«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: BYRON
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Chapter II: The Lotus Covenant”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Goatmancer Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Johanna Eteläkari – Φωνητικά
Jaakko Puusaari – Κιθάρες
Ville Koskinen – Κιθάρες
Tino Kantoluoto – Μπάσο
Johannes Lahti – Τύμπανα
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Jyri Vahvanen – Κιθάρες
Elias Kahila – Τσέλο
Juho Savikurki – Πλήκτρα
Magus Corvus – Αφήγηση στο κομμάτι “Return to Celephaïs”
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Spotify
YouTube
Οι Φινλανδοί BYRON, το group με επικεφαλής τον drummer Johannes Lahti, ο οποίος μας αυτοσυστήνεται ως Byron V (εντάξει, εγώ με το όνομά σου θα σε λέω, αγαπητέ), μου ήταν άγνωστοι. Δεν είχα ακούσει το ντεμπούτο τους “The Omega Evangelion”, συνεπώς δεν ήξερα τι να περιμένω, λαμβάνοντας στα χέρια μου το “Chapter II: The Lotus Covenant”. Βάσει εξωφύλλου, υπολόγισα/υπέθεσα πως θα έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιο sludge ή funeral doom συγκρότημα, μιας και το Lovecraft-ικό ων που απεικονίζεται είναι αρκούντως χαρακτηριστικό πρώτο δείγμα γραφής. Δεν μπορώ να πω πως είμαι και μέγας οπαδός των ειδών αυτών, πρέπει να είναι κάτι πραγματικά πολύ καλό για να με «κερδίσει», οπότε πάτησα “play” με επιφυλακτικότητα.
Που λες, οι BYRON δεν έχουν καμία σχέση με το sludge και το funeral doom. Στο «Δεύτερο Κεφάλαιο» η μπάντα παίζει μια πολύ όμορφη διασταύρωση late 70s – early 80s heavy metal και hard/heavy rock της ιδίας περιόδου. Δε νομίζω να είσαι εύστοχος αν το χαρακτηρίσεις ως proto metal, οι διαφορές είναι σαφείς. Επίσης, έχεις «ελευθέρας» να κάνεις τους όποιους παραλληλισμούς με σύγχρονες μπάντες σαν τους SANHEDRIN ή τους THE DEVIL’S BLOOD και αυτό όχι μόνο λόγω των γυναικείων φωνητικών, αλλά της γενικότερης μουσικής τους προσέγγισης. To καλό με τους BYRON, είναι πως μπορούν να ακουστούν ατμοσφαιρικοί και occult, ενώ την αμέσως επόμενη στιγμή, θα σου πετάξουν πρώιμες IRON MAIDEN και NWOBHM «κιθαριές», που θα σε «μαγκώσουν» με την πρώτη.
Προς τιμήν του, ο Johannes, αν και αφεντικό, δεν αναλώνεται σε άσκοπες και άκυρες επιδείξεις, κάνοντας εν τέλει κακό στην ίδια του τη μπάντα. Κρατά πολύ σωστά το tempo με σωστότατο και στιβαρό drumming, αφήνοντας μπόλικο χώρο στις κιθάρες (οι οποίες ειδικά στα leads είναι «λουκούμι» σκέτο!) και στη φωνή να βγουν μπροστά. Έχει επίσης προσέξει πολύ τις ενορχηστρώσεις των κομματιών κι αυτό φαίνεται από το πόσο καλοδουλεμένος είναι ο δίσκος και στα 33 λεπτά διάρκειας. Σε γενικές γραμμές, έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ αξιόλογο album, που θα ακουστεί με περισσή ευχαρίστηση από όλους εμάς τους οπαδούς του είδους. Θα κρατήσουμε και δυο συνθέσεις (“Sword of the Apostle” και “The X”) για τις συλλογές μας με τραγούδια που ξεχωρίζουν και θα περιμένουμε το επόμενό τους εγχείρημα, για να δούμε αν τελικά μπορούν να κάνουν το «κάτι παραπάνω». Οψόμεθα…
(7 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: LITOSTH
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Cesariana”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Personal Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Wendel Siota – Στίχοι
Maicon Ristow – Φωνητικά, όλα τα όργανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
YouTube
Deezer
Soundcloud
Η Λατινική Αμερική, μέσα στην ζέστη και το κλασσικό κίτρινο φίλτρο που συνηθίζεται στις ταινίες να χρησιμοποιείται για να τονίσει την ζεστή, πνιγηρή σχεδόν ατμόσφαιρά της, δεν σταματά να εκπλήσσει μουσικά, όταν συγκροτήματα από εκείνη την μεριά του Ατλαντικού ασχολούνται με το black metal. Ξαφνικά το κίτρινο φίλτρο υποχωρεί, ένα λευκό περιβάλει την ατμόσφαιρα και ένα σκοτάδι βαθύ και πυκνό, έρχεται να ταξιδέψει τον ακροατή στις εσχατιές μιας παγωμένης γης μακριά από τον Ισημερινό όπου ηχογραφούνται αυτοί οι παράδοξοι ήχοι.
Μία τέτοια περίπτωση, είναι οι LITOSTH. Ένα Βραζιλιάνικο συγκρότημα, ή καλύτερα ένα ντουέτο, στο οποίο το ένα μέλος έχει αναλάβει εξ’ ολοκλήρου τους στίχους και το δεύτερο έχει αναλάβει όλα τα υπόλοιπα. Το σχήμα ιδρύθηκε το 2016, κυκλοφορόντας το ντεμπούτο του τρία χρόνια αργότερα, το 2019. Έχοντας ήδη δύο άλμπουμ στην πλάτη τους, φέτος οι LITOSTH κυκλοφόρησαν το τρίτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, το οποίο ονομάζεται “Cesariana” και δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής σας.
Είναι ένα άλμπουμ το οποίο κινείται στα πλαίσια του μελωδικού black/death metal, με πολύ έντονα ατμοσφαιρικά στοιχεία, μελωδίες οι οποίες μένουν στο μυαλό του ακροατή και συμφωνικές στιγμές, οι οποίες χαρίζουν στο αποτέλεσμα, χωρίς να αποτελούν το βασικό στοιχείο στο οποίο στηρίζεται το συγκρότημα.
Στα περίπου πενήντα του λεπτά, οκτώ πολύ όμορφα δομημένα τραγούδια, με φωνητικά που θυμίζουν βρυχηθμό, κάποιες απαγγελίες εδώ και εκεί και πεντακάθαρη παραγωγή, το “Cesariana” είναι ένα ώριμο, ολοκληρωμένο άλμπουμ, το οποίο μέσα από του στίχους του, επιχειρεί να εξερευνήσει την εσωτερικότητα, μέσα από αλληγορίες αλλά και με ευθεία χτυπήματα, στην απόγνωση και την μοναχικότητα.
Δοκιμάστε τους. Ολόκληρη την δισκογραφία τους.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: SENTRY
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Sentry”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: High Roller Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Bryan Patrick – Φωνητικά
Kalli Coldsmith – Κιθάρες
Phil Ross – Μπάσο
Andreas Neudi Neuderth – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
YouTube
Όταν πέθανε ο Mark Shelton, στις 27 Ιουλίου 2018 και σε ηλικία μόλις 60 ετών, το σοκ για την underground κοινότητα του heavy metal ήταν τεράστιο. “The day Epic Metal died” είχε χαρακτηρίσει εκείνη τη μέρα ο Bryan Patrick, τραγουδιστής των MANILLA ROAD και δεν είχε άδικο… Θυμάμαι το αποχαιρετιστήριο αφιέρωμα που είχαμε κάνει με τον Σάκη Νίκα, έχοντας μαζέψει δηλώσεις από σημαντικούς μουσικούς της underground σκηνής. Όλοι τους συμμερίζονταν τα ίδια συναισθήματα. Το επόμενο έτος, στο Keep It True Festival, τα εναπομείναντα μέλη των MANILLA ROAD έδωσαν μια σπουδαία tribute συναυλία στη μνήμη του εκλιπόντος αρχηγού Mark, με την συμμετοχή πολλών προσκεκλημένων μουσικών και ανακοίνωσαν την τυπική διάλυση της μπάντας.
Πέντε χρόνια μετά, οι Bryan Patrick, Phil Ross και Andreas “Neudi” Neuderth ξανασμίγουν, αποφασίζοντας να δημιουργήσουν ένα νέο συγκρότημα, συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο την κληρονομιά των MANILLA ROAD. Προσοχή! Την κληρονομιά, όχι τη δισκογραφία τους! Μαζί τους, ο Kalli Coldsmith στην κιθάρα, μέλος των Γερμανών speed metallers MASTERS OF DISGUISE. Οι SENTRY έκαναν το ντεμπούτο τους με το promo EP του 2023 και το φετινό, ομώνυμο album τους είναι επί της ουσίας το EP εκείνο, μαζί με έξι ολοκαίνουργιες συνθέσεις συν μια διασκευή στο “Incarnation of Evil” των CANDLEMASS.
Οι SENTRY μοιραία θυμίζουν πολύ MANILLA ROAD. Θυμίζουν όμως τους MANILLA ROAD των τελευταίων πέντε (;), έξι (;) δίσκων, μην περιμένεις να ακούσεις υλικό που να φέρνει προς το “Open the gates” ας πούμε. Ο πρώτος λοιπόν θετικός πόντος, έρχεται από αυτό και μόνο. Κινούνται σε πεδία που ξέρουν, που έχουν οι ίδιοι στο παρελθόν περπατήσει. Συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι τα πρώην μέλη του group δε θέλησαν να συνεχίσουν ως καπηλευτές του ονόματος αλλά έχουν σκοπό να τιμήσουν την κληρονομιά του Shelton MONO ηχητικά ως ξεχωριστό συγκρότημα, δεν έχουμε παρά να τους δώσουμε ένα μεγάλο «ΜΠΡΑΒΟ» για τις προθέσεις τους.
Στο “Sentry” θα βρεις μόνον αξιόλογα τραγούδια, μαζί με κάποιες στιγμές που θα σηκώσουν τον πήχη λίγο ψηλότερα. Ξεχωρίζουν λοιπόν λιιιίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα, το υπέροχο “Heavensent”, το περίπου doom “Black candles”, το ατμοσφαιρικό “Raven’s night” και η διασκευή στο “Incarnation of Evil” που είναι πολύ καλύτερη από όσο περίμενα. Και πάλι, μιλάμε για το προσωπικό γούστο του γράφοντος, άλλος μπορεί να ξεχωρίσει κάποια άλλα, είπαμε, το υλικό είναι καλό. Το παίξιμο κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα, η παραγωγή είναι ταιριαστή στο ύφος που θέλουν οι ίδιοι οι SENTRY να έχουν, ο Patrick στη φωνή δεδομένα είναι, επίσης για το στυλ αυτό, πολύ καλός… Νομίζω πως στο Up the Hammers, θα ολοκληρωθεί η καλή εικόνα που έχω σχηματίσει για την περίπτωση των SENTRY και η συνέχεια θα είναι ακόμη καλύτερη. Καλή αρχή!
(7,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS
WRITHEN HILT (Σπαθί): Τύπος σπαθιού, με χαρακτηριστικό τύπο λαβής, των τελών του 15ου μ.Χ αιώνα, προερχόμενος από τη Γερμανία. Συναντάται σε συγκεκριμένα μουσεία και ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο και παρατηρείται σε διάφορες μεσαιωνικές απεικονίσεις. Δεν υπάρχει ως τις μέρες μας ακριβής εξήγηση, αν ήταν ένα χρηστικό όπλο ή ένα σύμβολο πλούτου, δύναμης και γοήτρου, ένα σύμβολο εξουσίας. WRITHEN HILT (Συγκρότημα): Έρχεται και αυτό από τη Γερμανία, συγκεκριμένα το Braunschweig και αποτελείται από όλα τα μέλη των διαλυμένων πια BOOZE CONTROL, χωρίς όμως να θεωρείται η συνέχειά τους. Πως θα μπορούσε, άλλωστε; Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των μεν και των δε και εξηγώ το γιατί.
Ένα σχήμα με τέτοιο όνομα, καταλαβαίνουμε όλοι τι «καπνό φουμάρει». Στο “Ancient sword cult” EP (μετά από ένα τόσο ταιριαστό όνομα για group, έχουμε και έναν εξίσου ταιριαστό τίτλο δίσκου) ακούμε επικό, τραχύ heavy metal, με obscure, μυστικιστική διάθεση. Οι λάτρεις των WARLORD και LORDIAN GUARD, αυτοί που πιστεύουν πως το καλύτερο EP των τελευταίων ετών είναι αυτό των BLACK SWORD THUNDER ATTACK (τι όνομα κι αυτό…), όσοι εξακολουθούν να επισκέπτονται συχνά-πυκνά τους δύο δίσκους των MAUSOLEUM GATE και όσοι βρήκαν στο πρόσωπο των IRON GRIFFIN το νέο τους μουσικό φετίχ, πρέπει οπωσδήποτε να ακούσουν αυτό εδώ το αλμπουμάκι. Βασικά, δεν πρέπει απλώς… ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ!
Βαθμό στα EPs δε βάζουμε, αλλά αν υπήρχαν 2-3 ισάξια τραγούδια ακόμη και ήταν full length, η πρώτη δουλειά των WRITHEN HILT θα πήγαινε «καρφί» για τη λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς, έχοντας τσακώσει μεγάλο βαθμό. Ευελπιστώ, αυτό το υποθετικό σενάριο, να γίνει πραγματικότητα σε 1-2 χρόνια από σήμερα. Ή όσο τους χρειάζεται, τέλος πάντων, για να συνθέσουν ένα ποιοτικό, ολοκληρωμένο album. Αυτά για την ώρα από εμένα. Για τα περαιτέρω, μια επίσκεψη στο bandcamp της μπάντας, είναι ό,τι χρειάζεται. Πάω να το ακούσω ξανά!
Δημήτρης Τσέλλος
