a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: BARON
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Beneath the blazing abyss”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Transcending Obscurity Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Toni Nisukangas – Μπάσο
Jerry Tamminen – Φωνητικά, κιθάρες
Tommi Astala – Φωνητικά, κιθάρες (ακουστικές)
Teemu Karell – Κιθάρες
Juuso Hämäläinen – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Bandcamp
Spotify
YouTube
Μετά από δύο ΕΡ, ένα demo και ένα single, από το 2016 και εξής, το 2024, είναι η χρονιά που ένα προφανώς νεόκοπο σχήμα από την Φιλανδία με το όνομα BARON, αποφάσισε να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ του. Το “Beneath the blazing abyss”, όπως ονομάζεται, αποτελεί και μία καλή αφορμή για σκέψεις όμως, σκέψεις γύρω από την μουσική του και όχι μόνο. Πιάνοντας αρχικά το περιτύλιγμα, με χαρά διαπιστώνει κανείς ένα πολύ ενδιαφέρον, αξιόλογο εξώφυλλο, μακριά από σύγχρονες αμφιλεγόμενες μόδες, που παραπέμπει σε σχήμα μεγάλο που παίρνει τη δουλειά του σοβαρά, έργο του Ρώσου καλλιτέχνη Misha Mono, ο οποίος έχει διακοσμήσει με τις δουλειές του αρκετά εξώφυλλα του underground χώρου κυρίως.
Στο εσωτερικό του δίσκου, στην μουσική ψυχή του, ελλοχεύει ο θάνατος. Death metal, αρκετά παραδοσιακό είναι αυτό που σου προσφέρουν οι εκ του Ελσίνκι ορμώμενοι πέντε μουσικοί. Αν ήταν απλά death metal βέβαια, ίσως η δουλειά τους να ήταν και πάλι καλή, αλλά θα ξεχώριζε; Ποιος ξέρει. Στην ωμότητα του είδους τους λοιπόν, οι παραπάνω κύριοι, προσέθεσαν μία δόση – τόση όση – doom metal και ίσως και κάποια core στοιχειά; Ναι.
Εκεί λοιπόν που από το πρώτο δευτερόλεπτο η καταιγίδα μαίνεται και ωρύεται, σημεία που προσθέτουν μελωδικότητα και ατμόσφαιρα (κατασκότεινη και αυτή), μία αργόσυρτη, σχεδόν ηδονική νηνεμία κάνει την εμφάνισή της, χαρίζοντας ένα άλλο επίπεδο στα επτά κομμάτια του άλμπουμ. Μια προσωπικότητα, μία ταυτότητα, ένα ύφος δικό τους, που παρά τις αναφορές σε παραδοσιακές δυνάμεις, διατηρεί την επωνυμία του και δεν χάνεται στο πλήθος.
Και άλλα τέτοια θέλουμε. Πλήρη άλμπουμ. Όχι μόνο σε διάρκεια, αλλά και σε ουσία.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: FREEWAYS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Dark sky sanctuary”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Dying Victims Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jacob Montgomery – Φωνητικά, κιθάρα
Domenic Innocente – Κιθάρα
Amar Amrith – Μπάσο
Matt Avenins – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp (Dying Victims)
Bandcamp (Freeways)
Facebook
Spotify
YouTube
Προσγείωση στον Καναδά, στο Τορόντο συγκεκριμένα για να βρούμε τους συμπαθέστατους FREEWAYS. Από τις πιο μερακλίδικες μπάντες εκεί έξω, οι FREEWAYS κυκλοφορούν από το 2017 δισκάκια των επτά ιντσών, κασσέτες, EPs και full lengths με τέτοιον τρόπο, που δηλώνουν ευθέως τον καλώς εννοούμενο οπαδισμό τους, το πόσο αγαπούν αυτό που κάνουν αλλά και το πόσο προγραμματισμένα δουλεύουν. Εξάλλου, για γνήσιους εραστές της Τέχνης μιλάμε, όχι για απατεωνίσκους που θέλουν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις. Σε αυτό συνηγορεί το γεγονός πως ο Montgomery και o πρώην drummer Sebastian Alcamo, παίζουν μαζί στους tech thrashers DROID, μια μπάντα που θυμίζει πολύ τους θεούς VEKTOR. Ίσως σου ακούγεται περίεργο, αλλά μουσικοί με ανησυχίες και πολλά ακούσματα είναι καθώς φαίνεται, ό,τι θέλουν μπορούν να κάνουν.
Το πρώτο τους ολοκληρωμένο LP, “True bearings”, πολύ μου άρεσε. Δεν ήταν μόνο το ότι έπαιζαν με vintage τρόπο, κάτι που λατρεύω, το έκαναν και πολύ καλά! Αυτό λοιπόν λειτούργησε θετικά ως ένα επιπλέον ψυχολογικό boost, για να ασχοληθώ και με το “Dark sky sanctuary”, όταν το promo έφτασε στο περιοδικό. Στο δεύτερό τους άλμπουμ, οι Καναδοί ακούγονται ακόμη καλύτεροι, κρατώντας και βελτιώνοντας το “hard rock meets NWOBHM” στυλ τους. Νομίζω πως μέσα σε όλα, οι επίδραση που ασκούν πάνω τους οι BLUE OYSTER CULT και DIAMOND HEAD, είναι η μεγαλύτερη. Φυσικά δεν λείπουν αναφορές σε σχήματα όπως οι THIN LIZZY ή οι PRAYING MANTIS, αλλά οι δυο πρώτοι είναι που κάνουν κατά βάση «παιχνίδι».
Τα φωνητικά του Montgomery, θυμίζουν σε συγκινητικό βαθμό αυτά του Sean Harris. Μελωδικά, αιθέρια, τονίζουν όμορφα τις λέξεις και τις φράσεις. Το ίδιο αιθέριες είναι και οι κιθάρες, με το λιτό rhythm section να τις συνοδεύει. Χωρίς να γίνεται λόγος για ποιοτική υπεροχή, μιας και ολόκληρος ο δίσκος είναι έξοχος, τα δυο τραγούδια που ξεχωρίζουν περισσότερο ως ύφος, είναι το “Give ‘em the gears”, όπου οι DIAMOND HEAD συναντούν τους MOTORHEAD σε ένα ταχύ, «βρώμικο» κομμάτι και το “Private myth”, το οποίο λατρεύει εξόφθαλμα λυρικά κομμάτια σαν το “Knight of the swords”. Στα υπόλοιπα, το hard rock υπερτερεί ελαφρώς του heavy metal, οπότε η πλάστιγγα γέρνει προς τα εκεί.
Οι FREEWAYS καταθέτουν άλλο ένα υπέροχο άλμπουμ αιώνιου, απέθαντου heavy rock, το οποίο θα σε κερδίσει πανεύκολα με την αμεσότητα, τη «ζωντάνια» και τη «ζεστασιά» του. Πρέπει να το ακούσεις! Και εγώ οφείλω να σε ενημερώσω πως το ντεμπούτο επανακυκλοφορεί από την Dying Victims, μιας και η Temple of Mystery Records που το είχε αναλάβει, δεν υπάρχει πια. Το φορτηγάκι στο εξώφυλλο του “True bearings”, έχει αράξει σε ένα ειδυλλιακό μέρος στο “Dark sky sanctuary”. Διόλου τυχαίο. Δες και το video clip, επάνω, στους συνδέσμους. Θα καταλάβεις όσα δεν κατάλαβες με το κείμενο.
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
FROM THE VAULTS
Τώρα, αν οι επόμενες δύο κυκλοφορίες λογίζονται ως νέες ή επανακυκλοφορίες, το αφήνω στην κρίση του αναγνώστη. Ξεκινάμε με τους ΘΕΟΥΣ του underground heavy metal, από τους πρωτεργάτες του κινήματος του NWOTHM προτού αυτό ουσιαστικά ξεσπάσει, THE LORD WEIRD SLOUGH FEG. Από τη Nameless Grave Records κυκλοφορεί το “Radical Man”, μια ανθολογία με τραγούδια από τα πρώτα demos του group. Κάποια από τα τραγούδια αυτά ήταν αποκλειστικά διαθέσιμα ως bonus tracks στις προ πολλού εξαντλημένες πρώτες επανεκδόσεις του ομώνυμου ντεμπούτου της μπάντας, οπότε τώρα δε βρίσκονται με τίποτα (για τα demos λέμε, όχι τυχόν μετέπειτα επανεκτελέσεις τύπου “Headhunter”), ένα δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ (“Radical man”), ενώ υπάρχει και μια άγαρμπη, «απολίτιστη» και «χύμα» demo εκτέλεση του δίλεπτου ύμνου “Highway Corsair”.
Στην πολύ προσεγμένη συσκευασία, θα αντικρύσεις εξώφυλλο σχεδιασμένο στο χέρι από τον ίδιο τον αρχηγό Mike Scalzi, που εννοείται πατάει κάτω όλες τις ΑΙ αηδίες που νομίζουν ότι είναι Τέχνη, αφίσες συναυλιών που σχεδίασε ο τότε μπασίστας Justin Phelps και ειδικές σημειώσεις γραμμένες και αυτές από τον Scalzi. Το κομμάτι “Radical man”, που κι εγώ πρώτη φορά το ακούω, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση με τον μισό blues/μισό BLACK SABBATH (!!!) χαρακτήρα του, ενώ τα υπόλοιπα προσφέρουν, όπως πάντα, μια εξαίσια εμπειρία κατά την ακρόαση. Είναι σαν να ακούς ένα καινούργιο SLOUGH FEG άλμπουμ, αυτό είναι το συναίσθημα που σου μεταδίδει. Μιλάμε για πραγματικό “must” τόσο για τους οπαδούς του συγκροτήματος όσο και για όσους θέλουν να έχουν μια όσο γίνεται πληρέστερη εικόνα των «χαμένων χρόνων» του αμερικανικού heavy metal του πρώτου μισού της δεκαετίας του ‘90. Θεϊκή κυκλοφορία! Το ακούς και το αγοράζεις από εδώ και από εδώ.
Οι Αυστριακοί SPEED LIMIT γιορτάζουν τα σαράντα χρόνια από την «γέννησή» τους και κυκλοφορούν το “The Broken Record: Chorus sound tapes 1990”, έναν δίσκο που κανονικά θα έπρεπε να έχει κυκλοφορήσει το 1990! Ηχογραφημένο στα Chorus Sound Studios στη Βιέννη (από εκεί και το όνομα), το άλμπουμ αυτό προοριζόταν ως το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος, αλλά δυστυχώς έμεινε στον «πάγο». Ο «πάγος» αυτός ήταν επίσης η αιτία αλλαγών στο line up του group, αλλαγές οι οποίες τελικά οδήγησαν στο να χαθεί το momentum και έτσι οι Αυστριακοί να μην καταφέρουν όσα θα μπορούσαν, την εποχή εκείνη. Τελικά οι SPEED LIMIT ανέκαμψαν, αλλά όντως, η ευκαιρία χάθηκε…
Την αρχική διάθεση σε digital μορφή, έρχεται τώρα να διαδεχθεί αυτή σε φυσική, εμπλουτισμένη με δυο επιπλέον κομμάτια, τις διασκευές στο “Beat It” του Michael Jackson και στο “Don’t haha” του Huey Smith, ανεβάζοντας τον αριθμό των τραγουδιών στα δώδεκα. Και όπως άκουσες, πατώντας “play” στο “Head over heels”, αυτό που έπαιζαν οι SPEED LIMIT ήταν πολύ κοντά στον ήχο των πρώτων, σπουδαίων δίσκων των Γερμανών BONFIRE. Hard ‘n’ heavy δηλαδή, σε mid και up tempo στυλ, μελωδίες πολλές και φωνητικά με χαρακτηριστική, γερμανική (εδώ αυστριακή) προφορά. Όμορφα πράγματα. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκέπτεσαι το bandcamp και την επίσημη ιστοσελίδα τους.
EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS
Πριν κάποιους μήνες, στο Underground Halls Vol. 153, είχαμε παρουσιάσει τους BLESSED BLACK μέσω του “Seasons Vol.1”, του πρώτου από μια δυάδα EPs τα οποία ήθελε η μπάντα να κυκλοφορήσει σε διάστημα ενός έτους ή έστω λίγο μεγαλύτερο. Έφτασε λοιπόν και η ώρα του “Seasons Vol.2”, για τη μπάντα από το Cincinnati του Ohio και εμείς πιάνουμε ξανά το κουβάρι από εκεί που το αφήσαμε. Ακριβώς, όμως. Ό,τι άκουσες στο πρώτο EP ακούς και στο δεύτερο, είναι σαν να είχαν ηχογραφήσει έναν δίσκο έξι κομματιών (στο πρώτο EP υπάρχουν τα “Hellbender”, “Obsidian” και “Unable”, σε τούτο δω τα “Asunder”, “Serpentine sisters” και “Solve et coagula”) και να τον «έσπασαν» στα δυο. Και φυσικά, απορώ για ποιον ακριβώς λόγο, δεν κυκλοφόρησαν κατευθείαν έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Αν σου αρέσει το καλοπαιγμένο heavy rock, με βαριά Sabbath-ικά riffs, τότε τσέκαρε τους BLESSED BLACK στο bandcamp και στο spotify αναμένοντας, όπως κι εγώ, το επόμενο, ολοκληρωμένο τους άλμπουμ.
Οι Σουηδοί CENTURY έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση στους underground NWOTHM κύκλους πέρυσι, με το “The conquest of Time” και ετοιμάζοντας τον διάδοχό του, ο οποίος θα κυκλοφορήσει λογικά μέσα στη χρονιά που διανύουμε, δίνουν στη δημοσιότητα προς αγορά και ακρόαση το “Sacrifice“. Το κομμάτι αυτό, στο γρήγορο, κλασσικομεταλλικό ύφος των Σουηδών, θα υπάρχει στο επόμενο full length, δε θα υπάρχει όμως το “Avenging force” και αυτός είναι ένας καλός λόγος να αποκτήσεις, ΑΝ είσαι παρών στις συναυλίες του group και ΑΝ προλάβεις, μια από τις 250 κασσέτες που θα περιέχουν και τα δυο τους. Τώρα θα αναρωτηθείς πως διάτανο να την αποκτήσεις, αν δεν τους δεις «ζωντανά»… Λογικό. Μην σε ανησυχεί αυτό, θα βρεις τα τραγούδια στο bandcamp της μπάντας. Μπορείς να τα αγοράσεις από εκεί. Βγάλε φωτοτυπία το εξώφυλλο, τσίμπα και μια TDK και «έγινες». Αποκλείεται να είσαι τόσο μικρός που να μη θυμάσαι τι κάναμε με τις κασσέτες, κάποτε. Α! Μη ξεχάσεις να σπάσεις τα «δοντάκια»!
Δημήτρης Τσέλλος
