Τελευταία Κυριακή του Μαρτίου, με ένα όνειρο μου να γίνεται πραγματικότητα. Οι VIO-LENCE επισκέπτονται την Ελλάδα για πρώτη φορά, με τους πολυεθνικούς VLTIMAS, τους Ολλανδούς LEGION OF THE DAMNED και την εγχώρια εκπροσώπηση να αναλαμβάνουν οι EXARSIS και οι THE CRUCIFIER. Σας έχω αναλύσει στο αφιέρωμα επαρκώς θέλω να πιστεύω για ποιους λόγους αδημονούσα για αυτή τη μέρα, οπότε, περνάμε κατευθείαν στο ψητό. Φτάνοντας στο χώρο, εκτός από τους LEGION OF THE DAMNED αυτοπροσώπως που εκείνη την ώρα περνούσαν τις πύλες του ιστορικού Κυττάρου, βρέθηκα αντιμέτωπος με μια καθυστέρηση της τάξεως των 20 λεπτών. Δεν θα σας κρύψω πως αυτό με προβλημάτισε. Κυριακάτικα, καθυστέρηση με 5 μπάντες, δεν είναι ενθαρρυντικό σημάδι. Όπως και να ‘χει, περνάμε στο δια ταύτα της βραδιάς.
Με τα πολλά και με τα λίγα, οι THE CRUCIFIER, βρίσκονται στο σανίδι. Αλλαγμένο line up από την τελευταία φορά που τους είδα, κυρίως στη κιθάρα και το μπάσο. Ενεργητικό το ύφος τους μουσικά, στατικοί κάπως οι ίδιοι, με εξαίρεση τον frontman τους με το πιο crossover thrash στυλ του. Θα έλεγα και τον μπασίστα που έδινε πόνο στο όργανο, καθώς και στα δεύτερα φωνητικά. Λογική η μαγκωμάρα αν είναι πρώτη φορά που παίζουν live. Απέδωσαν καλά ωστόσο, δεν λύγισαν, ήταν δεμένοι. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι αλλαγές στη σύνθεση κοστίζουν στη συνοχή. Θέλει live με αυτή την “ομάδα” για να δέσει το γλυκό από πλευράς επί σκηνής παρουσίας. Τα κομμάτια από το “Cursed cross” (“T.V. (truth’s vileness)”, “Thrash till the death”, “Governmental slavery”) από το “Merciless conviction” (“Execute them all”) καθώς και από το τελευταίο άλμπουμ (7ετίας ήδη), “Voices in my head”, ανέλαβαν να ζεστάνουν τους λιγοστούς θαμώνες του χώρου και εν μέρει το κατάφεραν, κερδίζοντας το χειροκρότημα.
Η καθυστέρηση άρχισε να καλύπτεται με χαρακτηριστική ευκολία, δείγμα επαγγελματικής διαχείρισης της διοργάνωσης. Έτσι, στις 6:15 με μόλις πέντε λεπτά απόκλιση από το χρονοδιάγραμμα, οι EXARSIS, ανεβαίνουν στη σκηνή του Κυττάρου. Ευχάριστη προσθήκη σε σχέση με τη τελευταία φορά που τους είδα, ο Τάσος Παπαδόπουλος στις κιθάρες (γνώριμος από SPEEDRUSH, ενώ παλιότερα έπαιζε κιθάρα και στους διαλυμένους – πλέον – ENDLESS RECOVERY), που έδωσε τρομερό αέρα στο συγκρότημα. “Annihilation…proceed!”, η εισαγωγή από το εκπληκτικό “The brutal state” και στα καπάκια το “Mind poisoning” αρκούν για να ανοίξουν τα πρώτα μικρά pit, τα ορθόδοξα. Μεγάλο βάρος δόθηκε στο συγκεκριμένο άλμπουμ (“Toxic terror”, “Surveillance society”, “Under destruction”), με το “New war order” να ακολουθεί σε εκπροσώπηση (“General guidance”, “The underground”) και ένα κομμάτι από το ντεμπούτο του τωρινού τραγουδιστή τους, Νίκου Τραγάκη, “The human project” (“False flag attack”).
Στο Bay Area πνεύμα του headliner της βραδιάς, διασκεύασαν με καταστροφικό τρόπο το “A lesson in violence” των EXODUS, με τον μπασίστα τους να κατεβαίνει κάτω στο κοινό! Διψήφιες οι φορές που τους έχω δει, περιμένω ακόμα τη φορά που θα φύγω περιμένοντας το κάτι παραπάνω. Άξιοι, ενώ αν μια μπάντα άξιζε να ανοίξει για μια από τις επιρροές της, ήταν αυτοί! Κάτι που δεν παρέλειψαν να τονίσουν και οι ίδιοι, μη μπορώντας να κρύψουν τη χαρά και τη τιμή που ανοίξανε για μια μπάντα που σημαίνει τόσα γι’ αυτούς. Να σημειώσω εδώ μια προσωπική ιστορία. Όταν πρωτοείδα τους EXARSIS επί σκηνής, ήταν το Νοέμβριο του 2011 όταν ανοίγανε για τους SODOM. Τότε, η διασκευή με την οποία είχαν κλείσει οι κύριοι, με τον Αλέξη Παπαθεοφάνους τότε στα φωνητικά, ήταν στο “Kill on command” των VIO-LENCE. Πως κάνει κύκλους καμιά φορά η ζωή, ε;
Με την καθυστέρηση να είναι ουσιαστικά μηδαμινή στις 7:15, οι Ολλανδοί death/thrash μακελάρηδες LEGION OF THE DAMNED (που παρακολουθούσαν την εμφάνιση των EXARSIS πριν ανέβουν στη σκηνή – έτσι γίνεται) βρίσκονται στο σανίδι, προκειμένου να δείξουν για ποιον λόγο θεωρούνται μια από τις σπουδαιότερες Ευρωπαϊκές thrash μπάντες από το 2000 και πέρα. Έμπα με τον φερώνυμο ύμνο από το μνημειώδες ντεμπούτο “Malevolent rapture”, ζεσταίνοντας τους σβέρκους των ολοένα και αυξανόμενων θαμώνων που πήγαιναν σαν διακοσμητικά σκυλάκια πάνω κάτω! Και πάρε και ένα “Slaughtering the pigs” από το “Feel the blade” με τον γράφοντα εν εξάλλω, να γκαρίζει “COMMAND TO KILL” σαν άγριο πλάσμα (σ. Σάκη Φράγκου: γκνου να υποθέσω;) σε περίοδο αναπαραγωγής. Κατεβαίνουν ελαφρώς οι ρυθμοί για ένα κομμάτι από το τελευταίο πολύ καλό άλμπουμ “The poison chalice”, το “Beheading of the godhead”. Ένα κομμάτι που δείχνει τη δύναμη των Ολλανδών στη mid-tempo τραγουδοποιία. Το αυτό και το “Slaves of the southern cross” από το προηγούμενο άλμπουμ “Slaves of the shadow realm”.
Κατά τα άλλα, το ντεμπούτο τιμήθηκε περαιτέρω (“Death head’s march”, “Taste of the whip” – σκοτωμός στο Βιλαμπάχο!), με το “Sons of the jackal” να ακολουθεί (“Sons of the jackal”, “Diabolist” – φόνος εκ προμελέτης, δις ισόβια!), το “Slaves of the shadow realm” με το “Palace of sin” και το “Cult of the dead” να εκπροσωπεί τον φερώνυμο δίσκο. Βάρος δόθηκε, όπως ήταν απόλυτα λογικό και επόμενο στο “The poison chalice” (“Progressive destructor” όπου είχαμε και το παρθενικό stagedive της βραδιάς, “The poison chalice” και “Contamination” – το τελευταίο, αφιερωμένο στους “αδερφούς SUICIDAL ANGELS” όπως είπαν. Χρόνια άλλωστε φίλοι των δικών μας παιδιών), με το κόσμο ωστόσο να αγκαλιάζει συνολικά τους LEGION OF THE DAMNED, που έδεσαν άθελα τους το thrash και το death metal κοινό της βραδιάς, με σύμμαχο τους τον πολύ καλό ήχο, αλλά και την ισοπεδωτική τους απόδοση. Το μεγάλο απωθημένο των LEGION OF THE DAMNED, εν μέσω χειροκροτημάτων και ευχαριστιών των Ολλανδών προς πάσα κατεύθυνση, εκπληρώθηκε για τον υποφαινόμενο, που ζεστάθηκε ιδανικά για τη συνέχεια της βραδιάς!
Η συνέχεια είχε το supergroup των VLTIMAS. David Vincent – Rune “Blasphemer” Eriksen – Flo Mounier. Με δύο δυνατά, πολύ καλά άλμπουμ στις αποσκευές τους, υπόσχονταν ήδη πολλά επί σκηνής. Να σημειωθεί επίσης, πως δεν είχα δει ούτε μια εμφάνισή τους πιο πριν (ούτε καν video), οπότε έμπαινα πλήρως ανυποψίαστος για το οπτικόν του πράγματος. Ήταν μια έκπληξη λοιπόν για εμένα, όταν ο μπασίστας ήταν με το μαλλί μπροστά σαν τον τραγουδιστή των MISFITS, ο Vincent ντυμένος με μπέρτα και ημίψηλο καπέλο (σαφώς διαφορετικός απ’ ότι τον θυμόμουν στους MORBID ANGEL φερ’ ειπείν), ενώ ο Rune Eriksen και ο Flo Mounier είχαν τα κλασσικά αμάνικα δερμάτινα γιλέκα. Όμορφες λεπτομέρειες. Οι VLTIMAS παίζουν ένα μοντέρνο, γουστόζικο αμάλγαμα ακραίου metal. Η βάση του είναι οι MORBID ANGEL, αξιοποιώντας περισσότερα στοιχεία των MAYHEM, αλλά και την υπέροχη καθαρή φωνή του Vincent.
Ένας David Vincent, σε έναν τελείως διαφορετικό ρόλο ως frontman συγκριτικά με το παρελθόν του. Άκρως ομιλητικός, θεατρικός σχεδόν στα λογύδρια μεταξύ των κομματιών (σε ένα κέρδισε ευφυέστατα χρόνο προκειμένου να αντικαταστήσει μια χορδή που του έσπασε ο Rune Eriksen), με μια φωνή που θα έπρεπε ξεκάθαρα να σκεφτεί, να αξιοποιήσει στα πλαίσια του θεάτρου, της ηθοποιίας ή έστω να βγάλει ένα audiobook ρε παιδί μου. Βαθιά φωνή επιπέδου Jeremy Irons ο δικός σου! Στο δια ταύτα τώρα, το υλικό των “Something wicked marches in” (“Something wicked marches in”, “Everlasting”, “Last one alive wins nothing”, “Monolilith”, “Praevalidus”, “Diabolus est sanguis”) και κυρίως του αμέσως ανώτερου “Epic” (που ακούστηκε στην ολότητα του σχεδόν – μόνο το “Spoils of war” δεν ακούσαμε από εκεί μέσα!), λειτούργησε κατ’ εξαιρετικό τρόπο στο σανίδι, με την μπάντα να κερδίζει θερμότατα το χειροκρότημα από τον κόσμο που είχε σχεδόν γεμίσει το Κύτταρο σε εκείνο το σημείο. Μια άκρως ιδιαίτερη μπάντα, που δεν στηρίζεται ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ της στο “βιογραφικό” των μουσικών που την απαρτίζουν για να πάρει προσοχή, μα φτιάχτηκε από ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης. Τα σέβη μου.
Και τώρα, από τις 10:30 και για τα επόμενα 70 λεπτά, ο χρόνος σταματάει κάπου στο 1988 – 1990. Τα χρόνια όπου οι Bay Area θρύλοι του thrash VIO-LENCE μεγαλουργούσαν με δύο διαδοχικά, ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΑ άλμπουμ για το είδος. Εκεί, που κάθε συναυλία τους ήταν ένα ραντεβουδάκι στα τυφλά με τον ίδιο τον θάνατο. Δεν σας κρύβω ότι με βάση τα κάπως “μαζεμένα” pit για τις προηγούμενες μπάντες, δεν ήξερα τι ανταπόκριση να περιμένω. Ωστόσο, οι πρώτες νότες του “Liquid courage”, άλλαξαν άρδην την άποψη μου. Δυστυχώς, από την κομματάρα αυτή παίχτηκε, μόνο η εισαγωγή, ως “γέφυρα” για το “Eternal nightmare”. Ας είναι, χαλάλι τους. Διότι αυτό που είδα στις πρώτες νότες του “Eternal nightmare” να γίνεται στο Κύτταρο, συναγωνιζόταν τις ακρότητες που είδαμε στους RAZOR προ σχεδόν δεκαετίας (άνευ διαλόγου, η καλύτερη συναυλία που έχουν δει τα μάτια μου εκεί μέσα). Τι είδους ακρότητες; Αλλαγή παραγράφου και ξεκινάμε εξήγηση!
Ένα πελώριο pit, από ορκισμένους και ξαναμμένους thrashers όλων των ηλικιών, βάναυσο μα και με στιγμές αλληλεγγύης (σηκώνουμε πάντα όποιον πέφτει – νόμος απαράβατος), ορθόδοξο, μισός κρετίνος δεν πήγε ανάποδα, βουτιές από τη σκηνή, σαν να μετράς προβατάκια στον ύπνο σου, ενώ όσο περνούσε η ώρα γινόταν ένας ανθρώπινος ανεμοστρόβιλος από αυτούς που έχω δει λίγες φορές στη συναυλιακή ζωή μου. Η δε απόδοση της μπάντας; Εξωπραγματική, με τον Max από EVIL INVADERS στη θέση του Christian Olbe Wolbers, ενώ οι λοιποί παίκτες νέοπες που βαρούσαν στο ψαχνό! Μόνος συνδετικός κρίκος με το παρελθόν, ο αειθαλής ήρωας του είδους, Sean Killian. Πολλά μπορείς να πεις για τη φωνή του κυρίου από εδώ. Δεν μπορείς να τον αγνοήσεις ωστόσο, ούτε τον τσαμπουκά του, ούτε την ενέργεια που βγάζει ενώ θα μπορούσε στην ηλικία του να είναι θείος μας που αράζει στα οικογενειακά τραπέζια.
Έναν τσαμπουκά που σε δυναμίτες όπως το “Serial killer” (φόνος κατά συρροήν – MY SILENT GRAVE, THAT’S WHERE YOU’LL LAY!), “Calling in the coroner” (AN OPEN CASKET FUNERAL FOR ALL TO SEE!) το κομμάτι γνωριμίας μου μαζί τους “Kill on command” (STAND STILL AND MAKE MY JOB EASIER! – 14 ρημάδια χρόνια πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου!), το κομμάτι – κόλαφο κατά των ναρκωτικών “T.D.S. (take it as you will)” (AND THEN THEY SET ME FREE! – ΑΝΤΙΟ ΖΩΗ!), ή την διακήρυξή του κατά του φόβου που είναι το εκπληκτικό “Phobophobia” (DESTROYED BY FEAR OF EVERYTHING, THAT COULD BE – τι στίχοι διάολε…). Τώρα που το σκέφτομαι, μόνο το “Bodies on bodies” δεν ακούσαμε από το “Eternal nightmare”. Συμπληρωματικά, μπήκαν από το “Oppressing the masses” το “I profit” (με το υπέροχο αστειάκι περί λεφτών από τον Sean Killian – I PROFIT OFF ALL THAT YOU’VE GOT GIVE IT TO ME!), το καταστροφικό “Officer nice” (THEIR LAWS DECIDE – CRIMINALS LAWBREAKERS, WHO IS RIGHT – OFFICER NICE!) και το φινάλε του “World in a world” (GUILTY YOU’LL ROT! – ο ίδιος ο Sean Killian έκανε crowsurf) που έγινε πραγματικά το έλα να δεις και αποτέλεσε το αποκορύφωμα ολόκληρης της συναυλίας, με ένα pit που απλά δεν έπαιρνε αιχμαλώτους. Εφάμιλλο θα έλεγα, του σπουδαίου pit που βλέπουμε στο γνωστό video clip. Ένα pit που ο Sean θαύμασε τόσο πολύ που είπε “νιώθω σαν να είμαι σπίτι μου εδώ!”.
Μόνη στιγμή ηρεμίας, ήταν το “Upon their cross” από το “Let the world burn” EP, το οποίο έδειξε πως και προς τα που θα κινηθούν ενδεχομένως σε full-length μελλοντικά οι VIO-LENCE (αν και η αλλαγή σταδιακά όλης της σύνθεσης, με είχε προβληματίσει – περισσότερα επ’ αυτού σε λίγο), ενώ η πρώτη ηχογράφηση μετά από πόσα χρόνια απραξίας, η διασκευή τους στο “California uber alles” των DEAD KENNEDYS (με τον ένα κιθαρίστα να κατεβαίνει στο κοινό!), αποτέλεσε την απότιση φόρου τιμής στη μια από τις δύο βασικές ρίζες του attitude του thrash metal. Το hardcore punk, με τον Sean Killian να αναφέρεται στους GBH, τους EXPLOITED και τους FEAR μεταξύ άλλων. Κάπως έτσι, λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Κυριακής, οι VIO-LENCE είχαν αφήσει πίσω τους νεκρούς και τραυματίες από τις βουτιές και το βρωμόξυλο!
Μερικές σκόρπιες σκέψεις για φινάλε. Όταν επανήλθαν οι VIO-LENCE στα πράγματα περί το 2018 – 2019, είδα μια σύνθεση, περίπου στα μέτρα της αρχικής (χωρίς ένα δύο μέλη για τον α ή β λόγο – χωρίς Flynn φερ’ ειπείν). Βγήκε το EP και σιγά σιγά αυτή άλλαζε. Έφυγε ο Strickland, έφυγε ο Gustafsson, έφυγε ο Demmel. Έμεινε μόνος του o Sean Killian, καταφέρνοντας ωστόσο να μαζέψει μια αρμάδα από πιτσιρικάδες εγνωσμένης αξίας, που μπορούσαν να αποδώσουν στα μέτρα των συνθέσεων της μπάντας, με εκείνον σαν ηγετική φιγούρα. Εάν πριν 14 χρόνια μου έλεγες ότι θα δω έτσι τους VIO-LENCE, με αυτή την απόδοση, αλλά με μόνο αυθεντικό μέλος τον τραγουδιστή τους, θα σου έλεγα “καλά, με δουλεύεις τώρα έτσι;”. Κι όμως, δεν μας δουλεύει κανένας! Είδαμε απόδοση αντάξια της ιστορίας που έχουν αφήσει οι VIO-LENCE στο thrash metal, που μακάρι, ευελπιστώ, να αποτελέσει κίνητρο προκειμένου να βγει και ένας full-length δίσκος επιστροφής στα πράγματα. Η δυναμική, ήταν πραγματικά φοβερή πάντως! Από εκεί και πέρα, εδώ είμαστε, να δούμε τι και πως. Ας κλείσω αυτό το κείμενο με μερικούς αγαπημένους στίχους:
Your eyelids fall and they take you again!
Eternal nightmare and your horror begins!
Your head is filled with nothing but fear!
It has you locked down, comatose is here!
I’ve drank the blood that dead souls have cried!
I cursed the devil then watched him die!
I’m the one that the sinners seek!
Well I’m your master, now don’t you see;
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
