Επιστροφή των πολυλατρεμένων μου W.E.B. στη δισκογραφία το λοιπόν, μόλις δύο χρόνια (και ούτε) μετά το τελευταίο εξαιρετικό άλμπουμ “Colosseum”. Full-length; Όχι, αυτή τη φορά, έχουμε EP στα χέρια μας. EP το οποίο μας επιφυλάσσει καλούδια, όπως είχε πει και ο ιθύνων νους της μπάντας, Σάκης Πρέκας κατά καιρούς σε συνεντεύξεις. Δεύτερη κυκλοφορία συνολικά κάτω από την Metal Blade, ένα ολόφρεσκο κομμάτι, το “φερώνυμο” της κυκλοφορίας. Μια υπέροχη κιθαριστική μελωδία, μετά τα τύμπανα καταστρέφουν ό,τι βρίσκεται μπροστά τους, δείχνοντας την επιρροή μπαντών όπως οι BEHEMOTH αλλά και οι FLESHGOD APOCALYPSE (με τους οποίους περιόδευσαν και παρέα πρόσφατα, να τα λέμε κι αυτά), στακάτα θέματα στη μέση, ενώ η αρχική μελωδία, επιστρέφει στο ρεφρέν, σε ένα κατεξοχήν συναυλιακό κομμάτι, που αναδεικνύεται έτι περισσότερο σε μια τέτοια κυκλοφορία.
Τα επόμενα, αποτελούν πειραματισμούς πάνω σε ήδη υπάρχον υλικό της μπάντας, συν μια διασκευή. Κομμάτια που παρουσιάζουν φυσικά ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον, εξ ου και η περαιτέρω ανάλυση που ακολουθεί. Αρχικά, ένα medley των “For bidens” και “My storm upon you” με τίτλο “Forbidden storm”, το οποίο μου δίνει την εντύπωση ότι ενδέχεται να παιχτεί κάπως έτσι επί σκηνής με τη πρώτη ευκαιρία. Εν συνεχεία, μια εναλλακτική εκδοχή του “Necrology” από το “Colosseum” που αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου και τα καθαρά και τα ακραία φωνητικά η Hel Pyre, για την οποία εκδοχή (με τίτλο “Necrology of hel”) γυρίστηκε και video clip. Το κομμάτι όπως και να ‘χει είναι εξαιρετικό, με την στακάτη βαρύτητα του να πρωταγωνιστεί προτού το πολύ ωραίο ρεφρέν κατεβάσει στροφές και απελευθερώσει ένταση με τα καθαρά φωνητικά.
Στο “Lunar nightmares”, έχουμε την industrial πτυχή των W.E.B., όπου η μπάντα κάνει ένα remix των “Nightmares in disguise” και “Regina est”, τους αλλάζουν τα φώτα εν ολίγοις. Εδώ τα ορχηστρικά μέρη σε συνδυασμό με τα industrial μέρη, δημιουργούν ένα εφιαλτικό αποτέλεσμα. Μου θυμίζει τα αντίστοιχα remix που έκαναν στο “From the cradle to enslave” EP οι CRADLE OF FILTH (“Pervert’s church (from the cradle to deprave)”) και οι DARK TRANQUILLITY στο “Enter suicidal angels” EP (“Archetype”). Συνεχίζουμε με το “Clamor lunam orchestram” που όπως μαρτυρά και ο τίτλος, είναι η ορχηστρική εκδοχή της τριλογίας “Clamor luna”, που του δίνει, μια εντελώς πιο λυρική διάθεση, αφήνοντας σοφά μέσα την αφήγηση του πρωτοτύπου καθώς και ορισμένα από τα φωνητικά μέρη.
Ξεχωριστή παράγραφος, για το κλείσιμο με τη διασκευή της κυκλοφορίας. “Non serviam” των ROTTING CHRIST. Ένα κομμάτι – συνώνυμο όλης της σκηνής μας θα έλεγε κάποιος, μια δήλωση, μια στάση ζωής…κάτι πολύ περισσότερο από κομμάτι. Οι W.E.B. εδώ, το τιμούν όπως του πρέπει, φέρνοντας το στα μέτρα τους, μη πέφτοντας στη παγίδα απλά να το “επανεκτελέσουν”, βάζοντας συνθετικές πινελιές που θα έβαζαν αν το έγραφαν εκείνοι. Από την εισαγωγή με τα έγχορδα που σε ξεγελάει ότι θα είναι συμφωνική η εκτέλεση, στο blastbeat στη μέση πάνω από το κοφτό riff, στο τρόπο που τα πλήκτρα τονίζουν το τι παίζεται (κάνοντας έτσι και μια όμορφη αναφορά στην αυθεντική εκτέλεση), η δουλειά που έχει γίνει είναι με γούστο και μεράκι.
Το οποίο σαν φράση, συνοψίζει και τη φύση αυτής της κυκλοφορίας. Και συμπληρώνω λέγοντας πως πρόκειται για το ιδανικό ορεκτικό μέχρι το επόμενο έκτο πόνημα των W.E.B.!
Γιάννης Σαββίδης
