a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: IRONFLAME
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Kingdom torn asunder”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: High Roller Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Andrew D’Cagna – Φωνητικά, κιθάρα, μπάσο, τύμπανα
Jesse Scott – Κιθάρα
Quinn Lukas – Κιθάρα
James Babcock – Μπάσο
Noah Skiba – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Facebook
Spotify
Bandcamp
Instagram
YouTube
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
“Lightning strikes the crown” (Independent, 2017)
“Tales of splendor and sorrow (Independent, 2018)
“Blood red victory” (Divebomb Records, 2020)
“Where madness dwells (High Roller, 2022)
“Kingdom torn asunder” (High Roller, 2024)
Θα ξεκινήσουμε λοιπόν, όπως πάντα με αλφαβητική σειρά, από τους Αμερικανούς της παρέας. Οι IRONFLAME είναι ένα από τα καμάρια του underground αλλά και της στήλης μας και ο mastermind τους, Andrew D’Cagna, συγκαταλέγεται στα καμάρια του Ohio. Πρόκειται για έναν μουσικό που εκτός από χαμηλών τόνων, στοιχείο που τον κάνει αυτομάτως απολύτως συμπαθή, είναι εξαιρετικά ταλαντούχος. Από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της γενιάς του, για να είμαι ακριβέστερος. Αναρίθμητα τα projects του, όπου δημιουργεί σε ό,τι είδους ήχο μπορείς να φανταστείς, πολλές οι ικανότητες του, καθώς μιλάμε για έναν άνθρωπο που τραγουδά και μπορεί να παίζει με την ίδια ικανότητα κιθάρα, μπάσο και τύμπανα. Σίγουρα, δεν υπάρχουν πολλοί που το κάνουν αυτό.
Άκου εδώ ωραίο άσμα:
Με τους IRONFLAME, ο Andrew κάνει πράξη τις power metal καλλιτεχνικές του ανησυχίες και δίσκο με τον δίσκο, δίνει όλο και περισσότερο χώρο σε άλλους μουσικούς να τον συνοδεύσουν και να φανούν. Λογικό, μιας και αυτό που κάποτε ξεκίνησε ως ένα one man’s project για να τιμηθεί ένας καλός φίλος που έφυγε άδικα από τη ζωή, με προοπτική να κυκλοφορήσει μόνο ένας δίσκος, εξελίσσεται σε κανονικό συγκρότημα. Ο Andrew τραγουδά, παίζει ρυθμική κιθάρα, μπάσο και τύμπανα και έχει ξανά δίπλα του τους Quinn Lukas και Jesse Scott στις lead κιθάρες. Οπότε, προφανώς, οι James Babcock και Noah Skiba (μπάσο/τύμπανα αντίστοιχα) θα συνεισφέρουν στις «ζωντανές» εμφανίσεις του group. Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε αισίως στην πέμπτη full length κυκλοφορία του, το “Kingdom torn asunder”, το δεύτερο υπό την σκέπη της High Roller Records.
Όταν γίνεται λόγος για τον D’Cagna, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται τουλάχιστον εμένα στο μυαλό, είναι δύο λέξεις: Μελωδία και refrain. Δε θα μπορούσε λοιπόν να ισχύει κάτι το διαφορετικό και για το “Kingdom torn asunder”, το οποίο είναι γεμάτο όμορφες μελωδίες και αξιοζήλευτα ευκολομνημόνευτα refrains. Το έχω ξαναγράψει, σε μια εποχή εξάλλου που το «πιασάρικο» τραγούδι, δυστυχώς, τείνει να γίνει είδος προς εξαφάνιση, αυτό είναι κάτι που αφενός τον τιμά ως συνθέτη, αφετέρου του δίνει ένα σημαντικό όπλο/πλεονέκτημα, έναντι άλλων που προσπαθούν επί ματαίω να συλλάβουν μια ευκολομνημόνευτη μελωδία.
Αμερικανική η μπάντα, power metal παίζει, θα περίμενε κανείς να ακούσει δυναμικό USPM, τύπου HELSTAR ή JAG PANZER, επί παραδείγματι. Κι όμως, ο D’Cagna κοιτάζει πολύ και προς την Ευρώπη, με αποτέλεσμα στους πάντα κυριαρχικούς IRON MAIDEN, BURNING STARR (του underground θρύλου Jack Starr, πρώην κιθαρίστα των VIRGIN STEELE) και RIOT V ήχους, έχουν εισχωρήσει σε σημαντικό βαθμό οι HAMMERFALL και σύμφωνα με τον ίδιο, οι HELLOWEEN των “Keepers…”, που ανέκαθεν αποτελούσαν αγαπημένο του άκουσμα. Εκεί ακριβώς αναγνωρίζουμε την ικανότητα αυτού του ανθρώπου να συνθέτει και μάλιστα να συνθέτει ως οπαδός. Η ισορροπία μεταξύ των δύο ηπείρων είναι ιδανική. Αμφότεροι οι οπαδοί των δύο σχολών, θα απολαύσουν το ίδιο τούτο το άλμπουμ.
Η ποικιλία στους ρυθμούς είναι και πάλι αυτή που πρέπει, οι ταχύτητες πότε είναι αυξημένες, πότε πέφτουν και δίνουν χώρο στο επικό συναίσθημα να έχει το «πάνω χέρι», οι μελωδίες, ξαναλέω, είναι υπέροχες και όλα αυτά τα στολίζει η ΦΩΝΑΡΑ του D’Cagna, κρυστάλλινη, επική, άριστη. Κι ας μην ακροβατεί σε υψίσυχνα, επικίνδυνα «πεδία». Ο δίσκος κυλά σαν το γάργαρο νερό και τώρα που το ξανασκέφτομαι, επειδή τους ανέφερα, αν έβγαζαν οι HAMMERFALL φέτος έναν τέτοιο δίσκο ή μεμονωμένα κομμάτια σαν τα “Blood and honor”, “Soul survivors”, “Majesty of Steel” και “Standing tall”, θα είχαμε γενικό αναβρασμό και οι έπαινοι «θα έδιναν και θα έπαιρναν».
Σταθερά ποιοτικοί, οι IRONFLAME εμπνέουν σιγουριά σε όλους τους old school power metal οπαδούς που θέλουν να ακούν σοβαρό power metal, μακριά από τις γελοιότητες των σύγχρονων “power” metal σχημάτων που το μόνο τους μέλημα είναι να αλλάζουν στολές, σε έναν αέναο διαγωνισμό του ποιος θα γράψει το πιο τραγελαφικό τραγούδι-album. Ο D’Cagna είναι οπαδός, έχει μεγαλώσει με σωστά ακούσματα και γράφει τη μουσική που θέλει ο ίδιος να ακούει και που του λείπει. Την ίδια μουσική που εν τέλει, λείπει και σε μας. Μπράβο, Andrew!
ΥΓ: Το CD περιέχει και δυο bonus tracks, τα “Cold flesh falls και “Exile of the Sun”.
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: SCALD
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Ancient Doom Metal”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: High Roller Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Felipe Plaza Kutzbach – Φωνητικά
Harald – Κιθάρα
Karry – Κιθάρα
Velingor – Μπάσο
Ottar – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Facebook
Spotify
Bandcamp
Instagram
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
“Will of the gods is a great power” (MetalAgen, 1997)
“There flies our wail!” (EP, High Roller Records, 2021)
“Ancient doom metal” (High Roller Records, 2024)
Τρεις διαπιστώσεις, για αρχή: Πρώτον, κάποιοι δίσκοι κυκλοφορούν μία φορά. Δεν υπάρχει κάτι ή κάποιος να τους προσεγγίσει ηχητικά, πόσο μάλλον να τους αναπαράξει. Και συνήθως, οι δίσκοι αυτοί, αφήνουν πολύ γερό «αποτύπωμα». Δεύτερον, υπάρχουν κάποια συγκροτήματα που δεν είναι για όλους, δε μπορεί ο καθένας να συλλάβει και να ακολουθήσει τη μουσική τους. Τρίτον, ο κόσμος της μουσικής είναι σε γενικές γραμμές αντικειμενικός, ό,τι αξίζεις παίρνεις και όσο αξίζεις προχωράς. ΑΛΛΑ, (και αυτό το «αλλά» γράφεται καλύτερα με όλα του τα γράμματα κεφαλαία) κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις ΟΝΤΩΣ πρέπει να θεωρούνται αδικημένες, γιατί θαρρείς πως τις χτύπησε η Μοίρα κατακούτελα.
Και στις τρεις αυτές διαπιστώσεις-περιπτώσεις, θα βρεις τους SCALD από το Γιαροσλάβλ (Yaroslavl) της Ρωσίας, μια πόλη 250 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μόσχας, στη συμβολή των ποταμών Βόλγα και Κοτορόσλ (Kotorosl), που έχει κηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς θα μπορούσε να κηρυχθεί και το ντεμπούτο τους, το έπος “Will of the Gods is a great power”, έστω κι αν δεν είναι «εύπεπτο» και «φιλικό» για τους «πολλούς». Του αριστουργήματος, που πλείστοι όσοι μνημονεύουν μα κανείς δεν τόλμησε να αγγίξει, μιας και ήταν σίγουρο πως θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα και θα αποτύχει παταγωδώς. Τους SCALD που όταν ήταν έτοιμοι να γίνουν άρχοντες στο underground metal, έχασαν σε σιδηροδρομικό δυστύχημα το δυνατότερό τους χαρτί, τον τραγουδιστή τους, Maxim “Agyl” Andrianov, με συνέπεια τίποτα πια να μην είναι το ίδιο.
Έπρεπε να περάσουν 22 ολόκληρα χρόνια, για να υπάρξει επάνοδος και ανάκαμψη. Οι SCALD αφουγκράστηκαν τα συμβάντα γύρω τους, διαπίστωσαν ιδίοις όμμασι το καλό status του επικού ήχου και αποφάσισαν να δώσουν οι ίδιοι μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό τους. Επιστράτευσαν τον Χιλιανό Felipe Plaza στα φωνητικά, εμφανίστηκαν στο Hammer of Doom festival του 2019 και η αποδοχή του κόσμου, σήμανε και την οριστική επαναδραστηριοποίηση του group. Πρώτο δείγμα της νέας αυτής προσπάθειας, ήταν το EP “There flies our wail!”. Η αγωνία μας για καινούργιο, ολοκληρωμένο δίσκο, άρχιζε σιγά – σιγά να μεγαλώνει. Οι Ρώσοι έδειχναν εμπνευσμένοι και αφού πάντα υπάρχει χώρος για έναν ακόμη σπουδαίο, επικό δίσκο, γιατί να μη δώσουν και αυτοί έναν; Πρωτίστως για τους ιδίους, όχι για μας. Με αυτό στο νου, πέρασα στην ακρόαση του “Ancient doom metal”…
Ξεκινάμε από το «σίγουρο» και «λογικό»: Το “Ancient doom metal” δε μοιάζει με το “Will of the gods…”. Μολονότι ο Velingor (μπάσο) μας ενημερώνει πως ο τρόπος σύνθεσης παρέμεινε ίδιος με εκείνον του παρελθόντος και στιχουργική έμπνευση αποτελούν οι Σκανδιναβικοί, Σλαβικοί και Φιννο-Ουγγρικοί θρύλοι, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενα πρωτόλειο, δεν έχει αυτήν την «αρχέγονη αύρα» του ντεμπούτου. Οι SCALD πλέον είναι πολύ πιο κοντά στους ATLANTEAN KODEX και τους SOLSTICE, με τις όποιες BATHORY επιρροές να εξακολουθούν να είναι παρούσες, αλλά πιο διακριτικές. Τους παλαιούς οπαδούς της μπάντας, ή έστω μια μερίδα αυτών, το αποτέλεσμα αυτό ίσως τους απογοητεύσει κάπως. Ίσως, λέω και πάλι.
Ο Felipe, σε αυτό, έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης. Με προϋπηρεσία σε PROCESSION και CAPILLA ARDIENTE (αλλά και SOLSTICE σε συναυλιακό επίπεδο), έχει υπηρετήσει ήδη το doom metal και έχει καταθέσει τον οβολό του. Στους SCALD δεν προσδίδει αυτό το «κάτι», το οποίο ακόμη κι εγώ ο ίδιος δε μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς. Δεν είναι κακός, ούτε διεκπεραιωτικός, αλλά τη διαφορά μια φορά, δεν την κάνει. Εδώ δεν χρειάζεται απλά ένας doom metal τραγουδιστής. Χρειάζεται κάποιος που να μπορεί να σε βάλει σε ένα συγκεκριμένο «σύμπαν», «πλάνο», «έργο», πες το όπως θες. Και επειδή αναφέρθηκαν οι ATLANTEAN KODEX ως βασική επιρροή των νέων SCALD (ή έστω, παραπλήσια μπάντα), άκου τα κομμάτια αυτά και φέρε τα στο νου με τον Markus Becker στο μικρόφωνο…
Από αυτά λοιπόν τα τραγούδια, κάποια είναι πραγματικά πολύ καλά. Ξεχώρισα περισσότερο το ομώνυμο, το “ALU (My protection)” και πάνω απ’όλα το αριστουργηματικό “Master of the lake”, ένα μαγικό βαρβαρικό παγωμένο έπος που αξίζει να μπει στα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς. Τα υπόλοιπα όμως, υστερούν σχετικά, με την ποιότητα να παραμένει μεν σε καλά επίπεδα, αλλά με εμφανέστατη τη διαφορά δυναμικής.
Καταληκτικά, το “Ancient Doom Metal” είναι ένα αρκετά καλό album επικού doom metal, το οποίο καλό θα ήταν να αντιμετωπιστεί ως κάτι αυτόνομο και αυτόφωτο, μακριά από το τεράστιο βάρος του προκατόχου του και να του δοθούν πολλές και προσεκτικές ακροάσεις. Μόνο τότε θα καταφέρει να αποκαλύψει όλες τους τις αρετές, παρόλες τις αδυναμίες του.
(7,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΥΓ: Για αγορά και των δύο άλμπουμ, απευθυνόμαστε στο official site της εταιρείας
