Το hype γύρω από το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο των VUUR ήταν ιδιαίτερα μεγάλο μιας και είχε πλασαριστεί εδώ και καιρό ως το comeback της Anneke Van Giersbergen στο metal και δη στο progressive metal. Το θέμα εδώ ήταν, και παραμένει, πως την Anneke την είχαμε μεν συνηθίσει στους THE GATHERING με τις δισκάρες “Mandylion” και “Nighttime birds” αλλά, δε, όσον αφορά το progressive, την είχαμε μάθει με τον Devin Townsend και στους AYREON του Arjen Anthony Lucassen. Σε κάθε περίπτωση, το songwriting κομμάτι ήταν πάντοτε στα χέρια ενός σίγουρα πιο έμπειρου και ιδιοφυή συνθέτη (σοβαρά τώρα, να κάτσουμε να δούμε ποιος την έχει πιο μεγάλη ο Lucassen ή ο Townsend;). Με τους VUUR η Anneke κάνει μια αξιόλογη απόπειρα διαχωρισμού των AGUA DE ANNIQUE, της ποπ πλευράς της δηλαδή, από το metal δηλαδή εκείνη που έμαθε και αγάπησε η πλειοψηφία των οπαδών της. Και επειδή οι πωλήσεις δεν πήγαιναν καθόλου καλά και η δημοτικότητά της είχε πέσει, η Anneke μάλλον κατάλαβε πως αυτό που ο λαός γενικότερα απαιτεί είναι συγκεκριμένα η βερσιόν της με τον Devin Townsend. Βρισκόμαστε στο κάτω-κάτω στην εποχή μιας συνεχώς αυξανόμενης νοσταλγίας χωρίς όμως ίχνος καινοτομίας κάτι που πιστεύω χαρακτηρίζει το “In this moment we are free – cities” των VUUR.
Η Anneke λοιπόν περιβάλλεται εδώ από τέσσερις πολύ καλούς μουσικούς, ανάμεσα τους τον ντράμερ πασπαρτού Ed Warby των AYREON και δύο βιρτουόζους κιθαρίστες. Γερή μπάντα Check. Χρειάζεται να πούμε κάτι για την Anneke; μάλλον Όχι. Τοπ φωνή και ερμηνεύτρια λοιπόν, check. Στη παραγωγή είναι ο Joost van den Broek που έχει αναλάβει προηγούμενες δουλειές των AYREON και EPICA. Παραγωγή check. Το πρόβλημα ωστόσο με το ντεμπούτο των VUUR, όπως και με κάθε ντεμπούτο της Anneke σε κάθε solo προσπάθεια της, είναι το επίπεδο των συνθέσεων.
Το άλμπουμ έχει διαφημιστεί ως progressive metal αλλά, πιστέψτε με, μόνο αυτό δεν είναι. Αντ’ αυτού, μιλάμε για μια κάπως ερασιτεχνική αντιγραφή του ιδιότυπου progressive του Devin Townsend και λιγότερο των LEPROUS, δηλαδή χαμηλές εφτάχορδες κιθάρες, ανοιχτές συγχορδίες και κοφτά ριφ που μέχρι και MESHUGGAH θυμίζουν. Αλλά, στη περίπτωση των VUUR είναι σαν να ακούμε όσα ο ιδιοφυής Καναδός άφησε απ’ έξω παρά πρωτότυπες και γενναίες συνθέσεις με χαρακτήρα και τέλος πάντων κάτι καινούργιο να προτείνουν. Εν ολίγοις, εδώ παρατηρούμε το ίδιο πρόβλημα και με το άλλο project της Anneke, τους THE GENTLE STORM, που είχε πλασαριστεί ως progressive/folk μόνο που ήταν σαν να ακούς το χαζό ξαδερφάκι του Arjen Lucassen. Αποτυχημένη απόπειρα επανάληψης της AYREON φάσης check. Στο “In this moment we are free – cities” λείπουν οι progressive εναλλαγές και η μουσικότητα και μάλιστα σε επίπεδο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν οι μουσικοί που διάλεξε η Anneke είναι όντως “οι καλύτεροι στην Ολλανδία” όπως γράφει στην ιστοσελίδα της μπάντας. Ενώ η πλειοψηφία των συνθέσεων επιδεικνύουν πολύ όμορφες μελωδίες και λυρικές φωνητικές γραμμές, δυνατά και κοφτά ριφ, σολάρες και μια (τετριμμένη) μίξη του συμφωνικού με το djent, τελικά οι περισσότερες συνθέσεις είναι σχετικά… νερόβραστες. Δεν λέω πως το “cities” δεν είναι καλός δίσκος. Αλλοίμονο. Σε φάσεις σε παρασέρνει με τις μελωδίες, τις heavy djent-ικές κιθάρες και φυσικά τη φωνάρα της Anneke (αν και οι συνθέσεις είναι σε φάσεις πολύ πεζές και δε δίνουν στην Anneke το πάτημα για να επιδείξει τις ερμηνευτικές της ικανότητες στο έπακρο). Αλλά μιλάμε για κάτι που έχουμε ακούσει πολλές φορές και σε πολύ καλύτερες εκτελέσεις. Δες για παράδειγμα το εναρκτήριο “My champion – Berlin” το οποίο ξεκινάει πολύ δυνατά μ’ ένα κοφτό ριφ και όμορφες μελωδίες και φυσικά την Anneke που ακούγεται σαν να μην έχει γεράσει ούτε μια μέρα. Παρόλα αυτά όμως το κομμάτι δεν απογειώνεται, μένει σχετικά στάσιμο και ακόμα και το πιασάρικο ρεφραίν δεν το βοηθάει να πάρει μπρος και έτσι μένεις με την όρεξη για κάτι παραπάνω. Έτσι λοιπόν κάθε κομμάτι είναι λίγο-πολύ προβλέψιμο και μετά από τα 3-4 πρώτα έχεις αρχίσει και βαριέσαι και αναγκαστικά επιστρέφεις στα παλιά σαν έμπειρος νοσταλγός.
6,5 / 10
Φίλιππος Φίλης
