«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: HEX A.D
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Delightful sharp edges”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Apollon Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Are Gogstad – Μπάσο
Matt Hagan – Τύμπανα
Magnus Johansen – Πλήκτρα, mellotron
Rick Hagan – Κιθάρες, φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Instagram
Spotify
YouTube
Υπόδειγμα εργατικότητας οι Νορβηγοί HEX A.D., με έξι δίσκους από το 2014 μέχρι σήμερα. Το προπέρσινο “Funeral tango for Gods & men” ακόμη επισκέπτεται κάπου-κάπου το στερεοφωνικό μου, ως η καλύτερη δουλειά μιας μπάντας που δίσκο με τον δίσκο, βελτιώνεται σε όλους τους τομείς και ανεβαίνει συνεχώς στα «μάτια» μου. Φέτος, η παρέα από το Telemark έχει νέα δισκογραφική στέγη (μετά από τρεις δίσκους με την Fresh Tea Records ανήκει πια στην Apollon Records) και ήρθε η ώρα του “Delightful sharp edges” να μου χτυπήσει την πόρτα και να κάνει αισθητή την παρουσία του.
Ξεκινώντας την ακρόαση του album, δε μπορώ παρά να σταθώ στο ότι οι HEX A.D παραθέτουν ως πρώτη σύνθεση το εντυπωσιακό “The memory division”, με διάρκεια σχεδόν 13 λεπτά! Σίγουρα, κάτι τέτοιο, φανερώνει μια ιδιαίτερη πτυχή του χαρακτήρα του καλλιτέχνη και ταυτόχρονα προϊδεάζει τον ακροατή για τη γενικότερη εικόνα του album. Πραγματικά, το διπλό “Delightful…” έχει διάρκεια πάνω από μια ώρα και περιέχει μέσα σ’ όλα ακόμη τρεις συνθέσεις με διάρκεια άνω των οκτώ λεπτών (“Radio terror”, “The Burmese python”, “Hell today”), όλες τους στο ίδιο επίπεδο. Με τον τρόπο αυτόν, οι Νορβηγοί κατάφεραν κι άνοιξαν ακόμη περισσότερο τη «βεντάλια» των επιρροών τους, οι οποίες καλύπτουν το hard rock, το doom και το progressive, δοσμένα όλα τους μέσα από το φίλτρο της δεκαετίας του ’70. Ενδιαφέρον έχει και το concept που ντύνει η μουσική, με ευρύτερο θέμα τις γενοκτονίες και τις τραγωδίες που προκύπτουν από τέτοιες εγκληματικές πράξεις.
Το νέο album των HEX A.D είναι το πιο πλούσιο στη μέχρι τώρα καριέρα τους και ένα από τα πιο πλούσια του ευρύτερου retro/vintage rock κινήματος. Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου «εύκολο» και δεν ενδείκνυται για επιφανειακές ακροάσεις. Απαιτεί την ολοκληρωτική προσοχή του ακροατή και τελικά την κερδίζει, ακριβώς λόγω του πλούτου του. Επίσης δύσκολα, πλην ίσως του εναρκτήριου κομματιού, θα θελήσεις να ακούσεις κάποια μεμονωμένα τραγούδια. Το “Delightful…” ακούγεται στο σύνολό του και σε αυτό συντελεί η δομή και η συρραφή των συνθέσεών του, οι οποίες δεν έχουν κενά μεταξύ τους, με τα ιντερλούδια να παίζουν πολύ καλά τον ρόλο τους.
Φιλόδοξο, μεγαλόπνοο και επιβλητικό όσο και υποβλητικό, τούτο δω πρέπει να είναι το album με το οποίο οι HEX A.D θα κάνουν επιτέλους το δικό τους “breakthrough” στον χώρο και θα καθιερωθούν ως μια άκρως υπολογίσιμη δύναμη. Για να δούμε, θα το πετύχουν; Τους το εύχομαι ολόψυχα!
ΥΓ: Χρειάζεται να σου πω ποιανού είναι το εξώφυλλο;
(8 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: SKINHER
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Heartstruck”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Aural Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Κωνσταντινος Μαργαρίτης – Φωνητικά
Θεοχάρης Λιρατζάκης – Κιθάρες
Hakon Freyr Gustafsson – Τύμπανα
Kyle Skinher (Χάρης) – Μπάσο, πλήκτρα
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Σάκης Μπαντής – Solo πλήκτρα
Marcello Vieira – Β’ φωνητικά
Roger Rovento, J.Demian, Αντώνης Σεβδαλης – Lead κιθάρες
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
YouTube
Αγαπάς τις ταινίες θρίλερ, φαντασίας και τρόμου της δεκαετίας του ’80; Από το πρώτο “Terminator” και το «Εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες» στο “Phenomena” και το “Shocker”; Τότε οπωσδήποτε θα είχες προσέξει και την μουσική τους επένδυση, που πάντα έπαιζε σπουδαίο ρόλο στην όλη ατμόσφαιρα που τις χαρακτήριζε. Εκτός λοιπόν από την ορχηστρική, ηλεκτρονική ή pop μουσική επένδυση, οι ταινίες αυτές είχαν στο soundtrack τους αρκετές φορές A.O.R, rock ως και heavy metal τραγούδια, πράγμα λογικότατο για την εποχή που κυκλοφόρησαν.
Αν λοιπόν το “Heartstruck” είχε κυκλοφορήσει το 1986 ας πούμε, θα μπορούσε πολύ εύκολα να δώσει ένα ή και περισσότερα από τα τραγούδια του, σε κάποιο από εκείνα τα films. Δημιούργημα των SKINHER, του καινούργιου side project του Χάρη των Ελλήνων progressive metallers HAIL SPIRIT NOIR, το “Heartstruck” καταφέρνει να αναπαράξει όλη εκείνη την ιδιαίτερη, one of a kind αισθητική των hard ‘n’ heavy 80s. Η μουσική «βαδίζει» κάπου μεταξύ DOKKEN, Yngwie Malmsteen, Alice Cooper, EUROPE, BONFIRE, KISS, οπότε καταλαβαίνεις πως είναι γεμάτη από πιασάρικες μελωδίες, πολλαπλά φωνητικά και μεγάλα hooks. Οι στίχοι, ανάλογου περιεχομένου, ακολουθούν κατά πόδας και γυρίζουν γύρω από ιστορίες τρόμου, υμνώντας, μαζί με το ταιριαστό εξώφυλλο, τη horror αισθητική των κλασσικών εκείνων έργων που κάποτε βλέπαμε ΚΑΙ στην ελληνική τηλεόραση, αφού προηγουμένως τα είχαμε κυνηγήσει ανηλεώς σε κάποιο video club…
Οκτώ τραγούδια απαρτίζουν την tracklist και το album, κυλώντας σαν γάργαρο νεράκι, τελειώνει σε 35 λεπτά. Δεν κάνει πουθενά «κοιλιά», δεν χάνει σε καμία περίπτωση την ποιότητά του και θα σου δώσει αρκετούς μικρούς ύμνους για την επόμενη ανοιξιάτικη βόλτα σου. Δικές μου προτιμήσεις, το εναρκτήριο “Your next!”, το “The maniac is back” που παίρνει ιδανικά την σκυτάλη, το Carpenter meets Malmsteen “Night cull” και το “Josephine”, που ολοκληρώνει πανέμορφα την ακρόαση.
Ρομαντικό μέσα από τον retro χαρακτήρα του, το ντεμπούτο (γιατί θέλω να πιστεύω πως θα υπάρξει και συνέχεια) των SKINHER είναι ένας δίσκος που θα πρέπει όλοι οι φίλοι του μελωδικού, αμερικανικού arena hard rock και heavy metal να ακούσουν. Δε ξέρω από πού ήρθε αυτό, αλλά ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη!
(8 / 10)
EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS
Οι Ιταλοί epic heavy/power metallers MARTIRIA έχουν ένα μεγάλο ατού στα χέρια τους, για να χτυπήσουν γερά τον μουσικό μου ψυχισμό: έχουν επιρροές από WARLORD και LORDIAN GUARD και τραγουδούσε σε αυτούς για αρκετά χρόνια ο Rick Anderson, ο Damien King III. Η συλλογή “Timeless” σηματοδοτεί το πρώτο τους σημάδι ζωής από το 2014, όταν και κυκλοφόρησαν το “R-Evolution”, την επάνοδο του Anderson στο μικρόφωνο, καθώς και την συμμετοχή του τεράστιου Vinny Appice στα τύμπανα. Περιέχει δέκα δικές τους συνθέσεις, όλες τραγουδισμένες από τον Anderson, άλλες σε νέα μορφή (όσες είχαν στην αρχική τους άλλον τραγουδιστή) και άλλες σε remastered (όσες είχαν τον Rick έτσι κι αλλιώς) και δύο διασκευές, μία στο “Spiral Architect” των BLACK SABBATH και μια στο “Don’t fear the night” των ΟΜΕΝ. Πολύ ωραίες και οι δυο διασκευές, ειδικά στη δεύτερη οι MARTIRIA ξεπερνούν τις όποιες προσδοκίες μου. Αν δε γνωρίζεις τη μπάντα, τούτη η συλλογή είναι ό,τι πρέπει για μια πρώτη γνωριμία, ξεκίνα από δω. Εγώ θα ξανακούσω καταρχάς το “The eternal soul” και θα πω πως μάλλον ήρθε η ώρα ο κιθαρίστας και αρχηγός Andy “Menario” Menarini, να μας δώσει ένα ακόμη studio album.
Website
Facebook
Instagram
Spotify
Ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Liam Deak, ο μπασίστας Tarun Dawar και ο drummer Will Adams είναι κάτοικοι Toronto και μέλη του power trio των TUMBLE, μιας πολύ «φρέσκιας» μπάντας. Το EP “Lady Cadaver” είναι η πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα, σε παραγωγή του επίσης Καναδού Ian Blurton, ο οποίος έχει κάνει μια εξαίσια δουλειά. Εντελώς late 60’s – early 70’s η μουσική του group, αντλεί επιρροές και αναφορές από μπάντες όπως οι BUDGIE, BLUE CHEER, CACTUS, MC5, PENTAGRAM και THE GROUNDHOGS. Στα δύο κομμάτια που απαρτίζουν το EP (το ομώνυμο και το instrumental “The plague”) ο ακροατής νιώθει και με το παραπάνω την απίστευτη ενέργεια και την ωμή δύναμη της μπάντας (ειδικά ο Adams κοπανάει ανελέητα), προϊόντα της «χημείας» μεταξύ των μελών και της συνθετικής τους έμπνευσης. Πολύ γερό χαστούκι! Τόσο γερό, που ήδη περιμένω την πρώτη τους πλήρη δισκογραφική δουλειά. Αν, όταν με το καλό κυκλοφορήσει, έχει ακόμη 5-6 ανάλογης υφής τραγούδια (δε χρειάζονται περισσότερα, η μικρή διάρκεια σε έναν δίσκο είναι μεγάλο πλεονέκτημα στις μέρες μας), θα μιλάμε για ένα εξαιρετικό ντεμπούτο! Μέχρι τότε, βρήκα ακόμη δύο τραγούδια για όλες μου τις συλλογές με θέμα «το vintage rock σήμερα».
Δημήτρης Τσέλλος
