«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: IN AEVUM AGERE
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Emperor of Hell – Canto XXXIV”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Metal on Metal Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Bruno Masulli: Φωνητικά, μπάσο, κιθάρα
Claudio Del Monaco: Τύμπανα
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Marcello D’Anna: Μπάσο
Piersabato Gambino: Μπάσο
Νέος δίσκος για τους Ιταλούς μάστορες του doom metal IN AEVUM AGERE μετά το “The shadow tower” και το “Canto III”. Υπέροχα νέα! Δε με χαροποιεί μόνο η είδηση αυτή καθαυτή, αλλά και το ότι φαίνεται πως δουλεύουν προγραμματισμένα και εντατικά. Πως αλλιώς να «μεταφράσεις» το γεγονός πως από το παρθενικό EP “MMXI” ως σήμερα έχουν περάσει δέκα χρόνια, μέσα στα οποία μας έχουν δώσει συνολικά έξι κυκλοφορίες; Αν μη τι άλλο, έχουν σύστημα! “Emperor of Hell – Canto XXXIV” ο τίτλος του τρίτου δίσκου των Ναπολιτάνων και όπως φαίνεται ακόμη και από αυτόν τον ίδιο (τον τίτλο), συνεχίζεται η ενασχόληση του group με τη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη. “Canto XXXIV” σημαίνει «Ψαλμός 34ος» και εν προκειμένω το 34 αναφέρεται στο αντίστοιχο κεφάλαιο, το τελευταίο της «Κολάσεως», δηλαδή του πρώτου μέρους του έργου. “Vexilla regis prodeunt inferni!” αναφωνεί ο Βιργίλιος, καθώς ταξιδεύει μαζί με τον Δάντη προς το κέντρο του Ένατου Κύκλου της Κόλασης και διαβαίνει τον τέταρτο και τελευταίο γύρο του ποταμού Κώκυτου, την Judecca (από τον Ιούδα Ισκαριώτη), τον τρομακτικότερο χώρο τιμωρίας, τοποθεσία αιώνιου μαρτυρίου για όσους πρόδωσαν τους άρχοντες/ευεργέτες/αφέντες τους.
Εκεί θα βρει και τον ίδιο τον Διάβολο. Η πραγματική του μορφή είναι τρομακτική πέραν πάσης φαντασίας, το μέγεθος των χεριών του ξεπερνά όλους τους γίγαντες του όγδοου κύκλου της κόλασης μαζί. Στέκεται μέσα στα παγωμένη νερά, με τον κορμό του να υψώνεται πάνω από την επιφάνεια. Κοιτάζοντας προς τα πάνω, ο Δάντης βλέπει ότι ο Εωσφόρος έχει τρία φρικτά πρόσωπα, το ένα κοιτάζει ευθεία μπροστά και τα άλλα κοιτάζουν πίσω και πάνω από τους ώμους του. Κάτω από κάθε κεφάλι υπάρχουν φτερά, τα οποία χτυπούν δυνατά, δημιουργώντας τους πολικούς ανέμους που κρατούν παγωμένο τον ποταμό. Καθένα από τα στόματα του Εωσφόρου κρατάει έναν αμαρτωλό – τους τρεις μεγαλύτερους αμαρτωλούς της ανθρώπινης ιστορίας, όλοι προδότες ενός σπουδαίου Ευεργέτη. Στο κεντρικό στόμα κρέμεται ο Ιούδας Ισκαριώτης, ο οποίος πρόδωσε τον Χριστό. Στο αριστερό και στο δεξί στόμα κρέμονται ο Βρούτος και ο Κάσσιος, που δολοφόνησαν τον Ιούλιο Καίσαρα στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο. Ο Βρούτος και ο Κάσσιος εμφανίζονται με τα κεφάλια τους έξω, αλλά ο Ιούδας είναι κολλημένος με το κεφάλι μπροστά – μόνο τα τρεμάμενα πόδια του προεξέχουν. Τα στόματα μασάνε τα θύματά τους, σχίζοντας συνεχώς τους προδότες σε κομμάτια, αλλά ποτέ δεν τους σκοτώνουν, κάτι που μας θυμίζει αντίστοιχα μαρτύρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, όπως αυτά του Ταντάλου, του Σισύφου ή του Προμηθέα…
Μαζί με τον Δάντη και τον Βιργίλιο, «προχωρά» κατά μήκος της Judecca και ο ακροατής, αφού η μπάντα καταφέρνει με ευκολία να τον βάλει στο «πνεύμα» του concept, τόσο μουσικά όσο και σε επίπεδο στιχουργικής. Και να είσαι σίγουρος πως δεν είναι εύκολη υπόθεση αυτό. Το doom metal των IN AEVUM AGERE είναι, όπως πάντα, εξαιρετικό. Οι Ιταλοί δεν ακούγονται πεσιμιστές, διότι ανέκαθεν το επικό doom metal στηριζόταν πολύ περισσότερο στην ηρωική ανάταση, παρά στην σκοτεινιά και τη μελαγχολία. Σε σύγκριση κυρίως με το “Canto III”, ακολουθείται η ίδια πετυχημένη «συνταγή». Βαρύτατες και πλουσιότατες παραμένουν οι κιθάρες, κυριαρχούν εκ νέου ο λυρισμός και η μυσταγωγική σχεδόν ατμόσφαιρα και τα φωνητικά, που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, εξακολουθούν να ακούγονται, άγνωστο πως, επιβλητικότατα μέσα από παθιασμένες ερμηνείες! Έχουν δε, αυτήν την ιδιότυπη ιταλική «χροιά», που ταιριάζει απόλυτα με τη μουσική. Σαν εκείνη του Nightcomer στο μνημειώδες ντεμπούτο των DOOMSWORD, για να γίνω περισσότερο κατανοητός. Επίσης κάνει εντύπωση το γεγονός πως η μπάντα δεν εμμένει σε “sine qua non” επιρροές όπως οι τεράστιοι CANDLEMASS. Στρέφεται προς τον ακραίο ήχο (σε επίπεδο riff-ολογίας και drumming τεχνικής), προς το power metal, το progressive, αλλά και προς συγκροτήματα όπως οι NEVERMORE. Βεβαίως! Εκτός αν εσύ, ακούγοντας το “Chiron” για παράδειγμα, δεν το φανταστείς αμέσως στο “Nevermore”, παρέα με το “What tomorrow knows”! Όπως καταλαβαίνεις, οι IN AEVUM AGERE δεν συγκαταλέγονται σε αυτές τις μπάντες που έχουν αυστηρές αρχές όσον αφορά τον τρόπο σύνθεσης και εκτέλεσης του doom metal. Δε γνωρίζουν όρια και στεγανά και το δείχνουν όχι στα λόγια, αλλά στο πεντάγραμμο. Ακόμα ένα άλμπουμ – απόκτημα, από ένα συγκρότημα που δεν έχει απογοητεύσει ποτέ όλα αυτά τα χρόνια. Μακάρι το ταλέντο τους μα και η σκληρή δουλειά που είναι ξεκάθαρο πως ρίχνουν, να βρουν στο άμεσο μέλλον την ανταμοιβή που τους πρέπει. Μπράβο τους.
(8 / 10)
Facebook
Spotify
YouTube
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: STEW
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Taste”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Uprising! Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Markus Åsland: Φωνητικά, μπάσο
Nicklas Jansson: Κιθάρα
Nicklas Dahlgren: Τύμπανα
– “What we need is a few good taters”
– “What’s taters, precious? What’s taters, eh?”
– “Po-tay-toes. Boil ’em, mash ’em, stick ’em in a stew! Lovely big golden chips with a nice piece of fried fish. Even you couldn’t say no to that!”
– “Oh yes we could! Spoilin’ nice fish. Give it to us raw and wrigglin’. You keep nasty chips!”
– “You‘re hopeless.
Δε γινόταν να μη θυμηθώ τον χαρακτηριστικόν αυτόν διάλογο από την ταινία «Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών», μεταξύ του Sam και του Gollum, διαβάζοντας το όνομα του συγκροτήματος και τον τίτλο του δίσκου που παρουσιάζονται σε τούτες τις γραμμές. Στιφάδο (STEW) κύριοι και όπως μας λένε και οι ίδιοι, «έλα και δοκίμασε!» (“Taste”), μέσω της νεοσύστατης Uprising! Records. Όντας power trio οι τύποι, μόλις χτύπησαν με αυτόν τον τρόπο μία από τις ευαίσθητες χορδές μου κι έτσι όπως βλέπω εξώφυλλο και φωτογραφίες, προβλέπω πως θα χτυπηθούν και άλλες! Από το Örebro της Σουηδίας μας έρχονται, πληροφορώντας μας πως παίζουν hard rock, στο ύφος των μεγάλων hard/blues rockers της δεκαετίας του ’70, απευθείας από την «πηγή» επηρεασμένο. Να και το δεύτερο, γρήγορο και άμεσο χτύπημα, σε ακόμη μια ευαίσθητη χορδή! Ο συνδυασμός καταγωγής και στυλ μουσικής είναι εγγύηση, θυμίζει αριστουργήματα του μακρινού μα και πρόσφατου παρελθόντος και γεννά μεγάλες προσδοκίες! Διαβάζω επίσης πως τόσο το EP “Hot” όσο και το ντεμπούτο τους, έλαβαν πολύ καλές κριτικές από το σύνολο του Τύπου. Σπανίως επηρεάζομαι από τέτοιου τύπου ειδήσεις, αλλά για μισό λεπτό, δε μιλάμε για εμπορικές «τρίχες» που έτσι κι αλλιώς αποθεώνονται. Εδώ μιλάμε για ένα “real deal” που δύσκολα εμπίπτει στην παραπάνω κατηγορία. Ας πατήσω λοιπόν το “play” και είθε να ενθουσιαστώ, όσο περίπου το περιμένω!
Ωπ! Εδώ είμαστε. Χαρακτηριστικά «σκασίματα» στα τύμπανα που μου ακούγονται σαν αυτά «αρχόντων» του groovy παιξίματος όπως ο Bonham, ο μικρός Appice και ο Holland, κιθαριές που «μυρίζουν μπαρούτι», μπάσο που σου δονεί την καρδιά και τη ψυχή με κάθε του νότα και φωνητικά βαθιά, bluesy, ανδρικά. Η χαρά του old school rocker, ο οποίος θα τρέξει να αρπάξει την Les Paul του, θα την κουρδίσει για να την επαναφέρει στα «σωστά» της μετά από το τόσο μεγάλο διάστημα απραξίας και έχοντας από κοντά ένα μπουκάλι Jack Daniels, θα «αναστατώσει» τη γειτονιά παίζοντας τα αγαπημένα του 70s hard rock τραγούδια, στη διαπασών! Η άριστη «χημεία» μεταξύ των μελών του group είναι παραπάνω από βέβαιο πως δεν είναι προϊόν επεξεργασίας στο studio (…if you know what I mean) αλλά πολλών ωρών πρόβας. Φαίνεται πως οι STEW είναι ακόμη ένα συγκρότημα που πήρε το μειονέκτημα της συναυλιακής απραξίας ελέω Covid-19, και το μετέτρεψε σε ένα παραπάνω από καλό studio αποτέλεσμα. Σουηδοί είναι, θα μου πεις… Τα είπαμε και πιο πάνω, αυτοί οι άνθρωποι δε γίνεται να είναι καν μέτριοι. Δε ξέρω πως το καταφέρνουν, αλλά το καταφέρνουν! Το αστείο με το promo του δίσκου, είναι πως έχει τα τραγούδια σε διαφορετική σειρά από αυτή που αναγράφονται, και αυτή μου αρέσει περισσότερο. Πιθανότατα αυτό να έγινε για λόγους «ασφαλείας», αλλά πέτυχε τόσο, που προσωπικά δεν πρόκειται να την αλλάξω!
Όλον αυτόν τον καιρό της ενασχόλησής μου με το ευρύτερο rock/metal, έχω έρθει πολλές φορές πρόσωπο με πρόσωπο με συγκροτήματα και δίσκους που αδικούνται μόνο και μόνο από την χρονιά κυκλοφορίας τους. Ακολουθώντας δε το vintage κίνημα από την στιγμή που ξεκίνησε να εκδηλώνεται και σε όλες του τις εκφράσεις/εκφάνσεις (κλασσικό 70s rock, folk/rock, occult, 70s heavy metal κλπ) θεωρώ πως ξέφυγε πολύ γρήγορα από την κατηγορία της κακώς εννοούμενης «μόδας». Τούτων λεχθέντων, από τη μία πλευρά «λυπάμαι» που κάποιοι καλλιτέχνες σαν τους STEW καλή ώρα, δεν «έζησαν» μουσικά την δεκαετία του ’70, διότι έχουν όλα τα φόντα ώστε να άφηναν αξιοθαύμαστους δίσκους, για τους οποίους τώρα θα μιλούσαμε επί άλλης βάσεως. Από την άλλη, χαίρομαι που οι βασικές αξίες του rock και η κληρονομιά των πραγματικά ΜΕΓΑΛΩΝ του είδους μέσω αυτών των μουσικών μένουν ΖΩΝΤΑΝΕΣ και εμείς, οι ακροατές της εποχής μας, διαπιστώνουμε πως το παρόν είναι λαμπρό και το μέλλον ευοίωνο. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, φίλε μου, να ακούς μια μουσική που δεν είναι «μουσειακή», ή έστω δεν κινδυνεύει να γίνει (γιατί και το metal έχει τέτοια είδη, ας μην εθελοτυφλούμε). Για τους οπαδούς λοιπόν των BLACK SABBATH, CREAM, RAINBOW, DEEP PURPLE, LED ZEPPELIN, τούτο το δισκάκι των STEW συγκαταλέγεται στα must της χρονιάς. Μάλιστα είναι τόσο μάγκες, που τα official promo videos τους είναι «ζωντανές» εκτελέσεις. Για τέτοια αυτοπεποίθηση μιλάμε. ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ (λέμε τώρα)!
(8 / 10)
Facebook
Bandcamp
YouTube
Δημήτρης Τσέλλος
