a
Υπάρχουν, κάποια συγκροτήματα τα οποία έχοντας πολλά χρόνια δισκογραφίας «στην πλάτη τους», όταν αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν μια καινούργια δουλειά, μετά από μεγάλο διάστημα αδράνειας, τα αντιμετωπίζω με μια μικρή καχυποψία ως προς το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, ίσως και κακώς. Οι VICTORY, γιατί περί αυτών ο λόγος, αποφάσισαν δέκα χρόνια μετά την προηγούμενη κυκλοφορία τους, με το σχεδόν αυθεντικό line up τότε, να μπουν στο studio και να συνθέσουν τα νέα τους τραγούδια που μας παρουσιάζουν μέσα από την καινούργια τους δουλειά “Gods Of Tomorrow”.
Στις τάξεις του group υπάρχει πια μόνο ο κιθαρίστας Herman Frank (HERMAN FRANK, ex-ACCEPT, POISON SUN, ex-HAZZARD, ex-MOON’DOC, ex-PANZER, ex-SINNER μεταξύ άλλων), από τα παλιά μέλη. Ο ίδιος λοιπόν, αποφάσισε να ξαναφέρει το συγκρότημα στην επιφάνεια, με καινούργιο line up, και βάση τελικού αποτελέσματος, με μια πολύ αξιόλογη νέα δισκογραφική κίνηση, ενδέκατη στην σειρά. Το album θέλει αρκετές ακροάσεις για να το «νοιώσεις», αφού παρόλο που οι συνθέσεις δεν είναι πολύπλοκες ή ποικιλόμορφες ηχητικά, τις επιβάλλει άτυπα για να έχει ο ακροατής μια ολοκληρωμένη άποψη.
Όσοι ασχολήθηκαν με τις συνθέσεις, έγραψαν και απέδωσαν ως επί το πλείστον mid tempo τραγούδια, με σχετικά λίγες πιο αυξημένες εξάρσεις στο ρυθμό, που ακούγονται άκρως φρέσκα αφού «αγγίζουν το σήμερα». Όλες «πατούν» σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ σύγχρονου μελωδικού hard rock και metal με την πλάστιγγα να γέρνει πιο πολύ προς κάθε ιδίωμα ανά τραγούδι ξεχωριστά.
Ακούγοντας την νέα δουλειά των VICTORY θα σου έρθουν στο μυαλό συνειρμικά συγκροτήματα όπως οι EDEN’S CURSE, AXEL RUDI PELL, SINNER, PANZER, πρόσφατοι BONFIRE, PINK CREAM 69, PRETTY MAIDS, ACCEPT και SAXON. Η ύπαρξη του Herman Frank στο group, ο οποίος ανέλαβε και την παράγωγη του δίσκου, έφερε μια πιο heavy χροιά σε κάθε σύνθεση. Αν όμως «κρατήσετε» τα βασικά ηχητικά στοιχεία έκφρασης των παραπάνω σχημάτων, θα έχετε μια σαφή «εικόνα» του πως ηχούν οι VICTORY, που έχουν πια «βαρύνει» τον ήχο τους.
Η νέα τους δουλειά, έχει πολλές άκρως «ανεβαστικές» στιγμές και έτσι τα τραγούδια έχουν μια ωραία ροη σε όλη την διάρκεια του δίσκου, που σε κάνει να τον ακούς μονομιάς κι ας έχει σε σύνολο 13 συνθέσεις. Ο ακροατής θα ακούσει κομμάτια που δεν έχουν αλλαγές ρυθμού και tempo να εναλλάσσονται στο ίδιο, παρά μόνο σε κάθε τραγούδι αυτόνομα, με όμορφα όμως και σωστά τοποθετημένα σε κάθε σημείο του δίσκου, μουσικά μέρη, ωραία αποδομένες φωνητικές και κιθαριστικές μελωδίες, οι οποίες σε συνδυασμό με τα δυναμικά κουπλέ και τα αξιοπρόσεκτα ρεφραίν, προσφέρουν ένα πολύ θελκτικό αποτέλεσμα. Σε καμία στιγμή του album δεν θα ακούσεις κάτι πρωτότυπο, αντιθέτως θα βρεις τα όποια ηχητικά κλισέ των ιδιωμάτων που κυρίως εκπροσωπούν, ή και μέρη που θα τα έχεις (ή θα νομίζεις ότι τα έχεις) ξανακούσει ατόφια. Ότι φτάνει όμως στα αυτιά σου αποτελεί άλλη μια συνολικά πολύ καλή προσπάθεια απόδοσης ωραίων τραγουδιών προς τέρψη του κοινού. Οι πιο φανατικοί ας ψάξουν την limited έκδοση του δίσκου αφού εκεί υπάρχει ένα bonus τραγούδι.
Οι VICTORY παρόλο που απουσίασαν δισκογραφικά 10 χρόνια, δείχνουν ανεπηρέαστοι, αφού δημιούργησαν ένα πολύ αξιόλογα δουλευμένο album που αφενός τιμάει τα έτη ύπαρξης τους σαν συγκρότημα και αφετέρου όσες φορές επιλέξεις να το ακούσεις δεν θα βαρεθείς καθόλου. Ας ελπίσουμε το “Gods Of Tomorrow” να είναι το έναυσμα της ορθής επανένταξης τους στο προσκήνιο. Αν μη τι άλλο το album χρήζει και αυτό της προσοχής μας, και σαφώς, όσοι επιθυμούν, και του οβολού μας. Βάση τελικού αποτελέσματος το αξίζουν!
7,5 / 10
Θοδωρής Μηνιάτης
