Δυστυχώς, το ημερολόγιο δείχνει 2018. Γιατί δυστυχώς; Γιατί αν αυτός ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει το 1997-98, θα σηκωνόταν αρκετός ντόρος ώστε να τους δούμε ως support σε κάποια συναυλία των BLIND GUARDIAN, HAMMERFALL, GAMMA RAY κλπ ηγετικών σχημάτων. Οι NOVAREIGN είναι Αμερικανοί, από το Los Angeles. Δεν περίμενα να ακούσω τέτοιο metal από Καλιφορνέζους είναι η αλήθεια. Επικίζον (όχι επικό, έχει διαφορά) power metal (ακόμη προσπαθώ να καταλάβω πως τους αποδίδεται συν τοις άλλοις και ο όρος “progressive”), με ξεκάθαρο ευρωπαϊκό προσανατολισμό, γρήγορες ταχύτητες, υμνικά refrains, αλλά φωνητικά που κάπου δεν μπορούν να ακολουθήσουν την υπόλοιπη μπάντα. Θα ήταν καλύτερο αν υπήρχε ένας κλασικός, υψίφωνος τραγουδιστής, σαν αυτούς που έβγαζαν με τη σέσουλα τα 90’s. Αλλά και έτσι, αν είστε από αυτούς που δεν μπορείτε να σκεφτείτε τη ζωή σας χωρίς RHAPSODY, FALCONER, HEAVENLY και γενικά δεν φεύγετε μακριά από το «Στρουμφοχωριό», ακούστε το “Legends”. Θα σας αρέσει!
https://novareign.bandcamp.com/releases

CANDLE για τη συνέχεια, όπου στο “The Keeper’s curse” χαρίζουν «ατσάλι» και δεν χαρίζουν κάστανα. Ατόφιο heavy metal, με πολλές επιρροές από MERCYFUL FATE και KING DIAMOND, αποκλειστικά σε instrumental επίπεδο όμως, γιατί στα φωνητικά ο Erik Nordkvist των ASSAULTERY (και πρώην BLAZON STONE) ακολουθεί τη δική του οδό. Είναι λοιπόν λες και ακούς τη μουσική του αξιότιμου κυρίου Hansen με φωνητικά επιτηδευμένα …μέτρια. Ναι, σωστά διαβάσατε, επιτηδευμένα μέτρια. Ο Nordkvist ανεβοκατεβαίνει οκτάβες, «ακροβατεί», αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι για τους λεπτολόγους αυτού του κόσμου. Αντίθετα, δεν πρόκειται να ενοχλήσει στο παραμικρό όσους αναζητούν το συναίσθημα πρωτίστως, και θέλουν η μουσική να δένει με τη φωνή. Σε γενικές γραμμές το δισκάκι «σκοτώνει», και ειδικότερα το “Light at the end” είναι κομματάρα! Έχετε το νου σας οι «τρουμέτσολοι».
https://candlemetal.bandcamp.com/merch

Έλα τώρα, μου κάνετε πλάκα. Δεν μπορεί να το ακούω αυτό. Αυτοί δεν είναι οι BOMBER, ούτε αυτός ο δίσκος λέγεται “Sommation”. Αυτά είναι τα χαμένα κομμάτια του “Kill ‘em all”! Μόνο που ο Hetfield μάλλον είχε περάσει ένα ελαφρύ κρύωμα τότε και ακούγεται πιο βραχνός, ενώ σίγουρα drums ΔΕΝ παίζει ο Ulrich, διότι ο Romain Ircio τις βαράει τις κάσες σε ρυθμό μυδραλίου. Το άλμπουμ αυτό είναι τόσο «καψωμένο», που τους συγχωρώ ακόμη και τη, σε μερικές στιγμές, εξόφθαλμη αντιγραφή! “For fans of SLAYER, MOTORHEAD, AGNOSTIC FRONT and strong belgian beers. Buy it, dig it, share it !”, μας λένε οι ίδιοι. Δεν θα διαφωνήσω. Πάω να ξαναβάλω το αλμπουμάκι να παίζει, παρέα με μια παγωμένη St. Feuillien.
ΥΓ: Tο κομμάτι που ακολουθεί, δεν είναι το “Motorbreath”.

https://bomberofficialband.bandcamp.com/releases

Δημήτρης Τσέλλος