«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: GRIEF COLLECTOR
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “In times of woe”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Independent release
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Julian Küster – Φωνητικά
Brad Miller – Τύμπανα
Matt Johnson – Κιθάρες, μπάσο
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Spotify
YouTube
Τους doomsters από τη Minnesota που ακούν στο όνομα GRIEF COLLECTOR, αν και τους είχαμε γνωρίσει το 2019 με το EP “From dissension to avowal”, τους μάθαμε για τα καλά (εννοείται όσοι ασχολούμαστε με το doom γενικότερα) το 2021, όταν με τραγουδιστή τον θρύλο της σκηνής Robert Lowe (SOLITUDE AETURNUS, CANDLEMASS), κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “En delirium”. Η συνεργασία τους με τον Lowe δεν μακροημέρευσε (δε θέλω να σχολιάσω κάποια πράγματα, συγγνώμη) και οι Matt Johnson (κιθάρα/μπάσο) και Brad Miller (drums) αναζήτησαν τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του, σε μένα τουλάχιστον, αγνώστου Julian Küster.
Χωρίς την Petrichor Records, το “In times of woe” κυκλοφορεί ως ανεξάρτητη παραγωγή και οι Αμερικανοί «πιάνουν το νήμα» από εκεί που το άφησαν με το “En delirium”. Δεν παρεκκλίνουν της πορείας τους και δεν αλλάζουν τον ήχο τους. Η μουσική τους εξακολουθεί να ακούγεται το ίδιο πεσιμιστική ως και τραγική σε σημεία, οι επιρροές από CANDLEMASS και SOLITUDE AETURNUS κυριαρχούν, οι ρυθμοί είναι αργοί και επιβλητικοί και το κυριότερο ο Küster, αν και έχει death και gothic metal παρόν και παρελθόν, τα πάει πολύ καλά, καλύπτοντας το κενό του Lowe… Όχι, δεν πρόκειται περί αριστουργήματος ή ενός album που θα πεις πως ξεχωρίζει αμέσως και οδεύει προς τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, αλλά αν είσαι οπαδός του doom metal, όπως το όρισαν τα τιτάνια groups που αναφέρθηκαν πιο πάνω, θα το ακούσεις με ευχαρίστηση. Απλά, αν υπήρχαν έστω και 1-2 κομμάτια – κράχτες, θα υπήρχε και ένα επιπλέον γερό boost.
(7 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: WINGS OF STEEL
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Gates of twilight”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Independent release
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Leo Unnermark – Φωνητικά
Parker Halub – Κιθάρες, μπάσο
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Mike Mahan – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Spotify
YouTube
Λοιπόν, είναι πολύ εύκολο να υποπέσεις σε σφάλμα και να βγάλεις λάθος συμπεράσματα, αν εμμένεις σε μια επιφανειακή κριτική/κρίση των πραγμάτων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει με τους Καλιφορνέζους WINGS OF STEEL και το πρώτο τους ολοκληρωμένο album, “Gates of twilight”. Βλέποντας το εξώφυλλο και διαβάζοντας το όνομα του group, δεν ξέρω σ’ εσένα τι είδους συνειρμοί δημιουργούνται, αλλά σε μένα ο συνδυασμός ταιριάζει πολύ σε κάποιο από τα αναρίθμητα συγκροτήματα που ξεπετάγονται από τη μήτρα του NWOTHM και τα οποία είναι, ως επί το πλείστον, μέτρια ή στη χειρότερη, αδιάφορα ως και κακά. Το παραδέχομαι λοιπόν, αυτός ήταν και ο λόγος που άργησα να πατήσω “play”. Επειδή όμως πάντα κάποιος ή κάτι θα βρεθεί που θα αναλάβει τον ρόλο του «παρακινητή», άκουσα την προτροπή του φίλου Γιώργου, καθώς παρακολουθούσαμε παρέα το UP THE HAMMERS Festival και του έδωσα μια ευκαιρία.
Δε χρειάστηκε δεύτερη. Από την πρώτη ακρόαση, το “Gates of twilight” φανέρωσε όλες τους τις αρετές. Καταρχήν, δεν έχει ουδεμία σχέση με NWOTHM και ΕΥΤΥΧΩΣ! Η μπάντα κινείται ανάμεσα στο US metal των QUEENSRYCHE, CRIMSON GLORY, FIFTH ANGEL και LEATHERWOLF και στο hard ‘n’ heavy των GREAT WHITE, KINGDOME COME (αυτός είναι ο λόγος που σε κάποιους θυμίζουν LED ZEPPELIN, όπως έχω παρατηρήσει σε σχόλια στο διαδίκτυο), DΟΚΚΕΝ και STEELHEART. Πότε δίνει βάση στο ένα, πότε στο άλλο, ενώ κάποιες φορές ισορροπεί τέλεια μεταξύ αυτών. Αν άκουσες το περυσινό EP “Wings of steel”, βρίσκοντάς το, όπως είναι λογικό, πολύ καλό, να σου πω πως το “Gates of twilight” είναι καλύτερο. Η παραγωγή είναι αυτή που πρέπει, τα πάντα ακούγονται τέλεια, τα τύμπανα και οι κιθάρες βγάζουν έναν εξαιρετικό πραγματικά ήχο, τα lead θέματα είναι αριστοτεχνικά και η φωνή δημιουργεί μικρά (ή και μεγάλα) ρίγη!
Η μπάντα έχει σπουδαίες δυνατότητες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δουλέψει επάνω σε αυτές και να αποδείξει επίσης πως δεν είναι αποκλειστικά studio project, έχοντας διάρκεια και συνέπεια. Αν το πράξει, το μέλλον είναι δικό της. Είμαι επίσης βέβαιος, πως η υπογραφή συμβολαίου με καλή εταιρεία, είναι θέμα χρόνου. Album λίστας, τόσο απλά.
(8,5 / 10)
EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS
Η πρώτη συλλογή έρχεται από τους Σουηδούς AXEWITCH, οι οποίοι μέσω του “The last of a dying breed” επισκέπτονται το παρελθόν τους και τους δίσκους “Pray for metal” (1982), “The lord of flies” (1983) και “Visions of the past” (1984), διαλέγουν μερικές δυνατές στιγμές από τον καθέναν και τις επανηχογραφούν, για να γιορτάσουν τα σαράντα χρόνια τους. Οι οπαδοί του underground ευρωπαϊκού metal σίγουρα τους γνωρίζουν, οι υπόλοιποι, που δεν είναι τόσο «μέσα στο κόλπο», ίσως με αυτήν την συλλογή αποκτήσουν ένα κίνητρο ώστε να γνωρίσουν ένα ακόμη group από αυτά που ξεκίνησαν τη heavy metal σκανδιναβική σκηνή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η δεύτερη συλλογή αφορά τους COME TO GRIEF. Τούτοι δω παίρνουν το 12ιντσο “The worst of times” (2017), το 7ιντσο split με τους FISTULA (2017) και το 12ιντσο “Pray for the End” (2020) και τα επανακυκλοφορούν όλα μαζί στο “Killed by life”, μέσω της Translation Loss Records. Όπως τους ακούσαμε και στο ντεμπούτο τους “When the world dies”, έτσι κι εδώ, οι Αμερικανοί παίζουν ένα ογκώδες, επιθετικό, brutal sludge/doom/death metal, με τεράστιες κιθάρες, βροντώδες ρυθμικό τμήμα και evil φωνητικά, τα οποία ακούγονται σαν μια ανίερη, απίστευτα θυμωμένη, δαιμονισμένη μίξη αυτών του Chuck των DEATH και του David DiSanto των VEKTOR. Λογικά, ετοιμάζουν το επόμενο full length τους και τούτη η συλλογή παίζει τον ρόλο του «γεμίσματος». Θα τους περιμένουμε λοιπόν.
Bandcamp
Website
Facebook
Δημήτρης Τσέλλος
