«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: AURIFERUS FLAME
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The insurrectionists and the caretakers”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: True Cult Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Ayloss – Όλα τα όργανα, φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Spotify
Από την Αθήνα έρχεται αυτή η one man band που ακούει στο όνομα AURIFERUS FLAME και αν μη τι άλλο πρόκειται για ένα ιδιαίτερα παραγωγικό project, το οποίο μέσα στα μόλις τρία χρόνια ύπαρξής του, ήδη αριθμεί και αντίστοιχους δίσκους, με το ραντεβού του με τις κυκλοφορίες να είναι ετήσιο και ακριβές. Το φετινό «ραντεβού» με την δισκογραφία, ονομάζεται “The insurrectionists and the caretakers” και αφηγείται μία ολοκληρωμένη ιστορία. Πίσω δε από το απρόσωπο «Α» που φαίνεται ως δημιουργός του δίσκου (αλλά και του σχήματος), δεν κρύβεται κανένας άλλος εκτός από τον συνήθη ύποπτο Ayloss (κ.κ. Χρήστος), γνωστό τοις πάσι από τους SPECTRAL LORE, αλλά και τους MYSTRAS και πόσα σχήματα στα οποία συμμετέχει.
Η στροφή σε πιο old school μονοπάτια, είναι κάτι που το παρατηρούμε όλο και πιο έντονα τελευταία. Νοσταλγία; Πιθανώς. Κάποιες φορές, δυστυχώς δεν πρόκειται παρά για κακέκτυπα ενός παρελθόντος που έγραψε την δική του ιστορία. Κάποιες άλλες φορές όμως, είναι πραγματικά εμπνευσμένες δημιουργίες, οι οποίες χωρίς να αντιγράφουν, κουβαλάνε την παράδοση και την μετατρέπουν σε κάτι το οποίο έχει την δική του πνοή και τον δικό του λόγο ύπαρξης.
Οι AURIFERUS FLAME, ευτυχώς ανήκουν σε αυτήν την δεύτερη κατηγορία και μπορεί εύκολα να πει κανείς ότι και οι τρείς κυκλοφορίες τους, είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπείς. Για την ακρίβεια είναι εξαιρετικά παραδείγματα έμπνευσης, σεβασμού στην μαυρομεταλλική παράδοση και παράλληλα γεμάτα με ιδέες που ξεκινούν από ένα blackened φόντο, προσφέροντας παράλληλα ατμοσφαιρικό μεγαλείο με ξεσπάσματα τα οποία έχουν μια thrash αισθητική, χωρίς όμως να είναι κυρίαρχή, ακόμα και στα ξεσπάσματα του δίσκου. Μέσα στα συστατικά του άλμπουμ, θα βρει κανείς και κάποια doom ίχνη, τα οποία προσφέρουν ακόμα παραπάνω στην ατμόσφαιρα που τόσο επιδέξια καλλιεργείται.
Όλα τα παραπάνω, τα βρίσκει κανείς μέσα στα τρία όλα και όλα κομμάτια του δίσκου. Τρία κομμάτια, τα οποία δίνουν ένα συνολικό χρόνο ακρόασης μισής ώρας, με το μικρότερο, το “An oration to the storm” που κλείνει το άλμπουμ να «τρέχει» στα επτά λεπτά και το με μεγαλύτερο, το “The insurrectionists” που το ανοίγει, να είναι ένα απίστευτα συμπλεγματικό 15λεπτο άσμα. Ενδιάμεσα, στέκεται το “The caretakers”, το οποίο συμπληρώνει ένα υπέροχο σύνολο, το οποίο αξίζει και με το παραπάνω της προσοχής σας.
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: HOPE BEHIND THE HILLS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “No fate for a moribund”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Hellenic Metal World
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Κ.Α. – Όλα τα όργανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Instagram
Spotify
Το ότι οι μελωδίες ή καλύτερα, ο τρόπος που οι μελωδίες «δένουν» με την τραχύτητα στην μουσική των DISSECTION, γέννησε ολόκληρη σχολή, με φανατικούς πιστούς ανά την υφήλιο, είναι αναντίρρητο γεγονός. Το ότι αυτήν την κληρονομιά, την χρησιμοποίησαν και την χρησιμοποιούν και θα την χρησιμοποιούν εσαεί οι καλλιτέχνες του extreme metal χώρου, επίσης. Μία τέτοια περίπτωση, είναι και οι Έλληνες HOPE BEHIND THE HILLS.
Το νεόκοπο αυτό σχήμα ή καλύτερα το μονομελές αυτό project, είναι το παιδί του Kyp Amandil ή Κ.Α. ή Κυπριανού Παπακωνσταντίνου, ο οποίος, μέσα από το ντεμπούτο άλμπουμ του project του, αποφάσισε να εξερευνήσει σκοτεινά δωμάτια γεμάτα ματαιότητα, μοναξιά και θάνατο.
Με τα φωνητικά να είναι έντονα, σκληρά και βαθιά, οι μελωδίες που ξεχύνονται από το “No fate for a moribund” είναι μελωδικές και ταυτόχρονα τραχιές. Ο νιχιλισμός του δημιουργού τους, φαίνεται όχι μόνο στους στίχους αλλά και στον τρόπο εκφοράς τους. Απόγνωση και μοναχικότητα είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που σου φέρνει στην επιφάνεια ένας δίσκος, που ονομάζεται «καμία μοίρα για τους ψυχορραγούντες», με την σκιά του θανάτου να μην είναι παρούσα πάνω από ένα νεκροκρέβατο αλλά πάνω από την καθημερινότητα και τρόπο που αυτή πορεύεται.
Μελωδικό, ατμοσφαιρικό black metal, με πολλά post στοιχεία και φυσικά τον Jon να παρακολουθεί από μία μεριά τα τεκταινόμενα. Επτά κομμάτια, το ένα, το “Chapter epsilon” ορχηστρικό και εισαγωγικό του “Last acting for hope”, με κορυφαίες στιγμές ίσως τα “End the darkness remains” (όχι δεν είναι λάθος γραμμένο, είναι προφανές το μήνυμα που θέλει να περάσει) και το “The philosophical strife”, γεμάτα εναλλαγές μεταξύ του μελωδικού και ήρεμου και της έλευσης μίας καταιγίδας.
Ένας δίσκος θα λέγαμε «ψαγμένος» που πέραν του ταλέντου του δημιουργού του, δείχνει και τις αναζητήσεις ενός «σήμερα» γεμάτο αμφιβολίες. Μνεία και στο πολύ όμορφο εξώφυλλο του Robert Horvath, μακριά από τεχνητές νοημοσύνες και κακοτεχνίες που τονίζει και τον επαγγελματισμό του Κ.Α., σε αυτό που θέλει να παρουσιάσει.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: IGNOMINOUS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Dawn with no light”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Vinylstore.gr
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Anestis Nekhromancer – Μπάσο
Billy Vongaar – Τύμπανα
Christos Kosmidis – Κιθάρες, φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Instagram
Soundcloud
Spotify
Αν η παράνοια ήταν εξώφυλλο, θα ήταν αυτό. Παράλληλα, αν η μουσική ήταν παράνοια, μάλλον θα ήταν το περιεχόμενο του ντεμπούτο άλμπουμ των Θεσσαλονικέων IGNOMINOUS. Άλλωστε, ακόμα και το παραφρασμένο από τα Λατινικά όνομά τους, περίπου αυτό σημαίνει.
Η τριάδα των μελών του σχήματος, δεν είναι άγνωστη στον extreme metal χώρο, με τα 2/3 τους να αποτελούν πρώην μέλη του σχήματος των TERRORDROME, τον δε Βασίλη, να βομβαρδίζει πλέον με τα τύμπανα του και στους YOTH IRIA του Δημήτρη Πατσούρη. Μάλιστα, το death metal παρελθόν τους είναι παρόν και σε αυτήν τους την νέα δουλειά. Όχι σε υπερβολικές δόσεις, αλλά είναι.
Το “Dawn with no light” (και που να βρεθεί φως σε τέτοιο πηχτό σκοτάδι), είναι ένα άλμπουμ το οποίο έρχεται να πλουτίσει ακόμα περισσότερο την ήδη πάμπλουτη μαυρομεταλλική Ελληνική σκηνή, προσφέροντας της ένα άλμπουμ καταιγίδα, το οποίο από την αρχή ως το τέλος του, δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης ή αμφισβήτησης. Ο δίσκος παρότι μικρής διάρκειας, είναι ακριβώς όσος θα έπρεπε να είναι, για να κάνει την παρουσία του κάτι παραπάνω από αισθητή και να αφήσει τον ακροατή να αναζητά περισσότερο, από αυτό το πολύ σφιχτά σφυρηλατημένο μαύρο μέταλλο, το οποίο ξεχειλίζει σε κάθε λεπτό από τα συνολικά περίπου σαράντα που το αποτελούν.
Κινούμενος σε παραδοσιακά, old school μονοπάτια, παρόλα αυτά τεχνικά άρτια και με πολύ γεμάτο ήχο, το “Dawn with no light”, έχει αρκετές πληροφορίες στις συνθέσεις του, από κάποια πιο chanting σημεία, όπως στο “Martyrium (Ora pro nobis)”, μέχρι πιο χεβυμεταλλικά στο “Apostrophe”. Η δε παραγωγή του, παρότι θυμίζει πιο πρωτόλεια ακούσματα, δεν είναι τετρακάναλη, αλλά αντιθέτως καθαρή τόσο όσο, ώστε και να καταλαβαίνει κανείς τι ακούει, αλλά και ο όγκος των riff, αλλά κυρίως του μπάσου σε συνδυασμό με τα τύμπανα, να είναι καθαρός και ευδιάκριτος.
Αν μη τι άλλο, μια εκκίνηση – ευχάριστη έκπληξη από τους IGNOMINOUS, που ξεκάθαρα δείχνουν τα δόντια τους, που προβάλλουν μέσα από τα γεμάτα οργή, θυμό και ωμότητα φωνητικά τους.
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: THYRATHEN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Lakonic”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Floga Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Corax S. – Τύμπανα, φωνητικά
Stefan Necroabyssious – Φωνητικά (growl)
Alexandros – Φωνητικά (screams, χορωδιακά)
Noch – Κιθάρες, μπάσο, φωνητικά (χορωδιακά)
Thanasis Kleopas – Λύρα, φωνητικά (ψαλμοί, καθαρά)
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Instagram
Spotify
Facebook
«Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν», σύμφωνα με έναν από τους επτά σοφούς, τον Χείλωνα τον Λακεδαιμόνιο. Σε μία πιο λαϊκή απόδοση, «Τα πολλά λόγια είναι φτώχια». Και στην περίπτωση των Θύραθεν και του νέου τους «Λακωνικού» άλμπουμ, δεν θα μπορούσε να βρίσκει καλύτερη εφαρμογή.
Για όσους δεν έχει τύχει να τους «συναντήσουν» μέχρι σήμερα, οι THYRATHEN είναι ένα ελληνικό σχήμα, το οποίο αποτελείται από ογκόλιθους της σπουδαίας Ελληνικής black metal σκηνής. Από πού να αρχίσει κανείς να παρουσιάζει αυτό το supergroup. Από τον Stefan Necroabyssious των VARATHRON; Τον Αλέξανδρο των MACABRE OMEN; Τον Corax S. των NOCTERNITY; Τους Noch και Θανάση Κλεόπα; Μεγάλα και σημαντικά μαυρομεταλλικά κομμάτια ιστορίας, περνάνε από μπροστά μας και μόνο από αυτά τα ονόματα.
Παρότι ενεργοί από το 2011, οι THYRATHEN κυκλοφόρησαν το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, μόλις το 2021, με το ντεμπούτο τους, το “ThanatOpsis”, να ταράζει σημαντικά τα νερά της λίμνης Αχερουσίας. Τρία χρόνια μετά, οι βετεράνοι συντελεστές του σχήματος, χτύπησαν ακόμα πιο δυνατά, με το “Lakonic”. Μακριά από στερεοτυπικά στιχουργικά black metal μοτίβα, οι THYRATHEN εξερευνούν την μυθολογία, την ποίηση (μελοποιούν από Καβάφη μέχρι Λουκρήτιο), θέτουν φιλοσοφικά ερωτήματα και όλα αυτά, ντυμένα με μελωδίες βγαλμένες μέσα από την Ελληνική παγανιστική παράδοση.
Το άλμπουμ δεν έχει καλές και κακές στιγμές, έχει μόνο καλές. Είναι ένα άλμπουμ τόσο καλά δεμένο, τόσο προσεγμένο και με εξαιρετική παραγωγή, που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της διάρκειάς του, σε αρπάζει από το χέρι και σε οδηγεί σε ένα πανέμορφο ταξίδι, γεμάτο μυστικισμό, μυστήριο, μελωδία και Ελλάδα. Το folk black metal, συνήθως και κακώς το έχουμε συνδυασμένο με τον Βορρά, την Σκανδιναβία, τους Κέλτες. Τα Ελληνικά folk στοιχεία που οι THYRATHEN (όπως και οι KAWIR και άλλοι), εσωκλείουν στην μουσική τους, έρχονται για να φωνάξουν ότι είναι τόσο πλούσια η παράδοση μας, που παιγμένη σωστά, δίνει ένα αποτέλεσμα… λουκούμι.
Άγρια και ήρεμα περάσματα, βαριές (όχι πολύπλοκες αλλά χορταστικές και απολαυστικές) κιθάρες, φωνητικά προφανώς growl, ψαλμωδίες, αλλά όχι μόνο και μία ποικιλία ήχων και συναισθημάτων, περνάνε μέσα από τα ηχεία, για να παραδώσουν μαθήματα ποιοτικού και εξαιρετικού από κάθε άποψη black metal.
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
