a
Το θρυλικό ντεμπούτο της μπάντας κυκλοφόρησε στην Βρετανία στις 19 Ιουνίου του 1970. Σε παραγωγή του Gerry Bron και με ένα ιδιαίτερο εξώφυλλο που δεν είναι άλλος από τον David Byron τυλιγμένος από ιστό αράχνης, παρουσίαζε έναν δίσκο με οκτώ κομμάτια όπου μπορεί να διακρίνει ο καθένας την μεγάλη ποικιλία που συναντάμε στον ήχο τους.
Ο Κen Hensley ουσιαστικά μπήκε στην μπάντα όταν όλο το υλικό ήταν έτοιμο αυτό που έκανε όμως ήταν να επαναηχογραφήσει κάποια μέρη που είχε γράψει ο session πληκτράς Colin Wood και να τελειώσει κάποια από τα υπόλοιπα κομμάτια. Αυτός είναι και ο λόγος που ο μέγιστος Hensley δεν υπάρχει στα συνθετικά credits στο ντεμπούτο της μπάντας, σκεπτόμενοι βεβαίως τον συνθετικό οργασμό που θα μας χαρίσει τα επόμενα χρόνια. Το δίδυμο Byron/ Box ήταν υπεύθυνο για όλες σχεδόν τις συνθέσεις που ακούμε στο ντεμπούτο τους.
Μαζί με τους ΒLACK SABBATH, LED ZEPPELIN και DEEP PURPLE οι URIAH HEEP με το “Very ‘eavy, very ‘ umble” έθεσαν τις βάσεις για το heavy metal της δεκαετίας του ‘70. To ντεμπούτο της μπάντας ήταν η αρχή μιας μεγάλης και σπουδαίας πορείας. Τα κατάφεραν σε αντίθεση με την κυρία Mills του Αμερικάνικου περιοδικού Rolling Stone (η οποία έγραψε το θρυλικό πλέον “αν αυτή η μπάντα τα καταφέρει, εγώ θα αυτοκτονήσω, ακούγονται σαν JETHRO TULL τρίτης κατηγορίας”) και τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που αδυνατούσαν να καταλάβουν το μεγαλείο της μουσικής τους. Η αδιάλειπτη πορεία τους εδώ και 50+ συνεχόμενα χρόνια και η αγάπη που τρέφουν ακόμα και τα νέα παιδία προς αυτά τα κομμάτια της πρώτης τους εποχής, αποδεικνύει εκτός από την διαχρονικότητα τους και την σπουδαία “μαγιά” με την οποία είναι φτιαγμένα. Έναν ντεμπούτο πενήντα τριών χρόνων πλέον, ένα από τα πρώτα θεμέλια του σκληρού ήχου λέγεται “Very ‘eavy, very ‘umble” , έτσι απλά, λιτά και κατανοητά.
Ας δούμε όμως και τα κομμάτια από το λιγότερο καλό ως προς τα πάνω, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να τα αξιολογήσουμε με βάση πάντα το προσωπικό γούστο και κριτήριο.
The “…very ‘eavy, very ‘umble” countdown:
- “Lucy blues” (5:08)
Kομμάτι που κλείνει την πρώτη πλευρά (η Αμερικάνικη έκδοση θα έχει αντί αυτού το “Bird of prey”) που όπως μπορείτε να διακρίνεται και από τον τίτλο πρόκειται για μια blues σύνθεση που βαδίζει πάνω σε ένα μελαγχολικό mood. Κομμάτι που η μπάντα το έφερε από τις SPICE ημέρες της, εδώ θα προσθέσουν τους στίχους με τον Hensley επιπλέον να προσθέτει ένα μια keyboard πινελιά στην μέση του. Τα τύμπανα στο συγκεκριμένο θα τα αναλάβει ο Ollie Olsson αντί του Αlex Napier που έπαιξε τα έξι από τα οκτώ tracks του δίσκου.
- “Wake up (set your sights)” (6:22)
Μετά την καταιγίδα έρχεται η ηρεμία και κάτι τέτοιο συμβαίνει με το κομμάτι που θα κλείσει το πρώτο album της μπάντας, το “Wake up (set your sights)”. Μία Box/Byron σύνθεση με αντιπολεμικούς στίχους που γράφθηκε με μια jazz προοπτική και εκφράζει και αυτή έναν πειραματισμό και ένα διαφορετικό ηχητικό τοπίο από ότι συναντάμε στο υπόλοιπο δίσκο. Με έναν Crooner Byron στην ερμηνεία αυτό ήταν επίσης και η πρώτη σύνθεση που άκουσε ο Hensley όταν συναντήθηκε με την υπόλοιπη ομάδα και του άρεσε ιδιαίτερα αυτή η προοδευτική της κατεύθυνση. Aν οι HEEP αποφάσιζαν να παίξουν jazz rock στην καριέρα τους θα το είχαν κάνει και αυτό εξαιρετικά και αυτό το κομμάτι φανερώνει τις ικανότητες τους σε αυτόν τον ήχο.
6. ”Dreammare” (4:39)
Τραγούδι με το οποίο ξεκινά η δεύτερη πλευρά, το “Dreammare” (σύνθεση του μπασίστα Paul Newton) είναι ένα hard rock τραγούδι σε ένα ύφος που θα ακούγαμε αργότερα στον τρίτο δίσκο της μπάντας. Οι slide κιθάρες, οι φωνητικές αρμονίες και τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Byron το κάνουν και ξεχωρίζει. Eδώ επίσης τα τύμπανα είναι επίσης από τον drummer Οllie Olsson, ο οποίος μετά από λίγο καιρό από την προσχώρηση του στους ΗΕEP, δέχθηκε πρόταση για να μπει στο σχήμα του ανερχόμενου αστέρα τότε Elton John, την οποία και αποδέχθηκε. Ωραίο hard rock κομμάτι αν μι τι άλλο.
- “Walking in your shadow” (4:31)
“Walking in your shadow”, δεύτερο κατά σειρά κομμάτι στον δίσκο είναι η ιδανική συνέχεια για να μας συνεφέρει από το “Gypsy” της αρχής. Eνα εξαιρετικό ρυθμικό κομμάτι που ξεχωρίζει ιδιαίτερα το στακάτο drumming του Alex Napier, τις κιθάρες του Mick Box αλλά και την εξαιρετική ερμηνεία του Byron που ανεβάζει το τραγούδι ένα επίπεδο πιο πάνω. Πολύ ωραίο δείγμα των πρώιμων ΗΕΕP.
4. ”Real turned on” (3:37)
Το “Real turned on” είναι στο ύφος περίπου του παραπάνω “Walking in your shadow”. Ρυθμικό funky mid tempo κομμάτι με τον Box και τον Hensley να εναλλάσσουν riffs σε αυτό το κομμάτι. Επίσης το τελείωμα του με τα “στοιχειωμένα” πλήκτρα του Hensley είναι όλα τα λεφτά. Aπο τα πιο heavy κομμάτια που υπάρχουν εδώ μέσα.
3. ”Come away Melinda” (3:46)
Το “Come Away Melinda” είναι μια διασκευή στο τραγούδι του folk σχήματος TΗΕ WEAVERS από το 1963 και έρχεται και αυτό από τις SPICE εποχές του σχήματος. Στην ουσία πρόκειται για ένα αντιπολεμικό τραγούδι που είναι μια συζήτηση ενός πατέρα με την μικρή του κόρη της οποίας η μητέρα είχε πεθάνει στον πόλεμο. Εδώ ακούμε έναν Byron από άλλον πλανήτη σε μια εξωπραγματική ερμηνεία που είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια, πρέπει να το ακούσει κάποιος για να καταλάβει το συναισθηματικό υπόβαθρό του. Εδώ και τριάντα πέντε χρόνια, κάθε φορά που το ακούω ανατριχιάζω από την συναισθηματική φόρτιση που μου μεταδίδει. Ανεπανάληπτο κομμάτι πραγματικά.
2. ”Ι’ll keep on trying” (5:24)
Το “Ι΄ll keep on trying” είναι κατά τη άποψή μου ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου και της μπάντας γενικότερα. Θα μπορούσε να είναι το δίδυμο αδελφάκι του “Gypsy” κατά κάποιο τρόπο. Όλη η περιπετειώδης μουσική που είχαν στο μυαλό τους οι συνθέτες της μπάντας συμπυκνώνεται στα πέντε λεπτά αυτής της σύνθεσης. Heavy και ασήκωτο Hammond, ατέλειωτα riffs, φωνητικές αρμονίες και πάνω απ’ όλα άλλη μια εξαιρετική ερμηνεία του David Byron έρχεται να σφραγίσει αυτήν την σύνθεση. Με τέτοια κομμάτια δημιουργήθηκε το heavy metal αν και δεν είναι τόσο γνωστό όσο κάποια μετέπειτα κομμάτια τους. Aυτό δεν στερεί όμως ούτε μισό πόντο από την τεράστια αξία του.
- ”Gypsy” (6:37)
ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ Νο 1. Το “Gypsy” που ανοίγει τον δίσκο με το εξαιρετικό μονολιθικό heavy metal riff του, τα φοβερά πλήκτρα και τα μεγαλειώδη φωνητικά, ήταν ουσιαστικά και το πρώτο κομμάτι που το σχήμα ηχογράφησε όταν ονομάσθηκε URIAH HEEP από SPICE. Εδώ ξεκινούν τα trademark harmony vocals που τόσο θα τους χαρακτηρίσουν στο μέλλον και επίσης εδώ θα μπουν οι βάσεις του heavy metal που ερχόταν. Με αυτό το κομμάτι το σχήμα θα τοποθετήσει την στάμπα του στο πρώτο κύμα του hard rock που ήταν σε εξέλιξη εκείνη την περίοδο, και θα παίξει μαζί με τα υπόλοιπα μεγαθήρια πρωταγωνιστικό και κυρίαρχο ρόλο. Θα το συναντήσουμε δυστυχώς χωρίς την εισαγωγή και το τέλος του σε πολλές συλλογές, αλλά και για την ανάγκη να κυκλοφορήσει σαν single. Μέχρι και σήμερα, 50+ χρόνια μετά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των συναυλιών τους, δεν γίνεται αλλιώς και κάθε φορά που το ακούω με ενθουσιάζει όπως και την πρώτη φορά. Απίστευτο, τεράστιο, υπερδιαχρονικό κομμάτι, μοναδική πολιτιστική heavy metal κληρονομιά.
Γιάννης Παπαευθυμίου
