Πριν από μερικούς μήνες, στον επίλογο της κριτικής μου για το “Ave” των VENOM INC. (κατά την ταπεινή μου άποψη ο δίσκος της χρονιάς για το 2017) έγραφα ότι οι VENOM INC. πετούν με θράσος το γάντι στους VENOM του Cronos. Είχε πολύ ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε αν ο Cronos θα απαντούσε στην πρόκληση σηκώνοντας το γάντι. Λίγο πριν το τέλος της χρονιάς, οι VENOM προσπαθούν και αυτοί να δώσουν το στίγμα τους κυκλοφορώντας ένα EP τριών κομματιών με τίτλο “100 Miles to Hell”. Προσωπικά το συγκεκριμένο EP το περίμενα με ανυπομονησία καθώς από τη μία υπήρχε το πολύ καλό “From The Very Depths” του 2015 που δημιούργησε κάποιες προσδοκίες, από την άλλη φανταζόμουν ότι ο υπέρμετρος εγωισμός του κοκκινομάλλη μπασίστα θα λειτουργούσε ευεργετικά αυτή τη φορά για τους VENOM καθώς θα έπρεπε να αποδείξει ότι θα μπορούσε να κοντράρει στα ίσα τους άσπονδους φίλους του στους VENOM INC. Δυστυχώς όμως το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό.
Τα τρία κομμάτια του EP διακρίνονται από μία προχειρότητα, σαν να έχουν γραφτεί «στο φτερό». Ειλικρινά προσπάθησα πολύ να κάνω τον εαυτό μου ότι μου αρέσει, ότι ακούω VENOM βρε αδερφέ, αλλά δεν τα κατάφερα. Τρία κομμάτια βαρετά και ανέμπνευστα, με το καθένα από αυτά να συναγωνίζεται το άλλο σε μετριότητα. Το ομώνυμο κομμάτι που θεωρείται, μάλλον και το καλύτερο από τα τρία, είναι μια φτηνή αντιγραφή του “Welcome to Hell” με κάποιες εξάρσεις αλλά τίποτα το παραπάνω. Το δεύτερο κομμάτι “We The Loud”, ξεκινά με ένα ψευτο punk riff που σίγουρα θα κάνει τον Mantas να ξεκαρδιστεί στα γέλια αν ποτέ το ακούσει. Ενώ χαμηλώνει ταχύτητες προς το τέλος καθώς το “Beaten to a Pulp” είναι ένα κομμάτι που θα το έγραφε άνετα οποιαδήποτε ερασιτεχνική σχολική μπάντα, με nu metal επιρροές. Έλεος δηλαδή…
Το χειρότερο από όλα όμως είναι η απόδοση του Cronos. Ο πάλαι ποτέ ηγέτης των VENOM ακούγεται κουρασμένος. Καμία σχέση με τον Cronos που τα έδινε όλα στο “From The Very Depths” (για πιο πίσω όπως στο “Resurrection” για παράδεγμα, ούτε λόγος). Εντελώς ρηχός και επίπεδος, χωρίς ίχνος ενέργειας. Τα ουρλιαχτά έγιναν ψίθυροι και ο λύκος ακούγεται πλέον σαν αρνάκι.
Και κάπου εδώ μοιραία ο ακροατής θα κάνει υποσυνείδητα την σύγκριση ανάμεσα στους VENOM και τους VENOM INC. Εκτιμώ ότι σύγκριση ανάμεσα στις δύο μπάντες για την ώρα δεν μπορεί να γίνει καθώς από τη μία έχουμε να κάνουμε με ένα EP και από την άλλη ένα full length άλμπουμ. Ακόμα και έτσι όμως, είναι σαφές ότι η πλάστιγγα κλίνει υπέρ των Dolan/ Dunn/ Bray…
Ήμουν, είμαι και θα είμαι τεράστιος οπαδός των VENOM αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα σχολιάσω τα κακώς κείμενα εκεί που θα τα δω. Άλλωστε όλοι εμείς εδώ στο ROCK HARD δεν μασάμε τα λόγια μας και προσπαθούμε να βλέπουμε πέρα από το πρίσμα του απλού οπαδού, χωρίς προκαταλήψεις.
Το “100 Miles to Hell” είναι απλά και μόνο μια αρπαχτή που κυκλοφόρησε για τις γιορτές και ελπίζω να μην αντιπροσωπεύει ούτε στο ελάχιστο τo νέο άλμπουμ των VENOM. Αν είναι έτσι, είναι προτιμότερο για τον Cronos να αφήσει τους εγωισμούς του και να το κλείσει το μαγαζί γιατί είναι κρίμα το όνομα των VENOM να μαγαρίζεται τόσο αισχρά. Διαφορετικά θα τρώει τη σκόνη των VENOM INC και θα αναρωτιέται για πολλοστή φορά τι πήγε στραβά, ενώ θα ξεσπάει τα νεύρα του σε κάποιον ανυποψίαστο οπαδό που θα τολμήσει να του ζητήσει αυτόγραφο…
4/10
Θοδωρής Κλώνης
