a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: 66CRUSHER
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Limbo”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Gymnocal Industries
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jarle Olsvoll – Φωνητικά, κιθάρες
Øystein Kummen – Μπάσο
Martin Legreid – Κιθάρες
Håkon Obdsaija Bergstad – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Instagram
Website
YouTube
Τέταρτο ολοκληρωμένο άλμπουμ για τουw 66CRUSHER, μία μπάντα που μας έρχεται από την Νορβηγία και παρά τον τόπο καταγωγής της, αυτοπροσδιορίζεται ως progressive thrash metal σχήμα. Το συγκρότημα, παρότι ιδρύθηκε το 2001, κυκλοφόρησε την πρώτη του δουλειά το 2007 ενώ γενικότερα μεταξύ των άλμπουμ τους μεσολαβούν μεγάλα χρονικά διαστήματα. Έτσι και τώρα, από το “Wanderer” του 2015, μεσολάβησαν οκτώ ολόκληρα χρόνια, μέχρι το φετινό “Limbo”.
Παρότι θέλουν τον προσδιορισμό «progressive» για τις δουλειές τους, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και τόσο έντονο το προοδευτικό στοιχείο στα τραγούδια του νέου τους άλμπουμ. Υπάρχουν κάποια πιο τεχνικά στοιχεία βέβαια στη μουσική τους, κάτι το οποίο διαπιστώνει κανείς από το εναρκτήριο κιόλας κομμάτι του δίσκου, το “Retribution”, όμως ουσιαστικά αν κάτι παραπέμπει σε αυτόν τον χαρακτηρισμό, αυτό είναι η μεγάλη διάρκεια των τραγουδιών, με το μεγαλύτερο, το ομώνυμο “Limbo” που κλείνει και το δίσκο, να ξεπερνάει τα δέκα λεπτά.
Αν όχι τόσο έντονο progressive στοιχείο, τι συναντά όμως κανείς στις επτά συνθέσεις του άλμπουμ; Κομμάτια με αρχή και τέλος, όμορφες μουσικές, αρκετά επιθετικές, παρότι δεν θυμίζουν τόσο ευρωπαϊκό ή αμερικάνικο thrash αλλά θα λέγαμε ότι εν πολλοίς μάλλον παραπέμπουν σε μία μέση περίοδο των OPETH, εκεί γύρω στο “Still life”. Δεν είναι αυτό progressive από μόνο του; Ναι, αλλά και πάλι, επειδή σε σημεία θυμίζει κάτι, δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας.
Τα φωνητικά, είναι καθαρά καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, χωρίς extreme ξεσπάσματα και μάλιστα αρκετά μελωδικά. Αν πούμε ότι είναι στο thrash φάσμα, είναι στην μελωδικότερη πλευρά αυτού του φάσματος. Όμορφα, γρήγορα σόλο και αρκετά μελωδικά σημεία μέσα σχεδόν σε κάθε τραγούδι, συμπληρώνουν ένα αρκετά ενδιαφέρον σύνολο επτά κομματιών. Η μελωδία εμφανίζεται σε συγκεκριμένες στιγμές, όπως ένα πλούσιο πέρασμα με lead κιθάρα στη μέση του “Strife” ή σε ολόκληρα τραγούδια, όπως το “Unscarred” που βασίζεται στην ακουστική.
Συναισθηματικά, τα πιο μελωδικά μέλη της κιθάρας μπορούν να γίνουν σχεδόν ευαίσθητα, όπως και τα πιο παθιασμένα φωνητικά περάσματα, ειδικά αυτά που έρχονται στα τελευταία στάδια των “Strife” και “Limbo”. Δεν απογοητεύουν οι 66CRUSHER και σίγουρα για τους οπαδούς του χώρου θα είναι μία ευχάριστη έκπληξη.
(7,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: LATHEBRA
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Angels’ twilight odes”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: My Kingdom Music
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Francesco Galano – Κιθάρες
G. Principe C. – Φωνητικά
Francesco Palumbo – Μπάσο
Bruno Villani – Κιθάρες
Rosario Memoli – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Instagram
Website
Η δεκαετία των 90s, υπήρξε πολύ σημαντική για την γιγάντωση του black metal ιδιώματος, εντός και εκτός underground χώρου, με γεγονότα όχι απαραίτητα μόνο μουσικά, να έχουν απασχολήσει την κοινωνία εν γένει και όχι μόνο τους μουσικόφιλους. Σημαντικότατες κυκλοφορίες στιγμάτισαν εκείνη την περίοδο, οι οποίες ακόμα και μέχρι σήμερα παραμένουν εμβληματικές και αποτελούν κατά μεγάλο ποσοστό, επιρροή για τις περισσότερες μαυρομεταλλικές μπάντες. Οι περισσότεροι φίλοι του extreme metal, καταφεύγουν με νοσταλγία σε εκείνα τα άλμπουμ, αναζητώντας το κλίμα της εποχής και γιατί όχι, μία αυθεντικότητα η οποία ίσως σήμερα για κάποιους και να μην υπάρχει.
Τι γίνεται όμως όταν ένα άλμπουμ, έρχεται ουσιαστικά απευθείας από εκείνη την εποχή, όχι μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά; Αυτή είναι εν ολίγοις η περίπτωση του “Angels’ twilight odes”, του άλμπουμ που ακολουθεί.
Οι LATHEBRA, είναι μία Ιταλική black metal μπάντα, η οποία ιδρύθηκε το 1996 και σε κασέτα, κατά τη συνήθεια της εποχής στον underground χώρο, κυκλοφόρησε ένα demo. Η μόνη τους επανεμφάνιση, ήταν το 2000, οπότε και κυκλοφόρησαν ένα ΕΡ, το “Etra”, και μετά σιωπή. Μέχρι φέτος που αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ξανά εκείνο το demo τους, επαρκώς επεξεργασμένο, σε σημείο όμως τέτοιο που να μην χάνεται τίποτα από την μαγεία της εποχής. Γρήγορες κιθάρες, γρήγορα τύμπανα, εφιαλτικά φωνητικά.
Black metal παραδοσιακό, νοσταλγικό. Μια ηχητική χρονομηχανή, η οποία μεταφέρει τον ακροατή πίσω, εκεί που τα πράγματα ήταν πιο σκοτεινά, όμως ήταν ακόμα νέα. Ήταν ένα είδος εν τη γενέσει του, γεμάτο οργή, γεμάτο επιθετικότητα, απέναντι σε κάθε κατεστημένο, απέναντι σε οτιδήποτε μπορεί να συμβόλιζε καταπίεση ή ανελευθερία. Όλο το πέντε κομματιών “Angels’ twilight odes”, ουσιαστικά σε παίρνει από το χεράκι και σε βουτάει στα χρόνια της πρώτης κυκλοφορίας του, με αυθεντικό υλικό, γραμμένο τότε, στο ύφος και το στυλ της εποχής του.
Αν μία λέξη εκφράζει την δουλειά της πεντάδας από την Ιταλία, είναι αυθεντικότητα. Όχι μόνο ως προς τον ήχο αλλά και το γενικότερο ύφος και πλαίσιο. Θα έκανε ποτέ, αντίστοιχο θόρυβο με το “De mysteriis dom sathanas” ας πούμε; Τότε, μάλλον όχι. Σήμερα όμως, είναι κάτι που σε πάει εκεί κοντά. Προτείνεται για νοσταλγούς και όχι μόνο.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: LITOST
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Pathos”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Blood Fire Death
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Pedro Soriano – Μπάσο
Manri – Κιθάρες
Dani Molina – Τύμπανα
Joaquín García – Κιθάρες
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Instagram
Soundcloud
Spotify
YouTube
Facebook
Το 2015, στην Βαλένθια, διαλύθηκε ένα συγκρότημα με το πολύ Ελληνικό όνομα POLYBIUS. Διαλύθηκε μεν, ουδέποτε έδωσε κάποιο δείγμα γραφής δε. Με την διάλυση του, γεννήθηκαν οι LITOST, οι οποίοι τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση τους, το 2019, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, με τον επίσης Ελληνικό τίτλο “Ethos“. Ένα πολύ ενδιαφέρον ντεμπούτο, το οποίο ακολούθησε το φετινό και με επίσης Ελληνικό όνομα “Pathos“.
Παρότι τα ονόματα των άλμπουμ είναι Ελληνικά και περιγράφουν εσωτερικές καταστάσεις, όπως το Ήθος και το Πάθος, τα ονόματα και οι στίχοι των τραγουδιών, είναι στα Ισπανικά και αυτό μιας και δεν είναι απαραίτητα συνηθισμένο, προσδίδει και μια διαφορετικότητα στο συνολικό ύφος του blackened death metal που η τετράδα από την Ισπανία μας προσφέρει απλόχερα.
Δεν έχει μεγάλη διάρκεια το νέο άλμπουμ τους, τρέχει σε μόλις 34 λεπτά, παρότι περιλαμβάνει οκτώ συνθέσεις, τρεις εκ των οποίων instrumental και οι δύο εξ αυτών, τα “Vigilante del abismo” και “Barjan de Cefiro” λειτουργούν εισαγωγικά, το πρώτο στο εξαιρετικό “Emboscada” και το δεύτερο στο τρίτο προαναφερθέν instrumental του άλμπουμ, το “Vendaval”. Ο δίσκος κλείνει με το μάλλον καλύτερο κομμάτι του, το πολύ όμορφο “Galema”.
Πολύ συμπαγές άλμπουμ είναι αυτό που μας χάρισαν οι LITOST και παρά την διάρκεια του, είναι πραγματικά χορταστικό και άρτιο. Βγάζει μια πληρότητα, μια ολοκλήρωση μόλις φτάνει στο τέλος του που αν ήταν μεγαλύτερο, μάλλον θα ήταν φλύαρο, τουλάχιστον έτσι όπως έχουν στήσει τα τραγούδια τους οι καλλιτέχνες.
Αντίθετα, φαίνεται τόσο καλοστημένο και γεμάτο, που αφενός μεν ζητά επανάληψη, αφετέρου κυλάει νεράκι, χωρίς περιττά σημεία και κοιλιές. Πολύ όμορφη δεύτερη απόπειρα από τους LITOST, άλλη μια απόδειξη των διαμαντιών που κρύβει ο underground χώρος.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: SPIRITUAL VOID
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Wayfare”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Journey’s End Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Rob – Φωνητικά, κιθάρα
Mat – Μπάσο
Schlunsky – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Website
Ολοκληρώνουμε την περιήγησή μας στα full length albums με κάτι βαρύ, πολύ βαρύ. Πιο βαρύ και από ιπποπόταμο που κάνει λασπόλουτρα. Μια φράση που ταιριάζει με τη μουσική των SPIRITUAL VOID, αλλά έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης Κωνσταντίας (Constance), στη νότια Γερμανία, στα σύνορα με την Ελβετία και την Αυστρία. Η λίμνη αυτή, η τρίτη μεγαλύτερη με γλυκό νερό στη κεντροδυτική Ευρώπη, είναι η πατρίδα αυτών εδώ των Γερμανών. Καμία άλλη πληροφορία δε μας δίνουν, παρά μόνο πως γεννήθηκαν στις όχθες της.
To demo τους “MMXIV” κυκλοφόρησε το 2014, καθώς καταλαβαίνουμε από τον τίτλο του. Τρία χρόνια μετά, είδε το φως της δημοσιότητας (λέμε τώρα…) το ντεμπούτο τους “White mountain”. Και τα δύο τα κυκλοφόρησαν μόνοι τους, χωρίς κάποια εταιρεία πίσω τους. Χωρίς διαφήμιση, χωρίς σπόνσορες, όποιος τα ακούσει, τ’ άκουσε. Ο ορισμός του underground. Φέτος όμως, το “Wayfare” το αναλαμβάνει η Journey’s End Records, μια μικρή εταιρεία, που έχει όμως να επιδείξει πολύ ωραίες κυκλοφορίες, από πολύ καλά συγκροτήματα του «υπογείου μετάλλου». Ίσως λοιπόν, να τύχει κάπως καλύτερης δημοσιότητας.
Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση εδώ είναι το artwork. Το album θα βγει σε gatefold έκδοση και το δεύτερο εξώφυλλο, αυτό που βλέπεις ακριβώς εδώ, είναι στην ουσία αυτό που βλέπει ο ήρωας με την κάπα, ο ίδιος που βαδίζει στα χιόνια του “White mountain”, όταν κοιτάζει τα νερά της μικρής λίμνης. Υπέροχη ιδέα και μπράβο που χρησιμοποιήθηκαν κανονικά χρώματα και κανονικό χέρι κι όχι ένα ΑΙ έκτρωμα. Ως προς τη μουσική, οι SPIRITUAL VOID παίζουν doom metal, στην απόλυτη μορφή του. Χωρίς ξεσπάσματα, αργόσυρτο, υπέρβαρο, με θηριώδη riffs, «ξερό» rhythm section και πένθιμα, θρηνητικά φωνητικά, μέσα από μόλις έξι συνθέσεις, οι οποίες όμως, εκτείνουν τη διάρκεια του δίσκου στα 62 λεπτά.
Αν δεν σου «κάθεται» τόσο καλά το άκρατο επικό συναίσθημα των CANDLEMASS και θα τους ήθελες πιο λιτούς, αν οι CATHEDRAL στο “Forest of equilibrium” και στο “The carnival bizarre” είναι για σένα το απόλυτο doom metal συγκρότημα και γενικότερα αν αρέσκεσαι σε ανάλογης υφής μουσική, τότε να τσεκάρεις το “Wayfare”. Δυστυχώς, ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει δοθεί κάποιο δείγμα του album στο internet, υπό τη μορφή single για παράδειγμα. Οπότε, για να πάρεις μια ιδέα του ήχου των SPIRITUAL VOID, άκουσε το “White mountain” και ό,τι σε φωτίσει… είπαμε ρε παιδιά, underground, αλλά όχι κι έτσι.
(7 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS
MIDNIGHT VICE
Δυο EPs θα κλείσουν την παρουσίαση για αυτό το volume. Το πρώτο έρχεται από τους Αμερικανούς MIDNIGHT VICE και φέρει το όνομά τους. Η μπάντα αποτελείται από τους Tyler Gray (φωνητικά), Sam Bean (κιθάρες), Lakota Stafford (μπάσο) και Dennis O’Sullivan (τύμπανα) και τούτο το EP είναι το πρώτο της δημιούργημα. Εντάξει, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό, διαβάζοντας το όνομα, είναι θαρρώ οι ENFORCER και το ομότιτλο έπος τους, σωστά; Όχι άδικα λοιπόν, αν ακούσουμε το “Midnight vice”, μιας και οι Σουηδοί είναι η νούμερο ένα επιρροή των Αμερικανών, σε όλους τους τομείς. Ειδικά στη φωνή, ο Tyler Gray πολλές είναι φορές που φέρνει στο νου τον Olof. Οπότε, τι έχουμε εδώ; Πολλών ταχυτήτων heavy/speed metal, που εκτός από τους ENFORCER, θυμίζει και μπάντες σαν τους SKULL FIST ή τους CAULDRON. Έξι τραγούδια, κάτι παραπάνω από είκοσι λεπτά διάρκεια, με όλα τα κλισέ αλλά και απαραίτητα συστατικά ενός αξιοπρόσεκτου NWOTHM album. Για συγκεκριμένους ακροατές, που θέλουν συγκεκριμένα πράγματα από το heavy metal τους. Εσύ, άκου πρώτα εδώ και αν αυτό που άκουσες σου άρεσε, μπες εδώ και εδώ για να τους παρακολουθείς.
PHANTOM SPELL
Εμείς θα συνεχίσουμε με το δεύτερο και τελευταίο EP, που είναι το “Tales from the black spire” των Βρετανών PHANTOM SPELL. Όπως είναι σίγουρα γνωστό σε όσους ακολουθούν και αγαπούν το επικό, λυρικό hard rock, οι PHANTOM SPELL είναι το one man’s project του ικανότατου Kyle McNeill των SEVEN SISTERS. Μετά το εξαίσιο “Immortal’s requiem” που κυκλοφόρησε πέρυσι και πριν ξεκινήσουν οι διαδικασίες σύνθεσης και ηχογράφησης του επόμενου album, o Kyle ανασύρει από το αρχείο του δύο συνθέσεις (“Thought and memory”, “Dragon’s dream”), τις «δουλεύει» ξανά και τις κυκλοφορεί ως digital single αλλά και μαζί με τα “Keep on running” και “The phantom’s spell”, ως EP σε μορφή βινυλίου. Αυτό είναι επί της ουσίας το “Tales from the black spire” και δεν υπάρχει περίπτωση να μην ενθουσιάσει τους οπαδούς του group αλλά και του vintage hard rock γενικότερα. Να σημειωθεί πως για τους λάτρεις των 33 στροφών, τόσο το “Keep on running” όσο και το “The phantom’s spell” δεν έχουν κυκλοφορήσει ποτέ σε άλλο format πέραν της ηλεκτρονικής μορφής, οπότε μιλάμε για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μαζέψουν και τα τέσσερα singles και να τα ευχαριστηθούν στο pick-up τους. Αν πάλι προτιμάς το cd, πέραν της ηλεκτρονικής μορφής (μας αρέσει για καθαρά πρακτικούς λόγους), μπορείς να πάρεις και τα τέσσερα από το bandcamp του group σε digital και να φτιάξεις το δικό σου. Ιδέες ρίχνω! Επί προσωπικού περιμένω αφενός το νέο album, αφετέρου να τους δω, ως κανονική μπάντα, στο επερχόμενο Up the Hammers, τον Μάρτιο. See you there, Kyle!
Χρήσιμες ιστοσελίδες:
Bandcamp
Facebook
Δημήτρης Τσέλλος
