a
Το περασμένο Οκτώβρη είχαμε παρευρεθεί στα Devasoundz studios, για προακρόαση του ντεμπούτου των Αθηναίων VOIDNAUT, “Nadir”. Όταν ήρθε η ώρα να γράψω δυο πράγματα για το άλμπουμ, τελικά έγραψα 102. Ήταν ο ενθουσιασμός γι αυτό που άκουσα και προφανώς δε κρατήθηκα για τούτη εδώ την «ιερή» στιγμή της κριτικής. Βέβαια η άποψη μου είναι αρκετά πιο solid, αφού το χω ξεφτιλίσει στο spam εδώ και περίπου ένα μήνα.
Ας πούμε λοιπόν 2-3 πραγματάκια για τους VOIDNAUT. Πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα μεν, με πολύπειρα μέλη δε. Πρόκειται για τους Κώστα Κρίκο (ex-THE SILENT RAGE) στη κιθάρα, Σταύρο Benardo (ex-THE SILENT RAGE, ex-DOUBLE SQUARE κ.ά) στα φωνητικά, οι οποίοι είναι και αυτοί που δημιούργησαν τη μπάντα πριν 4 χρόνια, καθώς και οι Κώστας Αλεξάκης (ACID DEATH, ex-KINETIC) και Κώστας Τασάκος (ex-DOUBLE SQUARE, ex-VERDICT DENIED) στα drums και στο μπάσο αντίστοιχα (αν το γυρνούσαν σε fusion jazz θα μπορούσαν να λέγονται «Steve and the Kostas triο»!).
Το “Nadir” είναι ένας δίσκος που διέπεται από μοντέρνους groov-άτους ήχους με επιρροές από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ένα είδος από το οποίο πλην ολίγων συγκροτημάτων, δεν ακούω φανατικά τα τελευταία χρόνια. Αυτό δίνει ένα extra bonus στο ότι μου άρεσε τα μάλα ο δίσκος. Ξέρετε, πάντα έλεγα ότι αυτός ο ήχος, είναι ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους οπαδούς των δεκάδων υποειδών του μεταλλικού ιδιώματος, αφού στη πλειοψηφία μας, ότι και να ακούμε αυτή την εποχή, έχουμε «περάσει» από αυτό τον ήχο. Προσωπικά θεωρώ αδύνατον να μην αρέσει σε κάποιον αυτός ο δίσκος, αν όχι στην ολότητα του, σε κάποιες στιγμές τουλάχιστον. Είναι γεμάτος με κολληματικά riffs, catchy ρεφραίνς και rhythm section που σε παρασύρει να «κουνηθείς». Σαφώς υπάρχουν τρανταχτές επιρροές, όπως για παράδειγμα οι DISTURBED και οι MACHINE HEAD. Και εδώ θα πω κάτι που μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, μα είναι αλήθεια. Όταν και οι 2 προαναφερθείσες μπάντες έχουν να βγάλουν δίσκο της προκοπής εδώ και πολλά χρόνια και έρχονται οι VOIDNAUT, με αυτό το άλμπουμ, σε κάνει να αναρωτιέσαι, τι θα γινόταν αν βρίσκονταν στις Η.Π.Α. και όχι στην Ελλάδα. Προοδευτικά στο δίσκο θα ακούσετε και άλλες πιο μικρές επιρροές. Για παράδειγμα στο 3ο κατά “Hunted” μου φέρνουν στο μυαλό τους SUSPERIA εποχής “Attitude”. Στο “Road to nowhere” σου έρχονται άμεσα στο μυαλό οι QUEENSRŸCHE, λόγω του κεντρικού riff.
Μιλώντας ξεχωριστά για το κάθε μέλος της μπάντας τώρα, ο Κώστα Κ. δίνει ρεσιτάλ riffing στην ολότητα του δίσκου, με όλα τα κομμάτια να σου καρφώνονται στο μυαλό. Ο Σταύρος έχει γράψει πολύ catchy στίχους, με ρεφραίν που τραγουδάς συνεχώς και χωρίς να ακούς τον δίσκο, ενώ η γκάμα των φωνητικών του είναι αξιοθαύμαστη. Ξεχωρίζω τις στιγμές που… γρεζάρει, γιατί μου φέρνει στο μυαλό τον Ville Laihialla των πολυαγαπημένων μου SENTENCED. Για τον Κώστα Α. δε χρειάζεται να πω πολλά. Ξέρουμε τι «παπάδες» παίζει με τους ACID DEATH. Εδώ, πιο απελευθερωμένος από τεχνικότητες, δίνει ρέστα με πολύ πωρωτικό drumming. Εδώ κουμπώνει ο Κώστας Τ. (αχ Κώστα, Κώστα το κάναμε!) με φοβερά μπασοπεράσματα και ρυθμό. Οι δύο τελευταίοι αποτελούν rhythm section δυναμίτη!
Στον δίσκο έχουμε και δύο guest συμμετοχές στο τραγούδι “Damage done”, συγκεκριμένα τον Φώτη Benardo στα φωνητικά και τον Bob Katsionis στο solo. Ο Φώτης έχει κάνει και τη παραγωγή του δίσκου, ενώ ο Steve Lado (TARDIVE DYSKINESIA) έχει επιμεληθεί το mastering. Το αποτέλεσμα τίποτα λιγότερο από τέλειο, αφού μιλάμε για ήχο κρύσταλλο. Τέλος το εξώφυλλο της μπάντας ανήκει στον γνωστό άγνωστο Γιάννη Νάκο (Remedy Art Design).
Όπως προανέφερα όλα τα τραγούδια προσφέρουν κάτι στον ακροατή, παρόλα αυτά δε μπορώ να μη ξεχωρίσω το “Porcelain lady”, το οποίο από το πρώτο άκουσμα έχει γίνει το αγαπημένο μου, καθώς και το τρομερά πωρωτικό “Back from the grave”, το οποίο αποτελεί και το πρώτο videoclip της μπάντας (με το intro “Nadir”). Από κοντά τα “Road to nowhere” και “Savage world” (βασικά, ΌΛΑ!).
Θετικότατα ξεκινά η χρόνια, αφού πρόκειται για τον 1ο δίσκο που ακούω και θα κυκλοφορήσει το 2019 (συγκεκριμένα στις 8 Φεβρουαρίου). Οι VOIDNAUT έβγαλαν ένα τρομερό ντεμπούτο, λες και ήταν χρόνια στο κουρμπέτι. Το “Nadir” αντίθετα με τον τίτλο του, θα σας απογειώσει, θα σας φτιάξει το κέφι, θα σας κάνει να τραγουδήσετε… να χτυπηθείτε ρυθμικά στους ήχους του. Change my mind!
8,5/10
Γιώργος Δρογγίτης
