«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: ALTAR OF OBLIVION
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “In the cesspit of Divine Decay”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: From the vaults
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Mik Mentor – Φωνητικά
Martin Meyer Sparvath – Κιθάρες, πλήκτρα
Jeppe Campradt – Κιθάρες
C. Nørgaard – Μπάσο
Danny Woe – Τύμπανα
Jannick Nielsen – Πλήκτρα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Official site
Bandcamp
Facebook
Spotify
YouTube
Official label site
Label Facebook page
Η μπάντα του Martin Meyer Sparvath (LORDS OF TRIUMPH, THE VEIN) από το Aalborg της Δανίας, του χρόνου θα γίνει 20 ετών. Οι ALTAR OF OBLIVION έκαναν εξ αρχής αίσθηση, όταν ξεκίνησαν εντυπωσιακά με το “Sinews of anguish” και το “Grand gesture of defiance”, για να συνεχίσουν και πάλι ποιοτικά με το “The seven spirits”. Αν τώρα συνυπολογίσουμε και τα EPs “Ruins of Samaria” (γαμώ τους τίτλους!), “My sanctuary”, “Burning memories”, “Salvation” και “Barren grounds”, οι Δανοί φτάνουν με το “In the cesspit of Divine Decay” στις… (ήχος από κομπιουτεράκι)… εννιά κυκλοφορίες! Μπορεί λοιπόν να μην έχουν αρκετά full lengths, έχουν όμως μπόλικη δισκογραφία.
Με στίχους που πραγματεύονται ξανά πολεμικές καταστάσεις (το concept αυτή τη φορά είναι βασισμένο στον προ-πάππου του Martin Meyer, Jesper Wilhem Meyer και τις παραστάσεις του από το μέτωπο, ως στρατιώτης της Γερμανίας, κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο), οι ALTAR OF OBLIVION δεν πατάνε φρένο και δεν κόβουν ταχύτητα, σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Το άλλοτε επικό, άλλοτε περισσότερο λυρικό doom metal τους, εξακολουθεί να δέχεται τονωτικές ενέσεις από το βαρύ, σοβαρό power metal της σκανδιναβικής χερσονήσου και τα εξυψωτικά θέματα, συνυπάρχουν με μια απολύτως δικαιολογημένη, λόγω θεματικής, μελαγχολία.
Οι κιθάρες δεσπόζουν ξανά, υφαίνοντας εξαιρετικές, σε σημεία, μελωδίες, όντας ισάξιες τόσο στα leads όσο και στα riffs. Θέματα χαρακτηριστικά των ALTAR OF OBLIVION, με τη δική τους σφραγίδα γνησιότητας. H φωνή του Mik Mentor, όπως πάντα υπέροχη στις χαμηλές και μεσαίες οκτάβες, είναι φορές που δεν αντέχει την συναισθηματική φόρτιση των τραγουδιών και «σπάει». Αυτό, προσωπικά, δεν το θεωρώ αδυναμία, αλλά προτέρημα για έναν ερμηνευτή. Ο Mik «μπαίνει» στον χωροχρόνο της ιστορίας που διηγείται και γίνεται «ένα» με το περιβάλλον της. Πόσους έχεις ακούσει να το κάνουν αυτό, σήμερα;
Θα ήταν κρίμα να προσπαθήσουμε να ξεχωρίσουμε κάποιο κομμάτι. Θα ήταν σαν να το αποκόπτουμε από την ιστορία, μέρος της οποίας είναι. Ο δίσκος ακούγεται ολόκληρος, χωρίς παύση και χωρίς να πατηθεί ούτε μια φορά το ffw. Ακούγεται και ταυτόχρονα παρατηρείται με μεγάλο ενδιαφέρον, το εξώφυλλο του Paolo Girardi. Ιδανικό για τους οπαδούς των CANDLEMASS, SOLITUDE AETURNUS, DOOMSWORD γράφει το δελτίο, αλλά γιατί να ενστερνιστούμε κάτι τόσο περιοριστικό; Η καλή μουσική, είναι για όλους!
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: DEATHWISH
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The fourth horseman”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Beer City
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Guinea Pig Champion – Κιθάρες, φωνητικά
Bitty – Μπάσο
S.W. Macleod – Τύμπανα
K. Lexau Alter – Κιθάρες
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Spotify
Apple music
YouTube
Ονομάζονται DEATHWISH και έρχονται από το Γουισκόνσιν των ΗΠΑ. Η παράξενη αυτή τετράδα μουσικών, παίζει ένα μείγμα από πολλά και διάφορα είδη, όλα τους αρκετά επιθετικά και γεμάτα ενέργεια, το οποίο μείγμα περιλαμβάνει στοιχεία από punk μέχρι rock ‘n’ roll και από hardcore μέχρι αρκετά θρασάτες κιθάρες, που θα λέγαμε ότι είναι σήμα κατατεθέν του ύφους της μουσικής του συγκροτήματος.
Με δύο ολοκληρωμένα άλμπουμ και δύο ΕΡ ήδη στην φαρέτρα τους από το 2014 που ιδρύθηκαν, οι DEATHWISH έχουν την δική τους συνταγή και την ακολουθούν πιστά. Φωνητικά που ουρλιάζουν από θυμό, τύμπανα γρήγορα αν και όχι ιδιαίτερα πολύπλοκα, όπως και γενικότερα η μουσική τους που δεν έχει σκοπό να παρουσιάσει μια συνθετική δεξιοτεχνία αλλά περισσότερο μια «αλήτικη» και «ωμή» θεώρηση, βγαλμένη κάπου από τα τέλη της δεκαετίας του ‘80, παρά τα όποια πιο νέα στοιχειά.
Το νέο άλμπουμ των Αμερικανών, ονομάζεται “The fourth horseman” και όχι δεν έχει σχέση με τον τρομερό καβαλάρη της Αποκάλυψης, είναι μια μεταφορά, όλων των προβλημάτων και των δεινών που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του ο άνθρωπος, τη ζωή και τον θάνατο και κατ’ επέκταση και η μπάντα. Αυτό ίσως δικαιολογεί και την οργή κατά σχεδόν πάντων, από την οποία ξεχειλίζει ο δίσκος των Αμερικανών.
Αν κάτι σίγουρα θα έρθει στο μυαλό του ακροατή, ακούγοντας το “The fourth horseman”, αυτό δεν είναι άλλο από τους MOTORHEAD. Προφανής επιρροή της μπάντας οι Βρετανοί, με το πνεύμα τους να πλανάται σε όλες τις δέκα συνθέσεις του άλμπουμ, όπως φυσικά και στις προηγούμενες δουλειές τους. Επόμενοι στην σειρά, οι GBH, DΙSFEAR και MIDNIGHT. Οπότε, είναι κατανοητό τι γίνεται εδώ.
Ιδιαίτερη κυκλοφορία, με ιδιαίτερα μουσικά στυλ να εκπροσωπεί, το “The fourth horseman” θα ικανοποιήσει όσους θέλουν να ακούσουν κάτι το οποίο θα τους ξεσηκώσει και θα τους ανεβάσει την αδρεναλίνη. Καλύπτει αρκετά είδη, ως εκ τούτου, μάλλον θα βρει ανταπόκριση από πολλούς. Να σημειωθεί επίσης πως βγαίνουν στον «δρόμο», για μια ακόμη φορά, με τους φίλους τους D.R.I.
(7,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: DUSK
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Industrie”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Implacable – Κιθάρες
Pàlak – Μπάσο
Dusk – Πλήκτρα
Shaman – Κιθάρες
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Deezer
Spotify
Είναι κάποια συγκροτήματα τα οποία δεν τα γνωρίζεις (καλά, είναι πολλά συγκροτήματα τα οποία δεν τα γνωρίζεις) και όταν χάρη των UNDERGROUND HALLS έρχεσαι σε επαφή μαζί τους, μια μικρή αποκάλυψη βιώνεται και κάτι ακόμα καινούργιο προστίθεται στα ακούσματά σου. Μία τέτοια περίπτωση ήταν για τον γράφοντα και το καινούργιο άλμπουμ των Κοσταρικανών DUSK, το οποίο τον οδήγησε στην άμεση αναζήτηση και ακρόαση των προηγούμενων δίσκων τους, για να διαπιστώσει ότι όπως και το “Industrie”, έτσι και οι προηγούμενες τέσσερις πλήρεις κυκλοφορίες τους, καθώς και τα δύο ΕΡ τους, είναι ανάλογου, υψηλού επιπέδου.
Οι DUSK κάνουν έναν πολύ ενδιαφέρονται και αρκετά εξεζητημένο συνδυασμό μεταλλικών παρακλαδιών, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από έναν black metal άξονα. Στα έξι αυθεντικά τραγούδια που απαρτίζουν το “Industrie”, τα οποία λυτά και όμορφα ονομάζονται απλά “Industrie I, II, III, IV, V, VI”, θα βρεις ένα μείγμα από industrial metal, ambient στοιχεία, ψυχεδελικά σημεία, τμήματα στα οποία χάνεσαι ανάμεσα στην παράνοια που ξεκάθαρα εκφράζεται μέσω της μουσικής τοποθετημένα σε ένα δυστοπικό και δυσοίωνο βιομηχανικό περιβάλλον το οποίο καταρρέει και καταστρέφεται συμπαρασύροντας μαζί του την ανθρωπότητα. Το περιεχόμενο δε του άλμπουμ, παρουσιάζεται με σαφήνεια στο εξώφυλλό του, το οποίο δεν θα μπορούσε αν είναι ακριβέστερο.
Η έμπνευση των DUSK, το δικό τους ιδιαίτερο ύφος, η πρωτοτυπία των συνθέσεων και η προσέγγιση και μίξη των ειδών που πάντρεψαν για να το πετύχουν, τους καθιστούν ιδιαίτερα ενδιαφέροντες και εθιστικούς. Στα συν του άλμπουμ, τον δίσκο κλείνει μια διασκευή, πάντα στο στυλ των DUSK, του κλασικού “Freezing moon” των MAYHEM, το οποίο φυσικά αναφέρεται ως “Freezing moon VII”, καθότι έβδομο κομμάτι του δίσκου. Μη χάσουμε και το μέτρημα. Απολαύστε τους!
(9 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: OCCULT WITCHES
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Sorrows pyre”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Black Throne Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Vanessa San Martin – Φωνητικά
Danick Cournoyer – Μπάσο
Alec Sundara Marceau – Κιθάρα
Eliot Sirois – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Spotify
Στο Sherbrooke του Québec δεν έχω πάει, αλλά αν είναι να έχω τη δυνατότητα να βλέπω και να ακούω τους OCCULT WITCHES κάθε βράδυ σε κάποιο μικρό bar, φεύγω αύριο κιόλας! Κάτσε να σου πω περί τίνος πρόκειται, γιατί κι εγώ η αλήθεια είναι πως μέχρι πριν κάποιες μέρες, δεν είχα ιδέα του τι συμβαίνει στην τριακοστή μεγαλύτερη πόλη του Καναδά. Λοιπόν, τούτο το κουαρτέτο το αγνοούσα. Έπρεπε να φτάσει στα χέρια μου το “Sorrows pyre” για να ενθουσιαστώ και να θελήσω να ψάξω άμεσα το παρελθόν του…
… και να δω πως υπάρχουν άλλοι τρεις δίσκοι! “Morning walk”, “Occult witches” και “Mastermind” οι τίτλοι τους. Δίνω υπόσχεση, θα τους επισκεφτώ οπωσδήποτε κι αυτούς, αλλά όχι προτού «χορτάσω» το “Sorrows pyre”. Τι παίζουν τώρα οι OCCULT WITCHES, είναι νομίζω πανεύκολο να μαντέψεις. Εννοείται vintage, 70s style hard rock, αλλά δε μένουν μόνο σε αυτό. Το φλερτ τους πότε με τη βρετανική folk, πότε με το doom και το proto metal και πότε με τα blues, είναι… «ξεδιάντροπο»! Και είναι «ξεδιάντροπο», ακριβώς επειδή όποιο από αυτά και να γλυκοκοιτάζουν, η επιτυχία του φλερτ είναι στο τέλος απόλυτη!
Τα φωνητικά είναι θεσπέσια, η κοπελιά στο μικρόφωνο έχει εξαιρετική για το στυλ αυτό φωνή. Οι κιθάρες είναι καθαρά «βρετανικές», το rhythm section έχει τόση και τέτοια ένταση, που σε ταρακουνάει για τα καλά (κυρίως ο drummer που χτυπά τα τύμπανα λες και έχει μαζί τους «προηγούμενα») και η παραγωγή είναι ΑΨΟΓΗ. Vintage και σύγχρονη ταυτόχρονα, φιλικότατη στο αυτί, όπως πρέπει!
Ας μην αναφέρουμε μια φορά παλαιές, κλασσικές μπάντες ως επιρροές και όμοια ακούσματα. Ας μιλήσουμε και λίγο με όρους 2024, για όνομα του Θεού, κυκλοφορούν καταπληκτικά πράγματα γύρω μας. Οι OCCULT WITCHES λοιπόν μοιάζουν με τους HEAVY FEATHER, τους WYTCH HAZEL, τους STONE HOUSE ON FIRE, τους THE RIVEN… Όλες τους μπαντάρες, με super δίσκους στο παλμαρέ τους. Αν είσαι από αυτούς που τους έχουν ήδη εκτιμήσει, θα εκτιμήσεις οπωσδήποτε και αυτούς εδώ τους Καναδούς.
Εξαίσιο άλμπουμ.
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
