISIGOTH και ISEN TORR. Νέες ιστορίες για ήρωες, μάχες, χαμένα μυθικά βασίλεια και μαγεία, όμοιο στυλ στην εμφάνιση του group, ίδια obscure ατμόσφαιρα, παρόντα και τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Johnny Halladay, όλα προβλεπόμενα.
Ο απώτερος στόχος της μπάντας, ήταν να δημιουργήσει ένα άλμπουμ που να αντέχει στη δοκιμασία του χρόνου, σύμφωνα με τον αρχηγό James Kirn. Ένα άλμπουμ όπου θα φαινόταν η θέληση από πλευράς συγκροτήματος, να γραφτεί αγνό heavy metal. Δεν έχω κανέναν λόγο να το αμφισβητήσω αυτό, αλλά οι προθέσεις και μόνον αυτές, δεν αρκούν για να γραφτεί πραγματικά σπουδαία μουσική, που θα κρατήσει αλώβητο έναν δίσκο στο πέρασμα του χρόνου. Οι BLAZON RITE έχουν χαρακτηριστικό ήχο, ακόμη πιο χαρακτηριστικά φωνητικά (τα οποία αν δεν σου «κάτσουν καλά» στο αυτί, γίνονται μεμιάς μειονέκτημα), αλλά συνθέσεις που να σου μένουν, δεν έχουν. Τα τραγούδια τους έχουν τις στιγμές τους και ως εκεί. Μπορώ να πω πως το πιο ενδιαφέρον πράγμα σε τούτον τον δίσκο, είναι η διασκευή του χριστουγεννιάτικου τραγουδιού, “The coming tide of Yule”. Στο ντεμπούτο δώσαμε και μισή μονάδα παραπάνω, επειδή ήταν η πρώτη προσπάθεια και διακρίναμε καλές προθέσεις. Εδώ, δεν έχει τέτοια. Ελπίζω σε συνθετική, όχι εκτελεστική, βελτίωση, για να δικαιολογηθεί και ο χαρακτηρισμός «ελπίδα του επικού heavy metal» που τους έχουν κάποιοι προσάψει.
(6,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: RAIDER
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Trial by chaos”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Self-Released
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Angelo Bonaccorso – Φωνητικά
Gabriel Rosa – Κιθάρες
Bennett Smith – Κιθάρες
Aaron Tanner – Μπάσο
Angus Pike – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Website
Bandcamp
Facebook
YouTube
Instagram
Spotify
Από το Ontario του Καναδά μας έρχονται οι RAIDER. Καινούργιοι σχετικά στη «φάση», με ένα demo (“Urge to kill”) το 2018 και ένα ακόμη full length (“Guardian of the Fire”) το 2020, δίνουν φέτος το δεύτερό τους «χτύπημα», με το “Trial by chaos”. Σαρωτικό, οργισμένο, μοχθηρό thrash/death metal παίζουν οι Καναδοί, σε ταχύτητες ως επί το πλείστον ξέφρενες, με riffs που «τρέχουν με 1000», μπάσο που ακολουθεί κατά ριπάς, εξοντωτική δίκαση και evil φωνητικά. Δεν τους λείπει όμως καθόλου η μελωδία, σαν ρίχνουν τις ταχύτητες κερδίζουν αρκετά σε όγκο και επιβλητικότητα κι αυτό είναι που βρίσκω το πλέον θετικό στη δουλειά τους. Ως την «επιτομή του ελεγχόμενου χάους» χαρακτηρίζουν οι ίδιοι τη μουσική τους και πραγματικά, έχουν δίκιο. Είναι λες και βλέπουμε ένα κοπάδι αφηνιασμένα άλογα, να καλπάζει ξέφρενα στην άκρη ενός γκρεμού, αλλά να έχει ζηλευτή ισορροπία.
Οι στίχοι αφορούν εξίσου σκοτεινά θέματα, φανταστικά ή και πραγματικά και συμπληρώνουν πολύ σωστά το όλο «πακέτο». Παράλληλα με αυτήν τη θεματολογία όμως, οι RAIDER ασχολούνται και με κοινωνικά ζητήματα, κυρίως προσπαθώντας να δώσουν θάρρος στους ανθρώπους, ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και οι αναποδιές της ζωής. «Η ζωή είναι σκληρή και ο καθένας από εμάς έχει να αντιμετωπίσει τη δική του προσωπική κόλαση, προκειμένου να βρει το δικό του νόημα. Θέλουμε να είμαστε μια φωνή που βρίσκεται στη γωνιά σας στο ring για τις μάχες που θα έρθουν, να τις αντιμετωπίζουμε μαζί. Αν μπορούμε να δώσουμε χαρά στους ανθρώπους και να τους ενδυναμώσουμε έστω και λίγο, έχουμε κάνει τη δουλειά μας». Μπράβο τους.
Τώρα, όσον αφορά την ποιότητα της μουσικής, ας είμαστε ειλικρινείς. Αν υπάρχουν κάποια είδη στο metal που είναι σχεδόν απίθανο να εξελιχθούν, δύο από αυτά είναι το thrash και το (μελωδικό ή μη) death metal. Οι συντεταγμένες τους είναι δεδομένες, το ύφος παγιωμένο, τα περιθώρια για περαιτέρω πειραματισμούς σχεδόν μηδενικά. Αλλά τούτο ακριβώς, είναι που κάνει αυτά τα είδη να έχουν φανατικούς φίλους. Η εκ των προτέρων γνώση, του τι θα ακούσεις. Αυτό κάνουν και οι RAIDER. Δίνουν στους οπαδούς του στυλ αυτού, ό,τι θέλουν να ακούσουν και παίζουν καλά. Δεν θα ήθελα όμως να χρησιμοποιούν drum programming. Γιατί μπορεί να υπάρχει πλέον drummer, o Angus Pike, διότι πως αλλιώς να ερχόταν εις πέρας η περιοδεία στη Β. Αμερική που ξεκινά τον άλλον μήνα, αλλά φαίνεται πως τα τύμπανα εδώ είναι ψεύτικα. Ωραίο αλμπουμάκι, οι λάτρεις θα εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο, ίσως.
(7 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS
Κλείνουμε με την παρουσίαση ενός EP. Οι ΟΑΤΗ OF HERMON (πολύ ωραίο όνομα) είναι ένα νέο black metal project, που αποτελείται από τον Ekptotos (WHISPER KILLERS) στις κιθάρες, τον Achelous (των epic metallers ΑCHELOUS) στο μπάσο και τον Wampyrion (FUNERAL STORM) στα πλήκτρα και στα φωνητικά. Το πρώτο τους δισκογραφικό βήμα είναι το “Sangre de los Muertos”. Στο EP αυτό, που κυκλοφορεί από την ελληνική Metal Fighter Records (την εταιρεία που έβγαλε μεταξύ άλλων και το ντεμπούτο των ACHELOUS) θα βρούμε πέντε (τρεις συν τα intro/outro) συνθέσεις παραδοσιακού, αγνού, ρετρολάγνου ελληνικού black metal. Δεν χρησιμοποίησα χωρίς λόγο αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Το EP αυτό δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις χρυσές εποχές που το ελληνικό black metal χτιζόταν και ξεκινούσε να επηρεάζει ολόκληρη την υπόλοιπη black σκηνή και η μοναδική του διαφορά, σε σχέση με το «τότε», είναι πως τότε, θα κυκλοφορούσε σε κασσέτα, όχι σε CD. Κάτι που εγώ, αν ήμουν στη θέση της μπάντας, θα το έκανα.
Όλα θυμίζουν 1993-1994. Τα ονόματα των μελών, το πολύ ωραίο «ζωγραφιστό» εξώφυλλο, σαν αυτά που φτιάχναμε στις κασσετοσυλλογές μας αν θυμάσαι, η παραγωγή, το λογότυπο που κανείς δεν καταλαβαίνει τι γράφει (από τον Christophe Szpajdel που έχει σχεδιάσει τα λογότυπα των EMPEROR, OLD MAN’S CHILD, BORKNAGAR και άλλων), ο ήχος, τα τραγούδια που είναι ένας μικρός φόρος τιμής σε μπάντες σαν τους ROTTING CHRIST, VARATHRON, AGATUS, MACABRE OMEN, με τους πανταχού παρόντες BATHORY, MAYHEM και CELTIC FROST να δίνουν κι αυτοί το κατιτίς τους… Εκφράζω την απορία μου για ποιον ακριβώς λόγο οι OATH OF HERMON δεν καθίσαν περισσότερο στο studio, για να βγάλουν ένα πλήρες full length album. Δείχνουν πως έχουν προοπτική και δυνατότητα για μια πολύ αξιόλογη κυκλοφορία στο μέλλον, η οποία ελπίζω να μην αργήσει. Άκουσε το ομώνυμο κομμάτι που έχει βγει και σε video clip και αν θες να αποκτήσεις το EP, έλα σε επαφή με τη μπάντα είτε ηλεκτρονικά μέσω facebook, είτε διά ζώσης, στο “Storming the gates Vol. 2” festival στις 6 Μαΐου 23 στο club BUMS, όπου θα δώσουν το πρώτο τους live μαζί με τους SYNTELEIA, PENTHOS, TEMPLE OF KATHARSIS και EGATA. Και με κανονικό drummer, να προσθέσω, γιατί εδώ παίζει ο Akiro Yamaha. Καλή αρχή!
ΥΓ: Τα αρχαία Ελληνικά που ακούγονται στο “Bride of darkness” μου θύμισαν πολύ το «Πιστεύω τῷ φίλῳ» που μαθαίναμε στο σχολείο.
Δημήτρης Τσέλλος
