a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: LIVGONE
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Almost there”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Svart Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Elise Aranguren – Φωνητικά
Emil Svensson – Όλα τα όργανα
Michał Kiełbasa – Όλα τα όργανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Bandcamp
YouTube
Ατμόσφαιρα. Ατμόσφαιρα. Ατμόσφαιρα είπαμε; Αυτό θα μπορούσε να είναι η αρχή και το τέλος αυτής της παρουσίασης. Καμιά φορά, τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Παρόλα αυτά, ας δούμε και κάτι παραπάνω. Οι LIVGONE, είναι ένα τρίο, το οποίο έρχεται από την Γαλλία και παίζει… τι παίζει; Μάλλον παίζει doom metal αν σώνει και καλά πρέπει να πούμε ότι κάπου πρέπει να κατηγοριοποιηθεί. Το ολοκαίνουργιο άλμπουμ τους “Almost there” όμως, δεν θα μπορούσε να εκφραστεί μένοντας μέσα στα στεγανά μίας κατηγορίας. Δεν παρεκκλίνει με την έννοια του πειραματισμού και της ανάμιξης στοιχείων από διάφορα υποείδη, όμως έχει κάτι δικό του, που το κάνει να αναζητά μία «ταμπέλα» όλη δική του.
Ατμόσφαιρα λοιπόν. Που την βρίσκουμε; Διάχυτη παντού. Σε όλο το άλμπουμ, σε κάθε σημείο, κάθε τραγουδιού. Το “Almost there”, θα λέγαμε ότι αποτελεί ένα essential, μια απόλυτη εξερεύνηση του εσωτερικού κόσμου των δημιουργών του. Μία ματιά στα τρίσβαθα ψυχών, οι οποίες αγωνιούν να δουν φως μέσα στο σκοτάδι, χωρίς όμως το σκοτάδι να μην ασκεί πάνω τους την γοητεία του. Τα εξαιρετικά φωνητικά της Elise Aranguren, το (σε σημεία) βαρύ riffing, οι υπνωτιστικές μελωδίες, δημιουργούν ένα σύνολο doom ατμοσφαιρικού μεγαλείου.
Όταν ένα συγκρότημα, δεν φοβάται να αποκαλύψει τις πιο ιδιαιτέρες, πιο εσωτερικές πτυχές του ιδιαίτερου κόσμου των συντελεστών του, αναγκαστικά το αποτέλεσμα, δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα βαθύ και προσωπικό. Όνειρα, εφιάλτες, σκέψεις, φόβοι, λύτρωση. Σε αυθεντική, περιποιημένη και απεριποίητη μορφή, έρχονται και προσφέρονται στον ακροατή, αναγκάζοντάς τον να τα οικειοποιηθεί και να τα ζήσει και αυτός. Αυτό λοιπόν καταφέρνει αυτός ο δίσκος. Να σε κάνει να δεις τον «κόσμο» μέσα από τα «μάτια» της μουσικής του. Δοκιμάστε. Άφοβα.
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: THE LUNAR EFFECT
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Sounds of green & blue”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Svart Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Josh Gosling – Φωνητικά
John Jefford – Κιθάρες
Brett Halsey – Μπάσο
Dan Jefford – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Official site
Bandcamp
Facebook
Spotify
YouTube
Οι THE LUNAR EFFECT των αδερφών Jefford, μας έρχονται από το Λονδίνο. Τα έχουν περάσει τα «επτά χρόνια φαγούρας», όπως λέμε, με το EP “Strange lands” του 2017 και το παρθενικό τους full length “Calm before the calm” (όχι, δεν πρόκειται περί λάθους) του 2019. Έπεσαν λοιπόν κι αυτοί στην προσωρινή, ευτυχώς, «λήθη» των ετών της πανδημίας, επιστρέφοντας φέτος, μετά από πέντε χρόνια, με το “Sounds of green & blue”. Έναν δίσκο που οι ίδιοι περιγράφουν ως ένα «γαλαξιακό ταξίδι μέσα από τον ήχο», προφανώς θέλοντας να τονίσουν την ατμόσφαιρα και την ποικιλία από την οποία και χαρακτηρίζεται.
Δεν έχουν κι άδικο. Το κουαρτέτο συγχωνεύει πολύ όμορφα το 70s classic rock, τα blues, το alternative/garage rock (που κακώς ονομάζεται “grunge”) και το heavy rock (που κάκιστα ονομάζεται “stoner”) με έναν εντελώς vintage τρόπο, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να ακούγεται σύγχρονο και «φρέσκο». Παρούσα και η ψυχεδέλεια, δίνει κι αυτή με την σειρά της το κάτι παραπάνω, ταιριάζει δε και με την άποψη περί «γαλαξιακού ταξιδιού». Αν τώρα μπερδεύτηκες, σκέψου κάτι μεταξύ BLACK SABBATH, LED ZEPPELIN, GRAVEYARD, SOUNDGARDEN, ALTER BRIDGE, με τους ιδίους τους THE LUNAR EFFECT να προσθέτουν και τους RED FANG στις επιρροές τους και μένα να μου θυμίζουν, ίσως λόγω των φωνητικών, ακόμη και τους THE BLACK KEYS.
Διαφορετικότητα δεν υπάρχει μόνο στον ήχο βέβαια, αλλά και στο στυλ των συνθέσεων. Η μπάντα δεν κρατά ένα tempo, άλλοτε rock-άρει ζόρικα, άλλοτε αφήνει το συναίσθημα να κατακλύσει τη μουσική της και το κάνει εξίσου καλά. Ο Gosling χαρίζει υπέροχες ερμηνείες και είναι ουκ ολίγες οι φορές που δεν έχει να ζηλέψει το παραμικρό από φτασμένους, μεγάλους σε αξία και όνομα συναδέλφους του. Άψογοι στα καθήκοντά τους και οι υπόλοιποι, απτή απόδειξη της καλής «χημείας» και των καλών σχέσεων μεταξύ τους.
Νομίζω πως όλοι οι φίλοι του ποιοτικού rock (ας μη χρησιμοποιήσω περαιτέρω επεξηγηματικές ταμπέλες, όλα τα υπο-είδη εμπεριέχονται εδώ), πρέπει να στρέψουν το βλέμμα τους στους Λονδρέζους. Θα ανακαλύψουν ένα ακόμη πολύ ποιοτικό σχήμα, που θα τους δώσει ό,τι (ή έστω, σχεδόν ό,τι μιας και δεν ξέρω τις παραξενιές του καθενός) αποζητούν σε μια rock κυκλοφορία. Πανέμορφο!
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: THE WIZARDS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The exit garden”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: High Roller Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Ian Mason – Φωνητικά
George Dee – Κιθάρες
Phil The Pain – Κιθάρες
Baraka Boy – Μπάσο
Dave O. Spare – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Spotify
Apple Music
YouTube
Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που μας απασχόλησαν οι Βάσκοι THE WIZARDS. Ήταν το 2018 όταν κυκλοφόρησε το τελευταίο τους, ως τώρα, album, το “Rise of the Serpent”. Με το “The Wizards” (2015) και το “Full moon in Scorpio“ (2017) να έχουν συμπληρώσει μια τριάδα δίσκων σε μόλις τρία χρόνια, η μπάντα φαινόταν πως δούλευε πολύ μεθοδικά και δεν έχανε καθόλου από τον χρόνο της, χωρίς να τον αξιοποιήσει. Έκτοτε όμως, η εξαετία που πέρασε, έδειξε πως οι Βάσκοι έριξαν «στροφές» ηθελημένα, όπως μας ενημερώνει ο κιθαρίστας Phil The Pain, κατά κόσμον Felipe. Ήθελαν να μην έχουν την πίεση του «κυκλοφορώ δίσκο – βγαίνω σε περιοδεία – γράφω νέο δίσκο κ.ο.κ», να δουλέψουν όπως αυτοί θέλουν και να ηχογραφήσουν το νέο τους album χωρίς κάποιον άλλον πάνω από το κεφάλι τους, ελέγχοντας τα πάντα, ως και την παραγωγή του.
To “The exit garden” «αυγατίζει» τις επίσημες, full length των THE WIZARDS κάνοντάς τη κουαρτέτο. O Felipe μας πληροφορεί, πάλι, πως ο τίτλος του album περιγράφει «έναν τόπο όπου ζουν οι ψυχές, έναν τόπο ονείρου και μύθου, αλλά και θανάτου». Συνεπώς, μάλλον κάτι σαν concept υπάρχει από πίσω. Στα περί της μουσικής τώρα, η μπάντα παρουσιάζεται πιο «μεστή» και ώριμη από ποτέ, καταφέρνοντας να συνδυάζει ιδανικά και εν πλήρη ισορροπία το πρώιμο heavy metal με το hard rock και τη ψυχεδέλεια. Η παραγωγή είναι άψογη, ο ήχος πεντακάθαρος αλλά και «βρώμικος» ταυτόχρονα, όσο χρειάζεται και οι επιρροές του group βγαίνουν εύκολα στην επιφάνεια και οι ενορχηστρώσεις ιδανικές για το ύφος αυτό. Ένα ακόμη θετικό του “The exit garden”, είναι ότι υπάρχει η δέουσα ποικιλία, ώστε να μην κουράζεται ο ακροατής.
Αν και όλα τα τραγούδια είναι πολύ καλά, θα ξεχωρίσω το ομώνυμο τραγούδι, το “Oniros” για την αμέριστη αγάπη του προς τους GHOST (οργανικά και φωνητικά) και τα “Questions” και “Crawling knights” για την ατμόσφαιρα και τις εναλλαγές τους. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει, όποιος έχει παρακολουθήσει τη μπάντα, πως οι THE WIZARDS κυκλοφόρησαν το καλύτερο album της ως τώρα πορείας τους, μια πολύ ποιοτική δουλειά. Μακάρι αυτή να γίνει εφαλτήριο για ακόμη καλύτερες μέρες, αλλά και για ακόμη περισσότερους οπαδούς στις τάξεις τους.
(7,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: VORGA
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Beyond the palest star”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Transcending Obscurity Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Zora – Μπάσο
Спейса – Φωνητικά, κιθάρες, μπάσο
Atlas – Κιθάρες
Hymir – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Website
Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
YouTube
Οι VORGA, ήδη από το προηγούμενο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, είχαν θέσει υψηλά τις προσδοκίες για το μέλλον του συγκροτήματος. Ένα μέλλον το οποίο, δυο χρόνια μετά το υπέροχο “Striving toward oblivion”, ήρθε φέτος στο παρόν, επαληθεύοντας τις προσδοκίες και αν μη τι άλλο, θέτοντας ακόμα ψηλότερα τον πήχη τον οποίο οι ίδιοι ορίζουν για την πορεία τους. Το σχήμα, ιδρύθηκε το 2016 στην Γερμανία, κυκλοφορώντας το πρώτο του ΕΡ το 2019. Τρία χρόνια μετά, το ντεμπούτο του ήταν γεγονός, με τον φετινό διάδοχο του, να ακολουθεί τα βήματα του προκατόχου του, αλλά παράλληλα διαφέροντας, δείχνοντας την πολύ όμορφη έμπνευση που ακολουθεί το συγκρότημα στις δημιουργίες του.
Black metal, άγριο μεν αλλά μελωδικό δε. Οι μελωδίες μάλιστα σε αυτόν τον νέο δίσκο των VORGA, είναι ακόμα πιο μακροσκελής, ακόμα πιο εσωτερικές, ακόμα πιο κυρίαρχες. Εξίσου εσωτερικότεροι είναι και οι στίχοι, οι οποίοι ναι μεν είναι Sci-fi και ιδιαίτεροι, ασχολούνται όμως με τον ανθρωπισμό, την αναζήτηση και τον θάνατο. Στα επτά τραγούδια του δίσκου, ο οποίος κυλάει νεράκι, θα βρει ο ακροατής ένα σύνολο χωρίς περιττά σημεία, ένα σύνολο ικανό να προβληματίσει και να απαιτήσει χωρίς πολλά – πολλά, επαναλήψεις αντίληψης της συνθετικής δεινότητας των Γερμανών.
Γεννημένο από μια σημαντική σκηνή, συνδυάζοντας κομμάτια μιας δικής της παράδοσης και παράλληλα προσθέτοντας προσωπικά, ξεχωριστά και ιδιαίτερα στοιχεία, οι VORGA με το “Beyond the palest star” μπαίνουν στο 2024 πολύ δυναμικά, μην αφήνοντας πολλά περιθώρια αμφιβολιών για το μέλλον τους.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
