a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: ETERNAL TRAGEDY
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Origin”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ανεξάρτητη παραγωγή
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Stefania Ponzilacqua – Όλα τα όργανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Spotify
YouTube
Οι ETERNAL TRAGEDY, είναι ένα συγκρότημα, το οποίο ξεκίνησε την διαδρομή του το 1999 στην Ιταλία. Κυκλοφόρησε δύο demo και ένα πλήρες άλμπουμ, το “Forever” το 2008 και το 2011, έπαψε να είναι ενεργό. Άγνωστο πότε το μονοπρόσωπο, κατ’ ουσίαν αυτό σχήμα ενεργοποιήθηκε ξανά, πάντως, με βάση πλέον την Ελλάδα, κυκλοφόρησε φέτος την δεύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του, το “Origin”. Με έδρα του πλέον την Αθήνα, παρότι το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από το συγκρότημα είναι Πολωνικής καταγωγής, η Stefania Ponzilacqua, κάλλιστα μπορούμε να θεωρήσουμε τους ETERNAL TRAGEDY μέλος της εγχώριας, Ελληνικής σκηνής.
Το συγκρότημα, ασχολείται με ένα πολύ ιδιαίτερο και αρκετά δύσκολο στο αυτί μουσικό είδος, αυτό του progressive death metal και αν αυτό που σας έρχεται απευθείας στο μυαλό είναι οι ΟΡΕΤΗ, δεν έχουν καμία ιδιαίτερη σχέση. Με αρκετά βαρύτερο και επιθετικότερο ήχο, (τουλάχιστον μετά τα δύο πρώτα άλμπουμ των Σουηδών), οι ETERNAL TRAGEDY έχουν εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες στις στα τραγούδια τους, κοφτερά riff που εν πολλοίς thrash-ίζουν αρκετά, φωνητικά μόνο βαριά, χωρίς καθόλου καθαρά, growl αξιοζήλευτο. Πολύ γεμάτα και ταχύτατα solo και φυσικά ανάλογα τύμπανα.
Η παραγωγή του δίσκου, ο οποίος είναι εντελώς ανεξάρτητη παραγωγή, είναι πολύ καθαρή, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί τα τεκταινόμενα και οι αλλαγές μέσα στο κάθε τραγούδι, είναι αρκετές, μη αφήνοντας τον ακροατή να βαρεθεί καθόλου. Ο νέος τους δίσκος, αποτελείται από εννέα συμπαγείς και γεμάτες συνθέσεις, με το εναρκτήριο τραγούδι να έχει το έξυπνο (και στην Ελληνική) όνομα “ΣtaΣh 17”. Ήδη από αυτό, ο βομβαρδισμός είναι ανελέητος, χωρίς να αφήνει περιθώριο του τι θα ακολουθήσει. Παρότι εννέα τα τραγούδια του άλμπουμ, η διάρκεια του είναι μόλις 39 λεπτά, δείγμα της ταχύτητας και της αμεσότητας των κομματιών.
Πολλά χρόνια μεσολάβησαν ανάμεσα στην ίδρυση, το ντεμπούτο άλμπουμ των ETERNAL TRAGEDY και την φετινή, νέα τους δισκογραφική απόπειρα. Παρόλα αυτά, φαίνεται ότι η main woman του σχήματος έχει και έμπνευση και όρεξη και αρκετή οργή να διοχετεύσει μέσα από την μουσική και τους στίχους της, οι οποίοι εμπνέονται κυρίως από τις δυσκολίες, τις προκλήσεις και τις αγωνίες της καθημερινότητας του σύγχρονου ανθρώπου. Σε αυτό και σε καλύτερο ύφος, ευχόμαστε και οι επόμενες (συντομότερα) δουλειές της.
(8 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: MELAN SELAS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Zephyrean hymns”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: The Circle Music
ΣΥΝΘΕΣΗ:
D.K. – Όλα τα όργανα
Astraea – Φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
YouTube
Μετά το πολύ καλό ντεμπούτο τους “Ῥέοn”, το οποίο ακολούθησε το ομώνυμο της μπάντας ΕΡ “Melan Selas” και ακολουθήθηκε από το πολύ δυνατό “Φάος” του 2019, οι συμπατριώτες μας MELAN SELAS, επιστρέφουν φέτος με την καλύτερη (ναι, την καλύτερη) μέχρι τώρα δισκογραφική τους δουλειά, το “Zephyrean hymns”.
Black metal αξιώσεων, με ατμοσφαιρικά στοιχεία τέτοια, που από την αρχή του άλμπουμ, το εναρκτήριο, τρομερό “Mountain Tops”, σε βουτάνε μέσα σε μία ομίχλη πηχτή, γκρίζα, από την οποία δεν σε αφήνουν με τίποτα να βγεις, μέχρι το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το “Ancient scrolls”, το οποίο κλείνει το δίσκο έτσι ακριβώς όπως ανοίγει: τρομερά.
Προφανώς και η extreme metal σκηνή της χώρας μας είναι παγκοσμίως γνωστή για τα μεγάλα της ονόματα, όπως οι NECROMANTIA, ROTTING CHRIST και οι SEPTICFLESH, όμως πολλά είναι τα σχήματα τα οποία τα τελευταία χρόνια έχουν αναλάβει την σκυτάλη της συνέχισης αυτής της παράδοσης και σίγουρα οι MELAN SELAS είναι ένα από αυτά.
Το duo από τα Τρίκαλα, ο D.K. και η Astraea, με αυτή τη νέα τους δουλειά, καταθέτουν ψυχή σε αυτό που κάνουν και ξεκάθαρα δείχνουν ότι είναι άξιοι διάδοχοι των προαναφερθέντων μεγάλων. Με εξαιρετικά κιθαριστικά μέρη, απίστευτα riff και ΑΠΙΘΑΝΑ φωνητικά από την Astraea, η οποία μπορεί να ουρλιάζει και να ψιθυρίζει με εξαιρετική άνεση, οι MELAN SELAS ξεκινούν ένα ταξίδι με τον ακροατή, μέσα από τραγούδια όπως τα “Frozen lake”, “Trumpets of war” και “Darkened cliff”, τα οποία δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για την αξία του νέου τους πονήματος.
Ατελείωτα βήματα μέσα σε σκοτεινά και δύσβατα μονοπάτια, με κρυμμένους φόβους να παραμονεύουν σε κάθε βήμα, μία ιεροτελεστία, που απευθύνεται σε αρχαίους θεούς, οντότητες έξω από αυτόν τον κόσμο. Είναι τέτοια η δυναμική των οκτώ τραγουδιών που απαρτίζουν το “Zephyrean hymns” που δεν θα αφήσουν κανέναν να μην θέλει να πατήσει το repeat μετά την πρώτη ακρόαση.
Είναι από αυτά τα εφιαλτικά ταξίδια, όπως αυτά που προσφέρει μία καλή ταινία τρόμου, που παρά την ανατριχίλα, έχει κάτι το εθιστικό, κάτι που σε οδηγεί στο να βιώσεις ξανά το μυστήριο που περιβάλλει το εξαιρετικό αυτό άλμπουμ. Απολαύστε τους, μπείτε στον σκοτεινό τους κόσμο, αφεθείτε στις μελωδίες τους.
(8,5 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: NORDICWINTER
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “This mournful dawn”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Naturmacht Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Yves Allaire – Φωνητικά, όλα τα όργανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Instagram
Soundcloud
Spotify
YouTube
Με τους NORDICWINTER, δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαστε σε αυτήν την στήλη. Με την ευκαιρία της προηγούμενης κυκλοφορίας τους μάλιστα, το πολύ δυνατό “Beneath the fleeting light”, ο ιθύνων νους της μονοπρόσωπης αυτής μπάντας, Evillair, μας παραχώρησε και μία πολύ όμορφη συνέντευξη, την οποία μπορείτε να ξαναθυμηθείτε εδώ:
Για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να ασχοληθούν με την δουλειά τους ακόμα, ας αναφέρουμε πως πρόκειται για ένα από τα πολλά projects του προαναφερθέντος κυρίου, κατά κόσμον Yves Allaire, οι οποίοι μας έρχονται από τον Καναδά και συγκεκριμένα τον Άγιο Ευστάθιο του Κεμπέκ. Παίζουν ένα εξαιρετικής ποιότητας ατμοσφαιρικό black metal, depressive, αν θέλετε περαιτέρω κατηγοριοποίηση. Ιδρύθηκαν το 2007, οπότε και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους και μετά από μακροχρόνια σιωπή, από το 2020 και εξής, σε έναν δημιουργικό οργασμό, μας χάρισαν, ούτε ένα ούτε δύο, αλλά έξι δισκογραφικές δουλειές, με πιο πρόσφατη την ολοκαίνουργια κυκλοφορία τους “This mournful dawn”.
Κάθε μία από τις επτά κυκλοφορίες των NORDICWINTER, είναι ξεχωριστή. Έχουν έναν κοινό άξονα γύρω από τον οποίο κινούνται, όμως παρά τις ομοιότητες, δεν πρόκειται για επανάληψη, αλλά για επαναπροσδιορισμό των ιδεών του Evillair, ο οποίος σε κάθε νέα του δουλειά υπό το όνομα των NORDICWINTER, καταθέτει ψυχή, σκέψεις, βιώματα και προβληματισμούς, δοσμένα με αλληγορικό τρόπο, μέσα από την ίδια την ζωή του, η οποία δεν ήταν εύκολη, όπως θα δείτε στην συνέντευξή του.
Μόνιμο χαρακτηριστικό, το οποίο φυσικά βρίσκεται και εδώ, είναι η παγωνιά. Μία βόρεια, χορταστική παγωνιά, η οποία περικλείεται σε κάθε μία από τις πέντε νέες συνθέσεις που περιλαμβάνονται στο “This mournful dawn”. Τέσσερα μεγάλα κομμάτια, διαρκείας από επτά έως δέκα λεπτά, καθόλου κουραστικά, ταξιδιάρικα, πολύ μελωδικά και ταυτόχρονα άγρια, αλλά με μία άγρια ομορφιά, σήμα κατατεθέν του συνθέτη τους. Φωνητικά που σε στοιχειώνουν, κιθάρες που αγριεύουν όταν πρέπει, εισαγωγές που σε βάζουν στο κλίμα, χτίζοντας και συμβάλλοντας καθοριστικά στην ατμόσφαιρα του δίσκου. Το άλμπουμ, κλείνει ένα instrumental, το “My lament”. Ένα τρίλεπτο αριστούργημα – επίλογος, της ίσως καλύτερης δουλειάς των τελευταίων, πολύ γεμάτων τριών ετών του συγκροτήματος.
Η έμπνευση του Yves Allaire, δεν κρατεί απλά αμείωτη, αλλά μάλλον βρίσκεται στα καλύτερα επίπεδα της, κάνοντας μας απλά να θέλουμε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο.
(9 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
