a
Ημερολόγιο καταστρώματος, ημέρα 54η: Νομίζω ψάξαμε αρκετά βαθιά την φορά αυτή. Γιατί, εντάξει, καλλιτέχνες από Σουηδία περνούν συχνά-πυκνά από τούτη την στήλη. Αλλά Γάλλους, και πόσο μάλλον Ρουμάνους (και μάλιστα δύο φορές!), δεν είναι κάτι που συναντώ συχνά. Όταν λοιπόν έλαβα τα promos τους, και διαβάζοντας τα πρώτα εισαγωγικά σημειώματα, είχα την περιέργεια να δω πως ακούγονται. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την περιήγησή μας από τους…
…CONVICTION και το ομώνυμο ντεμπούτο τους (“Conviction”). Εύκολα τα πράγματα εδώ: ή σου αρέσει το παραδοσιακό doom metal, χωρίς επικολυρικές τάσεις και stoner/desert προσανατολισμούς, οπότε συνεχίζεις την ανάγνωση (με περισσό ενδιαφέρον, θέλω να πιστεύω) ή δεν σου αρέσει οπότε σταματάς να διαβάζεις και προχωράς παρακάτω. Οι Olivier Verron (φωνή, κιθάρα), Frédéric Patte-Brasseur (κιθάρα, β’ φωνητικά), Vincent Buisson (μπάσο, β’ φωνητικά) και Rachid “Teepee” Trabelsi (τύμπανα), μας έρχονται από τη Νορμανδία. Δεν ξέρω τι συμβαίνει στη καθημερινότητά τους, ελπίζω όλα να τους πηγαίνουν καλά και αυτό που ακούω να είναι απλά η μουσική που τους αρέσει να παίζουν, γιατί αν όντως τα βιώματά τους αντικατοπτρίζονται στο πεντάγραμμο…αντίο ζωή! Θλίψη, πόνος, απαισιοδοξία (θα μου πεις, ναι, δεν υπάρχει αισιόδοξο doom και θα έχεις και δίκιο), «μάνα γιατί με γέννησες;» κλπ «ευχάριστα», υπό τους ήχους ενός doom επηρεασμένου από τους πρώιμους CATHEDRAL και PARADISE LOST, τους SAINT VITUS, τους WITCHFINDER GENERAL και γενικότερα μπάντες αυτού του στυλ. Τραγούδια μεγάλα, μακρόσυρτα και σε αργά tempi, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (όπως το πολύ καλό “Curse of the witch”), με τα φωνητικά να ποικίλλουν από καθαρά σε growls και κάποια effects στο background να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα «τρόμου». Αυτό που πρέπει να προσέξουν, είναι λίγο τη «ροή» των κομματιών τους. Εννοείται πως δεν είναι βαρετά, εννοείται πως ο χρόνος κυλά ομαλά, αλλά λείπουν οι συνθετικές εξάρσεις που θα προσδώσουν το «κάτι παραπάνω» σ’ αυτά. Πάντως, σαν πρώτο βήμα, οι Γάλλοι τα πάνε καλά, και αυτό μετράει περισσότερο. Δυνατότητες υπάρχουν, πιστεύω στο επόμενό τους άλμπουμ θα είναι ακόμη πιο καλοί! (7 / 10)
Bandcamp / Facebook / Instagram / Spotify
Πάμε να ανεβάσουμε ρυθμούς και διάθεση, με τους MAESTITIUM και το “Tale of the endless” EP. Οι MAESTITIUM είναι ένα studio project του κιθαρίστα, πληκτρά και τραγουδιστή Elias Westrin (TOMB DWELLER, πρώην VOICES OF VENGEANCE) και υφίστανται από το φθινόπωρο του 2019. Σε αυτό τον βοηθούν ο μπασίστας Anton Flodin (DΕΑΤΗΒREED) και ο drummer Nils “Dominator” Fjellström (NORDJEVEL, πρώην DARK FUNERAL). Τι ακούμε εδώ; Μελωδικότατο death metal, με ολίγον black αισθητική σε κάποια σημεία και πολλές επιρροές από INSOMNIUM, WINTERSUN και DISSECTION. Το EP αποτελείται από τέσσερεις συνθέσεις: μία εισαγωγή (“The undying travail”) και τρία ολοκληρωμένα κομμάτια (“Morning star”, “Song of the freezing wind”, “Tale of the endless”). Προσωπικά, εφόσον ο Westrin θέλει να μετουσιώσει τους MAESTITIUM από studio project σε κανονική μπάντα, θα λάβω τούτο το EP σαν το πρώτο, διερευνητικό εγχείρημα. Τα τραγούδια λοιπόν είναι αρκετά καλά, «αναπνέουν», το παίξιμο άψογο, οι ρυθμοί δεν είναι μονότονοι και η ατμόσφαιρα «βορινή» και «παγωμένη» όπως πρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις. Καλή εντύπωση μου άφησε και η δουλειά που έχει γίνει στις πλούσιες και καλοδουλεμένες ενορχηστρώσεις. Νομίζω πως έχουμε μιαν αξιόλογη αρχή εδώ και πως, με τη προσθήκη ενός ή ακόμη καλύτερα δύο μουσικών, ώστε να μπορεί να υποστηριχθεί και η υπόθεση “live”, οι Σουηδοί θα τα πάνε περίφημα στο μέλλον. (7 / 10)
Ξαναβάφουμε τα πανιά μας μαύρα… Εδώ έχουμε μια ιδιάζουσα περίπτωση. Οι Ρουμάνοι MOURNERS είχαν κυκλοφορήσει τον περασμένο Απρίλιο, μόνο σε digital μορφή, μέσω τους bandcamp τους, το ντεμπούτο τους “Act Ι: Tragedies”. Πλέον αυτό κυκλοφορεί και σε CD, μέσω της νεοσύστατης Personal Records. Τούτη δω η μπάντα είναι η «συνέχεια» των πολύ καλών funeral doomsters EYE OF SOLITUDE, αφού δύο μέλη τους (Daniel Neagoe και Siebe Hermans) ανήκαν στις τάξεις τους. O Neagoe, ο οποίος είναι επίσης μέλος σε αμέτρητες άλλες μπάντες, ασχολείται με κιθάρα, φωνή, μπάσο, πλήκτρα, ο Hermans είναι στα τύμπανα και τη τριάδα συμπληρώνει ο κιθαρίστας Mihai Dinuta. Funeral doom λοιπόν και νομίζω πως κατάλαβες τι εννοούμε με τον όρο αυτόν. Αργές, ΠΟΛΥ αργές ταχύτητες, growling φωνητικά απευθείας από την Άβυσσο, «πλάτες» με πλήκτρα από πίσω, χτύπημα του ταμπούρου στα τύμπανα ένα κάθε δέκα δευτερόλεπτα… ωραία πράγματα αν σου αρέσουν οι PARADISE LOST, MY DYING BRIDE, ANATHEMA και τους θες ακόμη πιο βαρείς και καταθλιπτικούς, προσωπικά όμως κάπου δεν αντέχω τόση θλίψη. Επομένως, μην λαμβάνεις υπόψη την βαθμολογία, αν σου αρέσει το στυλ, άκουσέ τους και σίγουρα θα δώσεις τη δική σου. Ίσως διαφέρει. (6 / 10).
Η τετράδα κλείνει με τη πρόταση του φίλου της στήλης, Θοδωρή. Εδώ έχουμε τους επίσης Ρουμάνους SUR AUSTRU και το δεύτερό τους άλμπουμ “Obârșie”. Όπως και στη προηγούμενη περίπτωση, παρακολουθούμε την «συνέχεια» ενός ακόμη group, αφού το τρέχον line up είναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό οι NEGURA BUNGET, αφότου πέθανε ο DRUMMER τους, Gabriel Mafa, από καρδιακή προσβολή. Οι SUR AUSTRU αποτελούνται από έξι μουσικούς, τους Ovidiu Corodan (μπάσο, φωνή), Sergiu Nădăban (τύμπανα), Ionut Cadariu (πλήκτρα), Mihai Florea (κιθάρα), Tibor Kati (κιθάρα, φωνή), ενώ ο τρομπετίστας Petrică Ionuţescu επικουρεί στα παραδοσιακά όργανα. Παγανιστικό metal, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο προσδιορισμό, πολύ μελωδικό, με αρκετές ambient αναφορές και folk επιρροές, όπου τα riffs τύπου πρόσφατων ROTTING CHRIST εμπλέκονται με σήμαντρα (ναι, αυτό που ακούς στα μοναστήρια), ποιμενικές φλογέρες και κέρατα (alphorns). Τα φωνητικά ποικίλουν από «τραχιά» σε «καθαρά» και «απαγγελτικά» και η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι αυτή της πατρίδας τους. Εδώ υπάρχει και ένα σημαντικό, για μένα πάντα, χαρακτηριστικό. Μπορεί η χρήση γλωσσών πέραν της Αγγλικής να στερεί από μια μπάντα ένα ποσοστό της όποιας ευρείας αναγνωρισιμότητας, από την άλλη όμως της προσδίδει χαρακτήρα. Και για να μιλήσουμε αποκλειστικά για τους SUR AUSTRU, νομίζω πως τα Ρουμάνικα καλώς χρησιμοποιούνται εδώ. Φαντάζεσαι τραγούδια που να θυμίζουν την ποιμενική ζωή στα Τρανσυλβανικά Όρη, τραγουδισμένα με Αγγλικά της Οξφόρδης; Εγώ όχι. Το μόνο «μείον», είναι πως προς το τέλος ο δίσκος κάνει μια ελαφρά «κοιλιά», γεγονός που του στερεί πόντους από την τελική βαθμολογία. Πάντως, μιλάμε για έναν πολύ καλό δίσκο, ο οποίος έχει πολύ δυνατό πρώτο μισό και δύο εξαιρετικές συνθέσεις, μεταξύ άλλων. Το εναρκτήριο 13λεπτο “Cel din Urmă” και το εντελώς folklore “Codru Moma”. Άκουσέ το, ειδικά το δεύτερο. (7,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
