Ημερολόγιο καταστρώματος, ημέρα 39η: Ειλικρινά, δεν ξέρω πού οφείλεται αυτό που βιώνουμε φέτος. Oι ποιοτικές κυκλοφορίες και η ποσότητα αυτών, είναι το «κάτι άλλο». Λες και όλοι οι μουσικοί του χώρου μας, βάλθηκαν να αποδείξουν πως οι όποιες αντιξοότητες δεν μπορούν να τους αποτρέψουν από το να συνθέσουν καλή μουσική. Το είχα παρατηρήσει από καιρό, και τώρα πια είμαι σίγουρος. Σε κάθε, μα κάθε, Underground Scans, θα υπάρχει τουλάχιστον μια κυκλοφορία που θα μπει αυτόματα στην λίστα αυτών που θα δώσουν αγώνα στο τέλος της χρονιάς, για την προσωπική μου λίστα με τα καλύτερα albums του (φύγε να μην σε βλέπω) 2020. Πάμε να δούμε την φορά αυτή τί μου έστειλε ο αγαπημένος μου αρχισυντάκτης και τι βρέθηκε ανυπεράσπιστο στο διάβα μου.
Ξεκινάμε με μια επανακυκλοφορία, σε σύντομο χρονικό διάστημα από την ημερομηνία της επίσημης «πρώτης», αλλά που αξίζει τον κόπο. Οι GRENDEL’S SYSTER κυκλοφορούν το “Myrtle wreath/Myrtenkranz” το οποίο είναι το περσινό ep τους “Myrtle Wreath” αλλά σε διπλή έκδοση, με όλα του τα κομμάτια και σε γερμανόφωνη εκδοχή. Στις επιρροές τους, αναφέρουν τους BLIND GUARDIAN, WARLORD και LORDIAN GUARD, αλλά προσωπικά δεν ακούω τις τρεις αυτές μπάντες, στο σημείο τουλάχιστον που οι ίδιοι οι Γερμανοί θεωρούν πως έχουν επηρεαστεί. Αντιθέτως, στο 70s proto-metal και αρχετυπικό hard rock τους υπάρχουν πολλές «ενέσεις» από folk καλλιτέχνες όπως SVANEVIT, TRIAKEL και PLANXTY. Αυτό όμως που διαχωρίζει το folk rock/metal των GRENDEL’S SYSTER από άλλων καλλιτεχνών, είναι πως η «παραδοσιακή» (folk) ατμόσφαιρα επιτυγχάνεται με καθαρά rock όργανα και όχι με παραδοσιακά. Τραγούδια πάνω σε ιστορικά γεγονότα, μύθους και folklore ιστορίες λοιπόν, με μια «ρομαντική» essence από τους GRENDEL’S SYSTER, ό,τι πρέπει για όσους αγαπούν την «παραμυθένια» πλευρά του «σκληρού ήχου». Πριν από την παρούσα επανακυκλοφορία της Cruz del Sur, τούτο το ep ήταν σχετικά δύσκολο να αποκτηθεί από την πλατιά μάζα των ακροατών («όποιος πρόλαβε, τον Κύριον είδε» δηλαδή). Πλέον μπορούμε όλοι άνετα να το χαρούμε και σε φυσική (βινυλίου) μορφή. Το υπέροχο εξώφυλλο είναι του Ολλανδού (με βρετανική ιθαγένεια) ζωγράφου Sir Lawrence Alma-Tadema (1836-1912). Άκουσε το “Entoptic petroglyphs” και επένδυσε άφοβα, όλο το υλικό είναι σε αυτό το στυλ. (8/10)
Οι αγαπημένοι μου Σουηδοί NIGHT επιστρέφουν με την τέταρτη δισκογραφική τους δουλειά “High tides, distand skies”, μετά το ομώνυμο άλμπουμ του 2013, το “Soldiers of time” του 2015 και το “Raft of the world” του 2017. Κάνοντας ως 18χρονα παιδιά το πρώτο αξιόλογο βήμα, συνεχίζοντας θεαματικά ανοδικά και αποτελώντας μεγάλη έκπληξη με έναν καταπληκτικό τρίτο δίσκο, πλέον θεωρούνται ως ένα από τα «δυνατά χαρτιά» στον χώρο του underground όσον αφορά τον vintage ήχο. Το ολοκαίνουργιο “High tides…” είναι επίσης εξαίσιο, ισάξιο του “Raft…”, και τους βρίσκει ακόμη πιο μελωδικούς σε σχέση με το παρελθόν τους και εξελιγμένους, πάντα υπό την νοοτροπία του «εμπρός-πίσω». Το πιο «μουντό και σκοτεινό τοπίο» του προκατόχου του δεν υπάρχει πια, το νέο άλμπουμ είναι πιο φωτεινό και περισσότερο rock-oriented και τα proto-metal στοιχεία έχουν μειωθεί αισθητά. Η παραγωγή είναι «ελαφριά», «αεράτη», με θεσπέσιο αναλογικό ήχο και η μπάντα ηχογραφεί live στο στούντιο. Έτσι επιτυγχάνεται περισσότερη «φυσικότητα» και «ζεστασιά». Βέβαια σημαντικές όλες οι τεχνικές παράμετροι, μα τί τα θες; Όταν το ταλέντο στην σύνθεση είναι αναμφισβήτητο και υπάρχουν οι σωστές επιρροές από πίσω, τότε το αποτέλεσμα είναι σίγουρα καλό. Ο δίσκος λοιπόν ακούγεται «νεράκι», δεν οδηγεί ποτέ το χέρι να πατήσει το “skip” και μάλιστα οι βασικοί του «οδηγοί» είναι τόσο ευδιάκριτοι, που με την πρώτη ακρόαση θα τους εντοπίσεις με μεγάλη ευκολία: BLUE OYSTER CULT, SCORPIONS, DIRE STRAITS, KISS, BOSTON και λίγο 70s JUDAS PRIEST και MOTORHEAD, έτσι, για την περεταίρω ομορφιά και ποικιλία του ήχου, πάντα με μπροστάρηδες τους Oskar Andersson και Sammy Ouirra σε κιθάρες και φωνητικά. Να το εύκολο, αβίαστο 4/4 για τους Σουηδούς, οι οποίοι δεν ξέρω αν κάνουν το παραπάνω (mainstream) βήμα, αλλά ανήκουν ήδη στους σημαντικότερους καλλιτέχνες μιας ολόκληρης γενιάς. (8.5/10)
Bandcamp / Site μπάντας / Site εταιρείας
Οι Αργεντινοί SORCERER με το “Incantation” ΕΡ του 2017 δεν είχαν περάσει καθόλου απαρατήρητοι. Η τετράδα αυτή αποτελείται από τους Charly Coria (φωνητικά), Arturo Santa Marina (κιθάρες), Eduardo Grandin (μπάσο) και Mariano Riva (τύμπανα) και το πρώτο της ολοκληρωμένο full length album “Dire prophecy” είναι ακριβώς αυτό που περιμέναμε. Heavy/power που σε κάποια σημεία αποκτά πιο speed metal χαρακτηριστικά, με ογκώδεις κιθάρες, Maiden-ικές μελωδίες και δυναμικά φωνητικά. 100% αμερικάνικο αποτέλεσμα, με τις επιρροές κάποιες φορές να είναι υπέρ το δέον εμφανείς, όπως για παράδειγμα στο “Theater of delusion” (FATES WARNING) ή στο One with the universe” (VICIOUS RUMORS). Πρόσθεσε επίσης τους METAL CHURCH και SANCTUARY και έχεις μια ακόμη πληρέστερη εικόνα. Διαφορά καμία επομένως, όσον αφορά τον μουσικό προσανατολισμό, μεταξύ ep και full length, μόνο βελτίωση στον ήχο και στα φωνητικά έχουμε εδώ. Επειδή έχω δει ικανότητες και καλά χαρακτηριστικά σε τούτην εδώ την μπάντα, περιμένω ένα ακόμη καλύτερο μέλλον και έναν δίσκο που πραγματικά θα με «πιάσει από τον λαιμό». Ως τότε όμως, ας βάλουμε έναν καθόλα τιμητικό βαθμό, και ας περιμένουμε τα καλύτερα να έρθουν. (7/10)
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 με μπάντες όπως οι SWORDMASTER και οι BEWITCHED και μέχρι τώρα, άλλοτε εντονότερα και άλλοτε με πιο ήπιους ρυθμούς, το black/thrash βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα. Τα τελευταία 5-6 χρόνια αν θυμάμαι καλά, βρισκόμαστε σε φάση έξαρσης. Οι TOXIK DEATH λοιπόν, έρχονται και αυτοί με την σειρά τους να παρουσιάσουν τον διάδοχο του “Speed metal hell”, τον οποίο και ονόμασαν “Sepulchral demons”. Η σύνθεσή τους έχει ως εξής: Henning Haugland στην φωνή, Anders Thrashöle και T.V στις κιθάρες, Espen Eide Haukelid στο μπάσο και Jacob Yttredal στα τύμπανα. Οι Νορβηγοί είναι φασαριόζοι, φωνακλάδες, μοχθηροί και ακολουθούν σίγουρα μονοπάτια, τα ίδια που περπατούν οι συμπατριώτες τους DEATHHAMMER και CONDOR. Περισσότερο thrashy λοιπόν από black. Ταχύτατοι, ορμητικοί, με αιχμηρότατες κιθάρες, και μια τεράστια αγάπη στους πρώιμους SLAYER, KREATOR (για ντεμπούτα μιλάμε). “Malicious assassin” και “Sadistic sorcery” τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα μέσα από το άλμπουμ, ενώ το ομότιτλο είναι «καρφί» ένα ακόμη “Societas Satanas” (το πόση έμπνευση έχουν αντλήσει από το εν λόγω κομμάτι πολλά μετέπειτα συγκροτήματα, είναι κάτι το εντυπωσιακό). Καλός δίσκος, δεν μπορεί να συναγωνιστεί πολύ δυνατά «χαρτιά» όπως το άλμπουμ των BUTCHER για παράδειγμα, αλλά σίγουρα θα αρέσει σε όλους τους οπαδούς της φάσης. Αν συγκαταλέγεσαι σε αυτούς, τσέκαρε και πράξε κατά το δοκούν. (7/10)
Τέλος και για τώρα. Ως την επόμενη φορά, σχόλια, παρατηρήσεις, έπαινοι και κατακραυγές στην γνωστή διεύθυνση. Εις το επανιδείν!
Δημήτρης Τσέλλος
