a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: CIRKELN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The Primitive Covenant”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: True Cult Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Våndarr – Όλα τα όργανα, φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Cirkeln Facebook
Cirkeln bandcamp
True Cult Records official site
True Cult Records Bandcamp
Δεν έχουν συμπληρωθεί ούτε δύο χρόνια από την κυκλοφορία του “A song to sorrow” και ο Våndarr, ιθύνων νους των CIRKELN, μας ξαναχτυπά την πόρτα με νέα δισκογραφική δουλειά. Το “The Primitive Covenant” έρχεται τέταρτο στην σειρά, μετά το προαναφερθέν album, το EP “Stormlander” και έναν ακόμη ολοκληρωμένο δίσκο, το “Kingdoms that no one remembers”, ως η νέα απόπειρα του Σουηδού να καταθέσει τις μουσικές του σκέψεις στο πεντάγραμμο. Το “A song…” είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις σε όσους «σκάβουν βαθιά» στο underground και παράλληλα, όπως είναι φυσικό, είχε δημιουργήσει προσδοκίες για ακόμη καλύτερη συνέχεια.
Ας ξεκινήσουμε από έξω προς τα μέσα. Στον προηγούμενο δίσκο, ο Våndarr χρησιμοποίησε για εξώφυλλο ένα έργο του φημισμένου Roger Garland, το γνωστό μας “Tale of the Sun & Moon”. Αυτή τη φορά, θαυμάζουμε τον σπουδαίο Ted Nasmith και το “Boromir’s last stand”. Δεν υπάρχει λοιπόν ουδεμία απόκλιση από τον χώρο του «φανταστικού» μόνο που, το εξώφυλλο του “The Primitive Covenant”, καίτοι πραγματικό έργο Τέχνης, δε νομίζω πως ταιριάζει ιδιαίτερα με το ηχητικό περιεχόμενο. Εξηγώ…
Στον προκάτοχό του, ο Våndarr επίλεξε ως μουσικό προσανατολισμό το επικό black metal, με αρκετά dungeon synth στοιχεία και «παραμυθένια», «ταξιδιάρικη» αισθητική. Εδώ, απομακρυνόμαστε από την πρότερη «παραμυθένια» ατμόσφαιρα και στρεφόμαστε προς το πρωτόλειο black, με heavy, thrash, crust/punk ως και doom προεκτάσεις. Έτσι, παράλληλα με τα dungeon/synth στοιχεία που έχουν εξαλειφθεί εντελώς, δίπλα στους BATHORY δε βλέπουμε πια τους IMMORTAL, DISSECTION, MOONSORROW και SUMMONING, δηλαδή τις μπάντες που κυριαρχούσαν ως τώρα, αλλά τους VENOM, DARKTHRONE (από το millennium και μετά), CELTIC FROST και HELLHAMMER.
Θυμάμαι πως είχα γράψει στον επίλογο του “A song to sorrow”, ότι είναι θέμα χρόνου ο Våndarr να γράψει το δικό του, μικρό αριστούργημα, όντας στον σωστό δρόμο, αρκεί να μη βιαστεί. Πιστεύω λοιπόν πως βιάστηκε. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, προσπάθησε μια ριζική αλλαγή, με αποτέλεσμα να μην κάνει το βήμα παραπάνω. Θεωρώ πως έπρεπε ή να παραμείνει στο προηγούμενο στυλ του, ή να «δουλέψει» πολύ περισσότερο τις καινούργιες συνθέσεις, από την στιγμή που αποφάσισε να αλλάξει «πρόσωπο». Συνεπώς, έχασε μια ευκαιρία (και δε ξέρω πόσες ακόμη θα έχει μπροστά του), για να δημιουργήσει και να εκμεταλλευτεί το όποιο momentum. Αντικειμενικά, ένα καλό album, αλλά ως εκεί. Οπωσδήποτε τσέκαρε πριν αποφασίσεις.
(7 / 10)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: SVARTANATT
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Last days on Earth”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: The Sign Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jani Lehtinen – Φωνητικά, κιθάρα
Felix Gåsste – Κιθάρα
Anton Fors – Μπάσο, β’ φωνητικά
Martin Borgh – Όργανο, πλήκτρα
Daniel Heaster – Τύμπανα, κρουστά
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Lars Heaster – Τρομπέτα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
YouTube
Έχω κάποιες απορίες… Πρώτον, τι θα γίνει; Θα κυκλοφορήσει επιτέλους κάτι μέτριο, μέσα από το πλήθος των συγκροτημάτων που εκφράζονται παίζοντας vintage/retro rock; Δεύτερον, πόσο καλοί μουσικοί είναι πια αυτοί οι Σουηδοί; Μήπως έχει κάτι μαγικό το νερό που πίνουν, ή ο αέρας που αναπνέουν; Απορίες αστείες, που εκ των πραγμάτων βρίσκουν άμεση απάντηση, αφού επί της ουσίας πρόκειται περί ρητορικών ερωτήσεων. Ξέρω τις απαντήσεις και για τις δύο: Είναι σχεδόν αδύνατο μια retro rock revival μπάντα να κυκλοφορήσει κάτι που να μην είναι καλό, γιατί, όπως είπε πολύ εύστοχα κάποτε ένας φίλος (σ.σ: γεια σου Γιώργο!), «ο σεβασμός στην παράδοση δεν αφήνει χώρο σε λάθη» και οι Σουηδοί είναι εξαιρετικοί καλλιτέχνες, διότι, εκτός του ότι σέβονται την παράδοση και βάζουν πάθος και μεράκι στο έργο τους, δουλεύουν με πρόγραμμα και σύστημα.
Οι SVARTANATT, είναι μια τέτοια περίπτωση. Μετά το ομώνυμο ντεμπούτο του 2016, καθώς και το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους “Starry eagle eyes” (2018), μπήκαν στα Svenska Grammofonstudion Studios παρέα με τον Martin Borgh, και τον Hans Olsson Brookes (GRAVEYARD, BLUES PILLS) και βγήκαν με άλλο ένα εξαίσιο δείγμα «παλαιού» rock, το “Last days on Earth”. Και το περίεργο της υπόθεσης είναι πως σε έναν δίσκο με «μαύρο» στιχουργικό περιεχόμενο, απαισιοδοξία και κατήφεια, η μουσική είναι απίστευτα «αισιόδοξη», ίσως για να ταιριάζει με το τελικό αισιόδοξο μήνυμα πως κάτι λογικά θα αναγεννηθεί, από την επικείμενη καταστροφή.
Τα έντεκα τραγούδια του album, συνεχίζουν τον ήδη στέρεα διαμορφωμένο ήχο των Σουηδών, με επιρροές από τα ’60s και τα ’70s, παρουσιάζοντας όμως ακόμα πιο ενδιαφέροντα και εν τέλει σαγηνευτικά ηχοτόπια. Ακούγοντας εκφραστικότατα, βραχνά φωνητικά, κιθάρες που σε πάνε από τον Jimmy Page και τον Mark Farner στον Alvin Lee και τον Rory Gallagher, στιβαρό rhythm section που χαρίζει υπέροχο groove, τα πάντα απαραίτητα vintage πλήκτρα και ως κερασάκι στην τούρτα, στο άκρως συναισθηματικό “Where I belong” μια πανέμορφη τρομπέτα από τον Lars Heaster (τον πατέρα του drummer Daniel), δε γίνεται να μην ενθουσιαστείς, ως λάτρης του αιώνιου rock.
Με τόσες αρετές, το “Last days on Earth” έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των σύγχρονων σημείων αναφοράς στο κλασσικό rock και καθίσταται άχαστο όχι μόνο για τους απανταχού ρετρολάγνους, μα και για όσους θέλουν γενικά να ακούσουν ποιοτικό rock, άνευ χρονολογικής ταμπέλας.
(8 / 10)
EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS
Ας περάσουμε τώρα σε δυο EPs, από τον ίδιο χώρο και από καλλιτέχνες που έχουν αμφότεροι σημαίνοντα «χνάρια» σε αυτόν. Ξεκινάμε από τους OLD GHOUL, που είναι ένα ακόμη project του πολυπράγμονος Αμερικανού Chad Davis των HOUR OF 13 και μιας λίστας με αμέτρητα άλλα συγκροτήματα. Το παρθενικό, ομώνυμο EP των OLD GHOUL (βασικά, του OLD GHOUL, αφού ο Chad έχει αναλάβει όλα τα όργανα και τραγουδά) δεν κρύβει εκπλήξεις. Αν παρακολουθείς την πορεία του δημιουργού του, ξέρεις τι ακριβώς θα ακούσεις. Τρία τραγούδια (“The crypt of night”, “The devils at brocken”, “The end of all that remains”) λιτού και απέριττου doom metal, με επιρροές από groups όπως οι PENTAGRAM, PAGAN ALTAR, WITCHFINDER GENERAL και BRITON RITES, με παρούσες τις εννοείται απαραίτητες occult αναφορές. Τουτέστιν, ό,τι πρέπει για τους απανταχού vintage doomsters. Για να δούμε, θα εξελιχθεί σε κάτι πιο «μόνιμο» αυτό το «σχήμα», με full length, ή θα μείνει σε αυτό το status ο Chad; Περισσότερες πληροφορίες και αγορά:
Regain Records bandcamp
Shadow Records
Συνέχεια με τους Φινλανδούς SPIRITUS MORTIS, οι οποίοι έχουν να υπερηφανεύονται, συν τοις άλλοις, για το γεγονός πως είναι οι πρώτοι που έπαιξαν doom metal στην Χώρα των Χιλίων Λιμνών. Αυτοί κυκλοφορούν την συλλογή “Spiritism 2008-2017”, με ακυκλοφόρητα τραγούδια, διασκευές καθώς και live υλικό που ανάγεται στην εποχή όπου είχαν στη θέση του τραγουδιστή τον θεό Sami Albert “Witchfinder” Hynninen. Η πλήρης λίστα των κομματιών, είναι η ακόλουθη:
- When the wind howled with a human voice
2. Waiting for the Sun (THE DOORS cover)
3. Black night (DEEP PURPLE cover)
4. Sunrise (URIAH HEEP cover)
5. The ceremony of the stifling air
6. Rise from Hell
7. The man of steel/Death walking (live)
8. Divine wind (live)
9. Baron Samedi (live)
Περιττό να πω ότι όσοι ακολουθούν τους Φινλανδούς βετεράνους ήδη ετοιμάζονται για αγορά ή έχουν ήδη αποκτήσει το “Spiritism 2008-2017”. Για τους υπόλοιπους doomsters που δε γνωρίζουν, οι παρακάτω σύνδεσμοι είναι πλήρως επεξηγηματικοί. Αλλά, για στάσου… γίνεται doomster και να μην ακούει μπάντα με τον Hynninen στο μικρόφωνο;
Facebook
Official site
Spotify
Bandcamp
YouTube
Δημήτρης Τσέλλος
