Ότι θα είχαμε νέα από το Kuopio, τη γεμάτη νερά, όμορφη πόλη των 125.000 κατοίκων, στη χώρα των χιλίων λιμνών (Φινλανδία, για όσους δεν κατάλαβαν), δεν το περίμενα. Οι MAUSOLEUM GATE έμοιαζαν να έχουν πέσει σε λήθαργο, να βρίσκονται ένα βήμα πριν την οριστική παύση εργασιών. Και ήταν κρίμα, γιατί τόσο το “Mausoleum Gate” (2014) όσο και το “Into a dark divinity” (2017) που το διαδέχτηκε, ήταν υπέροχοι δίσκοι, καθένα με την ομορφιά του.
Το ομότιτλο ντεμπούτο, κοίταζε περισσότερο προς τα πρώτα χρόνια του NWOBHM, δίχως όμως να κρύβει την αγάπη του προς το rock και proto metal των 70s. Άνετα θα μπορούσαμε να το τοποθετήσουμε, με κριτήρια χρονολογικά, στο 1978-1979. Του «άρεσαν» ιδιαίτερα οι ANGEL WITCH, οι WITCHFYNDE, οι JUDAS PRIEST του “Sad wings of destiny”, οι BUDGIE, οι CLOVEN HOOF του πρώτου, ομώνυμου έπους μα του «άρεσε» ισόποσα και το progressive rock, με το mellotron και το Hammond να μην αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης και δεύτερων σκέψεων.
Στο “Into a dark divinity” πάλι, οι σελίδες του ημερολογίου γυρίζουν πιο πίσω ακόμη… Μάλλον κοντά στο 1973. Οι Φινλανδοί στον δεύτερο δίσκο τους, αποτίνουν έναν ξεκάθαρο φόρο τιμής στους proto metal/prog rock τιτάνες των 70s, κρατώντας αναλλοίωτη την occult/μυστικιστική αισθητική τους. Αποτέλεσμα; Μια ανίερη ένωση των BLACK SABBATH, URIAH HEEP, JETHRO TULL, WISHBONE ASH και DEEP PURPLE, με συγκροτήματα του βορρά όπως οι NOVEMBER ή οι TRETTIOARIGA KRIGET και μια διάχυτη λυρική όσο και «σατανική» essence, να τη χαρακτηρίζει. Η αποθέωση του vintage ήχου έμοιαζε να ολοκληρώνεται μέσα από δύο ισάξια άλμπουμ και οι MAUSOLEUM GATE αποκτούσαν με τη βούλα τον τίτλο των «εξαιρετικά ελπιδοφόρων». Το μέλλον φαινόταν λαμπρό για τους «λιμναίους» φίλους μας.
Δυστυχώς όμως, τα τελευταία έξι χρόνια και μετά το single “The Demon Age of Aquarius”, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση! Προσωπικά, αν και διάβαζα πως η μπάντα παραμένει θεωρητικά «ενεργή», πίστευα ότι απομένει η τυπική ανακοίνωση της διάλυσης. Άσε που μακρόχρονες παύσεις όπως αυτή, σίγουρα μόνο καλό δεν κάνουν. Είναι μακρύς ο δρόμος που πρέπει ένα συγκρότημα να διανύσει για να καλύψει το χαμένο έδαφος και δυστυχώς, εάν και εφόσον το προσπαθήσει, κανείς δεν του εγγυάται πως θα το πετύχει.
Τέρμα όμως με τους προβληματισμούς… Το “Space, rituals and magick” είναι προ των πυλών και καταφθάνει κομίζοντας χαρμόσυνες ειδήσεις στους οπαδούς του group! Με αλλαγμένη κατά τα 3/5 την σύνθεσή τους από τον προηγούμενο δίσκο, οι MAUSOLEUM GATE ακούγονται ανανεωμένοι και εμπνευσμένοι, με τα νέα μέλη να συνεισφέρουν τα μέγιστα στο καινούργιο υλικό. Το πλέον σημαντικό δε, είναι ότι το “Space, rituals and magick” δεν στοχεύει αποκλειστικά στον οπαδό των MAUSOLEUM GATE αλλά μπορεί να «πιάσει» και τον «τρίτο», «ξένο» ακροατή, μιας και ουσιαστικά μιλάμε για μια εκ του μηδενός επανεκκίνηση!
Το τρίτο full length πόνημα των Φινλανδών, δεν σε αφήνει σε καμία των περιπτώσεων να άρεις την προσοχή σου από πάνω του. Το artwork του, δημιουργία και πάλι του Timo Raita, είναι όπως πάντα πανέμορφο, η ποικιλία του στον ήχο δε, ξαφνιάζει! Βλέπεις, έχεις στην έναρξη το “Vision divine”, που θυμίζει μια πιο rock εκδοχή των SUMERLANDS και τους Σουηδούς HORISONT, έχεις το “Lucifer shrine” που ακολουθεί και βάζει στο ίδιο καζάνι τους MAGNUM, SARACEN και Ozzy, έχεις και τα “Shine the night” και “Space, rituals and magick”, τα οποία διακατέχονται από την ίδια, ταξιδιάρικη, προοδευτική αντίληψη με αυτήν των HALLAS και STYX!
Κορυφαίες στιγμές του δίσκου βέβαια, δίχως δεύτερη σκέψη, θεωρώ το καταπληκτικό “Sacred be thy throne”, που τυγχάνει και πρώτο single και το καταληκτικό “Witches Circle”. Στο πρώτο, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Οι PAGAN ALTAR κρατούν την πένα που γράφει τις νότες στο πεντάγραμμο. Θεϊκή κιθαριστική μελωδία, δραματικό, όσο και εξυψωτικό refrain… ύμνος! Το δεύτερο πάλι… πόσο ξεχωριστή σύνθεση! Folklore σαν τους JETHRO TULL, προοδευτικό σαν τα προσωπικά του Jon Lord, τους GENTLE GIANT και τους RARE BIRD. Αξίζει μια επίσκεψη από τον ακροατή στο album, μόνο και μόνο για αυτά εδώ τα διαμαντάκια!
Το “Space, rituals and magick” είναι γεμάτο υποβλητικά, αινιγματικά πλήκτρα, μπάσο και τύμπανα σε απόλυτη ταύτιση με την ιδιοσυγκρασία των 70s, παραμυθένιες κιθάρες, φωνητικά με «ξεδιάντροπη» Ozzy Osbourne χροιά από τον Jarno Saarinen… Εδώ ίσως κάποιοι από τους οπαδούς να καταθέσουν τις πρώτες τους ενστάσεις, προτιμώντας την εντελώς occult χροιά του προηγουμένου τραγουδιστή Veli-Pekka Varpula, είμαι όμως εδώ για να τους προβληματίσω: Μήπως τα φωνητικά του Madman, δεν αποτελούν κι αυτά τον ορισμό του occult;
Νιώθω ότι οι MAUSOLEUM GATE, μετά από μια περιπετειώδη όσο και ουσιαστική πορεία, έχουν πια βρει την αληθινή ταυτότητά τους. Η vintage αισθητική τους δεν είναι απλά και μόνο πειστική, είναι αληθινή. Πρόκειται για μουσικούς που δημιουργούν με γνώμονα την καλλιτεχνική τους ροπή και όχι τις επιταγές κάποιας μόδας. Μακάρι μόνο να καταλάβουν και οι ίδιοι δύο βασικά πράγματα: Πρώτον, πως καλά τα ποιοτικά άλμπουμ, αλλά αν κυκλοφορούν «μια στο τόσο», μικρό νόημα έχουν και δεύτερον, ότι θα πρέπει τα τραγούδια να παρουσιάζονται live. Εκεί είναι το φυσικό τους περιβάλλον. Κατά τα λοιπά… μπράβο στο Μαυσωλείο!
(8,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: MAUSOLEUM GATE
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Space, rituals and magick”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Cruz del Sur Music
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jarno Saarinen – Φωνητικά
Count L.F – Κιθάρα, β’ φωνητικά
Jari Kourunen – Κιθάρα
Jarno Koskell – Μπάσο
Wicked Ischanius – Πλήκτρα, β’ φωνητικά
Oskari Räsänen – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Official Cruz del Sur site
Bandcamp
Facebook
Spotify
Deezer
Instagram
YouTube
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
“Mausoleum Gate” (Cruz Del Sur Music, 2014)
“Metal and the Might / Demon soul” (single, Cruz Del Sur Music, 2016)
“Into a dark divinity” (Cruz Del Sur Music SRL, 2017)
“The Demon Age of Aquarius” (single, Cruz Del Sur Music, 2019)
“Space, rituals and magick” (Cruz Del Sur Music, 2025)
