a
Ημερολόγιο καταστρώματος ημέρα 45η: Τί να γράψω… δεν είμαι βλέπεις και από αυτούς που εκμεταλλεύονται τον χώρο και το βήμα που τους δίνεται για να λέω το μακρύ μου και το κοντό μου… η κατάσταση είναι γνωστή σε όλους μας, και θεωρώ πως όλοι μας πια είμαστε κατασταλαγμένοι στις απόψεις μας. Μουσική λοιπόν αποκλειστικά, και ευτυχώς, το 2020 σε αυτόν (και μόνο) τον τομέα, εξακολουθεί να μας αποζημιώνει και με το παραπάνω! Η σημερινή ενότητα, κινείται σε αποκλειστικά σε κλασσικά επίπεδα και έχει όλων των ειδών τους καλλιτέχνες: ανερχόμενα αστέρια, πρωτοεμφανιζόμενους, βετεράνους. Ας τους γνωρίσουμε.
Από την Μάλτα μας ήρθε η πρώτη πρόταση, για το “Further from eternity”. Οι δημιουργοί του οι ANCHORITE είναι μεν ένα νέο συγκρότημα, αλλά έχουν πολλά παράσημα στο πέτο. Δημιουργήθηκαν όταν οι βετεράνοι Leo Stivala (τραγουδιστής των μικρών θεών του επικού doom metal FORSAKEN και για ένα φεγγάρι των δικών μας REFLECTION) και Peter Svensson (μπάσο στους VOID MOON και ASSASSIN’S BLADE) συναντήθηκαν στο “Malta Doom Metal Festival” και αποφάσισαν να ξεκινήσουν κάτι καινούργιο. Την σύνθεση της νεοδημιουργηθείσας αυτής μπάντας συμπλήρωσαν οι Martin Jepsen Andersen στην κιθάρα (BLINDSTONE, MERIDIAN, ex-REECE) και ο drummer Marcus Rosenkvist, συνεργάτης του Svensson. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι τέσσερεις αυτοί μουσικοί καταπιάνονται με το επικό heavy/doom, όπου κυριαρχούν οι κιθάρες των CANDLEMASS και BLACK SABBATH, κάποιες φυσιολογικές επιρροές από τους FORSAKEN, ενώ υπάρχει και μια εμφανής MANILLA ROAD «αύρα» να πλανάται στον αέρα. Δικαιολογημένο λοιπόν και το κομμάτι-φόρος τιμής στον εκλιπόντα Mark “The Shark” Shelton, το “Valhalla awaits”, στο οποίο μάλιστα συμμετέχουν ο drummer της μπάντας Randy Foxe και ο τραγουδιστής Bryan Patrick. Τα κομμάτια είναι τα περισσότερα μεγάλα σε διάρκεια, ωστόσο ευτυχώς δεν πάσχουν από την εκνευριστική, σε πολλές περιπτώσεις, μονοτονία, που δυστυχώς κάνει τόσο εμφανή την παρουσία της στο doom metal. Θεωρώ πως κομμάτια όπως το “Of dark destinies”, το “Like a river through the snow” και το “The blood of the Anchorite” αξίζουν μιας παραπάνω μνείας, και προετοιμάζουν το έδαφος για μιαν ακόμη καλύτερη συνέχεια. Ωραία, ταιριαστή και η παραγωγή του Magnus “Devo” Andersson (ex-MARDUK) στα Endarker Studios. Πολύ αξιόλογο πρώτο βήμα, θα τους παρακολουθώ! (7/10)
Ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν όσον αφορά τούτη την στήλη είναι, εκτός του ψαξίματος για την εύρεση νέων «ταλέντων», η αλληλεπίδραση που υπάρχει μεταξύ του συντάκτη (εμού του ιδίου δηλαδή) και των αναγνωστών της (εσάς). Πριν λίγο καιρό λοιπόν, ήρθε από τον φίλο Κώστα (να λέμε και τα ονόματα) ένα μήνυμα με το link μιας σελίδας στο bandcamp, με το όνομα ECCLESIA και την παρότρυνση να «τσεκάρω». Μπαίνοντας, βλέπω ένα ιδιαίτερο, «Ιερωνυμικό» εξώφυλλο (πρώτος πόντος) και τον τίτλο “De Ecclesiæ Universalis”. Δεύτερος πόντος. “Witchfinding Metal of Doom, since 2016 Anno Domini”, λέει η περιγραφή. Εντάξει, ιεροεξεταστικό concept λοιπόν και artwork, ήμουν σχεδόν σίγουρος τι θα ακούσω, πριν καν πατήσω το play. Και πραγματικά, δεν έπεσα έξω. Doom metal υψηλότατων προδιαγραφών από την Γαλλία, με καταπληκτική ατμόσφαιρα και ύφος, επικό συναίσθημα, ΚΙΘΑΡΕΣ, φωνητικά με υπέροχο γρέζι, λες και ακούς τον τιτάνα Mats Leven, εξαιρετικές συνθέσεις. Τρία πράγματα μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση εδώ: Πρώτον, η πολύ ωραία χρήση του εκκλησιαστικού οργάνου και των χορωδιών με τα οποία φτιάχνουν «πλάτες». Δεύτερον, το γεγονός πως χρησιμοποιούν ακραία φωνητικά σε σημεία (μεγάλο κελεπούρι ο τραγουδιστής τελικά) και «τσιμπούν» τις ταχύτητες όπου θέλουν αλλά και όταν πρέπει. Doom εξάλλου δεν σημαίνει μόνο μουσική παιγμένη σε «ταχύτητα σαλιγκαριού» και σε tempo «περιφοράς Επιταφίου». Τρίτον, το πώς αφομοιώνουν τις επιρροές τους. Έχουμε λοιπόν και λέμε: CANDLEMASS εποχής “King of the Grey Islands” (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, κάποιος που δεν κοπιάρει τα δύο πρώτα τους!), CATHEDRAL, KRUX, REVEREND BIZARRE, GHOST (ναι, ναι, έτσι ακριβώς θα ακούγονταν αν έπαιζαν metal και είχα τελικά πάρει τραγουδιστή τον Leven)… Από σύγχρονές τους μπάντες, αυτές δηλαδή του ενός ή δύο δίσκων, αν έχεις λατρέψει τους CRYPT SERMON και GOTHIC STONE θα πάθεις ένα ακόμη μικρό shock όταν ακούσεις αυτό εδώ το διαμάντι. Στα συν η χρήση ηχητικών samples (Vincent Price rules) και η θεόρατη διασκευή στο “Don’t burn the witch” των VENOM, αλλά υπό τον τίτλο “Burn the witches”, αφού όπως έλεγε και ο Matthew Hopkins “I will find out the truth for you, have no fear…”. Για να ακούσεις αυτά που μόλις σου περιέγραψα, ελλείψει video, με ένα απλό κλικ είσαι μέσα στο bandcamp και σε ολόκληρο τον δίσκο. Στα top albums της χρονιάς. (8,5/10)
Αξιόλογων δίσκων συνέχεια. Δεν πέρασε πολύς καιρός που οι MEGATON SWORD κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP, με τίτλο “Niralet”. Μόλις ένας χρόνος. Φέτος η παρέα των Uzzy Unchained (φωνή), Chris the Axe (κιθάρα), Simon the Sorcerer (μπάσο) και Dan Thundersteel (τύμπανα) επανέρχεται με το πρώτο της full length album, με τίτλο “Blood hails steel – steel hails fire”. Στην μυστηριώδη χώρα της Niralet, όπως μας λένε οι ίδιοι ότι κατοικούν, τα χυτήρια ξαναπιάνουν δουλειά. Η αρχή του ηρωικού “Niralet” βρίσκει εδώ την αρμόζουσα συνέχειά της, με το επικό και σχεδόν βάρβαρο heavy metal της μπάντας να μας μιλά για μάχες, για ιστορίες ανδρείας, πολέμου, θριάμβων και ηρωικών ηττών. Οι Ελβετοί, σε αντίθεση με το EP, εδώ ναι μεν ακολουθούν την σχολή που καθιέρωσαν οι ETERNAL CHAMPION και πλέον εκτός των ιδίων συνεχίζουν μπάντες όπως οι SUMERLANDS και οι SMOULDER, πέραν όμως της «υιοθέτησης» αυτού του ηχοχρώματος, αντλούν πια επιρροές και από τα κλασσικά συγκροτήματα του επικού heavy metal της δεκαετίας του ’80 και του ‘90, όπως και από το ευρύτερο US metal αλλά και το NWOTHM. Σε κάποια σημεία εντοπίζεις, αν προσέξεις, αναφορές στους CHASTAIN (η εισαγωγή του ομώνυμου κομματιού), στους LIZZY BORDEN (“Verene”) ή στους HAMMERFALL (το “Songs of victory” έχει κάτι από “Steel meets steel” και “Unchained”). Ομολογουμένως η δουλειά που έχει γίνει ειδικά στις κιθάρες είναι εξαιρετική, ωστόσο τα φωνητικά παραμένουν ο ορισμός του “love or hate”. Αν τα αντέξεις, τότε είναι σίγουρο πως θα εκτιμήσεις και την μουσική στον βαθμό που της πρέπει. Ο Uzzy όμως έχει και ένα σημαντικό χαρακτηριστικό στοιχείο που κακά τα ψέματα, όλοι οι τραγουδιστές πασχίζουν να αποκτήσουν, ή θα ήθελαν να έχουν έμφυτο: η χροιά του είναι αναγνωρίσιμη από την πρώτη λέξη. Ένα ζήτημα που πρέπει να προσέξουν, γενικά, είναι η αμεσότητα. Κάποια κομμάτια δείχνουν να χάνουν λίγο τον προσανατολισμό τους. Ξέρετε, αγαπητοί MEGATON SWORD, κάποιες φορές δεν χρειάζεται τόση πολλή πληροφορία. Καταλήγοντας, νομίζω πως αυτό είναι ένα καλό πρώτο άλμπουμ, που όμως δεν πιστεύω πως ανταποκρίνεται πλήρως στις δυνατότητες της μπάντας. Αναμένω τα καλύτερα. (7/10)
Πάμε να δούμε και το τέταρτο και τελευταίο για αυτή την φορά άλμπουμ. Από τον Καναδά μας έρχονται οι POSSESSED STEEL με το παρθενικό τους full length “Aedris”. Το όνομα η αλήθεια είναι πως είναι λίγο παραπλανητικό, αφού θα ταίριαζε ιδανικά σε οποιαδήποτε black/speed μπάντα, έλα όμως που δεν είναι έτσι τα πράγματα… Οι Talon Sullivan (φωνή, κιθάρα), Don Bachinski (μπάσο), Steve Mac (κιθάρα) και Richard Rizzo (τύμπανα) αρέσκονται στο επικό heavy metal. Δυναμικά φωνητικά, καλπάζοντες ρυθμοί, στιβαρό rhythm section, ηρωική θεματολογία. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός πως ακούγονται «περιπετειώδεις» και «ανήσυχοι», όπως ακούγονται μπάντες σαν τους THE LORD WEIRD SLOUGH FEG, UNHOLY CADAVER/HAMMERS OF MISFORTUNE, ARGUS και DAWNBRINGER. Δεν ξέρω αν το έχουν πετύχει αυτό τυχαία ή αν έχουν τόσο πολύ εντρυφήσει στα προαναφερθέντα συγκροτήματα, πάντως η ταύτιση είναι πολύ μεγάλη και αυτό για μένα αποτελεί θετικότατο στοιχείο! Το κέλτικο στοιχείο είναι έντονο και ο δίσκος γενικά «ευωδιάζει μυρωδιές» από την Γηραιά Αλβιώνα, ενώ δεν χρειάζεται πιστεύω να πω πως οι metalheads οπαδοί των THIN LIZZY αλλά και αυτοί των πρώιμων (ως το 1995) SKYCLAD θα τον εκτιμήσουν ιδιαίτερα. Όσο σκέφτομαι τι κυκλοφόρησε φέτος στον χώρο του ευρύτερου επικού metal, τόσο συνειδητοποιώ πόσο καλή χρονιά ήταν για το είδος η φετινή, και πόσο δυνατός ο ανταγωνισμός. Μέσα σε αυτή την «κούρσα» για καλούς «αθλητές», το “Aegis”, ξεχωρίζει και με το παραπάνω! Μου έχει «δώσει» κιόλας και κάποια μικρά διαμάντια, για να εμπλουτίσουν τις συλλογές μου με χαρακτηριστικά τραγούδια του ύφους αυτού, σαν το “Spellblade”, το “Keeper of the woods” και το έπος “Skeleton king”. Η παραγωγή του Harry Hess των HAREM SCAREM είναι υποδειγματική. Απανταχού epic warriors, σπεύσατε. (8/10)
Bandcamp / Facebook / Instagram
Φτάσαμε στο τέλος. Όπως λέω πάντα, ως την επόμενη φορά, προτάσεις, παρατηρήσεις, καυστικά σχόλια και έπαινοι, στέλνονται χωρίς φειδώ στην γνωστή διεύθυνση. Μέχρι να τα ξαναπούμε, προσοχή και καλό κουράγιο!
Δημήτρης Τσέλλος
