Underground Scans Vol. 71 (HEXORCIST, MYSTIC STORM, SKULL SOCIETY)

Επιστροφή, με αργούς ρυθμούς, από την θερινή ραστώνη. Εντάξει, δεν χρειάζεται να περιμένω να τελειώσει αυτό το καλοκαίρι, για να πω πως δεν ήταν καλό. Από την άλλη, είναι ξεκάθαρο πως η στήλη αυτή δεν είναι βήμα για να εκφωνούνται κηρύγματα κάθε είδους. Οπότε, ας επικεντρωθούμε σε κάτι που μας χαρίζει τουλάχιστον κάποιες στιγμές ευδαιμονίας, δηλαδή τη μουσική και ας δούμε πρώτα τα του «οίκου» μας. Έχω την εντύπωση πως ήρθε η ώρα για μια εκ νέου ανανέωση της στήλης. Άλλωστε, το απαιτεί το συνεχές «μεγάλωμά» της. Στα πλαίσια λοιπόν της ανανέωσης αυτής, θα έχω τη χαρά και την τιμή να είναι δίπλα μου ο Άγγελος Κατσούρας, ο οποίος αφενός θα αναλάβει κυρίως την «ακραία» πτέρυγα της στήλης και αφετέρου θα παρουσιάζει πράγματα τα οποία εκ των πραγμάτων ένας άνθρωπος αδυνατούσε να προλάβει και θα ήταν κρίμα να μην υπάρχουν στο περιοδικό. Έτσι, από τούδε και στο εξής, στο τέλος κάθε δισκοκριτικής, θα υπάρχουν τα αντίστοιχα ονόματα, για να ξέρεις ποιος γράφει τι. Παράλληλα, όπως λογικά θα έχεις ήδη παρατηρήσει, υπάρχει αλλαγή και στο εικαστικό/εμφανισιακό κομμάτι, με πρώτη και κυριότερη το νέο μας logo, δημιούργημα της φωτογράφου μας και υπεύθυνης περί τέτοιων θεμάτων, Έλενας Βασιλάκη. Και τώρα που ξαναγνωριστήκαμε, ας ξεκινήσουμε!

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: HEXORCIST
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Evil reaping death”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Memento Mori
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Hexorcist I: Φωνητικά
Hexorcist II: Μπάσο
Hexorcist III: Κιθάρες
Hexorcist IV: Τύμπανα

Οι περισσότεροι μεταλλάδες, άσχετα αν και κατά πόσο αγαπούν το είδος, με το που ακούν Florida, έχουν το μέρος συνυφασμένο με το death metal, καλώς ή κακώς. Και όχι άδικα, καθώς εκεί ευδοκίμησε στις ένδοξες ημέρες του, δηλαδή από το 1987 και την έναρξη του μέχρι το 1995 που συναντάμε τα τελευταία απόλυτα μνημεία του είδους. Όχι πιο πριν, οι POSSESSED Δ-Ε-Ν ήταν ποτέ death metal μπάντα. Τις ημέρες εκείνες φαίνεται να έχουν έντονα αποτυπωμένες μέσα τους οι τέσσερις… Εξορκιστές που απαρτίζουν τους Αμερικάνους HEXORCIST από το Miami. Kαι λέμε Εξορκιστές, καθώς προσδιορίζονται ως Hexorcist I, II, III και IV ο καθένας τους ξεχωριστά. Μαγκιά μεγάλη θα έλεγα, αφήνουν τη μουσική να μιλήσει χωρίς να στέκονται σε πρόσωπα, πράγμα που δείχνει θέληση να πετύχουν βασισμένοι στην ποιότητά τους. Ένα μικρό σοκ το έχουν προκαλέσει τη δεδομένη στιγμή που μιλάμε, καθώς πρόκειται για τη νέα αγαπημένη μπάντα μιας σεβαστού – πολύ μεγάλου για την ακρίβεια – αριθμού απανταχού κάφρων ανά την υφήλιο. Σε βαθμό τέτοιο που απορώ πως δεν τους τσίμπησε μεγαλύτερη εταιρεία, πράγμα το οποίο είναι νομοτελειακό να συμβεί μελλοντικά με ανάλογη πορεία.

Ο «ανέντιμος» βίος τους είχε φανεί από το περυσινό demo “Bestiarium vocabulum”, ωστόσο η ιστορία γράφτηκε μέσα από μεγάλους δίσκους και μην έχετε καμία αμφιβολία ότι το ντεμπούτο τους, “Evil reaping death”, είναι ήδη ένας εξ αυτών. Σε σημείο που πολλοί ήδη να μιλάνε για το “next big thing” στο death metal και αυτός ο βαρύγδουπος χαρακτηρισμός να μην τους προσάπτεται λόγω ενθουσιασμού. Οι HEXORCIST πείθουν ότι έχουν όντως τα… κότσια να το πετύχουν. Ο ήχος τους δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. MORBID ANGEL όπως τους ονειρεύεται ο κάθε old-school κάφρος, εποχής “Altars of madness” αποκλειστικά (για να μην πω “Abominations of desolation”), με δεδομένη ατμόσφαιρα, με τις κλίμακες να ανεβοκατεβαίνουν σε κολασμένους ρυθμούς και ένα ακατανίκητο συναίσθημα «κακίας» να αναβλύζει από τα ηχεία και να παραπέμπει στην ακόμα μεγαλύτερη σατανίλα των ANGELCORPSE (Ο πρώτος Εξορκιστής ενδέχεται να σας θυμίσει το ανίερο λαρύγγι του Pete Helmkamp). Ατραξιόν φυσικά αυτά τα εφιαλτικά «riff σαν σόλο» α λα Trey Azagthoth. Στα πολύ θετικά, η αρκετά μικρή του διάρκεια (μόλις 35’) που επιτρέπει επαναλήψεις ακροάσεων, το ότι γενικά δεν το κουράζουν αλλά είναι ξεκάθαροι ότι ήρθαν να τα διαλύσουν όλα και φυσικά, ιδιαίτερη αναφορά θα γίνει στο φοβερό εξώφυλλο. Ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζονται οι καβαλάρηδες που έρχονται – προφανώς – από την Κόλαση είναι εκπληκτικός, ενώ ο τρόπον τινά αρχηγός τους κραδαίνει ένα σκήπτρο με πεντάλφα η οποία είναι σχεδόν ολόιδια με το τρισκατάρατο blasphagram των MORBID ANGEL. Ορισμός της φράσης “buy or die”, ενώ έχουν βγάλει και τρομερές εκδόσεις σε κασέτα για τους ακόμα πιο old-school τύπους. Ήρθαν για να μείνουν και το φωνάζουν με στόμφο και άκρως προκλητική αύρα νικητών μέσα από ολική καταστροφή. (9 / 10)

Facebook
Bandcamp
Spotify
YouTube

Άγγελος Κατσούρας

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: MYSTIC STORM
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Из хаоса древних времен”/”From the ancient chaos”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Jawbreaker Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Anna: φωνητικά
Kostya: κιθάρες, πλήκτρα
Artyom: μπάσο
Alexey: τύμπανα

«Από την Ρωσία με αγάπη», όπως είπε κάποτε και ο μεγάλος James Bond. Female fronted speed/thrash από τους MYSTIC STORM, τραγουδισμένο στη μητρική τους Γλώσσα. Εντελώς 80s άκουσμα τούτο το δισκάκι, από τη μουσική και την παραγωγή μέχρι το συναίσθημα και το στιλιστικό μέρος, είναι σίγουρο πως θα κερδίσει όλους όσους αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν δεκαετία στη μουσική τους. Όλους όσους πιστεύουν πως ο χρόνος τελειώνει κάπου στο 1989, μα και όσους αναζητούν το retro απ’ όπου κι αν προέρχεται, όπου κι αν βρίσκεται. Κινούμενοι άλλοτε σε ταχύτατους και άλλοτε σε μέσους ρυθμούς, με φοβερά και τρομερά, καταιγιστικά σε σημεία riffs και υψίσυχνα φωνητικά που τιμούν τη Sabina Classen, οι Ρώσοι δεν αστειεύονται. Ξέρουν, όπως φαίνεται, να ισορροπούν τέλεια στο λεπτό σχοινί που ενώνει τον άκρατο ενθουσιασμό με τον στυγνό επαγγελματισμό και έχουν στη κατοχή τους ένα πολύ αποτελεσματικό «φίλτρο», ώστε να περάσουν από αυτό σωστά τις επιρροές τους.

Καθώς το “Ночной Кошмар”/“Nightmare” σημάνει την έναρξη αυτού του speed/thrash «κατακλυσμού», λαμβάνεις τα πρώτα…vibes: τους SLAYER του “Show no mercy” και του “Hell awaits” ακούς, με τη συνέχεια να αποκαλύπτει και σχήματα που δεν θα περίμενες να αποτελούν επιρροές, όπως τους SENTINEL BEAST ή τους DAMIEN THORN. Ή κάποιες πιο διακριτικές, όπως των CELTIC FROST. Γιατί ξέχωρα από τη μουσική, όταν ακούς αυτό το “ugh!”, τι άλλο μπορείς να σκεφτείς; Θες και το κερασάκι στην τούρτα; Το τελευταίο κομμάτι είναι μια διασκευή επάνω στον μικρό ύμνο “Vultures in the sky” των DÉTENTE (!), από το “Recognize no authority”, η οποία είναι καλύτερη (!!) της αυθεντικής εκτέλεσης. Ίσως δε, να είναι και ένας ακόμη φόρος τιμής της μπάντας προς αγαπημένο της καλλιτέχνη, αφού πέραν των μουσικών κοινών στοιχείων, η Άννα εκτός από τη Sabina, θυμίζει αρκετά και την μακαρίτισσα Dawn Crosby. Τί σου είναι ο χρόνος… αν το “Из хаоса древних времен”/”From the ancient chaos” είχε κυκλοφορήσει το 1985, θα μιλούσαμε τώρα περί αυτού, επί άλλης βάσεως. Βαθμολογία; Η δική μου και μόνο, ενδεικτική. Πρόσθεσε βαθμό κατά το δοκούν, ειδικά αν δεν σε ενοχλούν τα Ρωσικά και οπωσδήποτε δες τα live videos που υπάρχουν στο διαδίκτυο. (7,5 / 10)

Facebook
Bandcamp
Spotify
YouTube

Δημήτρης Τσέλλος

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: SKULL SOCIETY
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “From Fear To Evil”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ultrametal Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Oscar Pianda: Φωνητικά
D. Hellrazor: Όλα τα υπόλοιπα όργανα

Τσεκάροντας συνεχώς νέα albums, πρέπει να πω λίγο τη μέθοδο που ακολουθώ που πολλές φορές οδηγεί σε αναπάντεχη επιτυχία. Καταρχάς ό,τι είναι thrash/death «προκρίνεται» με συνοπτικές διαδικασίες. Ό,τι είναι από τη Λατινική Αμερική, επίσης. Αν μου αρέσει και το όνομα ή το εξώφυλλο, τουλάχιστον πριν την πρώτη ακρόαση μοιάζει γκανιάν. Ε, ένα τέτοιο γκανιάν, μετά την πρώτη ακρόαση, αποδείχθηκαν οι ολόφρεσκοι SKULL SOCIETY. Mε το που είδα δε ότι τα παλικάρια μας είναι απλά ένα δίδυμο που προέρχεται από την Κολομβία (αν το πρώτο που σου ήρθε στο μυαλό είναι το μαλλί του Βαλντεράμα και η κλωτσιά-σκορπιός του Χιγκίτα, αυτοχειροκροτήσου), και κοιτώντας και τις old-school φάτσες τους, είπα «αυτοί θα είναι περίπτωση». Και τι περίπτωση! Μιλάμε για ξεκάθαρο SEPULTURA-worship όσο ελάχιστες φορές στην ιστορία. Worship σε φάση να είχαν αφίσες πάνω από τα κεφάλια τους, να κλαίνε από χαρά και συγκίνηση όταν ακούν τα άλμπουμ τους και τέτοια. Αδυνατώ να φανταστώ κάτι λιγότερο.

Στο παρθενικό τους άλμπουμ “From fear to evil”, οι Κολομβιανοί με τρόπο που δεν ξέρω αν το επιδίωξαν ή έγινε κατά λάθος, καταφέρνουν να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στο “Schizophrenia” και το “Beneath the remains”. Ακριβώς έτσι θα ακουγόταν ένα SEPULTURA άλμπουμ αν έβγαινε το 1988 ανάμεσα στα δυο προαναφερθέντα μνημεία, καθώς περιέχει μέσα του το πρωτόγονο συναίσθημα του “Schizophrenia” με την αλλαγή πλεύσης σε πιο καθαρό ήχο του “Beneath the remains”. Μην περιμένετε καμία τεχνική, καμία διάθεση για πειραματισμό και σημεία που θέλουν αφομοίωση. Στην πρώτη ακρόαση είναι όλα απίστευτα ξεκάθαρα και κυρίως το πάθος με το οποίο παίζουν και καταφέρνουν να μεταδώσουν την αγάπη τους για τις παλιές καλές ένδοξες μέρες των SEPULTURA και όλου του thrash στο σύνολό του. Αν προσθέσετε και την όμορφη βραχνάδα του τραγουδιστή Oscar Pianda η οποία θυμίζει τόσο έντονα Max Cavalera, τότε το «γλυκό δένει» ακόμα περισσότερο. Δεν ξέρω αν γνωρίζουν τι έχουν πετύχει, αλλά ήδη συζητούνται πολύ και ακόμα κι αν μιλάμε για ξεκάθαρη αντιγραφή δίχως προσωπικό στοιχείο (δε νομίζω να το ήθελαν κιόλας), έχουμε να κάνουμε με ένα σύνολο το οποίο θα αρέσει σε όσους αγαπούν το είδος αλλά και όσους θέλουν να ακούσουν ένα τελείως ευθύ, παικτικά, άλμπουμ. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο έτερο μέλος D. Hellrazor (David Meza το πραγματικό του όνομα), ο οποίος παίζει τα πάντα στην κυριολεξία και με απόλυτη επιτυχία. Πεντακάθαρα riffs, δυνατά και ρυθμικά τύμπανα, το μπάσο ακούγεται όσο πρέπει, μια ομορφιά το δίχως άλλο. Μια πάρα πολύ ευχάριστη έκπληξη στην κυριολεξία από το πουθενά και με το μέλλον να δείχνει λαμπρό, δεδομένου ότι πιστεύω ότι θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο. Κι επειδή ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται, υπάρχει και διασκευή στο “Inner self” (ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΠΟΙΟ “INNER SELF” ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕ;)!

Υ.Γ.: Οι τύποι είναι τόσο ψυχάρες που έβγαλαν το δίσκο μόνο σε κασέτα, άγνοια κινδύνου και παίξιμο για τη φανέλα το δίχως άλλο!

Με αυστηρότητα λόγω περιθωρίου βελτίωσης (προσθέστε μισό βαθμό άφοβα) (8 / 10)

Facebook
Bandcamp
YouTube

Θεωρώ σωστό, ηθικό και πρέπον να ευχαριστήσω τον Δημήτρη, ο οποίος έκρινε με τη σειρά του – για τους δικούς του λόγους – ότι η στήλη του χρειαζόταν και την δική μου παρουσία και σε κάθε περίπτωση είναι άκρως τιμητικό και συναδελφικό, δεν συμβαίνει και συχνά στους εκάστοτε τομείς τη σήμερον ημέρα. Παρότι τα κοινά μας ακούσματα και απόψεις υπερβαίνουν κατά πολύ τον μέσο όρο, τείνω να είμαι λιγότερο «παραδοσιακός» όπως ο Δημήτρης και χαρακτηρίζομαι από φίλους – και εχθρούς – ως πιο «ακραίος» στα ακούσματα μου (και όχι μόνο). Το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσουμε από κοινού πλέον να συνεχίσουμε την δεδομένα επιτυχημένη δουλειά της στήλης μέχρι τώρα, και γιατί όχι, να κάνουμε ότι μπορούμε για να ανακαλύψετε νέες αγαπημένες μπάντες και ήχους, καθώς η έρευνα και αγάπη γι’ αυτήν, δεν τελειώνουν ποτέ. Δημήτρη, τιμή μου!

Άγγελος Κατσούρας