Η πρώτη «ανασκαφή» της χρονιάς βγάζει ωραία πράγματα στην επιφάνεια. Ξεκινάμε από την Ιταλία, περνάμε στο Βέλγιο και συνεχίζουμε το ταξίδι μας σε Ισπανία Καναδά και Η.Π.Α με μουσική υπόκρουση που καλύπτει πολλά γούστα.

Ξεκινάμε με τους εξαιρετικά ενδιαφέροντες ANNO MUNDI, οι οποίοι ως Ιταλοί «πατούν» στην παράδοση ιδιαίτερων συγκροτημάτων της πατρίδας τους όπως οι DARK QUARTERER, ETRUSGRAVE, ADRAMELCH (το cult συναίσθημα «χτύπησε κόκκινο») ή οι FOCUS INDULGENS (εδώ τερμάτισε το cult-όμετρο). Πως μεταφράζεται η «ιδιαιτερότητα»; Σε μια μουσική άποψη που συνδυάζει κλασσικό doom, κλασσικό heavy και 70’s progressive και ψυχεδελικό rock με τι άλλο; Ιδιαίτερα φωνητικά! Πολλά κομμάτια, μεγάλη διάρκεια (σχεδόν 80 λεπτά), ποικιλία και πρόοδος μέσω μιας έντονης vintage αισθητικής είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά στοιχεία του “Land of legends” που κυκλοφορεί οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά το “Cloister graveyard in the snow”, ή αλλιώς “Window in time” από την Black Widow Records. Για αυτήν την τελευταία ευθύνεται αυτό το στοιχειωτικό το hammond… Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει (οι οπαδοί των προαναφερθέντων σχημάτων θα νιώσουν πολύ οικεία), αλλά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως ο δίσκος δεν ακούγεται άνετα, παρά την κάπως…δύσκολη υφή του και δεν περιέχει καλά τραγούδια. Τραγουδάει δε σε αυτούς ο Federico Giuntoli των MARTIRIA (σ.σ: μπαντάρα) και παίζει κιθάρα ο Renato Gasparini των Jazz Progsters AGORA, για τους μύστες. Επειδή είναι ο ορισμός του underground αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες ελάτε σε επαφή με την εταιρεία τους:
Facebook: https://www.facebook.com/BlackWidowRecordsItaly

DYSCORDIA, από το Βέλγιο. Μπορεί η μπάντα να κυκλοφορεί το τρίτο της άλμπουμ (τα προηγούμενα ήταν το “Twin symbiosis” το 2013 και το “Words in ruin” το 2016), ωστόσο τα μέλη της έχουν διανύσει μπόλικα χιλιόμετρα στον χώρο, από τα 90s μάλιστα. Επίσης η πολυσυλλεκτικότητα των προηγούμενων συγκροτημάτων τους, κάνει δύσκολο να κατατάξεις τους DYSCORDIA σε ένα συγκεκριμένο είδος. Όταν ξεκινάς από το post rock, περνάς στο υπερ-τεχνικό power metal θυμίζοντας μπάντες όπως οι μικροί θεοί MANTICORA (τσεκάρετε άπαντες οπωσδήποτε), οι SYMPHONY X και οι MASTERPLAN, βάζεις σημεία στην μουσική σου που θυμίζουν τους πιο «πεζούς» και «τεχνοκρατικούς» DREAM THEATER (δηλαδή εποχή “Six degrees…”) και καταλήγεις να παίζεις σαφώς καλύτερο NWOSDM από πολλούς εκπρόσωπούς του, τότε τι παίζεις; Η απάντηση είναι μία και μοναδική: τελικά, παίζεις πραγματικό progressive metal. Όταν είχα ακούσει το “Words in ruin” μου είχε κάνει άσχημη εντύπωση η κακή χρήση των brutal φωνητικών τα οποία συνδυάζονταν με τα «καθαρά». Εδώ αυτή η χρήση δεν έχει εκλείψει, έχει όμως βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό και κάθε «άποψη» είναι δοσμένη όπως πρέπει. Όλοι οι φίλοι του προοδευτικού ήχου να τσεκάρουν το “Delete – Rewrite” το οποίο φανερώνει τις τεχνικές ικανότητες του γκρουπ και είναι γεμάτο φαντασία και ενθουσιασμό. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω των παρακάτω συνδέσμων
Facebook: https://www.facebook.com/DyscordiaBand
Official site: http://www.dyscordia.com
i-Tunes: https://music.apple.com/us/artist/dyscordia/669942529

Αν δεις φωτογραφίες του τραγουδιστή Alberto Rodríguez θα θεωρήσεις πως λατρεύει τους VISIGOTH. Αν όμως τον ακούσεις να τραγουδά και σε σημεία να είναι ίδιος σε χροιά με τον Jake Rogers των δεύτερων, θα πειστείς απόλυτα. Στο “Die by my sword” οι Ισπανοί WAR DOGS θα μπορούσαν να είναι το μικρό «αδερφάκι» των VISIGOTH, αλλά τους λείπει το επικό συναίσθημα των Αμερικανών. Έχουν μερικές πολύ δυνατές στιγμές όπως το ομώνυμο κομμάτι και τα “Wings of fire”, “Master of revenge” (το riff του θυμίζει πολύ αυτό του “Bark at the moon”, άρα είναι καλό) και “Kill the past” (αυτό θυμίζει το “Full speed or no speed” των STRIKER), έχουν και κομμάτι φόρο-τιμής στους MANILLA ROAD στο οποίο συμμετέχει ο Bryan Patrick, έχει γίνει μια ομολογουμένως πολύ καλή δουλειά στα lead μέρη, σε γενικές γραμμές το “Die by my sword” είναι μια αξιόλογη προσπάθεια. Της λείπει όμως αυτό το «κάτι» παραπάνω… πιστεύω πως η μπάντα στο μέλλον θα μας δώσει ακόμη καλύτερες δουλειές. Ως τότε, όποιος θέλει έναν αξιόλογο NWOTHM δίσκο, μπορεί να ασχοληθεί ελεύθερα. Μάθετε για την μπάντα εδώ:
Facebook: https://www.facebook.com/WarDogsHeavyMetal

Τεράστια έκπληξη το “Storm” των Καναδών BLACKGUARD! Είχαν προηγηθεί δύο μέτρια άλμπουμ (το “Profugus Mortis” του 2009 και το “Firefight” του 2011) τα οποία δεν έδειχναν πως η μπάντα μπορεί να ξεχωρίσει από τα πολλά συγκροτήματα του στυλ της. Εδώ όμως, ήρθαν όλα «πάνω-κάτω»! Ποτέ δεν περίμενα να πω πως θα άκουγα δίσκο μελωδικού death metal εν έτει 2020 και θα έμενα με το στόμα ανοικτό! Τι με κέρδισε εδώ; Καταρχάς οι καταπληκτικές κιθάρες. Δεύτερον, οι ευφάνταστες μελωδίες που είναι επηρεασμένες τόσο από την κέλτικη όσο και από την ανατολίτικη παράδοση και που κοιτάζουν και προς το power metal σε κάποια σημεία. Τρίτον, η εύστοχη χρήση πλήκτρων του Jonathan Lefrancois-Leduc τα οποία δεν θέλουν να καλύψουν τα υπόλοιπα όργανα, αλλά να τα υποστηρίξουν. Τέταρτον, οι πολύ δυνατές συμμετοχές: Jeff Loomis, Per Nilsson και Morgan Lee Lander (κιθάρα), Lindsay Schoolcraft και Youri Raymond (φωνή), Samael Pelletier (κλασσική κιθάρα), Émilie Livernois-Desroches (βιολί). Μπράβο τους, πολύ δυνατή δουλειά! Λάτρεις των ARCH ENEMY, CHILDREN OF BODOM και λοιπών δυνάμεων, να ένας δίσκος που πρέπει να ελέγξετε. Και επειδή οι τύποι ξέρουν την δύναμη του διαδικτύου, διέθεσαν οι ίδιοι το άλμπουμ στο YT. Ακούστε το!
Bandcamp: https://blackguardmtl.bandcamp.com
Facebook: https://www.facebook.com/blackguardband
Spotify:https://open.spotify.com/artist/6babBcPlEkSZCsXKf7wFnD?si=XcW5mNkSR1WhwS…

Από το Calgary του Καναδά, την πόλη του θεού του WWF και μεγαλύτερου παλαιστή όλων των εποχών Bret Hart μας έρχονται οι SYRYN και το ντεμπούτο τους “Beyond the depths”, ένα power/speed άλμπουμ το οποίο πραγματεύεται την ιστορία μιας Σειρήνας η οποία είναι μάστιγα για τους πειρατές των ανοικτών θαλασσών. Σταδιακά όμως το τέρας αυτό αποκτά ολοένα και περισσότερη ανθρωπιά μέσα του και αυτήν την μάχη των συναισθημάτων περιγράφει η μπάντα. Η δυναμική frontwoman Sloan Voxx πίσω από το μικρόφωνο κάνει εξαιρετική δουλειά, ο Paulo Rage και ο Byron Gorieu είναι ένα πολύ καλό δίδυμο στις κιθάρες και το rhythm section των Lyxx Rose (μπάσο) και Bryan Campbell (τύμπανα), στιβαρό και «ευθύβολο» υποστηρίζει τις μελωδικές γραμμές ιδανικά. Νομίζω πως οι Καναδοί είναι ένα συγκρότημα από το οποίο μπορούμε να περιμένουμε όμορφα πράγματα στο μέλλον. Προς το παρόν, τα “Unbreakable”, “Dead men tell no tales” και “Through it all” ξεχωρίζουν σε ένα δίσκο που θυμίζει πολλά…αλλά και τίποτα!. Πληροφορίες εντός:
Facebook: https://www.facebook.com/syrynofficial
Bandcamp: https://syryn.bandcamp.com/releases
Spotify: https://open.spotify.com/artist/71n9QTzVlbMW3O2p9xOMkT
Official: https://syrynmetal.wixsite.com/syrynofficial

Το “Funeral rites” είναι η 16η (!) κυκλοφορία των Αμερικανών GRAVEWURM, από το 2000 που ξεκίνησαν με το ντεμπούτο τους “Ancient storms of war”. Σταθεροί, αμετακίνητοι, «ξεροκέφαλοι», παίζουν ένα blackened heavy/doom metal με πολλές επιρροές από πρώιμους CELTIC FROST, HELLHAMMER και «αρχαίους» SAMAEL. Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται ο Kevin Fye ή αλλιώς Funeral Grave, ο οποίος συνήθως τραγουδά, παίζει κιθάρα και δίνει μπάσο και τύμπανα σε διάφορους μουσικούς οι οποίοι αλλάζουν στην πορεία. Την φορά αυτή παίζει όλα τα έγχορδα και τα τύμπανα τα έχει αναλάβει κάποιος τύπος με το όνομα Snjóhlébardi, αν είναι όντως υπαρκτό πρόσωπο και όχι drum machine. Σε τούτο το άλμπουμ η παραγωγή έχει ανέβει πολύ σε επίπεδο και έχει ξεφύγει από τον «σπηλαιώδη» ήχο των πρώτων δίσκων, οπότε αυτόματα το άκουσμα θα γίνει πιο «φιλικό» και σε άτομα που τους αρέσει θεωρητικά ο ήχος αυτός, αλλά θέλουν πιο «γυαλισμένες» παραγωγές.
Bandcamp: https://gravewurm.bandcamp.com
Facebook: https://www.facebook.com/gravewurmoldgoatmetal

Αυτά για τώρα. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στην επόμενη «ανασκαφή». Ως τότε, τα γνωστά: να είστε καλά, να προσέχετε και να ακούτε πολλή και καλή μουσική!

Δημήτρης Τσέλλος