Σήμερα θα ταξιδέψουμε στον αμερικανικό νότο, στην πολιτεία της Louisiana, στη «γη του Λουδοβίκου» και συγκεκριμένα στην πόλη Lafayette. Εκεί, στο χτισμένο κατά μήκος του ποταμού Vermilion, παλαιό Vermilionville, το οποίο άλλαξε όνομα προς τιμή του Γάλλου Gilbert du Motier, Μαρκησίου του Lafayette και ήρωα της πολιορκίας του Yorktown κατά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας, θα συναντήσουμε ένα από τα πιο εντυπωσιακά συγκροτήματα της εποχής μας, τους VOID.
Πωρωμένοι thrashers και μαγεμένοι από τη «βουτηγμένη» στον τρόμο των βουντού, λαογραφική παράδοση της Louisiana, δύο – τρία χρόνια μετά τα πρώτα τους live shows και ύστερα από μια σειρά singles, κυκλοφόρησαν το πολύ αξιόλογο ντεμπούτο τους “Horrors of reality”. Επρόκειτο για μια εντελώς DIY (“do it yourself”) προσπάθεια, δίχως εταιρεία, δίχως management, δίχως έξωθεν βοήθεια, που όμως λόγω της ποιότητάς της, του internet και της «στόμα με στόμα» διαφήμισης, η οποία ανέκαθεν ήταν και θα εξακολουθήσει να είναι η καλύτερη μορφή διαφήμισης, έκανε αίσθηση περισσότερη, ίσως, κι από όσο οι ίδιοι υπολόγιζαν.
Οι VOID ξεχώρισαν αμέσως. Δημιούργησαν σούσουρο. Οι πέντε νεαρότατοι μουσικοί είχαν μελετήσει καλά όλα αυτά τα χρόνια και προσήλθαν στις εξετάσεις διαβασμένοι και έτοιμοι. Το “Horrors of reality” μοσχομύριζε Bay Area retro thrash, στο ύφος των TESTAMENT, EXODUS, NUCLEAR ASSAULT και συναφών συγκροτημάτων, μοιάζοντας με τραίνο που κινείται με πολύ μεγάλη ταχύτητα, δέχεται κραδασμούς, κλυδωνίζεται αλλά δεν εκτροχιάζεται. Οι VOID ήταν κάτι παραπάνω από απλά «υποσχόμενοι». Αρκετοί, τους κατέταξαν αμέσως στη μικρή αυτή “elite” των σχημάτων στα οποία οφείλει να βασιστεί το thrash, ώστε να ξεπεράσει τα χρόνια προβλήματά του και όχι απλά να επιβιώσει, αλλά να αποκτήσει και κάποια από τη χαμένη του αίγλη, στα επόμενα χρόνια.
Το επόμενο διάστημα, με «μάτι που γυαλίζει», οι Αμερικανοί, δίνουν καταιγιστικά club shows, «χτίζουν» τον ήχο τους και «σμιλεύουν» την προσωπικότητά τους. Παράλληλα, δίχως να χάσουν χρόνο, ετοιμάζουν τον επόμενο δίσκο τους. Πρώτο δείγμα, το single “Return of the Phantom”. Το κομμάτι αποκάλυψε ένα νέο, διαφορετικό πρόσωπο των VOID. Έντονα, θεατρικά horror στοιχεία, πολλά τεχνικά μέρη, ιδιαίτερη «αφηγηματικότητα»… Βλέποντας δε και το video του, παρατηρείται και μια ριζική διαφοροποίηση στο image και στο ενδυματολογικό στοιχείο, που ολοκληρώνει το puzzle της νέας τους μορφής.
Ακόμη και η πολύ επιτυχημένη, ομολογουμένως, b-side διασκευή στο “Necromantical screams” των θεών CELTIC FROST, διόλου τυχαία είναι, όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον. Οι CELTIC FROST ήταν «μπροστά από την εποχή τους», χαρακτηρίζονταν από την έλλειψη παρωπίδων και δε δίσταζαν να πειραματιστούν, τεντώνοντας τα όρια του ακραίου ήχου. H επιλογή του “Necromantical screams” λοιπόν, ενός μνημειώδους avant-garde metal κομματιού, ήρθε και «κούμπωσε» τέλεια. Οι VOID δεν το έφεραν στα μέτρα τους, όπως λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις… μπήκαν οι ίδιοι στα δικά του μέτρα!
Και ερχόμαστε στην 29η Αυγούστου του τρέχοντος έτους, για τα μεγάλα αποκαλυπτήρια. Την έκταση και το μέγεθος της metal σκηνής του Lafayette δεν τα γνωρίζω, μπορώ όμως με σιγουριά να πω ότι οι VOID με το “Forbidden morals”, θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα να τεθούν επικεφαλής! Πραγματικά, δεν περίμενα να υπάρξει thrash κυκλοφορία εν έτει 2025, που να με «αναγκάσει» να γράψω τόσο καλά λόγια! Σε σχέση με το ντεμπούτο, μπορείς να βρεις ομοιότητες μόνο στον αριθμό των συνθέσεων (δέκα, στο σύνολο) και στο ότι και τα δυο άλμπουμ έχουν εισαγωγή και ένα σύντομο instrumental στην θέση #6 στην tracklist. Πέραν αυτών, η βελτίωση που οι Αμερικανοί επιδεικνύουν στον δεύτερό τους δίσκο, είναι το λιγότερο εντυπωσιακή!
Η μπάντα ανήκει πια και με «τη βούλα» στο στρατόπεδο του τεχνοκρατικού thrash metal και στις ακροάσεις του “Forbidden morals”, αρκετοί πρωταγωνιστές από όλο το φάσμα του θα περάσουν από μπροστά σου, παλαιοί και σύγχρονοι: ANNIHILATOR, FORBIDDEN, TOXIK, REALM, POWERMAD, οι SACRAL RAGE του “Deadly bits of iron fragments” και του “Illusions in infinite void” (όχι μετέπειτα, που «ξέφυγαν» ολωσδιόλου)… Οι VEKTOR, που θα σου κλείσουν το μάτι πολύ διακριτικά και θα πρέπει να έχεις το νου σου για να το δεις, όπως όταν έπαιζες «Δολοφόνος» με τους φίλους σου και φυσικά, για να μελοποιηθεί όσο καλύτερα γίνεται το ενιαίο, τη φορά αυτή, concept (μια μεσαιωνική, βαμπιρική ιστορία που εξελίσσεται κάπου στα Καρπάθια), ήταν σχεδόν αδύνατον να μείνουν εκτός «κάδρου» επιρροών οι MERCYFUL FATE.
Σπουδαία αναβάθμιση έχει επέλθει και στον ήχο, ο οποίος είναι «γεμάτος», η παραγωγή ογκωδέστατη και έχει δοθεί ισόποση έμφαση σε όλα τα όργανα. Οι καταιγιστικές κιθάρες είναι δεδομένο πως θα κλέψουν πρώτες τις εντυπώσεις, ωστόσο σημείωσε πως ούτε το rhythm section μένει πίσω σε απόδοση, ούτε φυσικά τα φωνητικά, αισθητά βελτιωμένα και ταυτόχρονα αρκετά πιο ακραία από τα αντίστοιχα του “Horrors of reality”.
Στο πρώτο μισό του δίσκου (“A curse”/“Forbidden morals”, “Gateways of stone”, “Judas cradle”, “Nine blood moons”), οι VOID ξεσαλώνουν μέσα σε έναν πραγματικό ηχητικό ανεμοστρόβιλο, ως ότου έρθει το υπέροχο ιντερλούδιο “Valeria” να παίξει τον ρόλο γέφυρας και να αλλάξει δραστικά το στυλ σύνθεσης. Το αργό, υπέρβαρο “Apparition”, ακολουθείται από το έπος “By silver light”, την ανώτερη σύνθεση του δίσκου. Ατμοσφαιρικό, λυρικό, με εξαίσια ερμηνεία από πλευράς του 19χρονου Jackson Davenport, «στοιχειωτικές» μελωδίες και ένα άψογο solo από ακουστική κιθάρα να το «χρωματίζει» ιδιαίτερα.
Στο “Return of the Phantom”, μέσα σ’ όλα τ’ άλλα, ακούμε και μια πολύ ωραία μεταφορά μέρους της κλασσικής μελωδίας του Andrew Lloyd Webber, ενώ τη μεγαλύτερη έκπληξη την προκαλεί το καταληκτικό “Beneath… Lives the Impaler”, μια τρόπον τινά σύνοψη όλων όσων ακούσαμε ως τώρα, στα περίπου έντεκα λεπτά που διαρκεί… Ποιος είπε πως το thrash δε μπορεί να έχει μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια;
Εν αντιθέσει με άλλους που βασίζουν τις παρουσιάσεις τους στα δελτία τύπου, στο Rock Hard σπανιότατα θα μας δεις να αναπαράγουμε πράγματα που γράφονται εκεί. Μια από αυτές τις ελάχιστες φορές, είναι τούτη δω και ο λόγος, «σοβαρός». Στο δελτίο τύπου λοιπόν που συνοδεύει το “Forbidden morals”, το συγκρότημα περιγράφεται ως «ένας φλεγόμενος πυρσός, που ανάβει μέσα σε ένα ξεχασμένο γοτθικό κάστρο, φωτίζοντας σκιώδεις διαδρόμους που οδηγούν σε σιδερένιες πύλες, οι οποίες τρίζουν κάτω από το φως του φεγγαριού και αίθουσες όπου διεξάγονται τελετές βουτηγμένες στο αίμα».
Διάολε, νομίζω πως η περιγραφή αυτή του(ς) ταιριάζει «γάντι»!
Φέτος είναι η χρονιά των VOID. Πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία και να «χτίσουν» το μέλλον τους επάνω στο “Forbidden morals”. Αν έχουν τα μυαλά στο κεφάλι και δουλέψουν όσο και όπως πρέπει, το ταλέντο τους είναι τέτοιο που η εκτόξευσή τους θα είναι ανάλογη των αλμάτων του συντοπίτη τους, επικοντιστή Armand “Mondo” Duplantis, όταν κάνει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Τους το εύχομαι ολόψυχα!
(9 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: VOID
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Forbidden morals”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Shadow Kingdom Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jackson Davenport – Φωνητικά
Gabe LeJeune – Κιθάρα
Chris Braune – Κιθάρα
Blake Adams – Μπάσο
Aaron Landry – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Official site
Bandcamp
Facebook
YouTube
Tidal
Spotify
Deezer
Boomplay
Instagram
Shadow kingdom official site
Shadow kingdom facebook
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
Horrors of reality (Independent, 2023/Επανακυκλοφορία από την Shadow Kingdom Records, 2025)
Forbidden morals (Shadow Kingdom Records, 2025)
