Ενώ το 2018 σε λίγες μέρες θα ανήκει οριστικά στο παρελθόν, εμφανίζεται σαν Άγιος Βασίλης ο Cronos και κυκλοφορεί το δέκατο πέμπτο, παρακαλώ, άλμπουμ των VENOM με τίτλο “Storm the gates”. Να θυμίσω κάπου εδώ ότι το EP “100 miles to hell” που κυκλοφόρησε ακριβώς πριν από ένα χρόνο, όχι μόνο δεν με ενθουσίασε, αλλά με προβλημάτισε όσον αφορά το μέλλον της μπάντας. Καταλαβαίνετε λοιπόν την ανυπομονησία μου για το περιεχόμενο του “Storm the gates”.
Το καλό με μπάντες όπως οι VENOM είναι ότι ισχύει αυτό που λένε και στο χωριό μου “what you see is what you get” και ειλικρινά, βλέποντας κάποιος το όνομα των VENOM στο εξώφυλλο ενός δίσκου, ξέρει πολύ καλά τι να περιμένει. Στην προκειμένη περίπτωση ευελπιστούσα για ένα speed/ black metal δίσκο που να πιστοποιεί την ανοδική πορεία τους η οποία ξεκίνησε με τις πιο πρόσφατες δουλειές τους, τα εξαιρετικά “Fallen angels” του 2011 και “From the very depths” του 2015. Έλα όμως που αυτό το περσινό EP μου έκοψε τα φτερά. Φανταστείτε λοιπόν το μούδιασμα μου όταν κοιτώντας το tracklist του νέου δίσκου είδα και τα κομμάτια του EP. Με κρύα καρδιά λοιπόν έβαλα να ακούσω το “Storm the gates” (αρχίζει και γίνεται κουραστικός ο δανεισμός των τίτλων των δίσκων από το παρελθόν, για μένα δείχνει έλλειψη έμπνευσης) χωρίς να έχω και ιδιαίτερες απαιτήσεις….
Το αποτέλεσμα, είναι μάλλον θετικό. Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα την άποψη μου, ξεκινώντας με τα αρνητικά του δίσκου, τουλάχιστον αυτά που θεωρώ εγώ ότι είναι έτσι. Η διάρκεια του δίσκου είναι περίπου στη μία ώρα, 53 λεπτά για την ακρίβεια, κάτι που δεν θα ήταν πρόβλημα εάν μιλάγαμε για δίσκους όπως το “Cast in stone” ή το “Resurrection” που διαρκούσαν περίπου την ίδια ώρα και ήταν αψεγάδιαστα. Επειδή όμως εδώ μιλάμε για το “Storm the gates”, εκτιμώ ότι, όπως και στις πιο πρόσφατες δουλειές τους, υπάρχουν fillers που όχι μόνο είναι άσχημα, αλλά κουράζουν τον ακροατή και χαμηλώνουν αρκετά τον πήχη ποιότητας του δίσκου. Στην προκειμένη περίπτωση τον ρόλο των fillers αναλαμβάνουν τα κομμάτια του EP “100 miles to hell” που συμπεριλαμβάνονται εδώ και πιο συγκεκριμένα τα “100 miles to hell”, “Beaten to a pulp” και “We the loud”. Κομμάτια τόσο άνευρα που καταντούν κακά. Κατά την άποψη μου, εάν δεν υπήρχαν αυτά τα κομμάτια, και ας ήταν ο δίσκος 10 λεπτά μικρότερος, αυτή τη στιγμή θα μιλάγαμε για άλλο άλμπουμ, πιστέψτε με. Ο ήχος επίσης του άλμπουμ ακούγεται κάπως…επίπεδος. Δεν ξέρω αν αυτό έγινε εσκεμμένα για να προσδώσει στο άλμπουμ μια πιο old school ατμόσφαιρα, προσωπικά όμως δεν μου άρεσε.
Στα θετικά του άλμπουμ τώρα, που ευτυχώς είναι περισσότερα. Ο Cronos έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια έναν τόσο ιδιόρρυθμο χαρακτήρα, που καταντά αποθαρρυντικός. Αν υπάρχει κάτι όμως που οφείλω να του αναγνωρίσω είναι ότι όταν αποφασίζει να βάλει τον κώλο του κάτω και να δουλέψει πραγματικά, γράφει κομματάρες. Και το “Storm the gates” έχει μπόλικες τέτοιες. Γενικά το “Storm the gates” έχει αυτή την evil ατμόσφαιρα που μόνο οι VENOM είναι ικανοί να δημιουργήσουν. Πολύ δυναμικά riffs πότε σε υψηλές ταχυτητες και πότε σε πιο χαμηλές αλλά αναμφισβήτητα VENOM. Αν θέλετε να μιλήσουμε για μεμονωμένα κομμάτια, ξεχώρισα το φανταστικό “Notorious” με αυτήν την in your face riffάρα, σύνθεση γεμάτη ένταση και δύναμη, το γκαζωμένο “Dark night (of the soul)”, το εκπληκτικά ογκώδες και βαρύ “Destroyer” που μου θύμισε κάτι από “Cast in stone”, το “Suffering Dictates” με μια έντονη χροιά παλιών καλών VENOM εποχής “At war with Satan”, το “Immortal” που σε συνθλίβει σαν οδοστρωτήρας με τη δύναμη του και το εκπληκτικό ομώνυμο που κλείνει το δίσκο, τραχύ και ωμό, όπως πρέπει να είναι ένα σωστό κομμάτι VENOM. Γενικά από το μισό του δίσκου και μετά και πιο συγκεκριμένα από το “Destroyer” και έπειτα, ο δίσκος πραγματικά απογειώνεται. Το σημαντικό είναι ότι το “Storm the gates” εκτός από τις ολοφάνερα δουλεμένες συνθέσεις, περιέχει και αρκετές φρέσκες ιδέες, κάτι που προσωπικά εμένα με κέρδισε.
Τέλος, η απόδοση της μπάντας κρίνεται ικανοποιητική, με τον Cronos φυσικά να ξεχωρίζει με τα χαρακτηριστικά του φωνητικά, τον Rage να παρουσιάζει μια αρκετά μεγάλη βελτίωση, οφείλω να ομολογήσω και τον Dante να είναι σταθερά καλός πίσω από το drum kit.
Είναι κρίμα, που ενώ το 2019 κλείνουν 40 ολόκληρα χρόνια από την ίδρυση των VENOM να βλέπω τα τρία ιδρυτικά μέλη που έχουν γράψει ιστορία στο metal να ακολουθούν χωριστούς δρόμους, ο Cronos με τους VENOM, ο Mantas με τους VENOM INC.και τους M-PIRE OF EVIL (προσωπικά πλέον αδυνατώ να βρω κάποια διαφορά ανάμεσα στα δύο σχήματα…) και ο Abaddon με τα solo projects του και τίποτα δεν θα με χαροποιούσε περισσότερο από ένα reunion του κλασσικού line up. Επειδή όμως πιο πιθανό είναι να παγώσει η κόλαση παρά να συμβεί αυτό (αν και η ιστορία μας έχει διδάξει ποτέ να μην λέμε ποτέ) το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να απολαύσουμε όσο περισσότερη μουσική μπορούμε και από τις τρεις πλευρές. Και κάτω υπό αυτό το πρίσμα το “Storm the gates” πετυχαίνει το σκοπό του. Μια τιμιότατη και αξιοπρεπέστατη δουλειά που οι οπαδοί των VENOM σίγουρα θα ευχαριστηθούν ενώ και οι φίλοι του συγκεκριμένου ήχου θα βρουν ενδιαφέροντα στοιχεία να ανακαλύψουν. Μπορεί να μην πρόλαβα να το συμπεριλάβω στη λίστα μου με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς που φεύγει, σίγουρα όμως θα είναι στην εικοσάδα μου για το 2019.
Hail the Legions!
7,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
