«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δεν μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δεν θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: CLAYMOREAN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Eulogy for the Gods”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Stormspell Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Dejana Garčević: φωνητικά
Uroš Kovačević: κιθάρα
Vladimir Garčević: κιθάρα
Goran Garčević: μπάσο
Marko Novaković: τύμπανα
Κοίτα πως περνά ο καιρός… Σαν χθες μου φαίνεται που άκουσα για πρώτη φορά τούτη τη μπάντα από το Lazarevac της Σερβίας. Σαν CLAYMORE μας συστήθηκαν το 2003, ηχογραφώντας δύο δίσκους υπό αυτό το όνομα (το “The first dawn of sorrow” του 2003 και το “Lament of victory” μετά από μια δεκαετή παύση), σαν CLAYMOREAN συνεχίζουν από το 2014 ως και σήμερα, έχοντας άλλους τρεις δίσκους να επιδείξουν στο ενεργητικό τους. Το “Unbroken” (2015), το “Sounds from a dying world” (2017) και το φετινό “Eulogy for the Gods”. Όλον αυτόν τον καιρό, κόσμος πολύς παρήλασε από τις τάξεις τους, με τον αρχηγό Vladimir και τον Goran Garčević να είναι τα «αρχαιότερα» μέλη και να προσπαθούν να βρουν τους κατάλληλους συνεργάτες που θα τους πλαισίωναν και θα μοιράζονταν το όραμά τους και τις ιδέες τους. Η αρχή για την ολοκλήρωση του τελικού line-up έγινε με την έλευση της Dejana Garčević στα φωνητικά, που άλλαξε εν πολλοίς την ταυτότητα του group, καθώς και του Uroš Kovačević στη δεύτερη κιθάρα. Τελευταία προσθήκη/αλλαγή, ούτως ώστε με την παρούσα σύνθεση να πορευτούν για τις ανάγκες της σύνθεσης και της ηχογράφησης του “Eulogy for the Gods”, ήταν αυτή του Marko Novaković στα τύμπανα.
Όποιος έχει παρακολουθήσει το group, ξέρει πολύ καλά τι να περιμένει από τον καινούργιο δίσκο. Οι CLAYMOREAN μπορεί να ξεκίνησαν παίζοντας ένα κάπως πιο βαρύ europower metal, αλλά πλέον ανήκουν στην «παράταξη» του NWOTHM και είναι «ποτισμένοι» από αυτό. Με το που ξεκινά το album, το συγκρότημα καταθέτει αμέσως την άποψή του και κάνει ξεκάθαρη τη θέση του. Υμνικό heavy metal, που άλλες φορές ανεβάζει ταχύτητες (”Hunter of the Damned”, “Battle in the sky” “Spirit of merciless time”, “In the tombs of Atuan”) και άλλες μετουσιώνεται σε αργά, περίπου doom metal μικρά έπη, σαν το αφιερωμένο τον Mark Shelton “Lords of light” (εδώ πήγαν να πιάσουν και λίγη από τη μαγεία των MANILLA ROAD) ή το “Mystical realm” (Deorum in absentia), όπου βγαίνει στο προσκήνιο το female fronted epic heavy/doom metal συγκροτημάτων όπως οι SMOULDER. Νομίζω πως τους ταιριάζει περισσότερο αυτό το στυλ και θα ήθελα να δω μεγαλύτερη προσήλωση σε αυτό, στο μέλλον. Τα επιμέρους στοιχεία που μου άρεσαν περισσότερο, είναι η πολύ αξιόλογη δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες από το δίδυμο των Kovačević/Garčević και οι καλύτερες από κάθε άλλη φορά ερμηνείες της Dejana, η οποία δείχνει να λατρεύει το φωνητικό στυλ της θεάς Federica De Boni (WHITE SKULL). Δύο ακόμη κομμάτια που θα πρέπει να αναφερθούν, είναι η διασκευή στον ύμνο των ύμνων ”The burning of Rome” των VIRGIN STEELE και το “Blood of the dragon” που συνθετικά ανήκει στον γνωστό μας από τους BLAZON STONE, Ced Forsberg. Το πρώτο συνεχίζει την παράδοση των διασκευών της μπάντας σε κλασσικά κομμάτια (έχουμε ακούσει στο παρελθόν τα “In the courts of Chaos” και “Astral rider” των MANILLA ROAD και CLOVEN HOOF αντίστοιχα) με άνω του αναμενομένου αποτελέσματα, ενώ το δεύτερο φέρει αναπόφευκτα τη σφραγίδα του δημιουργού του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Συμπερασματικά, οι Σέρβοι με το ”Eulogy for the Gods” δείχνουν επιτέλους να ξεφεύγουν, να ανεβαίνουν επίπεδο και να θέτουν τις βάσεις για ακόμη καλύτερα πράγματα στο μέλλον. Οι φανατικοί του στυλ προσθέστε μισό βαθμό, άνετα, εγώ θα είμαι λίγο πιο αυστηρός. (7 / 10)
Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
YouTube
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: EXISTENCE: VOID
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Anatman”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nox Liberatio Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Filipe Gomes: μπάσο, δεύτερα φωνητικά
João Dourado: τύμπανα
Kieran Beaty: κιθάρες
Diogo Ferraz: κιθάρες
Alex Mendes: φωνητικά
Πως γίνεται κάτι που προέρχεται από την Ιβηρική χερσόνησο να ακούγεται τόσο κεντροευρωπαϊκό; Την απάντηση μας την δίνουν απλόχερα – και άκρως πειστικά θα έλεγα – οι Πορτογάλοι rookies EXISTENCE:VOID, οι οποίοι με το παρθενικό τους άλμπουμ με τον παράξενο τίτλο “Anatman” (μην κάνετε αναγραμματισμό για να σχηματίσετε τη λέξη “Mantata”, δε βγαίνει, σας προλαβαίνω), έχουν βαλθεί να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω τους. Και πάρα πολύ καλά θα κάνουν να προσθέσω, καθώς αυτό το ιδιόμορφο avant garde black metal που παίζουν είναι βέβαιο ότι θα βρει πολλούς δέκτες έτοιμους να τους υποδεχτούν με χαρά και θέρμη. Κι αυτό διότι αφενός μεν είναι φοβεροί παίκτες και τιμούν πολύ σωστά τις επιρροές τους, κι αφετέρου δε, έχουν και το δικό τους προσωπικό στυλ στα σημεία που πρέπει για να μη θεωρηθούν αντιγραφείς. Αν και με το τελικό αποτέλεσμα δεν πιστεύω ότι ο μέσος ακροατής θα σταθεί σε κάτι τέτοιο, καθώς το αποτέλεσμα των μόλις 36 λεπτών και 37 δευτερολέπτων που περικλείει το “Anatman”, θα τον ανταμείψει με το παραπάνω. Οι EXISTENCE:VOID λοιπόν είναι η τέλεια μίξη της ωριμότητας των BEHEMOTH του “Evangelion” (αυστηρά, ούτε πριν, ούτε μετά), με τους υμνικούς παιάνες που μας έχουν συνηθίσει οι BOLZER και την καλλιτεχνική μεγαλοσύνη των SCHAMMASCH βροντερά παρόντα.
Να σας πω την αμαρτία μου, αν διάβαζα τέτοια περιγραφή θα ήμουν πολύ χαρούμενος εξαρχής, καθώς οι δυο τελευταίοι που αποτελούν τα κοσμήματα του Ελβετικού ήχου εδώ και πολλά χρόνια, είναι από τις πλέον αγαπημένες μου μπάντες τα τελευταία χρόνια, κι από τις ελάχιστες που θεωρώ ότι πάντα έχουν κάτι νέο ποιοτικό να προσφέρουν. Αν λοιπόν πάρετε τα τελευταία άλμπουμ αμφότερων (“Hero” και “Hearts of no light”) και παντρέψετε την αισθητική τους με μια πολύ όμορφη παραγωγή και το λαρύγγι του τραγουδιστή Alex Mendes να θυμίζει πολύ έντονα και τον KzR των BOLZER και τον C.S.R. των SCHAMMASCH (ούτε αποκρυπτογράφο να είχαμε με τα ψευδώνυμα τους), τότε το “Anatman” είναι ένα άλμπουμ που θα αγαπήσετε σφοδρά, ενώ και η πολύ μικρή του διάρκεια το καθιστά εύκολο στην ακρόαση. Πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ειδικά από τη μέση και μετά απογειώνεται συνθετικά φανερώνοντας πολύ υψηλό επίπεδο συνθέσεων, ενώ τα δυο τελευταία και μεγαλύτερα κομμάτια (“Resplendent sun” και “Metamorphosis of man”) δείχνουν ότι κάτι ακόμα μεγαλύτερο έρχεται μελλοντικά με την ανάλογη σκληρή δουλειά και σοβαρότητα. Θεωρώ ότι από το “Sword of the overman” και μετά θα καταλάβετε ότι υπάρχει περίπτωση εθισμού και ευκαιρία των EXISTENCE:VOID να μάθουν στον κόσμο ότι Πορτογαλία δεν εστί μόνο MOONSPELL (οι οποίοι συνθετικά αγνοούνται μια δεκαετία και βάλε). (8,5 / 10)
Άγγελος Κατσούρας
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: FLAME, DEAR FLAME
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Aegis”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Eisenwald
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Maren Lemke: φωνητικά
David Kuri: κιθάρα
Martin Skandera: μπάσο
Jan Franzen: τύμπανα
Μια πραγματική αποκάλυψη, για φέτος τουλάχιστον, είναι τούτο το group από το Brunswick της Γερμανίας, με το ποιητικότατο όνομα FLAME, DEAR FLAME. Δραστηριοποιήθηκαν το 2017 και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP, “The millennial heartbeat”, το 2019. Έκτοτε, δούλεψαν μεθοδικότατα παρά την άσχημη τροπή που πήραν τα πράγματα παγκοσμίως ελέω covid, και φτάνοντας στα μισά του 2021, παρουσιάζουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, με τίτλο “Aegis”. Οι συνειρμοί κάτι παραπάνω από αναπόφευκτοι, σκεπτόμενος το συγκλονιστικό αριστούργημα των THEATRE OF TRAGEDY με τον ίδιο τίτλο και στο τέλος της ημέρας, όχι εντελώς άσκοποι και άστοχοι. OK, μουσικά, δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους, αφού οι FLAME, DEAR FLAME κινούνται μεν στον ατμοσφαιρικό ήχο αλλά σε άλλο «γήπεδο», αλλά υπάρχει μια κοινή συνισταμένη που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη…
Όπως και οι Βρετανοί, έτσι και οι Γερμανοί έχουν ως πρώτο βιολί μια δεσποσύνη στα φωνητικά. Στους μεν η Liv Kristine, στους δε η Maren Lemke, με την φωνή της να θυμίζει πάρα πολύ – και αυτό είναι για μένα πολύ μεγάλο προσόν – τη θεά Anneke, πρώην «ξελογιάστρα» τραγουδίστρια των THE GATHERING. Λάμπει η Maren… Λάμπει στην κυριολεξία, με την τόσο εύθραυστη και παραμυθένια φωνή της, χωρίς να θέλω ούτε κατά διάνοια να μειώσω την συμβολή των υπολοίπων μελών. Όσον αφορά τώρα τη μουσική αυτή καθαυτή, προείπαμε πως η μπάντα κινείται στα ευρύτερα πλαίσια του ατμοσφαιρικού ήχου, αρνούμενη να κατηγοριοποιηθεί περαιτέρω. Έτσι, ενώ η βάση και ο σκελετός είναι το doom metal, οι FLAME, DEAR FLAME δείχνουν να χτίζουν γύρω τους ένα γερό οικοδόμημα από folk και post rock υλικά, τα οποία και επικαλύπτουν με ένα δικό τους επικό «πέπλο», το οποίο από τη μια δεν ακούγεται κοινότυπο, διαφέροντας από την κλασσική και αγαπημένη συνταγή των CANDLEMASS, μα από την άλλη είναι τόσο οικείο. Το πώς το πετυχαίνουν, είναι όντως απορίας άξιο. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, το doom σαν είδος είναι πραγματικός «χαμαιλέων», μπορεί να αλλάζει μορφή και να προσαρμόζεται παντού, όντως το μοναδικό ίσως είδος metal που δεν έχει «στεγανά» όσον αφορά τις προσμίξεις που δύναται να δεχθεί. Πιθανόν, εδώ να κρύβεται η απάντηση! Ο δίσκος χωρίζεται σε δύο μέρη, τη γνωστή τριλογία “The millennial heartbeat” όπου παρουσιάζεται η γένεση του Ωκεανού ως μια, περίπου, «θανατογραφία» της Γης και μια ολοκαίνουργια σουίτα τεσσάρων μερών, το εξαιρετικό “The wolves and the prioress”. Εδώ το θέμα είναι φολκλορικό και διηγείται την ιστορία ενός μικρού, άγριου αγοριού και μιας ηγουμένης. Μακάρι αυτό το group να συνεχίσει τη διαφαινόμενη εξελικτική του πορεία, και να μεγαλουργήσει στο μέλλον. Πιστεύω πως θα γίνει, αρκεί να το παρακολουθήσουμε, όλοι εμείς. Στα θετικά επίσης, κάποια neo-black κιθαριστικά περάσματα, η σωστότατη αναλογική παραγωγή, οι θαυμάσιοι στίχοι και το υπέροχο artwork. Μπράβο τους. (8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
Το ντεμπούτο των HEXORCIST, “Evil reaping death”, πολύ γρήγορα τάραξε τα νερά των underground κύκλων και θεωρείται ήδη μια από τις κορυφαίες κυκλοφορίες τόσο της φετινής χρονιάς όσο και γενικότερα του death metal, τα τελευταία χρόνια. Το Underground Scans, αφού παρουσίασε τον δίσκο, ήρθε σε επαφή με έναν από τους τέσσερις Εξορκιστές (δεν μας είπε ποιος είναι!) όπως αναφέρονται ο καθένας τους, ο οποίος άμεσα απάντησε στις ερωτήσεις, τονίζοντας ότι δεν περίμενε την επιτυχία του δίσκου, ότι απλά έκαναν ότι είχαν κάνει άλλες μπάντες πριν από αυτούς, εξέφρασε την αγάπη του για την Ελληνική μεταλλική σκηνή και τη διαφορετικότητα της και υποσχέθηκε ότι οι HEXORCIST θα συνεχίσουν να ηχογραφούν μουσική μέχρι τελικής πτώσεως!
Από τον Άγγελο Κατσούρα
Πρώτα απ’ όλα, τα ειλικρινή μας συγχαρητήρια για το ντεμπούτο σας, “Evil reaping death”. Θα μπορούσες να μας πεις πως πήρατε την απόφαση να σχηματίσετε ένα συγκρότημα και πόσο σας πήρε να ολοκληρώσετε το άλμπουμ και το demo “Bestiarium vocabulum”;
Το άλμπουμ έγινε πολύ γρήγορα και το demo μας πήρε μια «αιωνιότητα», είτε το πιστεύεις είτε όχι! Μείναμε χωρίς μπασίστα (που είναι ξανά μαζί μας αυτή τη στιγμή) και τραγουδιστή και το συγκρότημα σχεδόν διαλύθηκε, όταν ηχογραφήσαμε τα τύμπανα και τις κιθάρες. Εμείς όμως (σ.σ: ο κιθαρίστας και ο drummer) αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να τζαμάρουμε. Έχουμε ηχογραφήσει κάποιες πρόβες με τον αυθεντικό μας τραγουδιστή, αρκετά ωμές χωρίς καθόλου leads, ακόμα μου αρέσουν τα φωνητικά του. Είχαμε τρεις διαφορετικούς μπασίστες ανάμεσα σε αυτές τις δυο κυκλοφορίες.
Περιττό να σου πω, ότι ο δίσκος σας έγινε η κουβέντα των ημερών όπως λέτε στην Αμερική. Ο κόσμος το βρήκε φανταστικό εξ αρχής και ήδη θεωρήστε ως το “next best thing” στο death metal. Περιμένατε τέτοια ανταπόκριση; Πως νιώθετε για το μέλλον;
Αλήθεια; Συνέβη όντως; Περιμέναμε ότι πολλοί οπαδοί του underground θα το διασκέδαζαν (ειδικά οι “old schoolers”) αλλά δεν κάναμε παρά ό,τι έκαναν άλλες μπάντες που μας αρέσουν. Όπως μπορείς να δεις, δεν θέλαμε καμία αναγνωρισιμότητα (δεν βάλαμε τα ονόματα μας και τα πρόσωπα μας σε φωτογραφίες κτλ) αλλά αυτή είναι η εποχή του internet και δεν γίνεται να παίξεις το «κρυφτό», χαχα! Απλά θέλαμε να συνεισφέρουμε με τον τρόπο μας, για να το πούμε απλά.
Αυτό που πραγματικά αγαπώ στη μουσική σας, είναι αυτή η φανταστική «καταστροφική» ατμόσφαιρα που έχετε, σαν μια δήλωση ότι ήρθατε για να μείνετε και να θέσετε νέες αρχές, σε μια νέα εποχή. Ξέρατε πως θα παίξετε από την αρχή; Κι αν ναι, ποιοι ήταν αυτοί που σας επηρέασαν περισσότερο;
Βασικά δεν κάνουμε κάτι «καινούργιο», απλά παίζουμε το ίδιο “death thrashing speed metal” που μας αρέσει. Ναι, από την αρχή είχαμε την ιδέα του να κάνουμε ακριβώς ό,τι κάνουμε τώρα. Τι μας επηρεάζει; Ουφ… είναι τόσες πολλές οι μπάντες, μας αρέσουν όλα τα είδη. Προφανώς οι POSSESSED, MORBID ANGEL, NECROVORE, SODOM, DESTRUCTION, KREATOR, αλλά ακούμε επίσης τους Βραζιλιάνους SARCOFAGO, MYSTIFIER, Πολωνικές μπάντες όπως BETRAYER, KAT, LEVIATHAN, TURBO, τους Ούγγρους POKOLGEP, Τσέχικες μπάντες, τις Ελληνικές μπάντες ZEMIAL, ROTTING CHRIST, VORPHALACK, CONDEMNATION, παλιές thrash μπάντες… ίσως το επόμενο άλμπουμ να ηχήσει σαν οι NAPALM DEATH να συναντούν τους NECROMANTIA, ποιος ξέρει, χαχα! Όσο για τους στίχους, αυτοί εμπνέονται από το αγνό μίσος, δεν μπορώ να πω κάτι διαφορετικό γιατί θα ήταν ψέμα.
Θα θέλαμε να ξέρουμε τις σκέψεις σας για την σημερινή κατάσταση στη μεταλλική σκηνή. Πως τη βλέπετε να μεγαλώνει στο κοντινό σας περιβάλλον και τι θα σας έκανε ευχαριστημένους ή ευτυχισμένους αν συνέβαινε μελλοντικά;
Πραγματικά δεν νοιαζόμαστε καθόλου για τις σκηνές. Οι σκηνές αναπτύσσονται αργά και σταθερά μέσα σε έναν διαγωνισμό δημοτικότητας, στον οποίο δε θέλουμε να πάρουμε κανένα μέρος.
Το άλμπουμ σας βγήκε σε μια δύσκολη κατάσταση με την πανδημία, παρόλα αυτά δεν εμπόδισε τον κόσμο να του δείξει την εκτίμηση του. Πιστεύετε ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για σας αν δεν είχαμε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα των τελευταίων δύο ετών;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση, ίσως στον κόσμο να αρέσαμε λιγότερο επειδή οι περισσότεροι απλά πηγαίνουν στις συναυλίες με τους φίλους τους για να πιούν μπύρα, παρά τσεκάρουν νέα μουσική στο σπίτι τους. Η πανδημία δεν επηρέασε τη μπάντα τόσο πολύ. Όταν όλα άρχισαν να «κλείνουν» ήμασταν ήδη δίδυμο, οπότε το να βρεθούμε ήταν ευκολότερο.
Μοιράζεσαι ένα πάθος για την Ελληνική σκηνή του παρελθόντος και του παρόντος και θαυμάζεις μπάντες της χώρας μας. Θα θέλαμε να μάθουμε πως ξεκίνησε η γνωριμία σου με αυτή, τι βρήκες και ακόμα βρίσκεις συναρπαστικό και τί πιστεύεις ότι κάνει τον Ελληνικό ήχο διαφορετικό.
Μπορούμε να γράψουμε τεύχος για το Ελληνικό metal, κάθε μέλος της μπάντας είναι μεγάλος οπαδός του, οι VARATHRON θα μπορούσαν να είναι οι κοινοί μας αγαπημένοι, παρότι είναι δύσκολο να διαλέξουμε. Οι FLAMES, οι THOU ART LORD, υπάρχουν τόσες πολλές μεγάλες μπάντες. Το Ελληνικό metal έχει μια πολύ ιδιαίτερη μαγεία μέσα του, δεν ακούγεται σαν κάτι άλλο. Ο μπασίστας μας περιγράφει τις Ελληνικές κιθάρες ως «ηλεκτρικό πάγο», με τα μεγάλα riffs και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Ο κιθαρίστας μας παντρεύτηκε Ελληνίδα και ο γιός του είναι μισός Έλληνας, είναι πολύ περήφανος γι’ αυτό. Ο drummer και ο τραγουδιστής είναι επίσης στη μπάντα GNOSIS, που παίζουν αγνό Ελληνικό black/death metal. Στο πρόσφατο άλμπουμ των GNOSIS, “Omens from the dead realm”, παίρνουν μέρος και ο Necroabyssius (VARATHRON, FUNERAL STORM, KATAVASIA, ZARATUS) με τον Wampyrion (DISHARMONY, FUNERAL STORM, KARKINOS).
Δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω για το θεϊκό εξώφυλλο του άλμπουμ. Οι καβαλάρηδες δείχνουν σαν να έρχονται κατευθείαν από την Κόλαση και επίσης ο αρχηγός τους κραδαίνει ένα σκήπτρο, που μοιάζει με το blasphagram. Είναι ειδική αναφορά στους MORBID ANGEL, μια και ο ήχος σας δείχνει ότι έχετε ιδιαίτερη αγάπη γι’ αυτούς;
Το artwork έγινε πριν καν έχουμε έτοιμο το άλμπουμ, ο ντράμερ μας το βρήκε και όλοι μας ήμασταν πολύ εντυπωσιασμένοι με αυτό. Όταν ηχογραφούσαμε, ο κιθαρίστας μας είχε το εξώφυλλο στο μυαλό του και τα πάντα, από το intro ως τη μουσική, δημιουργήθηκαν για να αντανακλάσουν το εξώφυλλο. Ίσως τελικά η έμπνευση για τον δίσκου να ήταν το εικαστικό μέρος… όσο για τον MORBID ANGEL παράγοντα, ναι, υπάρχουν μηδενικές πιθανότητες να ξεφύγεις από την επιρροή τους, ευτυχώς ή δυστυχώς ο κιθαρίστας μας είναι τεράστιος οπαδός των παλιών demo τους και του “Abominations of desolation”, αυτή η επιρροή είναι εκεί και αναμφίβολα δεν θα φύγει ποτέ.
Θα θέλαμε να πεις στους αναγνώστες μας που μπορούν να βρουν το δίσκο σας και για τις νέες εκδόσεις σε κασέτα, που δείχνουν υπέροχες. Επίσης, το εξώφυλλο του δίσκου ζητείται ήδη σε t–shirt, γι’ αυτό δώσε μας μια ιδέα του διαθέσιμου merch.
Το bandcamp και η σελίδα μας στο Facebook είναι ένας καλός τρόπος για να έρθετε σε επικοινωνία μαζί μας. Δεν έχουμε πολλά μπλουζάκια αυτή τη στιγμή, αλλά υπάρχουν διαθέσιμα από την Godz Ov War και δουλεύουμε στο να μας φτιάξει κάποια η Dark Recollections.
Θα ήταν νωρίς να γνωρίζουμε, αλλά ποια είναι τα σχέδια σας μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας; Είχατε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας που η πανδημία κράτησε πίσω, ή είστε διατεθειμένοι να περιμένετε μέχρι να το κάνετε με τον τρόπο που θέλετε;
Έχουμε ένα split που θα κυκλοφορήσει, το “Profane coronation”, που έχει ένα αυθεντικό κομμάτι μας και μια διασκευή και δουλεύουμε σε ένα άλλο split με δυο νέα αυθεντικά κομμάτια στη συνέχεια και μετά ευθέως στο δεύτερο άλμπουμ. Καμία ξεκούραση για μας τους βλάσφημους, θα συνεχίσουμε να ηχογραφούμε νέα μουσική για όσο θα μπορούμε, έχουμε βάλει σκοπό να ηχογραφούμε μέχρι να εξαντλήσουμε τους εαυτούς μας!
Θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε για τις απαντήσεις στις ερωτήσεις και που δημιουργήσατε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των τελευταίων ετών. Σου αφήνουμε τις τελευταίες λέξεις και σας ευχόμαστε καλή τύχη στο μέλλον. Πρόσθεσε ό,τι εσύ θεωρείς σημαντικό.
Εκτιμούμε την συνέντευξη και το ενδιαφέρον για τη δουλειά μας. Σε όλους όσους ενδιαφέρονται για τους HEXORCIST: Stay evil & Stay Underground!
