Δεύτερος δίσκος για τους Γερμανούς VULTURE, μετά από το εξαιρετικό ντεμπούτο τους “The guillotine”, που κυκλοφόρησε δύο χρόνια πριν και έκανε πολύ κόσμο να παραμιλάει με το εκπληκτικό speed metal της μπάντας, ενώ δεν είναι και λίγοι αυτοί (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος) που εκτιμούν ότι o δίσκος αυτός ήταν από τους καλύτερους του 2017. Την ίδια άποψη προφανώς είχε και η Metal Blade, που φρόντισε γρήγορα να κλείσει συμβόλαιο μαζί τους. Έτσι, το νέο τους άλμπουμ, με τίτλο “Ghastly waves & battered graves”, κυκλοφορεί υπό την αιγίδα της θρυλικής εταιρείας.
Ως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις, όταν μία μπάντα κυκλοφορεί ένα εκπληκτικό ντεμπούτο, ο πήχης των προσδοκιών ανεβαίνει κατακόρυφα και έτσι το δεύτερο άλμπουμ συνήθως αποδεικνύεται κρισιμότερο του πρώτου, καθώς έχοντας να συναγωνιστεί, τρόπον τινά, τον εαυτό της, η μπάντα καλείται να δημιουργήσει ένα δίσκο τουλάχιστον ισάξιο του προκατόχου του, ένα δίσκο που θα αποδεικνύει ότι η επιτυχία του ντεμπούτου δεν ήταν ένα απλό πυροτέχνημα. Ευτυχώς για τους VULTURE, αλλά και για εμάς, το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται άκρως ικανοποιητικό.
Σε γενικές γραμμές, οι VULTURE πατούν σταθερά στα θεμέλια που οι ίδιοι έθεσαν με το ντεμπούτο τους. Έτσι έχουμε πάλι 8 νέες συνθέσεις (9 εάν προσθέσουμε και την ιδιαίτερη θα έλεγα πρότασή τους στο “Killer on the loose” των THIN LIZZY) που συνεχίζουν με κεκτημένη ταχύτητα από εκεί που είχαν σταματήσει δύο χρόνια πριν. Να δούμε όμως πώς ακούγεται ο νέος δίσκος συγκριτικά με το ντεμπούτο τους.
Διαφορές υπάρχουν και είναι εμφανείς. Η βασικότερη είναι ότι πλέον υπάρχουν και αρκετά mid-tempo κομμάτια, κάτι που μπορεί να ξενίσει τους σκληροπυρηνικούς πρωτοδισκάκηδες, αλλά προσωπικά μου άρεσε, καθώς προσδίδει μεγαλύτερη ποικιλία και ενδιαφέρον στην ακρόαση του δίσκου. Συνθέσεις που μπορεί να υστερούν σε ταχύτητα, αλλά δίνουν τα μέγιστα σε όγκο και δύναμη. Έχουμε λοιπόν speed metal κεραυνούς, όπως το εναρκτήριο “Fed to sharks”, το “B.T.B. (Beyond the blade)”, το “Tyrantula” (με την έξυπνη αναφορά στους VENOM και το “Live like an angel” στο solo στο τέλος του κομματιού), αλλά και τον επίλογο που έχει τον τίτλο “ Murderous militia”. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα κομμάτια είναι όπως προανέφερα σε πιο mid tempo ρυθμούς εκ των οποίων ξεχωρίζει το ομώνυμο, που θυμίζει αρκετά EXODUS, αλλά και το “Dewer’s hollow”, με τις εντυπωσιακές εναλλαγές του. Αυτό δε σημαίνει ότι και τα άλλα δύο (“The garotte” και “Stainless glare”) είναι άσχημα. Το άντίθετο μάλιστα. Απλά τα δύο πρώτα με εντυπωσίασαν λίγο περισσότερο.
Άλλη μία επισήμανση που θα ήθελα να κάνω, είναι ότι συνολικά ο δίσκος ακούγεται λιγότερο τραχύς από τον προηγούμενο, κάτι που ταιριάζει απόλυτα στα mid tempo κομμάτια, αλλά όχι τόσο στα πιο γρήγορα. Γούστα βέβαια είναι αυτά. Κατά τα άλλα, οι τσιρίδες του Steeler ακούγονται όπως πρέπει να ακούγονται, ενώ τα solos των Outlaw/ Genozider για μία ακόμη φορά κλέβουν την παράσταση, καθώς ηχούν εντυπωσιακά, κυρίως στα μελωδικά μέρη που είναι και αρκετά.
Σε γενικές γραμμές μιλάμε για έναν καλοδουλεμένο δίσκο, που εκτιμώ ότι δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Αυτό που παραδέχομαι στους VULTURE, είναι ότι έβγαλαν έναν πάρα πολύ καλό δίσκο που δεν είναι πιστή αντιγραφή του προηγούμενου και αυτό σίγουρα λέει πολλά για τις δυνατότητες τους. Αν με το ντεμπούτο τους οι VULTURE κατάφεραν να ταρακουνήσουν για τα καλά τα νερά του speed metal, με το δεύτερο άλμπουμ τους αποδεικνύουν ότι ήρθαν για να μείνουν και το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Δίσκος κόλαση, πραγματική απόλαυση.
8/10
Θοδωρής Κλώνης
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore
