Οι μουσικοί που δεν εφησυχάζονται και έχουν πάντα τη θέληση να πειραματίζονται και να αλλάζουν, έχουν την αμέριστη συμπάθεια και στήριξή μου και εσύ, αυτήν την στιγμή, διαβάζεις για μια τέτοια περίπτωση. Πρόκειται για τους JUDICATOR, οι οποίοι τρία χρόνια μετά το εξαίσιο “The majesty of decay”, κυκλοφορούν τον διάδοχό του, με τίτλο “Concord”. Οι Αμερικανοί ξεκίνησαν ως ένα power metal σχήμα, με πολλές επιρροές από τη γερμανική σχολή κι άλλαξαν εν μία νυκτί σε κάτι το πραγματικά progressive (“The majesty of decay”). Ήθελα λοιπόν να δω, προς τα πού θα στρίψει τούτη τη φορά ο τραγουδιστής και ιθύνων νους John Yelland, το τιμόνι της μπάντας του! Θα εξακολουθήσουν ως έχουν ή θα αλλάξουν ξανά; Κι αν το δεύτερο, προς τα πού;
Η ακρόαση του πλούσιου και για μια ακόμη φορά ριψοκίνδυνου νέου δίσκου τους, έδωσε τις απαντήσεις. Το “Concord” ακούγεται ως η φυσική συνέχεια του “The majesty of decay”, όντας όμως πιο στρωτό και ευθύ. Αν είσαι από τους παλαιούς οπαδούς των JUDICATOR και αναπολείς τις “Germanic power metal” ημέρες του “Let there be nothing” (ένα άλμπουμ που θα έπρεπε να έχουν κυκλοφορήσει οι BLIND GUARDIAN αλλά δεν έχουν πια τόση έμπνευση), μάλλον θα απογοητευτείς. Βασικά, πιστεύω πως ΔΕΝ πρόκειται να ξανακούσεις τη μπάντα να παίζει αποκλειστικά έτσι (να τονιστεί το «αποκλειστικά»), εκτός αν έρθουν όλα «τα πάνω-κάτω». Αν όμως γνώρισες τους JUDICATOR με τον προηγούμενο δίσκο ή τους ακολουθείς, όπως εγώ, κάποια χρόνια τώρα και είσαι ανοικτός σε αλλαγές, το “Concord” θα σε ανταμείψει.
Το “Call us out of slumber” είναι ένα φανταστικό opener. Πρόκειται για το κομμάτι που ανοίγει τον χορό των πρώτων τεσσάρων, καθαρά power metal συνθέσεων του δίσκου. Ναι μεν θυμίζει σχετικά το ύφος των BLIND GUARDIAN της μετά το 2000 εποχής (αυστηρά), διανθισμένο και με κάποιες “Rivalry” RUNNING WILD κιθάρες, χαράζει όμως τον δικό του δρόμο. Πολλά «μπράβο» στον Yelland που, σε αντίθεση με το “Let there be nothing” και τα προ αυτού άλμπουμ, τελειοποιεί την μέθοδο του “The majesty of decay” και επικεντρώνεται στις μεσαίες οκτάβες του, χρησιμοποιώντας επιλεκτικά τις ψηλές, μεταφέροντας με αυτόν τον τρόπο πλήρως το συναίσθημα αυτού που τραγουδά.
Το υπέροχο “Sawtooth” (περιέχει και ένα μικρό «δάνειο» από το OST του “Lord of the Rings”, το οποίο και θα το καταλάβεις αμέσως, ειδικά αν συμπαθείς… τους Rohirrim), το πολύ μελωδικό “Johanna’s song” (AVANTASIA όσο δεν πάει) και τέλος το “A miracle of life”, συμπληρώνουν το πρώτο, power metal καρέ. Στάσου λίγο περισσότερο στο τελευταίο γιατί, ενώ θαρρείς πως ακούς πάλι εμπνευσμένους BLIND GUARDIAN, στο τελευταίο τρίτο του κομματιού οι JUDICATOR θα σου πετάξουν μια progressive αλλαγή με σαξόφωνο και θα σε αφήνουν με ανοικτό το στόμα! Μην πεις πως δεν σε προειδοποίησα.
Από εκεί ξεκινά η πιο «προοδευτική» πλευρά του άλμπουμ, καθώς η επόμενη τριάδα (“Weeping willow”, “Imperial”, “Hold your smile”), μου ακούγεται φανερά επηρεασμένη από τους DREAM THEATER, υπό την προϋπόθεση πως αυτοί δεν θα έκαναν επίδειξη ικανοτήτων αλλά θα εστίαζαν στην σύνθεση τραγουδιών με τα οποία θα μπορούσε να ταυτιστεί και ο μη progressive οπαδός. Μόλις «κερδίσαμε» και τον αρχισυντάκτη μου, καλά πάμε! Η επιστροφή σε πιο power φόρμες γίνεται με το ομώνυμο κομμάτι, για να έρθει το καταληκτικό “Blood meridian”, ένα πομπώδες, 8λεπτο έπος, να συνοψίσει ολόκληρο το “Concord” και να αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων στο τέλος.
Οι JUDICATOR στο νέο τους εγχείρημα μου φαίνονται πιο σίγουροι από ποτέ. Μεστοί, σοβαροί, ουσιαστικοί (όχι πως δεν ήταν όλα αυτά και πριν, κάθε άλλο), συνθέτουν και ηχογραφούν πρωτίστως για να ακούν οι ίδιοι τα τραγούδια τους και να χαίρονται με αυτά. Η πορεία τους τα τελευταία χρόνια, αυτό δείχνει. Και εμείς, ως ακροατές που θέλουμε την ποιότητα όποια μορφή κι αν έχει αυτή και δεν πάσχουμε από «ιδεολογικές αγκυλώσεις», χαιρόμαστε με τη χαρά τους.
ΥΓ: Κάνοντας click εδώ μπορείς να δεις το video του ομώνυμου τραγουδιού και εδώ, το αντίστοιχο του “Miracle of Life”.
JUDICATOR.
Εγγύηση στην ποιότητα.
(Σαν από διαφήμιση ακούστηκε αυτό)
(8,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: JUDICATOR
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Concord”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Independent release
ΣΥΝΘΕΣΗ:
John Yelland – Φωνητικά, πιάνο
Chad Anderson – Κιθάρα, φωνητικά, banjo
Dayton Andersen – Κιθάρα
John Dolan – Μπάσο
Mike Lofgreen – Τύμπανα
Francisco Perez – Πλήκτρα, ενορχηστρώσεις
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Candido Abeyta – Σαξόφωνο
Niki Rowe – Φωνητικά
Nola Martin – Fiddle
Austin Bentley – Φωνητικά, ενορχηστρώσεις
Carlos Alvarez – Κιθάρα
Jeff Kanji, Peter Danielsen – Χορωδιακά φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Linktr.ee
YouTube
Tidal
Spotify
Instagram
Deezer
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Για τα υπόλοιπα που αφορούν το συγκρότημα, τον δίσκο αλλά και για ό,τι θα ήθελε να μάθει κάθε οπαδός του group, ο John Yelland διέθεσε τον πολύτιμο χρόνο του και τον ευχαριστούμε θερμά! Οπότε, ο λόγος στον ίδιο.
Καλησπέρα, John! Χαίρομαι πολύ που επιτέλους, μετά από πολύ καιρό, μιλάμε και επίσημα! Πώς είσαι; Πώς είναι η οικογένειά σου;
Καλησπέρα, Δημήτρη! Είμαι αρκετά καλά, μπορώ να πω, τον τελευταίο καιρό! Έχω την υγεία μου, έχω αδυνατίσει μάλιστα 15 κιλά από πέρυσι, κάτι που το χρειαζόμουν! Και η οικογένεια, μια χαρά είναι! Η γυναίκα μου ξέρεις, είναι πάλι έγκυος, περιμένουμε τον δεύτερο γιο μας προς τα τέλη Απριλίου με αρχές Μαΐου. Οπότε, με το που γεννήσει, θα επιστρέψω σπίτι από την ευρωπαϊκή μας περιοδεία για να τη βοηθήσω στη γέννα της. Πραγματικό roller coaster! Εσύ; Είσαι καλά ελπίζω, έτσι;
Καλά είμαι φίλε, δόξα τω Θεώ! Αν και αφορμή για την συζήτησή μας είναι όντως το νέο σας άλμπουμ, “Concord”, πριν από αυτό, θα ήθελα να μου πεις ποιες οι εντυπώσεις που αποκόμισες τα τελευταία τρία χρόνια από την πορεία των JUDICATOR, από την κυκλοφορία του προηγουμένου δίσκου σας, “The Majesty of Decay”, μέχρι σήμερα.
Λοιπόν, για όσους δεν γνωρίζουν, η συνιδρύτρια και βασική συνθέτις του συγκροτήματος, η Alicia Cordisco, εγκατέλειψε το συγκρότημα το 2020, μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ μας “Let there be nothing”. Η Alicia έγραφε το 99% της μουσικής μας, οπότε η φυγή της έβαλε εμένα και το συγκρότημα σε σκέψεις… πώς προχωράμε, όσον αφορά την σύνθεση των τραγουδιών; Συνεχίζουμε στο στυλ της Alicia, στον «κλασικό ήχο των JUDICATOR», ή προσπαθούμε να χαράξουμε το δικό μας μονοπάτι; Τελικά, αισθανθήκαμε ότι αν προσπαθούσαμε να αντιγράψουμε ή να μιμηθούμε την Alicia, θα υπήρχε φόβος να κατηγορηθούμε ότι δεν είμαστε πρωτότυποι ή ότι είμαστε κακόγουστοι αντιγραφείς. Αισθανθήκαμε πραγματικά υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε αυτό που μας φαινόταν φυσικό και έτσι το επόμενο άλμπουμ “The Majesty of Decay”, καλώς ή κακώς, πήρε μια πιο «σκληρή» στροφή.
Πώς θα το περιέγραφες;
Το “The Majesty of Decay” είναι ένα άλμπουμ που έχει περιγραφεί ως avant–garde power metal. Το βρίσκω δίκαιο. Ξάφνιασε πολλούς από τους οπαδούς μας, και πάλι προς το καλύτερο ή το χειρότερο! Όσο πολωτικό/διχαστικό κι αν ήταν όμως, ήταν αναμφισβήτητα το πιο αναγνωρισμένο από τους κριτικούς άλμπουμ μας. Αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Αλλά μετά από αυτό, βρεθήκαμε σε ένα άλλο σταυροδρόμι: Αναρωτηθήκαμε αν θα πρέπει να συνεχίσουμε σε αυτό το περίεργο power/prog ύφος, ή να πάμε προς μια άλλη κατεύθυνση; Νιώσαμε ότι με την επόμενη δουλειά μας, θα έπρεπε να επιστρέψουμε στις ρίζες μας. Έτσι, δεν μπορώ να σου πω ότι το “Concord” είναι το “Let there be nothing Pt.2” ή το “The Last Emperor 2.0”, αλλά κάναμε μια προσπάθεια να επιστρέψουμε στον «πυρήνα» μας, ας το πούμε έτσι… Ωστόσο υπάρχουν ακόμα απόηχοι του “The Majesty of Decay”, ειδικά σε τραγούδια όπως το “Imperial”, αλλά σε γενικές γραμμές προσπαθήσαμε να κάνουμε το “Concord” μια νέα εμπειρία.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για αυτό. Πρώτα απ’ όλα, ποιο είναι το line–up και ποιοι άλλοι συνέβαλαν στη δημιουργία του; Παραγωγή, εξώφυλλο κλπ.
Λοιπόν, μετά το “The Majesty of Decay” χάσαμε δύο μέλη, τον Balmore Lemus (κιθάρα) και τον Jordy Elcess (τύμπανα). Με μένα και τον John Dolan να είμαστε οι μόνοι που μείναμε στο συγκρότημα, είχαμε την ευκαιρία να είμαστε πολύ μεθοδικοί ως προς το πώς θα το «ξαναχτίσουμε». Αποφάσισα που λες, δύο πράγματα: Το πρώτο, ήθελα η μπάντα να είναι πιο… τοπική. Ενώ στο παρελθόν η μπάντα ήταν διασκορπισμένη σε τρεις πολιτείες, ήθελα όλα τα νέα μέλη να βρίσκονται στη Γιούτα, όπου ζω. Δεύτερον, ήθελα να δοθεί έμφαση στην εύρεση ανθρώπων που ταιριάζουν όχι μόνο μουσικά, αλλά και ως προσωπικότητες. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να βρούμε ανθρώπους που θα ταίριαζαν μεταξύ τους, μακροπρόθεσμα.
Το σημαντικότερο είναι αυτό, για μένα.
Δημήτρη, είχα κουραστεί να είναι οι JUDICATOR μια «περιστρεφόμενη πόρτα» (σ.σ: εννοεί ότι μπαινοβγαίνουν συνεχώς διαφορετικοί άνθρωποι) μουσικών. Γι’αυτό, πήραμε πραγματικά τον χρόνο που χρειαζόμασταν και κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, για να ελέγξουμε τα υποψήφια νέα μέλη. Τελικά κατέληξα σε δύο μουσικούς από ένα προηγούμενο συγκρότημα στο οποίο ήμουν, τους DISFORIA, τον Chad Anderson (κιθάρα) και τον Dayton Andersen (κιθάρα). Φέραμε επίσης τον Mike Lofgreen (τύμπανα) των ADVENT HORIZON, τον οποίο γνωρίζω για πάνω από μια δεκαετία και μονιμοποιήσαμε τον επί χρόνια συνεργάτη μας Francisco Perez (πλήκτρα & ενορχήστρωση). Για τη μίξη και τη συμπαραγωγή του άλμπουμ επιστρέψαμε στον Carlos Alvarez (BEHÖLDER, SHADOWDANCE), ενώ το artwork δημιουργήθηκε από τον Marc Whisnant.
Είναι το “Concord” ένα concept άλμπουμ; Και αν ναι, με τι καταπιάνεται;
Το “Concord” είναι ένα είδος «ανθολογικού» concept άλμπουμ, όπου κάθε τραγούδι αναφέρεται στην αμερικανική «Άγρια Δύση» ή στη Δύση, γενικότερα. Είναι μια επική εξερεύνηση της αμερικανικής ταυτότητας, αναμειγνύοντας ιστορικά γεγονότα, folklore και θέματα πολιτισμικής… αποσύνδεσης. Περιηγείται τόσο στο δέος όσο και στην τραγωδία της Αμερικανικής Δύσης, σαν ένα ταξίδι στην κατακερματισμένη κληρονομιά του αμερικανικού έθνους.
Πώς συνέλαβες την ιδέα για το “Concord“;
Ήταν το 2014, όταν σπούδαζα στο εξωτερικό, στη Γερμανία. Ήμουν εκεί για πάνω από ένα μήνα, όταν άρχισα να ονειροπολώ για την αμερικανική Δύση – τα βουνά Sawtooth, τα όμορφα τοπία του δυτικού Wyoming και της Νεβάδα, καμπίνες, λίμνες και ούτω καθεξής. Άρχισα που λες να συνειδητοποιώ ότι όσο κι αν λατρεύω τη γλώσσα, τη μουσική και τον πολιτισμό της Γερμανίας, αιμορραγώ με κόκκινο, λευκό και μπλε χρώμα! (γέλια). Αυτή η εμπειρία ήταν ο «σπόρος» που αργότερα «άνθισε», ώστε να φτιάξω ένα άλμπουμ που θα εξερευνούσε την αμερικανική Δύση.
Τι σας έκανε να το κυκλοφορήσετε μόνοι σας, χωρίς την υποστήριξη μιας δισκογραφικής εταιρείας; Ήταν δύσκολο;
Η σχέση μας με την Prosthetic Records ήταν καλή, αλλά όταν έληξε το συμβόλαιό μας δεν ήμουν 100% σίγουρος αν θα ήθελα καν να αναζητήσω ένα νέο δισκογραφικό συμβόλαιο… Η Prosthetic μας έδωσε μεγάλη προβολή, αξιοπιστία και κάποιες καλές ευκαιρίες, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν μας ανήκε η μουσική μας και δεν βγάλαμε χρήματα. Για την ακρίβεια, το ποσό που λάβαμε από την εταιρεία δεν κάλυπτε καν όλα τα έξοδα ηχογράφησης και ούτε πήραμε χρήματα για την παραγωγή μουσικών βίντεο.
Δεν στραφήκατε αρχικά σε άλλες εναλλακτικές;
Ναι, μιλήσαμε με μερικές δισκογραφικές εταιρείες, αλλά τελικά δεν ένιωσα ότι μπορούσαν να μας προσφέρουν κάτι που δεν ήμασταν ικανοί να κάνουμε μόνοι μας. Οπότε, επιχειρήσαμε τη χρηματοδότηση του άλμπουμ μέσω crowdfunding και προς έκπληξή μου, συγκεντρώσαμε σχεδόν… Θεέ μου… 10.000 δολάρια! Δεν θέλω να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά θα πω ότι το “Concord” πάει πολύ καλά μέχρι στιγμής και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την απόδοση της επένδυσής μας. Θα συνεχίσουμε ανεξάρτητοι, εκτός κι αν κάποια εταιρεία θέλει να έρθει και να μας προσφέρει κάτι πραγματικά ανταγωνιστικό!
Αλλαγές στον ήχο, ρίσκο αυτόνομης κυκλοφορίας… Είσαι «ανήσυχο πνεύμα», έτσι δεν είναι;
Ποτέ δεν μου αρέσει να επαναπαύομαι, να πανηγυρίζω και να κάνω το ίδιο πράγμα δύο φορές. Τούτου λεχθέντος, ήδη βάζουμε τις βάσεις για το επόμενο άλμπουμ μας και ο τρόπος που θα το κάνουμε, θα είναι μέσω μιας πολύ μοναδικής και ιδιαίτερης διαδικασίας! Είμαι ήδη πολύ ενθουσιασμένος για το άλμπουμ #8, το οποίο ελπίζω να κυκλοφορήσει το 2027.
Οπότε σε αυτό το σημείο, πώς θα περιγράφατε τη μουσική σας σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει ποτέ;
Θα περιέγραφα το υλικό μας από την «Cordisco εποχή» μας ως παραδοσιακό αμερικάνικο power metal με πολλές γερμανικές επιρροές. Μετέπειτα, θα μας χαρακτήριζα ως “power/prog”.
Η χρήση σαξοφώνου, μπάντζο και brutal φωνητικών ήταν μια ακόμη μεγάλη έκπληξη! Πες μου γι’ αυτό, όπως και για τους καλεσμένους στον δίσκο. Πώς τους προσεγγίσατε;
Ο σαξοφωνίστας που ακούς στο “A Miracle of Life” είναι ο Candido Abeyta. Τον γνωρίζω εδώ και χρόνια και πάντα ήθελα να δουλέψω μαζί του, οπότε επιτέλους τον έβαλα να παίξει σε αυτό το άλμπουμ και ήταν πραγματικά απολαυστικός! Η Niki Rowe (EONS ENTHRONED) που τραγουδάει στο “Concord” ήρθε στη Γιούτα για να συμμετέχει και στα δύο βίντεο κλιπ μας και ήταν χαρά μου να δουλέψω μαζί της. Η Nola Martin ηχογράφησε το fiddle στο “Blood Meridian” και έμεινα έκπληκτος από το πόσο ταλαντούχα είναι. Σίγουρα θα ξαναδουλέψω μαζί της! Θα επισημάνω επίσης τα φωνητικά του Austin Bentley στο “Imperial”. Μου αρέσει να βρίσκω ρόλο για τον Austin σε κάθε άλμπουμ και εν προκειμένω ήθελα να χρησιμοποιήσω τα τραχιά φωνητικά του.
Παίρνεις τις κριτικές στα σοβαρά; Επηρεάζουν τον τρόπο που σκέφτεσαι και ενεργείς;
Παίρνω τις κριτικές στα σοβαρά, αν νιώθω ότι παίρνουν τον «εαυτό τους» στα σοβαρά. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός κριτικών εκεί έξω που μοιάζει σαν να «ζωγραφίζουν με τους αριθμούς» και υπάρχει επίσης ένας μεγάλος αριθμός κριτικών εκεί έξω που μοιάζει σαν να μην κριτικάρουν πραγματικά τη μουσική, αλλά μάλλον εκφράζουν τις σκέψεις και την άποψή τους για σένα ως συγκρότημα, ή για σένα ως άτομο (σ.σ: έλα στην Ελλάδα John, να δεις το πραγματικό επίπεδο master σε αυτό).
Άρα αυτές είναι ως μη γενόμενες.
Δεν παίρνω καθόλου στα σοβαρά τέτοιου είδους κριτικές- είναι στο ίδιο επίπεδο με το να αφήνει ένας «σκατιάρης» ένα κακόβουλο σχόλιο σε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τούτου λεχθέντος, όταν ένας κριτικός είναι στοχαστικός και αξιολογεί τη μουσική απλά γι’ αυτό που είναι, με τους δικούς της όρους, τον παίρνω απολύτως στα σοβαρά. Ωστόσο, δεν αφήνω τις κριτικές να επηρεάσουν αυτό που παράγω. Η δουλειά μου ως δημιουργός είναι – πρώτα και κύρια – να φροντίζω τον εαυτό μου. Όταν είσαι σε ένα αεροπλάνο και σου κάνουν μια επίδειξη του τι πρέπει να κάνεις αν πέσουν οι μάσκες οξυγόνου, σου λένε να φροντίσεις πρώτα τον εαυτό σου πριν βοηθήσεις τον διπλανό σου. Για μένα, αυτό πρέπει να συμβαίνει και στην τέχνη. Όταν ένας καλλιτέχνης αρχίζει να προσπαθεί να εξυπηρετήσει το κοινό του, η τέχνη υποφέρει!
Κοιτάζοντας πίσω στην καριέρα σας, υπάρχει κάποια στιγμή που εκ των υστέρων νιώθετε ότι ήταν λάθος ή ότι κάνατε κάτι λάθος;
Ωωω… αν υπάρχει, λέει! Χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, ήμουν σε άσχημη κατάσταση από το 2016 ως το 2020. Ήμουν ένας κακός φίλος, γινόμουν ένα πραγματικά τοξικό άτομο και επηρέασα αρνητικά πολλούς ανθρώπους στους γύρω κύκλους μου. Αυτός είναι ένας τεράστιος λόγος για τον οποίο η Alicia έφυγε από το συγκρότημα. Δεν μπορούσε να αντέξει άλλο. Η συμπεριφορά μου όχι μόνο κατέστρεφε φιλίες, αλλά είχε επίσης αρνητικό αντίκτυπο στους συμπαίκτες μου στο συγκρότημα… Πόσο εγωιστικό αυτό εκ μέρους μου!
Και πως το αντιμετώπισες αυτό;
Εξέλαβα αυτή τη ψυχική μου κατάρρευση ως ένα τεράστιο κάλεσμα αφύπνισης: Έπρεπε να καταλάβω τι δεν πήγαινε καλά στη ζωή μου και να το διορθώσω, αλλιώς θα έχανα πολύ περισσότερα, από τους συμπαίκτες μου στο συγκρότημα! Ζήτησα διεξοδικά συγγνώμη και έκανα ό,τι μπορούσα για να εξιλεωθώ και να επανορθώσω. Προσπαθώ λοιπόν να ξεπληρώσω το πολύ κακό «κάρμα» που δημιούργησα τα τελευταία χρόνια. Είμαι πολύ ευγνώμων που η Alicia και εγώ έχουμε έκτοτε επανασυνδεθεί και έχουμε ανταλλάξει «κλάδους ελαίας». Είμαστε και πάλι φίλοι και γι’ αυτό είμαι πολύ χαρούμενος. Πάντως, αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο και να κάνω τα πράγματα διαφορετικά, θα το έκανα. Θα πήγαινα πίσω στο 2016 και θα έκανα μια πραγματική συζήτηση από καρδιάς με εκείνον τον John. Θα καθόμουν και θα εξηγούσα τα πάντα!
Αλλάζουμε εντελώς κλίμα. Αν μπορούσες να λάβεις μέρος στην ηχογράφηση οποιουδήποτε δίσκου στην ιστορία, ποιον θα διάλεγες;
Θα ήταν καταπληκτικό, αν μπορούσα να γυρίσω πίσω στο χρόνο και να γίνω δημοσιογράφος ή κάτι τέλος πάντων κοντά στον Prince, όταν έφτιαχνε το “Purple Rain”!
Έχεις μεταπτυχιακό στη Θεολογία, είσαι ενθουσιώδης μελετητής Ιστορίας, έχεις επίσης πτυχίο στην παραγωγή στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ποιο από τα τρία μπορεί να «κερδίσει» τη μουσική;
Λατρεύω τη Θεολογία και την Ιστορία, αλλά… κανένα δε μπορεί να κερδίσει τη μουσική! Επίσης, όσο και αν με γοητεύει η Ιστορία, ποτέ δεν έκανα κάποια κίνηση για να την κάνω… επάγγελμα! Το πτυχίο μου από την άλλη, συνεχίζει να αποδίδει καρπούς, καθώς χρησιμοποιώ αυτές τις γνώσεις στην καθημερινή μου εργασία, αλλά και κάθε φορά που οι JUDICATOR πρέπει να «γυρίσουν» μουσικά βίντεο. Όπως καταλαβαίνεις, επικεντρώνομαι πρωτίστως στο να εξασφαλίσω την οικογένειά μου. Μετά από αυτό, η μουσική είναι το πάθος μου και θέλω να το ακολουθήσω στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Τι θέμα είχε η διατριβή σου;
Η μεταπτυχιακή μου διατριβή ήταν βασικά μια διερεύνηση της Θεολογίας από την Αποστολική Εποχή μέχρι τη Σύνοδο της Νικαίας και τις επιπτώσεις της Αρειανής Διαμάχης.
Ποιος είναι ο ρόλος της Ορθοδοξίας στη ζωή σου;
Αγγίζει τα πάντα. Δίνει «άρωμα» στα πάντα! Είναι αυτό που δίνει ρυθμό στη ζωή μου και ο βράχος στον οποίο στηρίζομαι! Αν θέλει κάποιος να μάθει τι πιστεύω, ας διαβάσει απλά το Σύμβολο της Πίστεως της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά, αν και δεν θα αποφύγω να το συζητήσω εφόσον προκύψει κάποια σχετική συζήτηση, κάποιο σχετικό θέμα ή αν με ρωτήσουν, προσπαθώ να μην κάνω κήρυγμα.
Φτάνουμε προς το τέλος… Θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια και για το ντεμπούτο των BEHÖLDER, το “In the Temple of the Tyrant”, στο οποίο και τραγουδάς. (σ.σ: αν θες να μάθεις περισσότερα για έναν καταπληκτικό δίσκο που ήρθε φέτος από το πουθενά, μπες εδώ)
Πιστεύω ότι ήταν μετά το “The Majesty of Decay”, όταν ο Carlos (σ.σ: Alvarez, κιθαρίστας και αρχηγός της μπάντας) με πλησίασε ρωτώντας με αν θα με ενδιέφερε να συμμετάσχω σε αυτό το project. Ήμουν περίεργος να τραγουδήσω για μια doom metal μπάντα, οπότε συμφώνησα. Ήθελα η φωνητική μου προσέγγιση να είναι όσο πιο διαφορετική μπορούσα να την κάνω. Δεν ήθελα ο κόσμος να ακούσει τους BEHÖLDER και να σκεφτεί «Ω, είναι βασικά πιο αργόσυρτοι, χαμηλοκουρδισμένοι JUDICATOR!». Ήθελα ένας οπαδός των JUDICATOR να ακούσει τους BEHÖLDER και να μην με αναγνωρίσει αμέσως ως τραγουδιστή.
Ξέρεις, John, αυτό μάλλον δε γίνεται! (γέλια)
Λες, ε; Χαχα! Μπορεί! Εγώ μια φορά, δούλεψα πάνω στην τραχύτητα και ανέπτυξα μια φωνητική προσέγγιση που ένιωθα ότι θα πετύχαινε αυτόν το στόχο, αλλά κυρίως θα ταίριαζε πραγματικά στη μουσική των BEHÖLDER. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με το πόσο θαυμάσια τα πηγαίνει το group, μέχρι στιγμής! Μάλλον θα εμφανιστούμε σε ένα αμερικανικό metal φεστιβάλ του χρόνου και έχω ακούσει «ψιθύρους» για άλλες πολύ καλές ευκαιρίες που θα μπορούσαν να προκύψουν. Ό,τι κι αν κάνουν οι BEHÖLDER πάντως, εγώ είμαι «μέσα»!
Λήξη χρόνου, John! Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου! Εύχομαι κάθε καλό στις νέες σου προσπάθειες και ελπίζω να σε δούμε στην Ελλάδα κάποια μέρα με τους JUDICATOR ή τους BEHÖLDER!
Εγώ ευχαριστώ πολύ, Δημήτρη, για την προσεγμένη συνέντευξη και την ωραία μας συζήτηση! Μακάρι να γίνει αυτό που λες, θα ήθελα πολύ να εμφανιστώ στην Ελλάδα κάποια μέρα με οποιαδήποτε από τις δύο αυτές μπάντες. Να προσέχεις, φίλε μου!
Δημήτρης Τσέλλος
