a
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: ELDINGAR
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Lysistrata”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Vinylstore
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Stavros Lontos – Κιθάρες
Andreas Simitzis – Φωνητικά
Giannis Dardas – Μπάσο
Vasilis Nanos – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Deezer
Facebook
Spotify
YouTube
Vinylstore
411 π.Χ. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης (και των συμμάχων της καθεμιάς αντίστοιχα) μαίνεται ήδη από το 431 π.Χ., με εξαίρεση τη σύντομη ειρήνη του Νικία (421 π.Χ.). Για να αναγκάσει τους αντιπάλους να συμφιλιωθούν και να δώσουν ένα τέλος στον καταστροφικό πόλεμο, η Λυσιστράτη, μια Αθηναία με πυγμή, πειθώ και με το χάρισμα να συμφιλιώνει τους άλλους γύρω από το πρόσωπό της, συγκεντρώνει στο σπίτι της ένα πρωί από τα χαράματα πολλές γυναίκες από την Αττική και από τις κύριες πόλεις της Ελλάδας, περιλαμβανομένων και πόλεων των αντιπάλων, και τις πείθει να δώσουν όρκο ότι δεν θα κάνουν έρωτα με τους άντρες τους μέχρι εκείνοι να συνάψουν ειρήνη. Ταυτόχρονα, με πρόσχημα ότι θα κάνουν μια θυσία στη θεά Αθηνά, οι γηραιότερες καταλαμβάνουν την Ακρόπολη, όπου φυλάσσεται και ο θησαυρός της πόλης. Παρά τις διαφωνίες των εμπολέμων και τις αρχικές αρνήσεις ορισμένων γυναικών να συμμετάσχουν στην «απεργία του έρωτα», το πείσμα και το χάρισμα της Λυσιστράτης θριαμβεύει και οι αντίπαλοι διαπραγματεύονται μια συνθήκη.
Αυτή είναι εν πολλοίς η ιστορία της Λυσιστράτης, μια εξαιρετικής κωμωδίας του Αριστοφάνη η οποία περνάει διαχρονικά μηνύματα αντιπολεμικά, συμφιλίωσης, ειρήνης, και εκτίμησης προς την παρουσία της γυναίκας η οποία στο πρόσωπο της Λυσιστράτης, βρίσκει μια αιώνια εκπρόσωπο της. Με τρία χρόνια να έχουν περάσει από τις «Μαινάδες» των συμπατριωτών μας ELDINGAR, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο των Αθηναίων blacksters. Η εισαγωγή μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αναφορά όχι μόνο στο όνομα του νέου τους άλμπουμ, αλλά παράλληλα και σε ολόκληρο το περιεχόμενο αυτού του πραγματικά πολύ όμορφου πονήματος που με τόση προσοχή στην λεπτομέρεια συνέθεσαν και μας χάρισαν οι ELDINGAR.
Με το περιεχόμενο από στιχουργικής απόψεως να θέλει να περάσει το αριστοφανικό μήνυμα αυτούσιο, μουσικά ο δίσκος έχει κοινά αλλά και διαφοροποιήσεις από τον προκάτοχο του. Οι «Μαινάδες» μαίνονταν σε πιο thrash ρυθμούς με στοιχεία που παρέπεμπαν σε συγγενείς αλλά εκτός black metal χώρους. Τίποτα κακό φυσικά σε αυτό. Η «Λυσιστράτη» όμως, έχει πιο μαύρη, πιο πηχτή, πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα. Με το αρχαιοελληνικό στοιχείο να φαίνεται πιο δυναμικά με τα πανέμορφα φωνητικά της Ηλιάνας Τσακιράκη, όπου αυτά κάνουν την εμφάνιση τους και την πλούσια μουσική παράδοση του τόπου μας να λαμβάνει το μερίδιο αναφορά της πίσω από τους ήχους της Κρητικής λύρας του Γιώργου Σκόρδαλου, το “Lysistrata” είναι ξεκάθαρα ένα βήμα παραπέρα για την μπάντα συνθετικά και δημιουργικά.
Χωρίς να χρειάζεται να αναφέρουμε για ακόμα μια φορά πόσο ενδιαφέρουσα είναι εν γένει η Ελληνική black metal σκηνή, μπορούμε σίγουρα να αναφέρουμε ένα γεγονός. Με την οργή αλλού να ξεχειλίζει και την μελωδία και τις ακουστικές κιθάρες σε σημεία να χτίζουν την ατμόσφαιρα, οι ELDINGAR έχουν την στόφα της απαραίτητης δυναμικής για να μεγαλουργήσουν, το νέο τους άλμπουμ το φωνάζει δυνατά αυτό!
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: OLD WAINDS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Stormheart”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Darkness Shall Rise Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Izbor – Φωνητικά, τύμπανα
Morok – Κιθάρες, μπάσο
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Instagram
Spotify
Tidal
VK
Darkness Shall Rise Productions
Σχεδόν τριάντα χρόνια ιστορίας κουβαλάνε στην πλάτη τους οι Ρώσοι OLD WAINDS, καθώς ιδρύθηκαν το 1995, στο παγωμένο Murmansk. Παρά τα εντυπωσιακά πολλά χρόνια που το συγκρότημα είναι ενεργό όμως, παραγωγικά δεν έχει και τόσο μεγάλο έργο να επιδείξει, μιας και μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, η δισκογραφία τους υπήρξε πτωχή και μεγάλα διαστήματα μεσολάβησαν μεταξύ τουλάχιστον των τριών τελευταίων άλμπουμ τους, συμπεριλαμβανομένου αυτού που πρόκειται να κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες, με τον προκάτοχο του να έχει δει την δημοσιότητα το 2014. Μέσα σε αυτήν την δεκαετία της συνθετικής ανομβρίας, τι έχουν αλλάξει οι OLD WAINDS όμως;
Με τους τίτλους των τραγουδιών τους να είναι αποκλειστικά στην Ρωσική γλώσσα στα τρία πρώτα άλμπουμ τους, στο “Nordaum” του 2014, βλέπουμε για πρώτη φορά μια Αγγλική τους μορφή. Με αυτό ως πρώτο βήμα, το ολοκαίνουργιο “Stormheart” κάνει την ανατροπή, δίνοντας μας τους τίτλους μόνο στα Αγγλικά, με τους στίχους ωστόσο να παραμένουν στην μητρική του συγκροτήματος, γεγονός το οποίο λειτουργεί θετικά για το σχήμα ενισχύοντας την ατμόσφαιρα της μουσικής του.
Παγεροί άνεμοι πνέουν από τα πρώτα δευτερόλεπτα που αυτό το χαοτικό, σκληρό, κατεψυγμένο πράγμα αρχίζει να ξεχύνεται μέσα από τα ηχεία. Αν κάτι ξέρουν να κάνουν καλά οι OLD WAINDS, αυτό είναι να σου φέρνουν τον παγωμένο αρκτικό χειμώνα της περιοχής τους ακριβώς μπροστά σου, με το χιόνι να σε μαστιγώνει σε κάθε αλλαγή, σε κάθε νότα, σε κάθε στίχο.
Σαφέστατα επηρεασμένοι από την γειτονική Νορβηγία, οι Ρώσοι δίνουν ένα εξαιρετικό μείγμα Nordic black metal, με majestic (αλλά όχι συμφωνικά στοιχεία), παντρεμένα με την εγχώρια δίκη τους μαυρομεταλλική παράδοση, που μόνο φτωχή δεν είναι.
Το τρίτο άλμπουμ της μπάντας, έδειχνε μια καμπή σε σχέση με τα ωμότατα δυο πρώτα τους, το προηγούμενο (αν και αρκετά μακρινό πλέον χρονικά) άλμπουμ, έδειχνε μια νέα άνοδο. Το φετινό όμως, είναι ένα τέρας που σκορπάει χαμό στο πέρασμα του. Χαμό και άπλετη παγωνιά, με κάποιες μελαγχολικές διαθέσεις, αλλά κυρίως μανιασμένο, λυσσώδες, σαν τα ακραία χειμωνιάτικα στοιχεία της φύσης.
Ενώ έχει τις νόρμες, δεν είναι raw, ούτε πρωτόλειο black metal. Είναι όμως ένα σύνολο επτά σφιχτοδεμένων κομματιών, επιβλητικών και απόλυτα ικανοποιητικών. Επιστροφή. Από τις πολύ εμφατικές!
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: THRYMR
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: ”Saga of the north”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Darkness Shall Rise Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Trym Torson – Όλα τα όργανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Bandcamp
Darkness Shall Rise Productions
Τον Trym Torson (κ.κ. Kai Johnny Mosaker), τον γνωρίζουμε όλοι σαν τον drummer μίας από τις σπουδαιότερες και επιδραστικότερες black metal μπάντες όλων των εποχών, των μεγάλων EMPEROR. Με θητεία και στους ENSLAVED, θα λέγαμε ότι ο Trym έχει συνεισφέρει πολλά στο μαυρομεταλλικό ιδίωμα.
Πλέον ήρθε η ώρα του καλλιτέχνη, να εξερευνήσει μόνος του τις μουσικές που θα ήθελε να παρουσιάσει στον κόσμο και για τον λόγο αυτό, δημιούργησε ένα δικό του project, το οποίο ονόμασε THRYMR, ένα όνομα εμπνευσμένο από την νορβηγική μυθολογία, το όνομα ενός φοβερού και τρομερού γίγαντα και άρχοντα μεταξύ των γιγάντων, το οποίο φυσικά παραπέμπει και στο όνομα του Trym του ίδιου.
Το ντεμπούτο άλμπουμ του Νορβηγού, ονομάζεται ”Saga of the north” και στην πραγματικότητα καμία σχέση δεν έχει με το black metal, εκτός ίσως από την υποβόσκουσα παγερή ατμόσφαιρα η οποία θα ήταν μάλλον αδύνατον να λείπει. Ο αποτελούμενος από οκτώ κομμάτια δίσκος, είναι ένα dark ambient, μελωδικό και καλοστημένο άκουσμα, το οποίο έχει να αφηγηθεί μία ιστορία. Πολλές φορές ο Trym έχει τύχει να αναφερθεί στην αγάπη που έχει για τα soundtrack . Εδώ, κατάφερε να δημιουργήσει μία κινηματογραφική μουσική η οποία είναι ικανή να σε ταξιδέψει, να δημιουργήσει παραστάσεις και να σε μεταφέρει στην ιστορία που θέλει να αφηγηθεί, χωρίς να χρειάζεται εικόνα.
Το ”Saga of the north”, μας διηγείται την ιστορία ενός παλαιού χωριού, το οποίο δέχεται την επίθεση επιδρομέων και προσπαθεί μέσα στην παγωνιά, το χειμώνα και τις αντιξοότητες να αντισταθεί και να πολεμήσει. Και όλα αυτά, αρκεί η μουσική για να κάνει τον ακροατή να τα βιώσει μαζί με τους ηρωικούς αντιστεκόμενους χωρικούς.
Αν το ζητούμενο είναι καλή μουσική με μία σκοτεινή χροιά, δεν θέλετε να χάσετε το ”Saga of the north”. Αν εξαιτίας του δημιουργού του περιμένετε majestic black metal, δεν θα το βρείτε εδώ. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει της προσοχής σας.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: WITNESSES
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Joy”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Matt Kozar – Κιθάρες
Suvo Sur – Βιολί
Greg Schwan – Μπάσο, κιθάρες, πλήκτρα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Official site
Soundcloud
Spotify
YouTube
Οι WITNESSES, είναι μια μπάντα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη το 2017 και μας έχει ήδη δώσει οκτώ (!!!) ολοκληρωμένα άλμπουμ μέσα σε επτά χρόνια! Αν μη τι άλλο, η τριάδα που απαρτίζει το σχήμα είναι παραγωγική και σίγουρα ιδιαίτερα ανήσυχη, τόσο δημιουργικά, όσο και εκφραστικά. Η βάση των δημιουργιών τους που θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει σαν ένα κοντά στο metal σχήμα, είναι οι doom αποχρώσεις των συνθέσεων τους, σε άλλα άλμπουμ περισσότερο, σε άλλα λιγότερο. Στο φετινό δε “Joy” θα λέγαμε ότι είναι μια από τις βασικές συνιστώσες του δίσκου χωρίς όμως να είναι κάτι «καθαρόαιμο» ή τόσο κυρίαρχο.
Μέσα στην μουσική τους, οι Νεοϋορκέζοι, ανακατεύουν πολλά ambient στοιχεία, μεγάλες δόσεις μελωδικής μελαγχολίας, κάποια διάσπαρτα ηλεκτρονικά στοιχεία. Όλα αυτά, τα διανθίζουν ηλεκτρικές κιθάρες που κρατάνε το «φόντο» με ενδιαφέροντα, μακρόσυρτα ριφαριστά σημεία. Καμία ταχύτητα, καθόλου ξεσπάσματα. Ένα ονειρικό σύνολο, σχεδόν νωχελικό που, εφόσον είναι σκόπιμο, εξυπηρετεί στο έπακρο το όραμα της μπάντας σε αυτό που θέλει να παρουσιάσει. Οι έξι συνθέσεις του άλμπουμ μοιράζονται το ίδιο όνομα, αυτό που φέρει και ο δίσκος στο πολύ όμορφο εξώφυλλο του. Όλα τα κομμάτια, πλην ενός, ονομάζονται “Joy” έχοντας σε παρένθεση έναν υπότιτλο, ο οποίος τονίζει το στιχουργικό περιεχόμενο του κάθε κομματιού. Ειρωνικό μάλλον το όνομα, μιας και η «απόλαυση» έχει μεγάλη απόσταση από την εσωτερική ψυχοπλακωτική μαυρίλα του άλμπουμ.
Ο δίσκος είναι σχετικά δύσκολος στην ακρόαση του, ειδικά από αυτιά μαθημένα σε πιο σκληρό και έντονο ήχο. Θα έβρισκε ανταπόκριση σε άτομα που αρέσκονται σε πιο funeral doom/death ακούσματα, τύπου CLOUDS πιθανώς, αν και η απουσία του growl και εδώ θα είναι ηχηρή, παρόλα αυτά, το αργόσυρτο του πράγματος, θα μπορούσε να βρει αντίκρισμα εδώ. Το άλμπουμ πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν αυτή που είναι για να γίνει αρεστό, μια πειραματική μορφή μουσικής, με κάποια doom στοιχεία. Αν το δείτε έτσι, πιθανώς να σας παρασύρει στην μελαγχολία του.
(7,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
