Το βασικότερο και αδιαπραγμάτευτο αξίωμα στον μικρόκοσμο του progressive metal είναι ότι οφείλει να είναι σε διαρκή κίνηση. Να μην επαναπαύεται και να “πουσάρει” διαρκώς την ίδια του την ύπαρξη σε δρόμους –ει δυνατόν- που ακόμα αποτελούν παρθένο δάσος για τους πολλούς. Να μην συμβιβάζεται στις υφιστάμενες νόρμες, να θέτει εαυτόν σε μία κατάσταση ενδελεχούς αναζήτησης. Πολλοί το επιχείρησαν, λιγότεροι το κατόρθωσαν, ελάχιστοι, όμως, έμειναν στην ιστορία. Και καλό θα είναι να μην ξεχνάμε πως όσοι τόλμησαν να σκεφτούν εκτός κουτιού, στην ουσία έστρεψαν ένα ολόκληρο οικοδόμημα απέναντι τους με ανθρώπους που αδυνατούσαν να κατανοήσουν πως ο μουσικός είναι απαραίτητο για την ίδια του την μακροβιότητα του να λαμβάνει ερεθίσματα από το εξωτερικό περιβάλλον, και να τα φιλτράρει κατά το δοκούν.
Προς τι ο πρόλογος; Τίποτα παραπάνω από μία γέφυρα για το ολοκαίνουργιο άλμπουμ των UNTIL RAIN με γενικό τίτλο “Season V”. Δύο χρόνια σχεδόν μετά το “Inure” και υπό νέα δισκογραφική στέγη, την τέταρτη κατά σειρά, οι Θεσσαλονικείς συνεχίζουν απρόσκοπτοι την περιπλάνηση τους στον μαγικό κόσμο του progressive metal. Με ξεκάθαρα ενδοσκοπικές αναζητήσεις, υποβοηθούντος και του στιχουργικού υπόβαθρου που αντλεί την έμπνευση του από την σειρά “Leftovers” και αισθητά λιγότερες στιγμές όπου η τεχνική κρατάει την μπαγκέτα στην σύνθεση. Κι όμως… Ηχούν τόσο πολύπλευροι (ευτυχώς όχι ακατάσχετα δαιδαλώδεις) και ικανοί να αφομοιώσουν από jazz/soul περάσματα και prog 70’s αυτοσχεδιασμούς μέχρι alternative ξεσπάσματα, FATES WARNING και PAIN OF SALVATION των 00’s. Μεγάλο χωνευτήρι. Πότε κατατονικοί, εσωστρεφείς και μελαγχολικοί, άλλοτε πάλι “τσαντισμένοι” (εξ ου και ορισμένα διάσπαρτα growls που μοιράζονται τον ίδιο χώρο με γυναικεία φωνητικά), οι U.R. επιχειρούν να συγκεράσουν όλες τις εικόνες και τους ήχους που έχουν στο μυαλό τους…
Και κάπου εδώ οδηγούμαστε στο θεμελιώδες ερώτημα: το επιτυγχάνουν; Σε ένα ικανοποιητικό βαθμό, θα έλεγα πως ναι. Ωστόσο, μετά την δεδομένη μετατόπιση του ύφος τους στο “Inure”, το “Season V” έχω την αίσθηση ότι λειτουργεί προπαρασκευαστικά. Αποτελεί την πρώτη πράξη του καινούργιου που υιοθετούν οι εμπνευστές του και όπως κάθε αρχή είναι δύσκολη, έτσι ακριβώς κι εδώ οι UNTIL RAIN χρειάζεται να περάσουν από μία διαδικασία “ξεκαθαρίσματος” του που ακριβώς θέλουν να πάνε και με τι εργαλεία θα πορευτούν. Το εγχείρημα τους είναι φιλόδοξο αλλά και ελκυστικά συνάμα. Απαιτεί σε εγρήγορση όλα τα αισθητήρια όργανα, ανοιχτά αυτιά και καθαρό μυαλό προκειμένου να μπουν σε τάξη οι ιδέες τους. Διαθέτουν ωστόσο το “μέταλλο” ώστε να υπερπηδήσουν τις αντιξοότητες. Και το έχουν αποδείξει περίτρανα από το πρωτόλειο εκείνο “The reign of dreams” που κέρδισε μονομιάς την προσοχή μας. Με το επόμενο τους βήμα θα είναι κοντά στο να τελειοποιήσουν το οικοδόμημα τους. Προς ώρας, αυτό χτίζεται με αγάπη, αφοσίωση, υπομονή και οι όποιες καθυστερήσεις προκύπτουν, δεν θα τους στερήσουν το δικαίωμα να λειτουργήσουν αυτόφωτα στο άμεσο μέλλον. Και καλό θα είναι να μην μας διαφεύγει πως είναι η μακροβιότερη και συνεπέστερη δισκογραφικά ελληνική progressive metal μπάντα. Respect!
7 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
