Πολλοί θα γνωρίζετε τους VISIONS OF ATLANTIS ως ένα ακόμα κακό αντίγραφο των NIGHTWISH. Αυτή η άποψη δεν διαφέρει και πολύ από την πραγματικότητα αλλά πολλά πράγματα είναι διαφορετικά τώρα στο συγκρότημα, από ότι ήταν στο τελευταίο άλμπουμ, το “Ethera”, που κυκλοφόρησε το 2013.
Κατ’ αρχάς το συγκρότημα προχώρησε σε ριζική αλλαγή των μελών του, με το μόνο αρχικό μέλος που έχει απομείνει στο συγκρότημα να είναι ο ντράμερ Thomas Caser. Όλοι οι υπόλοιποι αποχώρησαν θέλοντας να ασχοληθούν με διαφορετικά projects. Από τα νέα μέλη ξεχωρίζει η τραγουδίστρια Clémentine Delauney, γνωστή από το νεοσύστατο female συγκρότημα EXIT EDEN, αλλά και από τις συμμετοχές της τόσο στους SERENITY και στους MYRATH, όσο και στα άλμπουμ “XXX-Three Decades In Metal” και “Live in Wacken”, του Kai Hansen.
Με τις αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στους VISIONS OF ATLANTIS, η μπάντα είναι φανερό πως ήθελε να κάνει ένα restart, θέλοντας να αφήσει στο παρελθόν τις άνοστες και ανούσιες κυκλοφορίες της. Με το “The Deep & The Dark” που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, φαίνεται τελικά πως τα κατάφεραν. Μην γελιέστε, παραμένουν ως ένα αντίγραφο των σπουδαίων Φινλανδών, χωρίς μεγάλες διαφοροποιήσεις στον ήχο τους, τουλάχιστον όμως οι συνθέσεις τους είναι πολύ ανώτερες από ότι μας είχαν συνηθίσει μέχρι στιγμής. Και αν αυτό δεν φαίνεται στα πρώτα τραγούδια του δίσκου, το “The Deep & The Dark” που φωνάζει NIGHTWISH από μίλια μακριά και το “Return To Lemuria” με την γλυκανάλατη και ανάλαφρη power αύρα του, τότε το εντοπίζουμε στο τραγούδι “Ritual Night” με τα folk στοιχεία του, στο πιο αγριεμένο “The Silent Mutiny” και στα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, τα “Book Of Nature” και “The Grand Illusion”.
Υπάρχουν όμως δύο πράγματα που με χαλάνε πολύ σε αυτό το άλμπουμ. Το πρώτο είναι η πολύ ήπια και αρκετά pop μουσική του, και το δεύτερο πως υπάρχουν τραγούδια που πραγματικά δεν έχουν τίποτα να πουν και που θα μπορούσαν να μην βρίσκονται μέσα στο νέο αυτό πόνημα της μπάντας. Παρόλα αυτά όσοι είστε ορκισμένοι φίλοι του symphonic power δεν θα χάσετε την ώρα σας με αυτό το άλμπουμ. Γενικότερα όμως, πέρα των όποιων καλών τραγουδιών, το “The Deep & The Dark” προσφέρεται για μία ευχάριστη, και σε κάποια σημεία βαρετή, ακρόαση και τίποτα παραπάνω.
5/10
Δημήτρης Μπούκης
