“Loud and proud”
Μετά από 20 και πλέον χρόνια συνεντεύξεων, αυτό που μου κινεί περισσότερο την περιέργεια, δεν είναι να μιλήσω για το νέο δίσκο κάποιου καλλιτέχνη, αλλά με ανθρώπους που είναι ενεργοί σε άλλα πόστα και βλέπουν τη μουσική από διαφορετική οπτική γωνία. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, είναι σίγουρα ο Thomas Jensen, ένας από τους ιδρυτές του θρυλικού Wacken Open Air Festival, που διανύει το 26ο έτος της ηλικίας του και σίγουρα είχε πολλά και σπουδαία πράγματα να μας πει για το σημαντικότερο metal φεστιβάλ του κόσμου στις μέρες μας. Ιδιαίτερα όσοι διοργανώνουν ή θέλουν να διοργανώσουν συναυλίες, μικρές ή μεγάλες, πρέπει να διαβάσουν αυτά που μας είπε…
Το φεστιβάλ ξεκίνησε πριν από 26 χρόνια σαν ένα μικρό φεστιβάλ με 6-7 μικρά, γερμανικά συγκροτήματα. Πλέον έχει γίνει μεγαλώσει πάρα πολύ σε σχέση τη χρονιά που ξεκίνησε. Πιστεύεις ότι στην πορεία, χάθηκε κάποια από τη μαγεία που είχε όταν πρωτοξεκίνησε;
Είναι πολύ δύσκολο να πω, γιατί εγώ το βλέπω το ίδιο με όταν ξεκίνησε, μια οικογενειακή υπόθεση δηλαδή, παρότι είναι πλέον τεράστιο. Αυτό που σίγουρα είναι διαφορετικό, είναι ότι βλέπω κάθε χρόνο πάρα πολλά νέα παιδιά να έρχονται και τα πράγματα δεν είναι όπως στα 80’s πια. Αυτό το έχω παρατηρήσει τα δύο τελευταία χρόνια, αλλά ίσως έχει να κάνει με το ότι έχω δύο μικρά παιδιά, τριών και πέντε ετών και βλέπω τα πράγματα λίγο πιο ανοιχτόμυαλα. Μου αρέσει πολύ που βλέπω να έρχεται νέος κόσμος, αλλά μου αρέσει που υπάρχουν και συγκροτήματα που παίζουν, από χώρες που δεν πίστευα ότι μπορούν να έχουν αξιόλογη σκηνή, όπως από την Ινδονησία για παράδειγμα. Και από την Ελλάδα, θα πρέπει να πω ότι ενθουσιάστηκα από την απόδοση των BARB WIRE DOLLS, οι οποίοι άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, φέρνοντας στοιχεία από τη βρετανική punk σκηνή στα τέλη της δεκαετίας του ’70, αλλά ταυτόχρονα κατάφερναν να ακούγονται πραγματικά φρέσκοι.
Ποιο είναι το ποσοστό των Γερμανών και των ξένων που παρακολουθούν το φεστιβάλ;
Το ποσοστό ποικίλει λίγο, αλλά συνήθως το 25-30% των επισκεπτών, έρχονται από ξένες χώρες. Ξέρεις, δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη «ξένος» όμως, αφού το metal είναι μία παγκόσμια κοινότητα. Δεν έχω κοιτάξει τα φετινά στατιστικά, να σου πω την αλήθεια, αλλά δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στους αριθμούς, να σου πω την αλήθεια…
Ναι, αλλά οι αριθμοί λένε ότι το Wacken Open Air, είναι sold out από την πρώτη μέρα διάθεσης των εισιτηρίων, εδώ και αρκετά χρόνια, με τον κόσμο να γνωρίζει παρά μόνο ελάχιστα συγκροτήματα… Αυτό, λογικό είναι να δημιουργεί την ανάγκη για περισσότερα εισιτήρια. Πως και δεν έχετε εκδώσει μέχρι τώρα περισσότερα εισιτήρια λοιπόν για το φεστιβάλ, αφού είναι βέβαιο ότι θα τα πουλούσατε σε λίγες μέρες για να μην πω σε λίγες ώρες;
Υπάρχει πάντα μία λεπτή γραμμή. Έχουμε δει σε φεστιβάλ, όπως το Dynamo, ότι μερικά πράγματα δεν μπορούν να μεγαλώνουν συνεχώς και κάπου υπάρχει ένα όριο. Επίσης, όπως μου ανέφερες στην αρχή, είναι λογικό να υπάρξει κόσμος που να θεωρεί ότι όσο μεγαλώνει, μπορεί να χάνει την αρχική του γοητεία και κάποια πράγματα που το έκαναν διαφορετικό. Μία από τις βασικές αρχές του Wacken, είναι ότι προσπαθούμε να ακούσουμε αυτά που μας λένε οι οπαδοί. Νομίζω ότι 75.000 άτομα, είναι μία καλή χωρητικότητα, αλλά αυτό σημαίνει ότι μερικές φορές, όπως για την επόμενη χρονιά, πρέπει να ανεβάσουμε λίγο την τιμή του εισιτηρίου. Ο τρόπος που έχουμε το camping, είναι μοναδικός, έτσι όπως έχουμε τις σκηνές τη μία δίπλα στην άλλη, αφού φέρνει κάποιες χαοτικές καταστάσεις, αλλά από την άλλη δημιουργεί και πολύ ωραία ατμόσφαιρα, κάτι που πρέπει να υπάρχει σε φεστιβάλ. Λίγο χάος, κάνει καλό!!! (γέλια) Κανονικά, πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί, αλλά για την υγεία και την ασφάλεια των χιλιάδων ανθρώπων που έρχονται, πρέπει να βεβαιωθείς ότι κανείς δεν θα πάθει τίποτα απολύτως. Με βάση όλα αυτά, θεωρούμε ότι ο αριθμός των 75.000 πουλημένων εισιτηρίων, είναι ένας πολύ καλός αριθμός, που μας βοηθά να δουλέψουμε όπως ακριβώς θέλουμε. Στον αριθμό αυτό, πρέπει να προσθέσεις και τους ντόπιους, τους κατοίκους του Wacken που τους δίνουμε δωρεάν εισιτήριο για μία μέρα, τους δημοσιογράφους που έρχονται να καλύψουν το φεστιβάλ από κάθε γωνιά του κόσμου και τα τεράστια guest list των συγκροτημάτων που έρχονται να παίξουν, μαζεύεται αρκετά παραπάνω κόσμος από τον προκαθορισμένο. Πάντως, αυτή τη συζήτηση, για τα παραπάνω εισιτήρια, την κάνουμε κάθε χρόνο.
Εκτός των άλλων, πιστεύεις ότι το χωριό του Wacken, μπορεί να αντέξει επιπλέον –ας πούμε- 15.000 κόσμο; Γιατί δεν υπάρχουν και πολλά μέρη εκεί γύρω που να μπορεί να μείνει κανείς…
Είναι κι αυτό ένα πολύ σοβαρό θέμα, που συμβάλλει στην απόφασή μας. Δεν λέω ότι το φεστιβάλ θα μείνει μ’ αυτήν την χωρητικότητα για πάντα, αλλά έτσι όπως είμαστε αυτή τη στιγμή, νομίζω ότι είμαστε καλά.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του χωριού Wacken;
Ήταν μία αργή και σταδιακή διαδικασία. Θα πρέπει να λάβεις υπόψη, επιπλέον, ότι κι εγώ κι ο Holger Hübner που συνδιοργανώνουμε το φεστιβάλ, καταγόμαστε από το Wacken, γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε εκεί, οπότε είμαστε οι ίδιοι μέρος της τοπικής κοινωνίας. Αυτός είναι κι ο λόγος που κάνουμε το φεστιβάλ εκεί. Αν το πάρει από την οπτική γωνία μία στρατηγικής απόφασης, για να δημιουργήσεις ένα φεστιβάλ στο οποίο θα επενδύσεις, το Wacken είναι το λάθος σημείο στη Γερμανία. Είναι στο Βορρά, όπου ο καιρός είναι συνήθως χάλια, είναι ένα μικρό χωριό με περιορισμό στον αριθμό των ατόμων που μπορεί να δεχτεί και τόσα άλλα μειονεκτήματα. Θέλαμε να κάνουμε ένα φεστιβάλ με τη μουσική που μας αρέσει στον τόπο που ζούμε. Όλο το σκηνικό μου θυμίζει τους MOTORHEAD που έλεγαν: «κάνουμε ότι θέλουμε και δεν μας ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι» (γέλια).
Είναι ασφαλές να πούμε ότι ο καιρός και κυρίως η βροχή, είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί του Wacken Open Air; Ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια, το φεστιβάλ κινδύνευσε να μη γίνει κι εκτός από την αναστάτωση, δημιούργησε και προβλήματα υγιεινής. Πόσα περισσότερα μπορούν να γίνουν για να κάνουν την εμπειρία των θεατών καλύτερη;
Είμαστε σε συνεχή διάλογο με τους αγρότες. Είναι μία διαρκώς εξελισσόμενη διαδικασία, αλλά οι αγρότες είναι πρόθυμοι να μας ακούνε κάθε χρόνο. Έχουμε κάνει πάρα πολλές αλλαγές στο χώρο και θα γίνουν ακόμα περισσότερες, αλλά έχεις δίκιο. Ο καιρός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Wacken. Πάντως μόλις βρέχει δεν οδηγούμε καθόλου στους δρόμους που είναι μέσα στο χώρο του φεστιβάλ και πρέπει να βρούμε διαφορετικούς δρόμους να κινούμαστε γενικώς μέσα στο χώρο. Έχει πλάκα όμως, γιατί κάθε χρονιά, η βροχή είναι διαφορετική και μας τρελαίνει. Μαθαίνουμε όμως συνεχώς καινούργια πράγματα.
Φαντάζομαι ότι ήδη δουλεύετε για το επόμενο φεστιβάλ. Αλήθεια, πόσος κόσμος δουλεύει μόνιμα για το WOA;
Έχουμε 40 ανθρώπους που δουλεύουν όλο το χρόνο για το φεστιβάλ. Έχουμε όμως και πάρα πολύ εποχιακό κόσμο, όπως την εταιρία που κάνει την παραγωγή, η οποία δεν δουλεύει μόνο σε μας, αλλά έχει πάρα πολλές δουλειές. Αυτή την περίοδο είμαστε στη φάση που διαβάζουμε τι έγραψε ο Τύπος για το φεστιβάλ, τι έχουν πει οι άνθρωποι που ήρθαν, οι κάτοικοι του χωριού, οι προμηθευτές μας, τα συγκροτήματα… Υπάρχουν μερικά προφανή προβλήματα, αλλά ψάχνουμε να βρούμε τι άλλες λεπτομέρειες υπάρχουν για να λυθούν εδώ κι εκεί.
Πιστεύεις ότι η διαφορά που έχει το Wacken με τα άλλα φεστιβάλ, είναι το γεγονός ότι έχει χτίσει άριστη σχέση με τους επισκέπτες του, που είναι στην ουσία και οι πελάτες του; Πως καταφέρατε να χτίσετε αυτήν τη σχέση εμπιστοσύνης; Έχει να κάνει με αυτό που μόλις τώρα είπες ότι από την ημέρα που τελειώνει το φεστιβάλ, εσείς κοιτάτε το feedback που είχατε ώστε να βελτιώσετε κάθε πιθανή λεπτομέρεια της διοργάνωσης;
Έπρεπε να το κάνουμε αυτό Σάκη. Όταν ξεκινήσαμε, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, το metal δεν ήταν δημοφιλής μουσική. Δεν οδηγούμασταν λοιπόν μόνο από το πάθος μας, αλλά και από την αγάπη μας για τη μουσική. Θέλαμε να κάνουμε ένα μεγάλο party, που να μη συμμετέχουν όμως άνθρωποι από τις διπλανές πόλεις μόνο, όπως το Αμβούργο, αλλά και άνθρωποι από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Αμερική. Ουσιαστικά καλούσαμε κόσμο από ξένες χώρες να έρθει στο φεστιβάλ και το φεστιβάλ μεγάλωνε χρόνο με το χρόνο. Ο πρώτος που ήρθε ήταν ένας δημοσιογράφος από την Ιταλία, ενώ είχαν έρθει και άνθρωποι από την Ελλάδα σχετικά νωρίς, που διέδωσαν τη φήμη του φεστιβάλ. Αυτό που θέλω να σε διαβεβαιώσω, είναι ότι όλοι στην ομάδα μας ακούνε ή τουλάχιστον προσπαθούν να ακούσουν και να δουν τι από αυτά που ακούνε, μπορεί να βρει εφαρμογή στο φεστιβάλ μας. Πάντα ενθαρρύνουμε τον κόσμο να μας λέει τη γνώμη του. Πέρυσι για παράδειγμα, μαζέψαμε μία ομάδα δέκα ατόμων, εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους, που μπορούν να δουν το φεστιβάλ από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Βρέθηκαν τέσσερις φορές όλοι μαζί και δεν είχαν να κάνουν σε τίποτα με τον Τύπο ή συγκροτήματα και ατζέντηδες. Ένας πχ, είχε μία σελίδα στο facebook, ένας ασχολούνταν με τη διοργάνωση του Wacken Metal Battle, ένας ήταν στον τομέα της υγείας (φανατικός μεταλλάς όμως). Θέλουμε να ακούσουμε διαφορετικές γνώμες για τομείς που ίσως δεν γνωρίζουμε καλά. Ένας ακόμα, δούλευε πολύ με άτομα με ειδικές ανάγκες. Πολύ χρήσιμη η συνεισφορά του… Μας είπε πράγματα που δεν είχαμε καν φανταστεί…
Επιστρέφοντας στη φετινή διοργάνωση, είχαμε το –διαβόητο πλέον- ολόγραμμα του Ronnie James Dio, που ξεσήκωσε πολλή συζήτηση. Πως το βλέπεις τώρα; Πιστεύεις ότι είναι σωστό να «ανασταίνεις» έναν νεκρό καλλιτέχνη και να τον «βάζεις να παίζει live» μέσω του ολογράμματος;
Ω, όχι!!! Ήταν ένα είδος πειράματος. Είχα πολύ καλές σχέσεις με τον Dio, είχαμε βρεθεί κάποιες φορές στην Αμερική και δύο μέρες μετά την κηδεία του Lemmy στο Los Angeles, είχα κάνει ραντεβού με τη Wendy Dio. Ξέρεις, στο Wacken υπάρχει πλέον η τρίτη γενιά οπαδών που έρχεται. Πολλές φορές πλέον, έρχονται ολόκληρες οικογένειες μαζί, που φέρνουν παιδιά ηλικίας 4-5 ετών, μαζί με τον παππού ή τη γιαγιά τους! Ο Ronnie James Dio, είναι από τους ήρωες της σκηνής, που την επηρέασε πάρα πολύ και με τη σόλο καριέρα του και με τους BLACK SABBATH και φυσικά με τους RAINBOW, οι οποίοι έκαναν αυτόν τον καιρό κι ένα reunion. Εδώ και πολλά χρόνια στη δισκογραφία, συζητιόταν η επανασύνδεση των RAINBOW με τον Ritchie Blackmore και τον Ronnie James Dio. Πλέον, μετά τον θάνατο του Dio, αυτή η πιθανότητα δεν υπάρχει. Είναι περίεργο για όλους, ιδιαίτερα για όσους γνώριζαν προσωπικά τον Dio, να βλέπουν το ολόγραμμά του σε μία συναυλία. Από την άλλη, ήταν κάτι που θέλαμε να το δοκιμάσουμε και το Wacken είναι μία διοργάνωση που μπορείς να φτάσεις τα όρια ή και να τα ξεπεράσεις. Το δοκιμάσαμε και ακούμε τις απόψεις του κόσμου. Ακόμα κι αν ήταν λάθος, κάτι που δεν το πιστεύω σε καμία περίπτωση, βρίσκω ότι ήταν πολύ ενδιαφέρον κι εντυπωσίασε πολύ κόσμο από τεχνικής άποψης, άγγιξε πολύ κόσμο συναισθηματικά. Ο τρόπος που το παρουσιάσαμε, επίσης, ήταν τέτοιος που δεν ήταν ένα Dio show, αλλά ένα DIO DISCIPLES show, με κάποιον πολύ σημαντικό καλεσμένο. Ακόμα κι αν δεν σου άρεσε το ολόγραμμα, νομίζω ότι ήταν ωραίο που είδε ο κόσμος τον Ronnie James Dio, ακόμα κι έτσι. Σκεφτόμασταν για παράδειγμα, αν πηγαίναμε στο Las Vegas και μας δινόταν η ευκαιρία να δούμε ολόγραμμα του Elvis Presley, για εμάς που δεν προλάβαμε να τον δούμε ζωντανό, δεν θα ήταν κάτι ωραίο;
Κάτι σχετικό όμως, κάνατε και με το ντοκιμαντέρ για τον Lemmy, έτσι;
Κι αυτό ήταν κάτι που μας απασχόλησε πάρα πολύ. Η γυναίκα μου τρέχει τη δισκογραφική εταιρία των MOTORHEAD και ο Todd Singermann, ο manager τους είναι πολύ καλός μου φίλος, οπότε έπρεπε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Περιττό να σου πω ότι πήραμε οχτώ διαφορετικές εκδοχές, μέχρι να καταλήξουμε στην τελική, αφού η μία μας φαινόταν πολύ φορτισμένη συναισθηματικά, η άλλη ότι δεν ήταν τόσο rock n’ roll, η άλλη ότι ήταν πολύ rock n’ roll κ.ο.κ. Όμως, νομίζω ότι αυτό το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε, ήταν πραγματικά πολύ καλό, όπως άξιζε σ’ έναν θρύλο σαν τον Lemmy.
Από την αρχή του φεστιβάλ, έχουν παίξει πολλές «περίεργες» μπάντες, όπως οι ROCK BITCH, οι UMBRA ET IMAGO και πολλές άλλες. Ποια ήταν η πιο περίεργη και ποια θα ευχόσουν να μην είχες καλέσει ποτέ;
Οι ROCK BITCH, ήταν πραγματικά ΠΟΛΥ περίεργο γκρουπ… Είχαν γίνει ατελείωτες συζητήσεις σχετικά με το αν είναι μόνο sex show ή και η μουσική είναι αξιόλογη. Υπήρχε κόσμος που εκτιμούσε πολύ την ξανθιά κοπέλα που έπαιζε μπάσο, αφού ήταν πολύ καλή μουσικός, για παράδειγμα. Όταν το κάναμε, ήταν να γίνει σε μία μικρή τέντα, όμως το hype ήταν τόσο μεγάλο, που υπήρχαν θέματα ασφαλείας, καθώς φαινόταν ότι δεν θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε τις καταστάσεις που θα διαδραματίζονταν, σ’ ένα μικρό μέρος και πήγαμε τις ROCK BITCH στη μεγάλη σκηνή. Τώρα περισσότερο από ποτέ, συνειδητοποιώ ότι τα πάντα είναι μία μεγάλη διαδικασία και ότι για να τα βγάλεις πέρα, πρέπει να είσαι πολύ «ευκίνητος». Αν με ρωτήσεις τώρα, θα σου έλεγα ότι θα ήθελα στο μέλλον, να έχουμε πάρα πολλές «περίεργες» μπάντες. Θα θέλαμε λοιπόν να είχαμε στο φεστιβάλ μας τους NEUROSIS, αφού πολλοί στην ομάδα μας είναι οπαδοί τους. Γενικά, προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που μπορείς να τα δεις μόνο μία φορά. Πράγματα μοναδικά. Αυτός είναι ο μεγάλος μας στόχος.
Ποια συγκροτήματα θα ευχόσουν να μην είχαν παίξει ποτέ στο Wacken Open Air;
Α, δεν μπορώ να σου πω. Σίγουρα υπήρχαν κάποια γκρουπ που δεν μου άρεσαν καθόλου, αλλά σε καμία των περιπτώσεων δεν είχαμε κάποια «καταστροφή». Προσωπικά, είμαι οπαδός του rock n’ roll, αλλά φέτος που είχαμε τους DREAM THEATER και τους QUEENSRYCHE, μου άρεσαν πάρα πολύ, παρότι δεν είμαι οπαδός της progressive μουσικής και βλέποντάς το από την οπαδική πλευρά, ήταν κάτι πολύ ευχάριστο. Σίγουρα υπάρχει κόσμος που θα ήθελε να παίζουν κάποια συγκροτήματα διαφορετικές ώρες. Τους ακούμε όλους. Έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε μεγάλη ποικιλία στα γκρουπ που καλούμε και μπορούμε να κάνουμε αρκετά πράγματα. Θα ήθελα να έπαιζαν την ίδια ώρα ένα AOR σχήμα κι ένα σχήμα ακραίου death metal και ο κόσμος να έβλεπε μισό-μισό το σετ τους… Θα ήταν ιδανικό! Επίσης, προσπαθώ να πείσω να μην έχουμε κάτι χαζό-κωμικά σχήματα στο beergarden. Φέτος ήμασταν αρκετά καλά σ’ αυτόν τον τομέα, αλλά στο μέλλον θα ήθελα αντί για τέτοια σχήματα, να είχαμε για παράδειγμα κάποιους καλλιτέχνες να κάνουν ακουστικά show, που δύσκολα θα το περίμενε κανείς…
Ποιο γκρουπ θα ήθελες να είχε παίξει στο φεστιβάλ και δεν το έχετε καταφέρει ακόμη; Εκτός από τους NEUROSIS που μου είπες πριν…
Τους BLACK SABBATH. Ήμασταν τόσο κοντά να τους κλείσουμε για το 2016, αλλά τελικά οι ημερομηνίες δεν μπορούσαν να βολέψουν, παρότι είχαμε μία προφορική επιβεβαίωση… Λυπήθηκα πάρα πολύ γι’ αυτό, αφού όπως φαίνεται, δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία να έχουμε τους BLACK SABBATH… Από τα μεγάλα ονόματα, προφανώς και θα θέλαμε να είχαμε τους METALLICA, που είναι τόσο τεράστιο όνομα, αλλά και τους MANOWAR. Έχω κάνει πολλές συζητήσεις με τον Joey DeMaio όλα αυτά τα χρόνια, αλλά προφανώς το concept τους, είναι εντελώς διαφορετικό από το δικό μας. Θα ήθελα να τους κλείναμε, αν δεν τα καταφέρουμε όμως, δεν θα πεθάνουμε κιόλας! Δεν περιμένουμε από κανέναν να αλλάξει το concept του για να ταιριάξει σε εμάς… Είμαι τεράστιος οπαδός των AC/DC, αλλά αυτό που συνηθίζω να λέω, είναι ότι οι AC/DC είναι πολύ μεγάλοι για το Wacken. Έτσι, όταν ήρθαν στη Γερμανία, πήγαμε όλοι μαζί και τους είδαμε και περάσαμε και τέλεια! Δεν είναι απαραίτητο όλα τα γκρουπ να παίξουν στο Wacken. Φέτος, είχαμε τους FOREIGNER, που ήταν μία επιλογή που παρόμοιά της δεν είχαμε ξανακάνει. Δεν είχε ξαναπαίξει κάποιο AOR σχήμα στο φεστιβάλ μας. Ήταν όμως καταπληκτικοί και οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν πάρα πολύ θετικές.
Δεν το βρίσκω και παράλογο. Όλοι οι rockers/metallers που είναι κοντά ή λίγο πάνω από τα 40, έχουν ακούσει τις επιτυχίες των FOREIGNER… Να μου λύσεις και μία απορία που έχω… Σε πολλές περιπτώσεις, νομίζω ότι οι 75.000 του κόσμου που έρχεται κάθε χρόνο στο φεστιβάλ, δεν αρκούν για να καλύψουν τα έξοδα για όλα αυτά τα συγκροτήματα που καλείτε για να παίξουν. Πως τα βγάζετε πέρα; Έχετε χορηγούς;
Είμαστε ακόμα ανεξάρτητοι κι έχουμε τον έλεγχο στα πάντα, το merchandise, το φαγητό, το ποτό. Υπάρχουν χορηγίες, αλλά δεν καλύπτουν και πολλά πράγματα… Για να σου δώσω να καταλάβεις, καλύπτουν το 10% του συνολικού κόστους. Επίσης, δεν βγάζουμε καθόλου χρήματα από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις του Wacken. Είναι μεγάλη η συζήτηση σχετικά με την τηλεόραση, αφού πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το Μέσο. Όταν ήμουν πιτσιρικάς, υπήρχε το Rockpalast, που μετέδιδε συναυλίες αγαπημένων μου καλλιτεχνών και πάντα καθόμουν και το παρακολουθούσα. Θα μπορούσε να συμβεί κάτι παρόμοιο και τώρα, για τα παιδιά που μένουν μακριά ή μένουν στην επαρχία, σε μικρές πόλεις και χωριά και δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στις συναυλίες.
Κάπου εδώ θα πρέπει να σταματήσουμε, γιατί έχουμε ξεπεράσει προ πολλού τον προκαθορισμένο χρόνο μας, οπότε θα ήθελα να σε ρωτήσω, ποια είναι η στιγμή που ξεχωρίζεις μέσα σ’ όλα αυτά τα χρόνια;
Α, είναι τόσες πολλές. Σίγουρα το 2000 που έπαιξαν οι ROSE TATTOO, των οποίων είμαι μεγάλος οπαδός, για πρώτη φορά. Όπως επίσης ήταν πολύ συγκινητικό όταν έπαιξαν για πρώτη φορά οι MOTORHEAD, αλλά και όταν είχαμε κάτσει backstage με τον Lemmy και μου είχε βάλει να ακούσω το “Aftershock” που ήταν ο δίσκος που θα έβγαζαν… Κάθε χρόνο όμως, έχω πολλά μικρά πραγματάκια που είναι σημαντικά και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ιδιαίτερα.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου.
Κι εγώ ευχαριστώ και σε περιμένω στο Wacken του χρόνου.
Σάκης Φράγκος
