Ημερολόγιο καταστρώματος ημέρα 42η: στο σημερινό ταξίδι οι καιρικές συνθήκες είναι… ακραίες. Μπορεί και πολύ ακραίες, αν αναλογιστεί κανείς πως το πιο «ήρεμο» άκουσμα που θα ανταμώσεις εδώ, είναι dungeon synth black. Ναι, και όμως. Και μάλιστα, μπορώ να πω πως αυτήν την «φουρνιά» δίσκων με την οποία ασχολήθηκα, την ευχαριστήθηκα και βρήκα την ακρόασή τους άκρως ενδιαφέρουσα. H Northern Silence Productions αναλαμβάνει να μας «ταξιδέψει» στα μέρη της Μέσης Γης, η Austenitized Records μας «βομβαρδίζει» με μπυρόβιο και προκλητικό και thrash ‘n’ roll, η Blood Harvest παρουσιάζει μια νέα πρόταση στον χώρο του death/black ενώ την ενότητα κλείνουν δύο επανακυκλοφορίες thrash και death metal demos από την Divebomb Records.
Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι μας στην Μέση Γη με πρώτον οδηγό τους Βρετανούς κάτοικους Southampton, DWARRODELF (σημαίνει «Τα ορυχεία των Νάνων»). Ή σωστότερα, τον υπερπαραγωγικό Tom O’Dell, ο οποίος σε δύο χρόνια έχει ηχογραφήσει τέσσερεις (!) δίσκους. Σειρά φέτος έχει το “Evenstar”. Τι παρατήρησα στους DWARRODELF σε σχέση με άλλα «ομοτράπεζα» σχήματα; Ο πολυοργανίστας O’Dell δεν εμμένει μόνο σε φολκλορικούς black metal ήχους, αλλά εμπλουτίζει την μουσική του και με πιο heavy στοιχεία καθώς και με μελωδικό death metal. Για να γίνω περισσότερο κατανοητός, με παραδείγματα, θα μπορούσαμε να πούμε πως η οπτική υπό την οποία βλέπει ο O’Dell τα πράγματα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν παραμένουν οι SUMMONING η Νο1 επιρροή του σχήματός του, είναι ίδια με αυτή των SAOR και SOJOURNER. Μιας και αναφέρθηκαν οι τελευταίοι, να πω πως ο Mike Lamb συμμετέχει παίζοντας πιάνο σε δύο τραγούδια, ενώ άλλοι καλεσμένοι είναι ο Kristoffer Graemesen στην tin whistle και δύο μέλη των BEORN’S HALL, οι Jeremy Reinhold (κιθάρα) και Joe Bollettiero (τύμπανα). Η χρήση φυσικών τυμπάνων δε, οδηγεί σε μια σαφή αναβάθμιση. Για τους στίχους δεν χρειάζεται να γίνει καμιά επεξήγηση, εννοείται ασχολούνται με χαρακτήρες και γεγονότα του όλου «Tolkien σύμπαντος». Ωραίος δίσκος, «ταξιδιάρικος» και με υπέροχο εξώφυλλο. (7.5/10)
Το δεύτερο one man’s project με την ακριβώς ίδια φιλοσοφία και στιχουργική, είναι οι Ιταλοί EMIN MUIL στο άλμπουμ “Afar Angathfark”, το τρίτο κατά σειρά στην ως τώρα δισκογραφία τους. Ιθύνων νους πίσω από αυτό το εγχείρημα είναι ο Saverio Giove ο οποίος ασχολείται με τα πάντα, έχοντας ως καλεσμένους την δική μας Άντζελα-Κέλλυ Αντωνίου ή αλλιώς Hildr Valkyrie μαζί με τον David Rubini στα φωνητικά, την Laura Màrr στο cello και τον David Seys στην αφήγηση. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα και δεν υπάρχουν «ξένα δάνεια». Το folk black metal είναι πιστό στους SUMMONING και στους θεούς CALADAN BROOD (ακόμη περιμένω τον νέο δίσκο…) με πολύ εκτεταμένη χρήση synths, που ωθούν τον κριτικό να το ονομάσει αβίαστα “dungeon synth black”. Θεωρώ πως αυτό το άλμπουμ είναι κάτι το οποίο αφορά μόνον όσους είναι ήδη φίλοι του είδους αυτού. Αν δεν συγκαταλέγεσαι σε αυτούς άκουσε, από περιέργεια, αλλά δύσκολα θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον για παραπάνω ενασχόληση. Να πούμε επίσης, για την ιστορία, πως “Emyn Muil” ονομάζεται μια βραχώδης περιοχή στο Rhovanion, όπου ο «γιωτάς» Frodo και ο πραγματικός ήρωας του «Άρχοντα των Δακτυλιδιών», Sam, συνάντησαν το Gollum. Η βαθμολογία αφορά τους οπαδούς του στυλ (7/10)
Αλλάζουμε κλίμα. Τεχνικού ακραίου metal κεφάλαιο πρώτο για το 42ο Underground Scans με τους Καλιφορνέζους TRANSCENDENCE και το ντεμπούτο τους “Towards obscurities beyond”. Ιδιάζουσα περίπτωση εδώ. Καταρχάς ας γνωρίσουμε την πεντάδα η οποία αποτελείται από τους Tom Patmore στην φωνή, Miguel Perez και Michael Alvarez στις κιθάρες, Chris Gonzalez στο μπάσο και Richard Guerrero στα τύμπανα. Μετά ας δούμε το ύφος τους. Όπως έγραψα στην αρχή, τεχνικό ακραίο metal, ναι, αλλά δεν υπάρχει σαφής προσανατολισμός. Η φωνή και αρκετά κιθαριστικά στοιχεία είναι «επικίνδυνα μαύρα» (black), η «βάση φωνάζει» death metal. Οπότε, το τελικό αποτέλεσμα, θα το χαρακτηρίσουμε ως τεχνικό black/death και θα είμαστε ακριβείς. Πριν η σκηνή του Gothenburg έρθει και βάλει στο death metal τους IRON MAIDEN, τα πλήκτρα και αλλάξει τελικά ένα σημαντικό μέρος του ακραίου ήχου, στην Στοκχόλμη κάποιοι DISSECTION και κάποιοι NECROPHOBIC «δίδασκαν» πως παίζεται το πραγματικά ακραίο metal, και αυτών των μαθημάτων αριστούχοι αποδεικνύονται οι TRANSCENDENCE. O ήχος είναι «απογυμνωμένος» από περιττά «φτιασίδια», οι κιθάρες εστιάζουν περισσότερο στην παραγωγή πολυεπίπεδων riffs και «ανίερων» μελωδιών και όχι solo (λίγα και εύστοχα), η ατμόσφαιρα είναι «νεκρική» όσο πρέπει, η παραγωγή ευτυχώς όχι ιδιαίτερα «γυαλισμένη». Ωραίος δίσκος. Θα του δώσω ένα άνετο 7.5/10, βαθμός που λογικά θα είναι μεγαλύτερος για κάθε, διαλλακτικότερο και όχι τόσο αυστηρό, οπαδό του ήχου.
Σου αρέσουν οι MIDNIGHT; Τότε ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην σου αρέσουν οι VANIK στους οποίους παίζει κιθάρα και τραγουδά ο μικρός θεός που ακούει στο όνομα Shaun Paul Vanek ή αλλιώς Commandor Vanik. Ναι, αυτός των MIDNIGHT, που παρέα με τον Athenar τρομοκρατούν τον κόσμο δεκαπέντε χρόνια τώρα. Αν είσαι οπαδός των Αμερικανών black/speedsters, επισκέπτεσαι τους συνδέσμους στο τέλος του κειμένου και καταθέτεις τον πολύτιμο οβολό σου προς απόκτηση του “ΙΙΙ”. Γιατί εδώ έχουμε ένα μικρό, «μπάσταρδο» αδερφάκι του “Satanic royalty” και των υπολοίπων «παιδιών» των MIDNIGHT. Για μιαν ακόμη φορά το Cleveland του Ohio γίνεται τόπος οργίων, βανδαλισμών, απόκρυφων τελετών και συνάντησης τεράτων, όπου την μουσική υπόκρουση έχουν αναλάβει οι VENOM, MOTORHEAD, GEHENNAH κλπ «τραμπούκοι» και «αλανιάρηδες». Δύο από τα μέλη της μπάντας έχουν περάσει από VINDICATOR και BEYOND FEAR, δεν ξέρω αν αυτό σου λέει κάτι. Μικρά, ταχύτατα τραγούδια, «πενταβρώμικα», ένας δίσκος «ό,τι πρέπει» για να κάνει παρέα στο φετινό “Rebirth by blasphemy”. (7/10)
Ολοκληρώνουμε με τις δύο επανακυκλοφορίες από την Divebomb Records, στις οποίες δεν θα μπει βαθμός. Οι DISSIDENT AGGRESSOR κάποια στιγμή μπορούσε κανείς να πει πως ήταν ένα δυνατό όνομα στον underground thrash χώρο, στην Πολιτεία της California, με έδρα το Sacramento. Σχηματίστηκαν το 1987, και μέσα σε μια περίοδο πέντε ετών, ως το 1992, κυκλοφόρησαν δύο demos. Το ότι η Chrysalis Records εξέφρασε την επιθυμία να τους εντάξει στο δυναμικό της (με την συμφωνία δυστυχώς να «χαλάει» την τελευταία στιγμή) και το ότι έδωσαν χωρίς να έχουν κάποιον επίσημο δίσκο στο ενεργητικό τους συναυλίες με groups όπως οι ARMORED SAINT, FORBIDDEN, EXODUS, SANCTUARY, DEATH ANGEL, DARK ANGEL, PRIMUS, VIO-LENCE δείχνει πως μάλλον κάτι καλό έκαναν οι (τότε) νεαροί thrashers. Οικογενειακές και βιοποριστικές υποχρεώσεις δεν τους άφησαν να προχωρήσουν, μα εκείνα τα demos έμειναν στο «συρτάρι», για να επανακυκλοφορήσουν τώρα με την μορφή της συλλογής “Death beyond darkness”. Το cd χωρίζεται σε δύο μέρη (“Priairie Sun Recording Studios”και “Earth Zone Studios”) και περιέχει και ένα extra, ζωντανά ηχογραφημένο κομμάτι. Στο σύνολο, δεκάξι. Οι thrashers οπαδοί ειδικά των METALLICA και TESTAMENT καλό είναι να κοιτάξουν προς τα δω. Τα τραγούδια είναι καλοπαιγμένα, το συνθετικό επίπεδο πολύ ικανοποιητικό, το πάθος της μπάντας αντικατοπτρίζεται πλήρως στις συνθέσεις και ναι, εδώ θα βρεις και κάποια κομμάτια που θα πιστοποιήσουν την άποψη πως άδικα, ίσως, αυτή η μπάντα δεν απέκτησε επίσημη δισκογραφία. Σαν το super πωρωτικό “The hill” το οποίο σου παραθέτω να ακούσεις. Μπες και στο bandcamp της εταιρείας, και τσέκαρε και τα υπόλοιπα.
Δεύτερoι στη σειρά, οι EPITAPH. Ίδια περίπτωση και εδώ, δύο demos τα οποία ακούμε ρετουσαρισμένα στην συλλογή “Echoes entombed”. Εδώ έχουμε το δεύτερο κεφάλαιο του τεχνικού ακραίου metal και ακούμε death metal, με λίγες επιρροές από thrash, και συγκεκριμένα μία πιο thrashy εκδοχή της «τεχνικής» εποχής των DEATH. Βέβαια Florida χωρίς τους OBITUARY δεν λογίζεται όσον αφορά το νεκρομέταλλο, έτσι εκτός από τις όποιες μουσικές αναφορές, εδώ θα ακούσεις και τον Donald Tardy να κάνει δεύτερα φωνητικά σε αρκετά κομμάτια. Να σημειωθεί πως η μπάντα μπορεί να είναι αρκούντως τεχνική αλλά παίζει εντυπωσιακά χωρίς να υστερεί στο songwriting, ενώ ο κιθαρίστας και τραγουδιστής του group Tony Teegarden είχε περάσει για ένα φεγγάρι από τους εκπληκτικούς progressive deathsters CYNIC, αναλαμβάνοντας τα πλήκτρα και τα δεύτερα φωνητικά. Απανταχού ραφιναρισμένοι κάφροι, ακούστε την συλλογή αυτή και ίσως ανακαλύψετε και εσείς ένα ακόμη κρυμμένο διαμάντι από τα τόσα που χάθηκαν στην πορεία των ετών, δικαίως ή και αδίκως.
Τέλος και του σημερινού Underground Scans. Μέχρι να «φουλάρουμε» ξανά τις μηχανές και να τα ξαναπούμε, take care.
Δημήτρης Τσέλλος
