a
Ημερολόγιο καταστρώματος, ημέρα 40η: Ωραία πράγματα άκουσα και την φορά αυτή. Έρχεται πολύ υλικό προς ακρόαση, κι αυτό από μόνο του είναι καλό. Όπως είναι λογικό, μαζί με αξιόλογους δίσκους οι οποίοι αξίζουν μνείας και παρουσίασης, μας «επισκέπτεται» και πολλή «σαβούρα», και αυτό μπορώ να πω είναι το δύσκολο κομμάτι της όλης φάσης. Η καλύτερή μου δε, είναι όταν τα άλμπουμ είναι τόσο χάλια που αρκεί να τα ακούσω μια φορά στα «πεταχτά» για να βγάλω συμπέρασμα. Αλλά ας αφήσουμε τα πολλά λόγια και ας επικεντρωθούμε στην σημερινή μας τετράδα.
Οι Martin Pedersen (φωνητικά), Anders Lorentzen (κιθάρα), Martin Schjoldager Nielsen (μπάσο) και Thomas Pedersen (τύμπανα) είναι οι HADRON και το “Evil lady” είναι το δεύτερό τους άλμπουμ, μετά το ομότιτλο περσινό τους. Retro/vintage ήχος, και Άγιος ο Θεός. Από το hard rock των BUDGIE και U.F.O (το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι θυμίζει λίγο το “Boogie” των δεύτερων), οι Σουηδοί περνούν στο κλασσικό μέταλλο των JUDAS PRIEST (αυστηρά της 70s περιόδου), των IRON MAIDEN του “Iron Maiden”, των DIAMOND HEAD, των TYGERS OF PANG TANG, και γενικότερα κάνουν την «βόλτα» τους από το ευρύτερο NWOBHM. Η «βόλτα» αυτή γίνεται φανερώνοντας πως έχουν μελετήσει καλά και σωστά τα εν λόγω ακούσματα και δεν είναι επιφανειακοί ακροατές ή μουσικοί που θέλουν απλά να «κάνουν φιγούρα». Τέλος η καταπληκτική, αναλογική παραγωγή, υποστηρίζει και αναδεικνύει τις πολύ όμορφες συνθέσεις, δύο από τις οποίες, το “Under Afdeling D” και το “Endeløs Ensomhed” είναι τραγουδισμένες στην μητρική τους Γλώσσα. Αν και τα φωνητικά ήταν πιο «ώριμα», «μεστά» και «ελεγχόμενα» (δυστυχώς, όταν «ανεβαίνουν» χάνουν και σε δυναμική αλλά και σε «ισορροπία»), το “Evil lady” θα άφηνε ακόμη θετικότερες εντυπώσεις. Για να δούμε το μέλλον. Κάτι μου λέει πως θα έχουμε σύντομα ακόμη καλύτερα νέα από τους Σουηδούς. (7/10)
Bandcamp / Facebook / Site / SoundCloud
Τέταρτο άλμπουμ από τους Γερμανούς GERNOTSHAGEN, οι οποίοι άργησαν αρκετά να ξαναδώσουν σημεία ζωής μετά το πολύ καλό “Weltenbrand” του 2011. Το νέο τους πόνημα ονομάζεται “Ode naturae” και χωρίς να χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη γνώση, καταλαβαίνεις πως το φολκλορικό black/death τους αναφέρεται σε θέματα που έχουν να κάνουν με τον παγανισμό, την φύση και οικολογικούς προβληματισμούς. Λοιπόν, ξεκινάμε από τα καλά, από τα θετικά: το “Ode naturae” είναι ένα προσεγμένο άλμπουμ. Ηχητικά ισορροπεί τέλεια μεταξύ black και death metal, οι folk επιρροές δεν σκεπάζουν το metal στοιχείο, οι συνθέσεις έχουν πολύ σωστή δομή με αρχή, μέση και τέλος, τα lead μέρη της κιθάρας έχουν μια πιο heavy/power «υφή» και του δίνουν μια extra ποικιλία, τα φωνητικά είναι ταιριαστά. Υπάρχουν όμως δύο στοιχεία που ίσως για κάποιους αποτελέσουν τροχοπέδη: το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός πως εδώ δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχει ξανακουστεί. Την ίδια μουσική πρόταση των GERNOTSHAGEN την έχουμε ακούσει από πλείστα άλλα συγκροτήματα. Το δεύτερο, έχει να κάνει με το ότι τα τραγούδια είναι ερμηνευμένα στα Γερμανικά, και κάποιοι σίγουρα δεν μπορούν να το ακολουθήσουν αυτό. Αν τα παραπάνω δύο στοιχεία σε αφήνουν αδιάφορο, τότε άκουσε το “Ode naturae”. Είναι ένας πραγματικά καλός δίσκος και το 18λεπτο “Transzendenz” το κορυφαίο του κομμάτι. (7.5/10)
Πάμε ακόμη πιο βόρεια τώρα, για να συναντήσουμε τους Φινλανδούς HAVUKRUUNU («κωνοφόρο στέμμα»), οι οποίοι επανέρχονται με το “Uinuos syömein sota”, το τρίτο τους άλμπουμ. Έχουν προηγηθεί τα εξαιρετικά “Havulinnaan” και “Kelle surut soi” (ρε τι τραβάω…) που τους καθιέρωσαν στον χώρο και τους ανήγαγαν σε ένα από τα δυνατότερα «χαρτιά» για το μέλλον. Όπως κατάλαβες, εδώ φύγαμε από τα Γερμανικά και περάσαμε στα Φινλανδικά. Επίσης δύσκολη στο άκουσμα Γλώσσα, αλλά παραδόξως πολύ ταιριαστή με το όλο κλίμα που αποπνέεται από ένα επικό, παγανιστικό black metal δίσκο. Και εδώ, τόσο το επικό όσο και το παγανιστικό στοιχείο, είναι δοσμένα στον ΑΠΟΛΥΤΟ βαθμό. Αν πρέπει να δώσω μια παρομοίωση για να περιγράψω την μουσική του“Uinuos syömein sota”, αυτή θα είχε ως εξής: «οι έτσι κι αλλιώς λάτρεις των BATHORY, MOONSORROW, προσλαμβάνουν ως κιθαρίστες τους Demonaz και Ice Dale (Arve Isdal) και κάνουν περισσότερο heavy τον ήχο τους». Περιττό να πω πως όλοι οι θιασώτες του επικού metal, οποιασδήποτε υποκατηγορίας, θα (πρέπει λογικά να) λατρέψουν τούτο το βορειομεταλλικό μανιφέστο ηρωισμού. Φέτος είναι μια χρονιά εξαιρετική, μουσικά, για όλα τα είδη του «σκληρού ήχου» και εννοείται το black δεν θα έμενε απ’έξω. Αν έπρεπε λοιπόν να προτείνω έναν (1) black metal δίσκο για το 2020, θα ήταν αυτός. Υπέροχο. (8/10)
Αλλάζουμε εντελώς κλίμα και ακούμε τους Σουηδογάλλους SEASON OF DREAMS οι οποίοι κάνουν την επίσημη «πρώτη» τους με το άλμπουμ “My shelter”. Η μπάντα αποτελείται από τους John Nyberg στις κιθάρες, Johannes Nyberg (πιθανώς πρόκειται για αδέρφια) στα φωνητικά και Jean Michel Volz σε κιθάρα, μπάσο, τύμπανα και πλήκτρα. Γιατί όμως σε μένα, ένα τέτοιο άλμπουμ; Europower metal έχουμε εδώ, με όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις ιδιαιτερότητες και γιατί όχι, όλα τα κλισέ του είδους. Πολλή μελωδία, τα (cheesy σε αρκετά σημεία) πλήκτρα σε συναγωνισμό-ανταγωνισμό με τις κιθάρες, δίκαση, εμβατηριακά refrains, η απαραίτητη μπαλάντα… στοιχεία που (παιγμένα σωστά) πριν 20-25 χρόνια θα εγγυούντο μεγάλη επιτυχία, ειδικά στην χώρα μας, αλλά στις μέρες μας δεν ξέρω κατά πόσο συγκινούν ακόμη τον «μεταλλόκοσμο». Πιθανόν να αρέσουν σε όσους ακούν BATTLE BEAST και BEAST IN BLACK (κατάλαβες τώρα…). Ok, μπορεί να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο το “My shelter”, ωστόσο σαν τελική αποτίμηση δεν είναι πια αβυσσαλέα κακό. Μόνο που είναι αδύναμο, βαρετό, μεγάλο σε διάρκεια, δεν έχει εξάρσεις και στο τέλος δεν σου μένει τίποτα… Θέλουν πολλή δουλειά οι SEASON OF DREAMS, και κυρίως, πρέπει να μην είναι τόσο «χαρούμενοι». Καλοί «παίκτες» είναι, ικανότατοι, αλλά από συνθέσεις υστερούν πολύ. Εγώ χαμογέλασα πάντως, όταν άκουσα στο “Acid pouring rain” την μελωδία του “No limit” των 2 UNLIMITED. Συμπέρασμα; Φέτος κυκλοφόρησαν πολύ καλύτερα europower albums, στρέψε εκεί το βλέμμα σου. Λοιπόν, θα είμαι πολύ επιεικής. Φραγκίσκο ξεμπέρδεψα, πάμε +soda; (σ. Φραγκίσκου: με έψησες στο “No limit”!) (4/10)
Τέλος και αυτού του Undergound Scans και ως το επόμενο, ακούμε πολλή μουσική και προσέχουμε τον εαυτό μας! Εις το επανιδείν!
Δημήτρης Τσέλλος
