a
Απομακρύνοντας τον νοσταλγικό παράγοντα και με πλήρη σεβασμό στην σημαντική τους κληρονομιά, η περίοδος που διανύουν οι VARATHRON τα τελευταία χρόνια είναι αντικειμενικά η πιο επαγγελματική τους, δείχνοντας μια μπάντα σε μεγάλη φόρμα. Η λογική επομένως έλεγε πως το πράγμα θα έχει και ανάλογη συνέχεια, όπερ και εγένετο. Η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά των θρυλικών black metallers υπό την στέγη της Πολωνικής Agonia Records έρχεται 3,5 σχεδόν χρόνια μετά το πολύ καλό “Untrodden Corridors Of Hades” και είναι αυτό που θα ήθελε ο μέσος, υγιής VARATHRON οπαδός.
Το άλμπουμ γενικά κινείται σε γνώριμες φόρμες, κάτι που θα διαπιστώσει ο ακροατής από το πρώτο κιόλας κομμάτι του δίσκου. Νομίζω πως θα ήταν περιττό να περιγράψω τον ήχο του γκρουπ, έναν ήχο πολύ χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο μέσα στα πλαίσια του Black Metal, ενώ και από άποψη παραγωγής, η μπάντα είναι κατασταλαγμένη σχετικά με το πώς θέλει να ακούγεται, με μια καθαρή και επαγγελματική αλλά όχι αποστειρωμένη ηχογράφηση που δε με χαλάει καθόλου. Το ζητούμενο επομένως είναι η ποιότητα των συνθέσεων και στο κομμάτι αυτό δεν υπάρχουν εκπτώσεις μιας και το υλικό στέκεται στα υψηλά στάνταρ που η μπάντα έχει θέσει μέσα στα χρόνια με τα άλμπουμ της. Αν έπρεπε να κάνουμε ένα σχόλιο σχετικά με το ύφος του “Patriarchs Of Evil”, τότε θα έπρεπε να αναφέρουμε πως ακούγεται λιγότερο σκοτεινό/τελετουργικό σε σύγκριση με τον προκάτοχό του. Αντιθέτως αυτή τη φορά βγαίνει λίγο περισσότερο στο προσκήνιο η μελωδική πλευρά της μπάντας και στο σύνολό του ο δίσκος ακούγεται πιο ευθύς και old-school, φέρνοντας προς το ύφος της κλασικής τους περιόδου (“His Majesty at the Swamp” & “Walpurgisnacht”) αλλά και του “Stygian Forces Of Scorn”. Μόνη μου ένσταση η αισθητική στις promo φωτογραφήσεις και τις live εμφανίσεις, αλλά πλέον μιλάμε για πταίσματα.
Είναι πραγματικά ευχάριστο το γεγονός πως ενώ η Ανάσταση του λεγόμενου Hellenic Black Metal ήχου που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε νεότερες σχετικά μπάντες, πολλές από τις παλιοσειρές συνεχίζουν να κουβαλούν τη δάδα και να εκπροσωπούν επάξια τον ήχο όσο και την παλαιά φρουρά. Και η θέση των VARATHRON ανάμεσα σε αυτούς είναι χωρίς αμφιβολία στην πρώτη σειρά. Με τη νέα τους κυκλοφορία πιάνουν κατά τη γνώμη μου ακόμη υψηλότερα επίπεδα, εμπλουτίζοντας το ρεπερτόριό τους με μια ακόμα χούφτα κομμάτια που έχουν θέση ανάμεσα στις κλασσικές VARATHRON συνθέσεις.
8 / 10
Νίκος Χασούρας
