«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: THE RIVEN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Visions of Tomorrow”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Dying Victims Production
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Totta Ekebergh – Φωνητικά
Joakim Sandegård – Κιθάρα
Arnau Díaz – Κιθάρα
Max Ternebring – Μπάσο
Elias Jonsson – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Dying Victims Productions Bandcamp
Facebook
Spotify
Instagram
YouTube
Άλλο ένα αγαπημένο μου σχήμα κυκλοφορεί τη νέα του δισκογραφική δουλειά σε λίγες μέρες. Ο λόγος για τους Σουηδούς THE RIVEN οι οποίοι τρία χρόνια μετά το καταπληκτικό “Peace and Conflict” του 2022, επανέρχονται με το “Visions of Tomorrow”, διορθώνοντας μάλιστα μια λάθος κίνηση που στέρησε από το “Peace and conflict” την αποδοχή και τον «ντόρο» που του άξιζε: Βγάζουν το νέο τους άλμπουμ όχι τέλη Νοεμβρίου αλλά μήνα Απρίλιο, ώστε αυτό να έχει άπλετο χρόνο μπροστά του ως το τέλος της χρονιάς για να δείξει τις δυνατότητές του και κυρίως, να ακουστεί, να εκτιμηθεί και να αφομοιωθεί από το πολυπληθές κοινό του vintage rock. Όχι πως δεν αγαπήθηκε το “Peace and conflict”, αλλά είναι γνωστό τοις πάσι (ή και όχι) πως το σωστό timing πάντα βοηθάει για το «κάτι παραπάνω».
Προσωπικά, το είχα «λιώσει» το άλμπουμ. Του έδωσα και μία θέση στα καλύτερα του 2022, κάτι που στη δική μου «ζυγαριά», έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα για το “Visions of Tomorrow” στην τελική κρίση. Ευτυχώς όμως, οι Σουηδοί δε με απογοήτευσαν. Το αντίθετο μάλιστα! Τι κι αν δεν είναι ισάξιες δουλειές… Με αυτό που άκουσα, οι THE RIVEN ενίσχυσαν την πεποίθησή μου πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό συγκρότημα. Ένα συγκρότημα που όχι μόνο κράτησε ψηλά το συνθετικό επίπεδο, αλλά δε δίστασε να αλλάξει λίγο «όψη», διατηρώντας τον εξίσου “vintage” και υπέροχα παλιομοδίτικο ήχο του! Πώς; Κινούμενο και πάλι σταθερά στα 70s, αφήνει το πρώτο μισό της δεκαετίας να υποχωρήσει λίγο, δίνοντας χώρο στο δεύτερο μισό αυτής και ακουμπώντας τις παρυφές των πολύ early 80s, κάτι που ισοδυναμεί με περισσότερες THIN LIZZY, U.F.O και JUDAS PRIEST επιρροές, στα νέα τραγούδια.
Στιχουργικά, η μπάντα «καυτηριάζει» το πώς διοικείται ο κόσμος από τις διάφορες elite, ποιος είναι υπεύθυνος για την τωρινή του κατάσταση και τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, στον απλό λαό. Ένα θέμα δυστυχώς πάντα επίκαιρο, με το οποίο αρκετοί θα ταυτιστούν. Η DIY παραγωγή, σε συνεργασία με τον Robert Pehrsson (THE HELLACOPTERS, TRIBULATION, DEAD LORD), με «τόπο του εγκλήματος» τα Fascination Street Studios στο Örebro, είναι άψογη. Ο νέος drummer Elias Jonsson είναι καταπληκτικός, γκρουβάρει ασύστολα και στήνει την καλύτερη δυνατή βάση για τους υπολοίπους. Η Totta Ekebergh παραμένει μια θεά, τα εντελώς «νέγρικα» φωνητικά της σου καρφώνονται στο νου με την πρώτη ακρόαση και η χροιά της δε βγαίνει από το κεφάλι σου, ούτε με λοβοτομή!
Μπορεί να είναι τελικά ένα “click” κατώτερο του προκατόχου του, σε αυστηρά, συγκρίσιμα πλαίσια, ωστόσο οι THE RIVEN στο “Visions of Tomorrow” προσφέρουν άλλη μια heavy rock πανδαισία. Άκουσε το οπωσδήποτε και μετά πέρνα κατά σειρά στο “Peace and conflict”, στο ομώνυμο ντεμπούτο του group, στο EP “Blackbird” και το single “Windbreaker – Moving on”. Είναι βέβαιο πως, αν είσαι λάτρης του αυθεντικού rock, θα βρεις πολλά να εκθειάσεις.
Σε όλα τους.
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: VIGILHUNTER
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Vigilhunter”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: High Roller Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Alex Panza – Φωνητικά
Mattia Itala – Κιθάρες
Mirko Negrino – Μπάσο
Marcello Leocani – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
Η εποχή μας είναι απίστευτα «ρετρολάγνα». Ίσως ως αντίδραση στο «ρηχό και ανούσιο σήμερα», οτιδήποτε μας θυμίζει εποχές ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ, είναι ευπρόσδεκτο. Οι VIGILHUNTER ανήκουν σε αυτούς που θέλουν να είναι «ρετρολάγνοι», παίζουν σαν τους μεγάλους του παρελθόντος και τικάρουν όλα τα «κουτάκια» που θέλει ένας ακροατής: Από το πώς ντύνονται, πώς στήνονται επί σκηνής (δεν τους έχω δει αλλά πιθανολογώ ότι θα προσπαθούν και εκεί μια 80s αναβίωση) και φυσικά, πώς ακούγονται στο studio. Προσωπικά μιλώντας, δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Μην σου πω ότι το διασκεδάζω κιόλας! Αναγνωρίζω όμως ένα ζήτημα: Με δίσκους σαν το “Vigilhunter” (δεν είναι λάθος γραμμένο, έτσι ενωμένες γράφονται οι δυο λέξεις) των ομώνυμων Ιταλών, δημιουργούνται ανάμεικτα συναισθήματα και ανάμεικτες εντυπώσεις.
Ακριβώς λόγω αυτού, θα έρθουν οι κακεντρεχείς, οι πονηροί και θα σου πουν «καλά, τι σου αρέσει από κάποιον που αντιγράφει, άκου αυτούς που έπαιξαν έτσι πρώτοι και άσε τις ‘φωτοτυπίες’». Έχουν δίκιο; Με πάσα ειλικρίνεια, ναι, κατά το ήμισυ. Γιατί ναι μεν αυτό που ακούγεται στο “Vigilhunter” είναι φωτοτυπία, αλλά είναι τόσο καλό το εκτυπωτικό μηχάνημα και τόσο φρέσκο το μελάνι, που ειλικρινά, δε μου δημιουργείται ουδεμία αρνητική εντύπωση. Ίσα – ίσα, βρίσκω πως τέτοιου είδους «κόπιες» προσφέρουν, εκτός από διασκέδαση, κάτι ακόμη, που θα στο πω στον επίλογο.
Καθαρά μουσικά λοιπόν, τούτο το άλμπουμ είναι ό,τι πρέπει, για όσους κοιμούνται και ξυπνούν με US metal. Θα σε πάρει από το χέρι και θα σε πάει πίσω στα ένδοξα 80s των Η.Π.Α, από τη μία Ακτή στην άλλη. Δεν έχει νόημα να αραδιάσω εδώ συγκροτήματα και δίσκους που θα σου θυμίσουν τα τραγούδια του. Απλά, μείνε στο ότι το υλικό είναι πααααάρα πολύ καλό, το παίξιμο αψεγάδιαστο, τα φωνητικά έχουν την στόφα του διαχρονικού και κλασσικού (οι ερμηνείες του Panza είναι ικανές να κερδίσουν από μόνες τους το παιχνίδι) και η όλη ατμόσφαιρα, συγκινητικά νοσταλγική. Διάολε… μέχρι και οι τίτλοι είναι «πιο 80s, πεθαίνεις»!
Δεν ξέρω κατά πόσο θα «μείνει» το “Vigilhunter”. Πιθανόν, να ακουστεί όσο ακουστεί και μετά να αποσυρθεί στο πίσω μέρος της σκηνής. Ωστόσο, για όσο το ακούσουμε, θα μας αποζημιώσει. Και θα έχει βάλει ένα ακόμη λιθαράκι, στη διατήρηση τις «ιδέας», διότι περί «ιδέας» πρόκειται, του US metal. Κάτι που εγώ τουλάχιστον, το θεωρώ σημαντικό. Εκτός αν θέλουμε να χαθεί η «γραμμή παραγωγής» των QUEENSRYCHE, των ARMORED SAINT και όλων εκείνων των τιτάνων. Να, τούτο ήθελα να σου πω. Και ξαναρωτώ… Θέλουμε;
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: VOODUS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Emanating sparks”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Regain Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
T. Fongelius – Κιθάρες, φωνητικά
E. Kjönsberg – Κιθάρες
Desekrator – Μπάσο
Marcus Fors – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Regain Records
Bandcamp
Deezer
Facebook
Instagram
Soundcloud
Spotify
Tidal
Δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ για το σουηδικό black metal συγκρότημα των VOODUS και αποτελεί μια εξαιρετική συνέχεια του προηγούμενου ντεμπούτου τους “Into the wild“ του 2018. Το νέο άλμπουμ, με τίτλο “Emanating sparks”, αναδεικνύει περίτρανα την εξέλιξη και την ωρίμανση του ήχου τους, δείχνοντας ότι το υπέροχο ξεκίνημά τους, δεν ήταν τυχαίο. Ενδιάμεσα, μεσολάβησε και η κυκλοφορία ενός πολύ όμορφου ΕΡ, του τρίτου της μπάντας, με τίτλο “Open the otherness”.
Το “Emanating Sparks” περιλαμβάνει επτά κομμάτια, συνολικής διάρκειας 44 λεπτών. Το άλμπουμ ανοίγει με το “Harbinger of death”, ένα σύντομο αλλά επιβλητικό εισαγωγικό κομμάτι που θέτει τον «τόνο» για την υπόλοιπη δουλειά. Ακολουθεί το ομώνυμο “Emanating sparks”, το οποίο συνδυάζει μελωδικές κιθάρες με έντονα φωνητικά, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που αιχμαλωτίζει τον ακροατή. Άλλα αξιοσημείωτα κομμάτια περιλαμβάνουν το “The call of the abysmal deep” και το επικό “Where the whispering wind blows”, που κλείνει το άλμπουμ με διάρκεια άνω των 12 λεπτών.
Η μουσική προσέγγιση των VOODUS σε αυτό το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από έναν συνδυασμό επιθετικότητας και μελωδίας, με τις κιθάρες να παίζουν κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου. Οι συνθέσεις τους αντικατοπτρίζουν την επιρροή της σουηδικής black metal σκηνής, ενώ παράλληλα ενσωματώνουν στοιχεία που προσδίδουν μια μοναδική ταυτότητα στο συγκρότημα. Η παραγωγή είναι πεντακάθαρη, αναδεικνύοντας την ποιότητα των εκτελέσεων και την ένταση της μουσικής, ίσως κόντρα σε πιο παραδοσιακής προσέγγισης παραγωγές του χώρου.
Μια ιδιαίτερη στιγμή στο άλμπουμ είναι το κομμάτι “Astral descent”, το οποίο ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη του προσέγγιση και την αίσθηση επικής αφήγησης. Ξεκινά με αργά, σχεδόν μυστικιστικά riffs και σταδιακά εξελίσσεται σε μια καταιγιστική σύνθεση, γεμάτη αρμονίες και εναλλαγές ρυθμών. Η δομή του κομματιού θυμίζει τελετουργικό ταξίδι μέσα από σκοτεινά και υπερβατικά τοπία, με τα φωνητικά να ενισχύουν την αίσθηση αγωνίας και αναζήτησης. Αυτό το στοιχείο καθιστά το “Emanating sparks” ένα άλμπουμ που απαιτεί προσεκτική ακρόαση, καθώς κάθε κομμάτι αποκαλύπτει νέα επίπεδα λεπτομέρειας και συναισθηματικής έντασης.
Με την κυκλοφορία του, το συγκρότημα επιβεβαιώνει τη δέσμευσή του στην εξερεύνηση των ορίων του είδους, προσφέροντας ένα άλμπουμ που συνδυάζει την ουσία της black metal αισθητικής με φρέσκες και καινοτόμες ιδέες. Πολύ ενδιαφέρον δεύτερο βήμα από τους Σουηδούς, μακάρι και τα επόμενα…
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
EPs, LIVE & COMPILATION ΆΛΜΠΟΥΜ
Οι τεράστιοι THE LORD WEIRD SLOUGH FEG. Μπάντα – κόσμημα και ταυτόχρονα μπάντα – φετίχ. Σπουδαίοι πρεσβευτές της Bay Area, κι ας μην είναι thrashers. Συγκρότημα για τους πάντες αλλά και συγκρότημα για πολύ λίγους. Μοναδικοί στο είδος τους το οποίο αυτοί δημιούργησαν, κυρίαρχοι στον χώρο τους που οι ίδιοι όρισαν και οριοθέτησαν. Θρύλοι του underground metal, ακόμη κι όταν μπήκαν στα mainstream σαλόνια της Metal Blade. Για αυτό έφυγαν και επέστρεψαν εκεί όπου τους μάθαμε και τους λατρέψαμε. Εκεί όπου αισθάνονται καλύτερα.
Από το 1996 μέχρι και το 2019, δέκα άλμπουμs μας έδωσαν, είτε το εξώφυλλο έγραφε επάνω THE LORD WEIRD SLOUGH FEG, είτε έγραφε SLOUGH FEG (σκέτο). Δέκα άλμπουμ προοδευτικού, «γενναίου» heavy metal, που «έντυνε» εξίσου προοδευτικά και «γενναία» concepts εξαιρετικής στιχουργικής γραφής όπου πρωταγωνιστές μπορούσαν να είναι πρωτόγονοι Homo Erectus, Κέλτες μυθικοί ήρωες, πολεμιστές στον Μεσαίωνα, φιλόσοφοι, τρελοί επιστήμονες, κουρσάροι, ιστορικές προσωπικότητες… μέχρι και εμείς οι ίδιοι!
Φέτος, η παρέα του Mike Scalzi επιστρέφει όχι με full length αλλά με ένα EP, το “Traveller Supplement 1: The Ephemeral Glades”. Όλοι εμείς οι οπαδοί θα θέλαμε νέο δίσκο, το “New Organon” κυκλοφόρησε έξι χρόνια πριν… Νιώθουμε ρε παιδί μου το αίσθημα του «ανολοκλήρωτου» αλλά ας είναι, από το ολότελα… καλό είναι το EP! Και δεν είναι μονάχα η μουσική του ποιότητα που μας το δημιουργεί το συναίσθημα αυτό, είναι και το concept… επιστροφή στις ημέρες του θεϊκού “Traveler” έχουμε, την συνέχεια εκείνης της ιστορίας ακούμε και διαβάζουμε, πώς να «χορτάσουμε» με μόλις 22 λεπτά μουσικής;!; Επιστροφή λοιπόν για τον εξόριστο καθηγητή Ricket, τον αρχέγονο εχθρό του, Baltech Budapest, τους τερατόμορφους Vargr, τον πλανήτη Mithril και τις παγωμένες λίμνες Ephemeral Galdes, επιστροφή και για το διαστρικό “IRON MAIDEN meets THIN LIZZY meets SKYCLAD meets BLACK FLAG” progressive heavy metal με τους αλλόκοτους ρυθμούς και τις κελτικές κιθάρες.
Οι «βετεράνοι» Angelo Tringali και Adrian Maestas δε χρειάζονται συστάσεις, είναι εδώ και χρόνια μαζί με τον Scalzi οι «τρεις σωματοφύλακες» του group. Ειδική μνεία αξίζει όμως ο “D’Artagnan” Austen Krater, ο οποίος εκτός από εντυπωσιακός drummer (τον θαυμάσαμε όλοι οι παρόντες στο πρόσφατο Up the Hammers) συνεισφέρει «με το καλημέρα» και στην σύνθεση των νέων τραγουδιών. Όλα τους είναι στο γνώριμο ύφος του group, όντως αποτελούν την συνέχεια των συνθέσεων του “Traveler” και επί προσωπικού, μου άνοιξαν την όρεξη για έναν ολοκληρωμένο δίσκο, που ελπίζω να παρουσιαστεί σύντομα!
Όπως λογικά έχεις παρατηρήσει ως αναγνώστης μας, βαθμούς στα EPs και στα live άλμπουμs δε βάζουμε, συνεπώς ούτε εδώ θα δεις. Αλλά δε χρειάζεται, έτσι κι αλλιώς. Από όσα διάβασες, θα κατάλαβες πως μιλάμε για μια πολύ ποιοτική κυκλοφορία. Οι οπαδοί, έχουν ήδη στήσει χορό! Για περισσότερες πληροφορίες και αγορά του “Traveller Supplement 1: The Ephemeral Glades”, ακολούθησε τους παρακάτω συνδέσμους:
Bandcamp
Official site
Instagram
Facebook
Δημήτρης Τσέλλος
