a
Έτοιμοι για ένα ακόμη «σκάψιμο»; Η καραντίνα έχει και τα καλά της, μας κάνει να ακούμε περισσότερη μουσική και βέβαια, να μη στοχεύουμε μόνο στην ποσότητα, αλλά να καταγράφουμε και την ποιότητα αυτής. Τέσσερεις δίσκοι αυτήν τη φορά, «ταξίδι» σε Η.Π.Α, Σκωτία, Αγγλία και Πορτογαλία και πάμε να τους δούμε παρέα.
Το “The grand prize”, είναι η τρίτη δισκογραφική απόπειρα των FURY από το Worcester της Μ. Βρετανίας, που διαδέχεται το “Lost in space” του 2016. Γνωστή η συνταγή της μπάντας, για όσους παρακολουθούν το underground και βασίζεται, εννοείται, στο εγγυημένο δίδυμο της επιτυχίας JUDAS PRIEST – IRON MAIDEN. Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από πολύ καλές κιθάρες, ογκώδη riffs και πολύ ωραίες μελωδίες, ενώ παρατηρείται και μία πιο hard rock προσέγγιση σε κάποια σημεία, σε σχέση με το “Lost in space”. Οι αλλαγές στη σύνθεση, φαίνεται πως δεν έφεραν προβλήματα στη μπάντα. Κάθε άλλο μάλιστα, καθώς αποδεικνύονται ευεργετικές. Τόσο η μπασίστρια Becky Baldwin, όσο και ο κιθαρίστας Jake Elwell, πλαισιώνουν ιδανικά τους «παλιούς» Julian Jenkins (κιθάρα και φωνή) και Tom Fenn (drums). Σε τούτο το άλμπουμ, έχουν μειωθεί και οι διάρκειες των τραγουδιών, πράγμα που το κάνει ακόμη πιο άμεσο από τον προκάτοχό του. Αν ψάχνεις για παραδοσιακό heavy metal, αλλά με σύγχρονη παραγωγή και αντίληψη, παιγμένο με πραγματικό πάθος, δεν έχεις να χάσεις κάτι με το να επισκεφθείς τους παρακάτω ιστότοπους.
Πάμε να thrash-άρουμε τώρα. Οι Πορτογάλοι MINDTAKER πατούν το γκάζι και τρέχουν με σπασμένα φρένα σε ολόκληρη τη διάρκεια του ντεμπούτου τους, με τίτλο “Toxic war”. Χειμαρρώδεις, επιθετικοί, αλλά και με την απαιτούμενη δόση μελωδίας που χαρακτηρίζει κάθε thrash μπάντα (φυσικά και έχει μελωδικές γραμμές το thrash, δεν είναι κοπάνημα), οι πέντε αυτοί μουσικοί ακούγονται τόσο Αμερικάνοι, που αν δεν υπήρχε το Δελτίο Τύπου ώστε να αντλήσουμε τις απαιτούμενες πληροφορίες, θα ήμουν σίγουρος πως αυτό που ακούω έρχεται από Bay Area μεριά. Για όλους τους οπαδούς των SLAYER, EXODUS κλπ, να μια ωραία πρόταση.
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρεί κανείς μία άνευ προηγουμένου έξαρση στο χώρο του επικού heavy metal. Πολλά συγκροτήματα, πολλοί οι δίσκοι και αξιοθαύμαστο το επίπεδο, τηρουμένων των αναλογιών. Οι Σκότοι (αυτή είναι η σωστή ονομασία και όχι «Σκωτσέζοι») RUNEMASTER, μετά από τρία EPs, κυκλοφορούν το πρώτο τους πλήρες άλμπουμ, το οποίο τιτλοφορείται “Wanderer”. Κάπου διάβασα ένα σχόλιο που έκανε κάποιος οπαδός τους και το βρήκα πολύ εύστοχο. Οι τύποι λοιπόν παίζουν ένα “unashamedly beardy heavy metal”, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αγέρωχο άκουσμα φίλε μου, με ισοπεδωτικές κιθάρες, αντρίκια φωνητικά και rhythm section αντίστοιχης νοοτροπίας, «βάρβαρο» και «απολίτιστο». Ειδικά σε κομμάτια σαν τα “Hagalaz», “Helm of Awe” και “Mannaz”, οι καρδιές των επικομεταλλάδων θα σκιρτήσουν και το fistbanging θα ξεκινήσει αυθόρμητα με τις πρώτες νότες. Μου θύμισαν κάπως και τους επίσης ικανότατους HEAVENS DECAY (πού χάθηκαν αυτοί;). Γνώρισέ τους μέσω των παρακάτω συνδέσμων. Το άλμπουμ κυκλοφορεί σε digital και φυσική μορφή, ελλείψει όμως βίντεο, παρατίθεται κομμάτι από το πρόσφατο ΕΡ τους, “By thorn & thunder”.
Κλείνουμε με το νέο άλμπουμ των Αμερικανών, από το Pittsburgh της Pennsylvania, LADY BEAST, “The vultures amulet”. Πρόκειται για το τέταρτό τους κατά σειρά, το οποίο, όπως και περίμενα, δεν παρεκκλίνει ούτε κατ’ ελάχιστοn από τα άλλα τρία που έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα. Κλασσικό και ευθύ NWOTHM και τίποτα περισσότερο. Δε στοχεύει σε νεωτερισμούς, δεν έχει ανάγκη ανοικτόμυαλους ακροατές, δεν έρχεται να καθιερώσει νέα μέτρα και σταθμά. Μία ωραία γυναικεία φωνή, PRIEST-ικές κιθάρες και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Μεγάλο του ατού επίσης, η μικρή του διάρκεια. 40 λεπτά, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να βαρεθείς ή να κάνει ο δίσκος τη λεγόμενη «κοιλιά». Έχοντας πια φτάσει σε ένα σημείο, όπου το κίνημα αυτό έχει δώσει πολλά και δείχνει πως κάπου «φρενάρει» την ξέφρενη ως τώρα πορεία του, τέτοιες κυκλοφορίες πάντα θα έχουν θετικό πρόσημο. Το τραγούδι “The gift” πάντως, είναι από αυτά που ξεχωρίζουν με το πρώτο άκουσμα. Τσέκαρετε!
Αυτά για τώρα. Ως την επόμενη φορά, υγεία και προσοχή μεγάλη. Μένουμε σπίτι, ακούμε μουσική και όλα θα περάσουν!
Δημήτρης Τσέλλος
