a
Ημερολόγιο καταστρώματος ημέρα 53η: Μοιρασμένοι οι ήχοι σήμερα, μεταξύ του black και του κλασσικού heavy metal, με το ένα άλμπουμ μάλιστα να είναι live κυκλοφορία. Ακούγοντάς το, κατάλαβα ξανά πόσο μου λείπουν οι συναυλίες. Όχι όμως οι μεγάλες, αυτές με τα χιλιάδες άτομα. Οι μικρές, οι «οικογενειακές». Αυτές που μια μπάντα για «λίγους», είτε αυτό συμβαίνει λόγω cult status, είτε λόγω του ότι είναι στα ξεκινήματά της, θα παίξει μπροστά σε «λίγους». Να στο δώσω με ονόματα; Δεν με νοιάζει αν ξαναδώ JUDAS PRIEST ή IRON MAIDEN. Τους έχω δει τόσες πολλές φορές που θα προτιμούσα να τους «θυσιάσω» για να δω ονόματα μικρά ή μικρομεσαία, από αυτά που κάθε τους συναυλία είναι και ένα party. Όπως έχω ξαναπεί σε άσχετη φάση, εκεί είναι η πραγματική μαγεία. Όπως υπάρχει, ίδια και απαράλλαχτη εννοείται, σε κάθε αξιόλογη κυκλοφορία που «γεννάται» μέσα από το underground.
Ξεκινάμε την αναφορά στη πρώτη μπάντα με το αναμενόμενο, περίπου δεδομένο, σύντομο info της: Οι AETHYRICK είναι Φινλανδοί και ως ώρας είχαν να επιδείξουν δύο δίσκους, το “Praxis” του 2018 και το περυσινό “Gnosis”. Αποτελούνται από τους αγνώστων λοιπών στοιχείων Gall και Exile, οι οποίοι μοιράζονται τα «πόστα» της φωνής και των οργάνων. Φέτος ήρθε η ώρα του “Apotheosis”. Μελωδικό μα συνάμα τραχύ και «αιχμηρό» black metal, που στιχουργικά καταπιάνεται με occult και μυστικιστικά ζητήματα και είναι αυτό που θα λέγαμε “guitar driven”. Πραγματικά, μπορεί να υπάρχει χρήση πλήκτρων, όμως το μεγαλύτερο ποσοστό της ατμόσφαιρας του άλμπουμ από τις κιθάρες δημιουργείται. Όπως συμβαίνει με όλα τα είδη-υποείδη του σκληρού ήχου, έτσι και το black έχει γνωρίσει μόδες και τάσεις ουκ ολίγες. Την εποχή αυτή, κυρίαρχη (τάση) είναι η επική, ατμοσφαιρική πλευρά συγκροτημάτων όπως οι WOLVES IN THE THRONE ROOM. Εδώ λοιπόν, αυτή η μουσική ενώνεται με την «ψύχρα» του Ευρωπαϊκού Βορρά (οι EMPEROR πρέπει να έπαιξαν τον ρόλο «μπούσουλα» όταν έπρεπε να διευθετηθεί το θέμα «ατμόσφαιρα») και «ταξιδεύει» προς τα άστρα, μέσω του “In times before the light” των COVENANT. Έξι τραγούδια, κάτι παραπάνω από 40 λεπτά διάρκεια, μια πολύ καλή πρόταση για όλους τους οπαδούς του ατμοσφαιρικού black metal. (7 / 10)
Bandcamp / Website
Ακραίου metal συνέχεια με τους Νορβηγούς ENDEZZMA, δηλαδή τους Morten Shax (φωνή), Malphas και Nihil (κιθάρα), Aske (μπάσο) και Skriu (τύμπανα). Ως μπάντα υπάρχουν δισκογραφικά από το 2007, έχοντας κυκλοφορήσει δύο eps (“Alone”, “Morbus divina”) και δύο full lengths (“Erotik nekrosis” και “The arcane abyss”). H φετινή τους προσπάθεια έχει τον εντυπωσιακό τίτλο “The Archer, Fjord and the Thunder” και φιλοδοξούν μέσω αυτής να πάρουν μια καλή θέση ανάμεσα στις μπάντες «πρώτης γραμμής», όσον αφορά το black metal. Black metal είπα; Ναι, αλλά δεν έχουμε κάτι απλό/απλοϊκό εδώ. Οι σαφείς επιρροές μπορεί να ξεκινούν από EMPEROR, DISSECTION, και να καταλήγουν σε NECROPHOBIC και WATAIN, αλλά συναντάμε και κάποιες εντελώς διαφορετικές και ίσως μη αναμενόμενες, όταν ο ήχος ανοίγεται προς thrash metal «τοπία». Πως αλλιώς να τις χαρακτηρίσω, όταν έχουν να κάνουν με τους VOIVOD και VEKTOR για παράδειγμα; Διαφορετικές λοιπόν, απρόσμενες μα σίγουρα ταιριαστές και ελκυστικές! Ανελέητο blasting στα τύμπανα, τεχνικότατες κιθάρες με «βάθος», λύσσα αντάμα με «μαύρη» αρχοντιά και έχω την εντύπωση πως οι Νορβηγοί καταθέτουν τον καλύτερο ως τώρα δίσκο τους, ο οποίος θα εκτιμηθεί γενικώς από οπαδούς του ακραίου ήχου, και όχι μόνο τους ταγμένους black metallers. Προσωπικά πάντως, τον ευχαριστήθηκα δεόντως και τολμώ να πω πως αυτοί που είναι εγγύτερα στον ακραίο metal από μένα, θα τον εκτιμούσαν εξίσου ή και περισσότερο. (7,5 / 10)
Facebook
Σχεδόν ένα μήνα πριν όλοι ετοιμαζόμασταν για την Πρωτοχρονιά του 2021. Όλοι; Μάλλον όχι. Κάποιοι στις Η.Π.Α αναφώνησαν «ευτυχές το 1985!» όταν τα ρολόγια έδειξαν 00:00. Δηλαδή, τι άλλο να πω για μια μπάντα που λέγεται POUNDER (ναι!), ο δίσκος της “Breaking the world” (ναι, ναι!) και έχει ΑΥΤΟ το εξώφυλλο (ναι, ναι, ναι!) ; O κιθαρίστας/τραγουδιστής Matt Harvey, βέβαια, έχει άλλο «παρελθόν»: EXHUMED, EXPULSION, EXODUS… O lead κιθαρίστας Tom Draper ομοίως, με συμμετοχή μεταξύ άλλων στους CARCASS και στους SAVAGE MESSIAH. Ο δε Alajandro Coredor στο μπάσο, χωμένος σε ακόμη πιο extreme φάση, με τους NAUSEA και VALLENFYRE. Πως τώρα έσμιξαν αυτοί και παίζουν κλασσικό, πατροπαράδοτο heavy metal εμπνευσμένο από τους JUDAS PRIEST, SAXON και γενικά το NWOBHM, δεν ξέρω. Πάντως, δεν είναι καθόλου κακοί σε αυτό που κάνουν. Ok, κάποιοι θα μιλήσουν για παρωχημένο heavy metal, για γραφικές καταστάσεις κλπ. αλλά θα τους απαντήσω πάνω σε αυτό πως αυτό που ονομάζεται «ισορροπία», είναι κάτι που μόνο έτσι επιτυγχάνεται. Όταν μαζί με τους νεωτεριστές που οδηγούν τις εξελίξεις και τραβούν τον ήχο στα άκρα, υπάρχουν και κάποιοι που κοιτούν τις σταθερές, παραδοσιακές αξίες και δεν τις αφήνουν να σβηστούν. Εκεί ανήκουν και οι POUNDER, με κομμάτια – χρονομηχανές όπως “Never forever”, “Hard city”, “Give me rock”, απροβλημάτιστο attitude και διάθεση να περάσουν, μαζί με μας που τους ακούμε, καλά. Νομίζω αυτό αρκεί. ΥΓ: το Δελτίο Τύπου δεν αναφέρει κάτι, αλλά μάλλον τύμπανα παίζει και εδώ ο Gus Rios που έπαιξε στο προηγούμενό τους άλμπουμ, “Uncivilized”. (7 / 10)
Bandcamp / Facebook
Έφτασε η στιγμή για τους Σουηδούς SCREAMER να κυκλοφορήσουν, μετά από τέσσερα studio albums, το πρώτο τους live. “Live sacrifice” o τίτλος του. Ηχογραφημένο σε συναυλίες που δόθηκαν από το φθινόπωρο του 2019 ως και τον χειμώνα του 2020, πριν έρθει εννοείται ο covid και μας βγάλει από την υπέροχη ρουτίνα μας, περιέχει δώδεκα κομμάτια και όπως θα ήταν αναμενόμενο από κάποιον που τους παρακολουθεί, υποστηρίζει κυρίως το τελευταίο τους album, “Highway of heroes”. Τηρουμένων τούτων των αναλογιών, το setlist κρίνεται ικανοποιητικό. Η απόδοση της μπάντας δε, εννοείται πως είναι εξαιρετική και δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό. Μια γεύση είχαμε πάρει άλλωστε το 2015, όταν τους είδαμε σε μια υπέροχη εμφάνιση στο Κύτταρο ως support στους ENFORCER. Θεωρώ κάτι παραπάνω από πιθανό, αν μας είχαν επισκεφτεί για την προώθηση του “Highway of heroes” να είχαμε παρακολουθήσει ένα super πωρωτικό show κλασσικού heavy metal. Μακάρι αυτό να γίνει όταν κυκλοφορήσει η διάδοχη κατάσταση. Ως τότε, ακούμε τούτο το πολύ καλό live album και μεταφερόμαστε νοερά σε αγαπημένους μας συναυλιακούς χώρους. Βαθμολογία δεν έχει, άλλωστε, τι να βαθμολογήσει κανείς; Την χαρά ενός live; Ανεκτίμητη αξία.
Facebook / Bandcamp / Website / Instagram
Δημήτρης Τσέλλος
